Ernie Ball Music Man Game Changer

[Απόλλων]

Το Game Changer είναι ένα καινούργιο ηχητικό σύστημα (δεν ξέρω πώς αλλιώς να το χαρακτηρίσω) που παρουσίασε η Ernie Ball στο NAMM. Eίναι δύσκολο να περιγράψω τι ακριβώς κάνει αυτή η κιθάρα και πώς, γιατί θα είμαι εδώ μέχρι αύριο... δείτε όμως το demo στο Premier Guitar και επισκεφτείτε την ιστοσελίδα της Game Changer για να πάρετε μια ιδέα περί τίνος πρόκειται. Δεν ξέρω αν μια τέτοια κιθάρα είναι πρακτική, σίγουρα όμως πρόκειται για ένα όργανο εντυπωσιακό από πλευράς τεχνολογικής εξέλιξης και με απαράμιλλη ηχητική ευελιξία που δεν είναι εφικτή σε μια συμβατική κιθάρα.

[master of puppets]

Όντως μεγάλη ηχητική ευελιξία...πρακτικότητα μηδέν τουλάχιστον για μένα...στο κοκκινάκι της με quilt maple (αν δεν κανω λάθος) καπάκι τα σπάει...

μάλλον πρέπει να προσαρμοζόμαστε σίγα σιγά σε τέτοια δεδομένα....καλό θα ήταν να μπορούσες να το συνδέσεις και με ένα footswitch για να μπορείς να ελέγχεις τους ήχους και τα διάφορα....

[m@ster k@frer]

Εμένα μου φαίνεται ανούσιο όλο αυτό...μουφαίνεται πως οι εταιρίες απλά ψάχνουν κάτι να βγάλουν και δεν ξέρουν τι...

[hot_sauce (φλουτσ)]

εγώ δεν μπορώ να το δω γιατί είμαι στη δουλειά και δεν έχω ήχο και flash...
το απόγευμα....

[adr1anos]

Πολύ ενδιαφέρον!.. Σαν concept είναι πράγματι καταπληκτικό, να μπορείς να κάνεις όποιο συνδυασμό μαγνητών, σε φάση και εκτός, μέχρι και σε ξεχωριστές χορδές, δίνει την απόλυτη ευελιξία..

Ο Sterling είναι φανερό ότι σκέφτηκε ότι το σύστημα τους είναι τόσο πρωτοποριακό, που θα αλλάξει τον ρου της ιστορίας στην καλωδίωση των μαγνητών της κιθάρας, που διάλεξε ένα όνομα εξαιρετικά απόλυτο και εν πολλοίς άσχετο με την κιθάρα και την μουσική και το ονόμασε "αυτό που αλλάζει το παιγνίδι" Game Changer.

Να λοιπόν κάποιοι λόγοι που εγώ πιστεύω ότι ΔΕΝ θα αλλάξει το παιγνίδι:

Κάθε σύστημα με απόλυτη ευελιξία ισοδυναμεί με ένα σύστημα με μηδενική ευελιξία. Τι σημαίνει αυτό: Πάρτε ένα ενισχυτή: πόσα ρυθμιστικά έχει, 3?, 10?, 30? πότε είναι πιο ευέλικτος? Εάν πάμε στην νιοστή τον σχεδιασμό του ιδανικού ενισχυτή, θα έπρεπε να είχαμε εκατοντάδες  ποτενσιόμετρα για κάθε παράμετρο σε κάθε στάδιο και κάθε λυχνία, για να έχουμε έναν ενισχυτή, με ρυθμιστικά που γεμίζουν ένα δωμάτιο,  που να κάνει όλους τους ήχους που υπάρχουν. Το αμέσως επόμενο στάδιο για την απόλυτη ευελιξία, είναι ένας ηλεκτρονικός που κάθεται μπροστά σε ένα τοίχο με εξαρτήματα σε άπειρα συρτάρια και μπορεί να σχεδιάσει επιλέγοντας υλικά όποιον ενισχυτή θέλει στον κόσμο, αλλά μπροστά του δεν υπάρχει τίποτα. Αυτή είναι η απόλυτη ευελιξία, η αρχή του ταξιδιού, το τελείως ακαθόριστο, το μηδέν.

