Σελίδες:
  • #126 από metalmike στις 29 Aug 2011
  • Εγω παντως ειχα περισσοτερο τρακ στις επομενες συναυλιες παρα στην πρωτη...ειμαι περιπτωση ;D
  • #127 από Spyros Delta στις 29 Aug 2011
  • Εγω παντως ειχα περισσοτερο τρακ στις επομενες συναυλιες παρα στην πρωτη...ειμαι περιπτωση ;D
    Μπα οχι. Τυχαινει
    Ειχες το θρασος και την αγνοια του αρχαριου σε παρομοιες καταστασεις.  8)

    Εγω αντιθετα στο πρωτο μου live οταν πηγαινα ακομα σχολειο, ειχα ενα τρακ (που το αντιμετωπισα με μερικα σφηνακια) κι αυτο γιατι δεν ηξερα "τι παιζεται" γενικα και οχι γιατι δεν ημουν καλα προετοιμασμενος.
    Μετα τιποτα.
    Το μονο προβλημα ειναι το αγχος για τα θεματα που δεν περνανε απο το χερι σου (πχ χωρος, ηχοληψια, εξοπλισμος, συνεργατες) και που επηρεαζουν την επιτυχια ενος Live.
    Οποτε επιλεγεις παντα καλους και εμπιστους συνεργατες και χωρους αξιολογους και ησυχαζεις.
  • #128 από John Stamatopoulos στις 25 Jan 2016
  • Διάβασα κάπου ότι το "μυστικό" των μουσικών από τη δεκαετία του '70 και έπειτα για το άγχος των λάιβ είναι οι β- αναστολείς. Αυτά τα φάρμακα για υπερτασικούς λέει ότι χρησιμοποιούνται από 1 στους 4 μουσικούς και σήμερα. Αν κανείς έχει εμπειρία ή πρόταση, ας μας πεί.
  • #129 από saved στις 25 Jan 2016
  • Το θεμα ειναι να μην φτασουμε στα χαπια και στο τελος για να μην ειμαστε αγχομενοι γινουμε τζανκι..
  • #130 από panixgr στις 25 Jan 2016
  • Το θεμα ειναι να μην φτασουμε στα χαπια και στο τελος για να μην ειμαστε αγχομενοι γινουμε τζανκι..

    τετάρτη έχουμε την συναυλία (σε φολκλορικό συγκρότημα με παιδική χορωδία, βιολιά, κτλ) σήμερα κάνουμε την 2η πρόβα, θα χτυπήσω κανα 2 ρακες και θα στανιάρω! (έχω να παίξω live καμιά 25 χρόνια)
  • #131 από zeromancer στις 25 Jan 2016
  • ρε παιδιά τι β - αναστολείς?
    δεν είναι παίξε γέλασε αυτά. δηλαδή αν κάποιος έχει άγχος χωρίς να είναι υπερτασικός θα του στείλει την πίεση στα τάρταρα. άσε που μπορει να κατεβάσει και τις σφίξεις. αν θέλετε το αναλύουμε παρα πάνω αλλά δεν είναι καραμέλες
  • #132 από Καθόδιος (φλουτσ) στις 25 Jan 2016
  • Συμφωνώ με saved και zero. Ότι και να πιείς το άγχος της πρώτης φοράς (ή των πρώτων φορών) δε το γλιτώνεις εκτός κι αν είσαι ψυχολογικά χαλαρός από μόνος σου. Παίζει συχνά και σύντομα θα συνηθίσει και δεν θα σε επηρρεάζει τίποτα.
  • #133 από adr1anos στις 25 Jan 2016
  • Όχι ποτά, όχι φάρμακα.

    Το πρόβλημα του άγχους προέρχεται από την ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ, ένα μέρος του εγκεφάλου αφοσιώνεται να ελέγχει κάθε κίνηση μας, αν φαινόμαστε καλά, αν κάνουμε λάιη, κλπ. Αποτέλεσμα δεν είμαστε 100% συγκεντρωμένοι, και γίνονται λάθη, σαν από αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Απλά κρασάρουμε σε ένα σπιράλ λαθών και ντροπής.

