Το Στέκι των Κιθαρωδών

Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ε? στις 04/05/12, 01:40

Τίτλος: το όργανο του τρόμου.
Αποστολή από: ε? στις 04/05/12, 01:40

Είναι το προσωπο γεμάτο μου πληγές
ειναι τα μάτια μου κενά και φοβισμένα
τα δυό που τάισαν δεκάδες βιαστες
έχω τα χέρια μου στην πλατη μου δεμένα.

Τώρα σαν θάνατος κατάματα κοιτώ
τώρα ως θάνατος μισώ και το κορμί μου
αυτό το όργανο του τρόμου, το φριχτό
και κάθε θάνατο που γούσταρε μαζί μου.

Η μυρωδιά αυτή μου φέρνει εμετό!!
Πάρε τα χέρια σου,  το χάδι απ' την λεπίδα,
είκοσι άντρες, πληρωμή με το λεπτό
μόλυνα είπανε την όμορφη πατρίδα.

Μην με λυπάσαι έχω πεθάνει από καιρό
έχω τα δόντια μου πεσμένα, είμαι χύμα
σφίγγω τα χείλη στον φακό και απορώ
να μαι ο θύτης και εσύ "αθώο θύμα".

Κι έτσι ο κόσμος μας στον χρόνο προχωρά
με την λεπίδα του σκαλίζει την μορφή μου
θανάτου πρόσωπου που αδιάφορα κοιτά
και σβήνει μέσα στην σιωπή την ενοχή σου.

Αυτό το όργανο του τρόμου, το φριχτό
και κάθε θάνατο που κρύβει η ψυχή σου.


Παιδικά αδειανά φορέματα,
πρώιμοι έρωτες, εφηβικοί
φόβος φόβος φόβος
το σοκ του θανάτου και μετά
ο πρώτος πελάτης.
Στοπ.
Ο πατέρας σου με γάμησε την πρώτη φορά.

Και μέχρι να λιώσω

Θα πονάω.

ΤΟ ΑΚΟΥΣ?

ΘΑ ΠΟΝΑΩ!!

Τίτλος: Απ: το όργανο του τρόμου.
Αποστολή από: jkjk στις 04/05/12, 02:05

πρωτοι εμεις κολλησαμε aids τη ψυχη τους
δευτερες αυτες κολλησαν aids το κορμι μας