Παράλληλα, κάθε κιθάρα με απόλυτη ευελιξία ισοδυναμεί με κιθάρα με μηδενικό χαρακτήρα. Χαρακτήρας είναι ένα σύνολο αποφάσεων, μία επιλογή, ένα ρίσκο, που σου αρέσει ή δεν σου αρέσει. Η σπανακόπιτα της μάνας σου που λάτρευες παιδί, είχε κάποιες επιλογές, ένα χαρακτήρα. Στάσου τώρα μπροστά σε έναν πάγκο κουζίνας, με όλα τα υλικά του κόσμου μπροστά σου.. τί έχεις? την απόλυτη ευελιξία να φτιάξεις ότι σπανακόπιτα θέλεις στον κόσμο.. σε ότι συνδυασμό υπάρχει.. Την σπανακόπιτα της μάνας σου, την έχεις? ΟΧΙ. Παραμένει κρυμμένη κάπου μέσα στους 8 εκατυμμύρια συνδυασμούς του Game Changer για σπανακόπιτες.

Αυτό το προϊόν έχει φτιαχτεί από ηλεκτρονικούς και πουλήθηκε εσωτερικά πατώντας στην ματαιοδοξία του Sterling να αλλάξει την μουσική βιομηχανία, για να απευθυνθεί σε control freaks που θέλουν τον απόλυτο έλεγχο, για τον έλεγχο τον ίδιο.

Είμαι γνωσιακά στην θέση να ξέρω και πως λειτουργεί και πόσο πραγματικά καλή ιδέα και να το θαυμάσω από την ηλεκτρονική του πλευρά, μπορώ όμως να δώ και την παντελή αχρωμία του και την έλλειψη χαρακτήρα και ουσίας του μουσικά.

Θα πουλήσει? ΝΑΙ!
Θα αλλάξει το παιγνίδι? ΟΧΙ, λυπάμαι!..

[hot_sauce (φλουτσ)]

καλά...μην το τσεκουρώνεις με τη μία....
το ότι δεν θα έχει τη σπανακόπιτα της μάνας του(gibson, fender) δε σημαίνει πως δεν μπορεί να φτιάξει κάτι καλύτερο όποιος κάτσει και ασχοληθεί....(βλ. Master Chef)



+το ότι...
στα ωδεία μας μαθαίνουν όλα αυτα τα ηλεκτρονικά που κάνουμε εδώ μέσα?
όχι...
κι αυτά προς την κατεύθυνση του game changer δεν είναι? απλά σε πολύ χαμηλότερο βαθμό.....
γιατί ασχολούμαστε?

[papous]

Καλό το βλέπω. Μια ενδιαφέρουσα εξέλιξη, σ' ένα κομπιουτεράκι με οθόνη αφής θα έλεγε.

Κάτι σαν το προσαρμοζόμενο σε κιθάρα synth.

[hot_sauce (φλουτσ)]

καλά....
αν αυτή είναι η επίσημη παρουσίαση του οργάνου...δεν μ άρεσε καθόλου...(μιλάω για το video στη NAMM)
ότι έχει άπειρες παραμέτρους και μπορεί να προσφέρει άπειρες ώρες πειραματισμού και επεξεργασίας...ισχύει....
αλλά όπως είπε και ο andrianos...είναι για κάποιον που θέλει να σπαταλήσει πιο πολλές ώρες πειραματιζόμενος με ήχους κτλ παρά με μουσική....

υγ.πάντως απ ότι φαίνεται από το documentary στο site...λιώσανε για να τη φτιάξουνε και να σχεδιάσουνε το λογισμικό της..!!