    Το αντίδοτο του άγχους είναι η ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ. Εάν συγκεντρωθούμε να είμαστε 100% παρόντες, να διασκεδάζουμε αυτό που κάνουμε χωρίς να χάνουμε ούτε δευτερόλεπτο, τότε όλα πέφτουν στην θέση τους, παύει να μας απασχολεί η εικόνα μας και επικεντρωνόμαστε στην ευχαρίστηση, που ανατροφοδοτεί την συγκέντρωση, την αυτοπεποίθηση άρα και την απόδοση. Απλά πετάμε.
  • #134 από AnimaPura στις 25 Jan 2016
  • Τα μόνα live που έχω παίξει ήταν αυτά που διοργάνωνε το Ωδείο που πήγαινα, για να παίρνεις εμπειρία από lives κτλ. Το κοινό ήταν ο ορισμούς του "ήρθαν μόνοι οι φίλοι και οι γονείς μας", προφανώς δεν πληρώθηκε κανείς, επομένως δεν υπήρχε λόγος για να αγχωθώ. Το άγχος πρέπει να υπάρχει μέχρις ενός σημείου όταν καλείσαι να προσφέρεις τις υπηρεσίες σου επι πληρωμή. Just my two cents.


    Πάντως δεν αξίζει ούτε για 20 χιλιάρικα την εμφάνιση να παίρνεις ηρεμιστικά κτλ. Πέρα από το γεγονός ότι μπορεί να πάθεις εξάρτηση, κάποια από τα πιο ισχυρά αυτά φάρμακα έχουν και σοβαρές παρενέργειες.
  • #135 από modfori στις 25 Jan 2016
  • Διάβασα κάπου ότι το "μυστικό" των μουσικών από τη δεκαετία του '70 και έπειτα για το άγχος των λάιβ είναι οι β- αναστολείς.

    ποιοι β- αναστολείς και ιστορίες ... οι μουσικοί (ειδικά τη δεκαετία του70) βγαίνανε "κόκκαλο" τελείως στη σκηνή . είτε αυτό ήταν αλκοόλ , είτε LSD , είτε φούντα ,είτε κοκαϊνη ,είτε αγγελόσκονη , ειτε συνδιασμός όλων ή μερικών εξ'αυτών ... όλοι έκαναν (κατά)χρήση.. που να χαμπαριάσουν από άγχος.

    Αυτά τα φάρμακα για υπερτασικούς ...

    δεν παίζουν με τέτοια φάρμακα φίλε μου, αν πέσει η πίεσή σου σε χαμηλά επίπεδα υπάρχει περίπτωση να πεθάνεις. η χαμηλότερη του κανονικού πίεση είναι πολύ πιο επικίνδυνη απο την υψηλότερη.

    πιες μια μπυρίτσα για την παρέα και μέχρι εκεί.

    σιγά σιγά , live με το live, το άγχος όλο και θα μειώνεται. σημαντικό επίσης είναι να είσαι προετοιμασμένος καλά , με πολλές πρόβες για να έχεις την απαραίτητη αυτοπεποίθηση
  • #136 από panixgr στις 25 Jan 2016
  • ή απλά να παίζουν τα χέρια μόνα τους και εσύ να χαιρετάς φίλους και γνωστούς με το δεξί, κάνοντας τρελά λεγκάτο με το αριστερό!.
  • #137 από Kosthrash στις 25 Jan 2016
  • Όχι ποτά, όχι φάρμακα.

    Το πρόβλημα του άγχους προέρχεται από την ΑΥΤΟΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ, ένα μέρος του εγκεφάλου αφοσιώνεται να ελέγχει κάθε κίνηση μας, αν φαινόμαστε καλά, αν κάνουμε λάιη, κλπ. Αποτέλεσμα δεν είμαστε 100% συγκεντρωμένοι, και γίνονται λάθη, σαν από αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Απλά κρασάρουμε σε ένα σπιράλ λαθών και ντροπής.