[Απόλλων]

Το συγκεκριμένο σύστημα σίγουρα δεν είναι πρακτικό και λειτουργικό αν κάποιος έχει την τάση να χάνεται σε έναν κόσμο άπειρων επιλογών. Όπως το βλέπω εγώ όμως, το πλεονέκτημά του είναι ότι πλέον μπορεί κανείς να έχει 5 ήχους (έναν για κάθε θέση του επιλογέα) τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους που δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να υπάρχουν σε μια κιθάρα με συμβατική καλωδίωση. Εγώ π.χ. θα ήθελα μια κιθάρα που να συνδυάζει τον ήχο του μονού bridge μαγνήτη μιας telecaster, 2-3 επιλογές για διαφορετικές ηχητικές παραλλαγές ενός neck humbucker (series, parallel κλπ), μια out-of-phase επιλογή που να παραπέμπει σε stratocaster, και ούτω καθεξής. Μέχρι τώρα όμως ήταν πρακτικά αδύνατον να έχω όλους αυτούς τους ήχους από μία κιθάρα οπότε ή θα έπρεπε να έχω μια strat, μια tele και μία Les Paul, ή μια κιθάρα με λίγο πιο ευέλικτο συνδυασμό μαγνητών/καλωδίωση/διακόπτες η οποία αναπόφευκτα θα ήταν ένας καλός συμβιβασμός ως προς κάποιους ήχους αφού δεν θα ήταν δυνατόν να είναι καλή σε όλα αυτά που θέλω.  Με αυτή τη λογική, εγώ μια κιθάρα με Game Changer θα την προσέγγιζα με τον ίδιο τρόπο όπως έναν modelling ενισχυτή ή ένα πολυεφφέ, δηλαδή επιλέγοντας τους αγαπημένους μου 5 ή 10 ήχους, σώζοντάς τους σε ισάριθμα preset και χρησιμοποιώντας αυτούς τους ήχους για το 90 με 95% αυτών που παίζω. Το υπόλοιπο 5-10% θα ήταν εξερεύνηση νέων και περίεργων ήχων σε κάποια στιγμή που βαριέμαι ή δεν έχω έμπνευση.

[Lo.Lee.Ta]

Έαν έδινε κάποιος, στο προπάππου μου το τυπογράφο, ένα σημερινό Laptop, με το Office, γραμματοσειρές και έναν Printer, θα νόμιζε ότι ήρθε η συντέλεια του κόσμου. Βέβαια, ένας άνθρωπος που γουστάρει το Vintage ή το Classic, θα γούσταρε ένα παλιό τυπογραφείο ή ακόμη και το τυπογραφείο του Γουτεμβέργιου. Όμως και στις 2 περιπτώσεις μετράει κυρίως το αποτέλεσμα. Το περιεχόμενο του κείμενου ή η μουσική σύνθεση.

[Gabriel6th]

Μια ιδέα που είχα κάποτε είναι τα ρυθμιστικά να βγαίνουν εκτός κιθάρας. Δηλαδή κάθε πηνίο ακόμα και τα 2 άπο τους Humbuckers να φεύγουν ξεχωριστά σε ένα καλώδιο στην έξοδο. Και να μιξάρονται σε κάποιον προενισχυτή ο οποίος θα μπορούσε να παίξει το ρόλο του tone να βάζει τα πηνία εντός/εκτός φάσης, σε σειρά/παράλληλα μόνα τους κλπ. Αντίστοιχες συσκευές που επεξεργάζονται το σήμα των μαγνητών πριν την προενίσχυση νομίζω έχουν βγάλει η seymour duncan και η THD.


Το πρόβλημα με όλα αυτά τα συστήματα είναι ότι σταματάει πλέον ο μαγνήτης να αλληλεπιδρά με τα λαμπάτα στάδια προενίσχυσης. Είναι σαν να παίζεις με buffer. Κάποιο ορκίζονται στο όνομά του, άλλοι σαν εμένα θεωρούν ότι κόβουν πολύ από τη λαμπάτη αίσθηση.


H Variax της line 6 έχει φάει πολύ κράξιμο από διάφορους πιουρίστες αλλά κατα τη γνώμη μου είναι ο "σωστός δρόμος" για modelling κιθάρας.


Απλά τα προβλήματα ξεφεύγουν πλέον από τις κλασσικές παραμέτρους (ξύλα, κατασκευή, υλικά, συναρμογή κλπ) και το bottleneck πλέον είναι οι αλγόριθμοι προσομοίωσης. Δεδομένου ότι οι DSP είναι σε μια κατάσταση ληθάργου από πλευράς development μια και οι νέοι επεξεργαστές τρέχουν σχεδόν τα πάντα σε επίπεδο υπολογιστή οι πραγματικά ρεαλιστικές standalone συσκευές αυτού του είδους πιστεύω ότι θα αργήσουν αρκετά.

[Gabriel6th]

Και μιας και με έπιασε οίστρος. Πριν πάρω το Lionheart και δεδομένου ότι έχω τεράστιο πρόβλημα με την ένταση στο σπίτι μιας και δε μένω μόνος μου, δοκίμασα όλα τα software amp sims που κυκλοφορούν για περίπου 1 μήνα. Με καλή κάρτα ήχου και ένα ζευγάρι πολύ καλά στούντιο ακουστικά. Αγνοώντας τα έτοιμα presets που κατα τη γνώμη μου είναι τουλάχιστον ατυχή, πήρα presets από φίλους και άλλα παιδιά από forum που έχουν ψαχτεί αρκετά και τα αποτελέσματα ήταν ομολογουμένως καλά. Και πάλι, ο Laney μου στο 1/10 της έντασης και με ένα καλό overdrive μπροστά ακούγοταν τόσο καλύτερα που προτίμησα να παίζω λιγότερο της ώρες που μπορούσα παρά να πάω σε modelling λύσεις.


Πρόσφατα ήρθε ένας φίλος από αμερική και έφερε μαζί του το laptop του με στημένο το revalver (που είχα ήδη δοκιμάσει) σαν VST μαζί με μια σειρά από ακριβά impulse simulator pluggins που προσομοιώνουν συνδυασμούς καμπίνας μικροφώνων κλπ. Η διαφορά με αυτό που είχα ακουσει ήταν χαώδης καθώς ο ήχος πλέον είχε διάσταση και αίσθηση του χώρου ακόμα και από τα ακουστικά.


Που θέλω να καταλήξω? Δεν έχει σημασία πόσα presets έχει το καινούριο pod ή αν έχει 200% δυνατότερο επεξεργαστή. Τα πάντα πλέον είναι αλγόριθμοι. Και σιγά σιγά τα πιο προσιτά προϊόντα pod, eleven rack κλπ θα κάνουν αυτό που κάνει ήδη το axe-fx και οι σύνθετες εγκαταστάσεις revalver. Θα ξεφύγουν από το μονέπλευρο modelling ενίσχυσης/προενίσχυσης και θα στραφούν στο πώς θα κάνουν τον ενισχυτή να ακούγεται λές και είναι στο ίδιο δωμάτιο με σένα και όχι στο cd. Το modelling χρησιμοποιείται πάρα πολύ στην ηχογράφηση λόγω των ευκολιών που παρέχει και το post processing του δίνει χώρο μέσα στη μίξη. Αλλά κατα τη γνώμη μου δε μπορεί να αντικαταστήσει ακόμα τον live ενισχυτή που σπρωχνει αέρα στο δωμάτιο. Όταν λοιπόν δωθεί λίγο περισσότερη σημασία στο πώς συμπεριφέρεται ο ενισχυτής όχι απλά σαν κύκλωμα αλλά σαν πηγή ήχου σε ένα χωρο, το modelling θα απογειωθεί και κατα τη γνώμη μου θα επικρατήσει καθώς προσφέρει τεράστια πλεονεκτήματα σε σχεση με τις αναλογικές λύσεις.