    Το αντίδοτο του άγχους είναι η ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ. Εάν συγκεντρωθούμε να είμαστε 100% παρόντες, να διασκεδάζουμε αυτό που κάνουμε χωρίς να χάνουμε ούτε δευτερόλεπτο, τότε όλα πέφτουν στην θέση τους, παύει να μας απασχολεί η εικόνα μας και επικεντρωνόμαστε στην ευχαρίστηση, που ανατροφοδοτεί την συγκέντρωση, την αυτοπεποίθηση άρα και την απόδοση. Απλά πετάμε.


    +ΑΠΕΙΡΟ  ;D
    ΟΚ, το αγχος ειναι ενα συναισθημα που δεν το ελεγχουμε συνειδητα, ομως αν νιωσουμε ενα αλλο συναισθημα πιο εντονα (πχ τη διασκεδαση οπως ανεφερε ο Ανδριανος) , θα το επισκιασει σε βαθμο που να ξεχαστει ;)
    (tip: πολλοι, ακομα και πασιγνωστοι κιθαριστες, οπως πχ ο Σατριανι, φορανε μαυρα γυαλια, υποθετω για τα εντονα φωτα της σκηνης, ομως πιστευω οτι παιζει θετικο ρολο στην καταπολεμηση του αγχους σε ενα βαθμο ;)  )
  • #138 από saved στις 25 Jan 2016
  • Οποιος αγχονετε μην παιξει ενα λαθος ριθ μπροστα σε κοσμο,να γυνει πυγμαχος να δει τι θα πει αγχος οταν κοντεβουν να σου σπασουν τα μουτρα μπροστα σε κοσμο ;D
  • #139 από kkmspm (φλουτσ) στις 25 Jan 2016
  • Οποιος αγχονετε μην παιξει ενα λαθος ριθ μπροστα σε κοσμο,να γυνει πυγμαχος να δει τι θα πει αγχος οταν κοντεβουν να σου σπασουν τα μουτρα μπροστα σε κοσμο ;D

     :roll :roll :roll :roll :roll :roll :roll :roll :roll :roll


    χαχαχαχαχα. Δεν ξερω πως βιωνει ο καθενας το αγχος πριν το Live. Εγω παντως το καταλαβαινω απο το οτι δεν σηκωνω το ποτο. Εκει που με 2-3 ουισκια δεν νοιωθω κατι, πριν το live μπορει και με ενα να γινω κουδουνι και να μην μπορω να παρω τα δαχτυλα μου...γιαυτο και δεν πινω τπτ πριν το live (ενταξει...καμια μπυρα την πινω :p )
  • #140 από vegos στις 26 Jan 2016
  • Διάβασα κάπου ότι το "μυστικό" των μουσικών από τη δεκαετία του '70 και έπειτα για το άγχος των λάιβ είναι οι β- αναστολείς. Αυτά τα φάρμακα για υπερτασικούς λέει ότι χρησιμοποιούνται από 1 στους 4 μουσικούς και σήμερα. Αν κανείς έχει εμπειρία ή πρόταση, ας μας πεί.

    Αν το άγχος είναι τόσο που σου απαγορεύει να παίξεις, αλλά παρόλα αυτά είναι κάτι που θες, τότε θα πρέπει να μιλήσεις με κάποιον ειδικό προκειμένου να το λύσεις το πρόβλημα.

    Παρόλα αυτά, όντως για το άγχος συνταγογραφούνται φάρμακα που χρησιμοποιούν οι υπερτασικοί. Δεν είναι αγχολυτικά, δεν μειώνουν το άγχος, μειώνουν όμως ένα από τα πιο κύρια συμπτώματα.
    Προσοχή όμως. Συνταγογραφούν. Δεν παίρνει ο καθένας ότι βρει μπροστά του. Ούτε ισχύει για όλους τους οργανισμούς/όλα τα συμπτώματα κλπ. Γι' αυτό υπάρχουν κι οι ειδικοί υγείας.

    Το άγχος πάντως, είναι και θεμιτό να υπάρχει. Βάζει τον οργανισμό σε κατάσταση υπερέντασης, ο οργανισμός λειτουργεί στο 100%. Φουλ αδρεναλίνη, εκγρήγορση κλπ...
  • #141 από sfanfan στις 26 Jan 2016
  • Νομίζω ότι άγχος σε όλους εμάς τους μη επαγγελματίες παίχτες που το κάνουμε για την ευχαρίστησή μας κατά μεγαλύτερο ποσοστό είναι λογικό να υπάρχει. Σίγουρα και οι επαγγελματίες έχουν άγχος, αλλά αλλιώς να έχεις μία εμπειρία 100-500-1000 ζωντανών εμφανίσεων και αλλιώς 5-10-30 που μπορεί να έχουμε εμείς. Όλο το θέμα άγχους ξεκινάει πιστεύω από την προετοιμασία. Πόσο καλά είσαι προβαρισμένος; Πόσο καλά ξέρεις τα μέρη σου; Πόσο καλά στέκεται η μπάντα; Πώς πήγε το soundcheck; Ακούς καλά στο πατάρι; Νομίζω όλα αυτά είναι πράγματα που μπορούν να εκτινάξουν το άγχος ή να το χαλιναγωγήσουν. Τουλάχιστον αυτό έχω δει εγώ από την δική μου προσωπική εμπειρία που μετράω 10-20 lives. Από εκεί και πέρα, ούτε αλκοόλ, ούτε ποτά ούτε τίποτα. Νομίζω το μεγαλύτερο αγχολυτικό είναι η σωστή προσωπική μας προετοιμασία. Κάποιο άγχος πάντα θα υπάρχει, λογικό είναι, οπότε ας βρούμε άλλους τρόπους (μακριά από σκευάσματα, αλκοόλ κτλ) όπως την ορθότερη προετοιμασία, την ξεκούραση πριν παίξουμε, και αυτό που λέει ο Ανδριανός, ας συνειδητοποιήσουμε ότι πάνω από το κάνουμε για να περάσουμε καλά και να το ευχαριστηθούμε.
  • #142 από Spyros Delta στις 26 Jan 2016
  • Ναι, ας παρουμε υπνοστεντον κι ας πεσουμε για υπνο.
    Ειπαμε ΟΚ μεχρι 1-2 ποτακια να φυγουν οι τυχων αναστολες και να χαλαρωσουμε.
    Αμα ειναι το αγχος του Live (το τρακ κλπ) τοσο μεγαλο που να θελει .... συνταγογραφηση, ας παμε καλυτερα εκδρομες στα βουνα.
    Καλη προετοιμασια στο τεχνικο μερος (να μην εχουμε αγχος δλδ για το αν θα παιξουμε καλα) κι ολα τα αλλα δεν ειναι τιποτα.

    ΥΓ κανω Live απο το 1984.
  • #143 από vegos στις 26 Jan 2016
  • Αμα ειναι το αγχος του Live (το τρακ κλπ) τοσο μεγαλο που να θελει .... συνταγογραφηση, ας παμε καλυτερα εκδρομες στα βουνα.

    Υπάρχουν περιπτώσεις που είναι παθολογικό το άγχος. Και είναι κρίμα κάποιος που θέλει, να μην μπορεί.
    Ευτυχώς, το 2016, υπάρχουν λύσεις σχεδόν για όλα τα προβλήματα :)

    Δεν λέω ότι έτσι λύνονται τα προβλήματα. Γι' αυτό και έγραψα τη συγκεκριμένη λέξη. Συνταγογράφηση.
    Γιατί μόνο ειδικός ξέρει πότε και τι πρέπει.
  • #144 από John Stamatopoulos στις 28 Jan 2016
  • Βέβαια και δεν πρέπει να είναι λύση τα ηρεμιστικά και οι β- αναστολείς. Κάτι που κάναμε στην κλασική, είναι να μαθαίνουμε το κομμάτι, μετά να το μαθαίνουμε ανάποδα, μετά επίσης ανά μερικά μέτρα να βάζουμε μνημονικά "στόπ", δηλαδή άν το "χάσουμε" κάποια στιγμή να μη σταματάμε αλλά να πηδάμε αμέσως στο επόμενο "στόπ" ώστε να ελαχιστοποιηθεί το κακό.
    Πάντως και σε εμένα και σε πολύ άλλο κόσμο πιστεύω βοηθάνε οι άπειρες ώρες μελέτης. Δεν υπάρχει υποκατάστατο νομίζω. Χιλιάδες ώρες, συνέχεια, σε διάφορες καταστάσεις. Αν δεν έχω εμπεδώσει ένα κομμάτι, ακόμα και μια αλλαγή οργάνου ή αλλαγή στον τρόπο που κάθομαι ή μια μετακίνηση μπορεί να με μπλοκάρει. Ακόμα κι άν έχω άλλο μήκος νυχιών. Όλα πρέπει να είναι γνώριμα ώστε να λειτουργήσει η μνήμη των μυών και να παίξω αβίαστα.
    Όταν έπαιζα λάιβ ένα διάστημα ελαφρύ ρεπερτόριο σε μπαράκο, έπινα μια βότκα σκέτη στις 10 περίπου και μετά άλλη μια στη 1 το βράδυ όπου άλλαζα όργανο και έπιανα μπουζούκι. Αλλά και οι φορές που έχει παίξει κανείς έχουν μεγάλη σημασία.
    Σε κάποιον που ξεκινά, εγώ προτείνω να ορίσει μια μέρα όπου θα πρέπει να βγάλει το κομμάτι "νερό" χωρίς λάθη. Με το πρώτο λάθος, τρίξιμο ή τσαπατσουλιά να σταματά και να ξαναρχίζει. Έχει άλλη σημασία να παίζεις για να μάθεις κάτι και άλλη να το παίζεις τέλεια. Αν θέλει μια Α προσπάθεια να μάθεις, θέλει 10Α για την τέλεια εκτέλεση και 100Α για να πιάνεις μάξ απόδοση συνέχεια. Στην αρχή ξεκινάς να αυτο - αγχώνεσαι, ας πούμε στήνοντας μια κάμερα ή ένα ρικόρντερ για να γράψεις. Μπόνους ότι μετά ακούς τον εαυτό σου και εντοπίζεις πολλά που δεν προσέχεις την ώρα που παίζεις. Μετά κάνεις ένα "κοινό" . Παίρνεις τηλέφωνο φίλους και παίζεις απο το ακουστικό,ή στήνεις κόσμο να παριστάνει το κοινό. Ευκαιρία, να ψάχνεις "όπου γάμος και χαρά" σε ότι πάρτυ ή εκδήλωση βρείς. Εμείς κάποια φάση φοιτητές βρισκόμασταν να παίζουμε και σε πάρτυ που δεν ξέραμε κάν ποιανού είναι.. Πάμε σε πτυχία, διπλώματα κλπ σαν θεατές πάντα, πολλαπλά χρήσιμο. Επίσης στήνουμε και σκηνικά όπου κάποιοι παριστάνουνε το ειδικό κοινό, άγνωστοι. Ότι μπορούμε, δηλαδή δημιουργούμε κάθε είδουε τεχνητό άγχος σαν εξομοίωση.
    Στην κλασική που απαιτεί άπειρη λεπτότητα και συγκέντρωση είναι πολύ βασικό αυτό, έστω και μικρό άγχος ρίχνει την επίδοση κάθετα, σε στέλνει στον κουβά. Είναι σαν τη φάση όπου λύναμε - δέναμε το όπλο στο στρατό 50 φορές τη μέρα. Αυτό δε γίνεται από ιδιοτροπία, αλλά για την περίπτωση που _μακριά από μας_ τύχει και σκάνε δ'ιπλα σοθ σφαίρες και οβίδες, όπου πάει περίπατο η ανώτερη σκέψη και λειτουργεί μόνο το αντανακλαστικό. Δηλαδή η διαδικασία εγγράφεται πρίν με τις επαναλήψεις τόσο βαθιά που γίνεται δεύτερη φύση.
Σελίδες: