Ήρθε το ΔΝΤ...

[Βραζίλης]

Aπο τη μια η πλειοψη φια των σκεπτομενων(η εστω αυτων που λεγονται σκεπτομενοι) αναθεματιζουν τη γενια του Πολυτεχνειου αλλα απο την αλλη οποτε βρεθει ευκαιρια την εξυμνουν για αυτο που εκανε..

Δεν ξερω σε ποιους αναφερεσαι και που θελεις να καταληξεις. Δεν μπορω να φανταστω καποιον (μη-χουντικο βεβαιως) που να αναθεματιζει αυτο που πετυχε εκεινη την περιοδο εκεινη η γενιά. Εκτος αν παιρνεις παραδειγμα απο την μετεπειτα αμφιλεγομενη πορεια καποιων ανθρωπων εκεινης της γενιας. Τελος παντων, αυτο ειναι αλλο θεμα.

Ας συνηδητοποιησουμε επιτελους οτι ανθρωποι που εξεγειρονται μονο αν και οταν φτασουν στο αμην(συγκερκιμενα οταν δεν εχουν να φανε) δεν εχουν καμια ελπιδα μετα.Το ειδαμε και μετα το Πολυτεχνειο μεχρι και σημερα.Προσωπικα δεν βασιζομαι σε καμια περιπτωση σε εναν τετοιο αντιστοιχο λαο με αυτον του πολυτεχνειου παντως...

Τι εννοεις "δεν εχουν καμια ελπιδα"; Δεν ηρθε η Δημοκρατια μετα την χουντα; Δεν ηρθε η ελευθερια μετα τον 2ο παγκ.πόλεμο; κ.ο.κ. Το αν αργοτερα βγαλαμε τα ματια μας μονοι μας είναι αλλο θεμα και αφορα στην ανικανοτητα μας να διατηρησουμε επι μακρον και στην ολοτητα τους τα καλα πραγματα που εχουμε πετυχει.

Κανένας άνθρωπος που   δεν έχει ίχνος πολιτικής συνείδησης δε μπορεί να εξεγερθεί γιατί δεν   μπορεί να κατανοήσει την αξία μιας εξέγερσης ενάντια σε μια άλλη   καταστροφική για τον ίδιο πολιτική πράξη.

Δηλαδη, για σενα, π.χ. οι εξεγερμενοι της Αργεντινης 2001 ηταν ολοι συνειδητοποιημενοι πολιτικα, ή ηθελαν μοναχα να κανουν κανα πλιατσικο για να φανε;

[Kiratzoharris]

Aπο τη μια η πλειοψη φια των σκεπτομενων(η εστω αυτων που λεγονται σκεπτομενοι) αναθεματιζουν τη γενια του Πολυτεχνειου αλλα απο την αλλη οποτε βρεθει ευκαιρια την εξυμνουν για αυτο που εκανε..

1Δεν ξερω σε ποιους αναφερεσαι και που θελεις να καταληξεις. Δεν μπορω να φανταστω καποιον (μη-χουντικο βεβαιως) που να αναθεματιζει αυτο που πετυχε εκεινη την περιοδο εκεινη η γενιά. Εκτος αν παιρνεις παραδειγμα απο την μετεπειτα αμφιλεγομενη πορεια καποιων ανθρωπων εκεινης της γενιας. Τελος παντων, αυτο ειναι αλλο θεμα.

Ας συνηδητοποιησουμε επιτελους οτι ανθρωποι που εξεγειρονται μονο αν και οταν φτασουν στο αμην(συγκερκιμενα οταν δεν εχουν να φανε) δεν εχουν καμια ελπιδα μετα.Το ειδαμε και μετα το Πολυτεχνειο μεχρι και σημερα.Προσωπικα δεν βασιζομαι σε καμια περιπτωση σε εναν τετοιο αντιστοιχο λαο με αυτον του πολυτεχνειου παντως...

2Τι εννοεις "δεν εχουν καμια ελπιδα"; Δεν ηρθε η Δημοκρατια μετα την χουντα; Δεν ηρθε η ελευθερια μετα τον 2ο παγκ.πόλεμο; κ.ο.κ. Το αν αργοτερα βγαλαμε τα ματια μας μονοι μας είναι αλλο θεμα και αφορα στην ανικανοτητα μας να διατηρησουμε επι μακρον και στην ολοτητα τους τα καλα πραγματα που εχουμε πετυχει.

Κανένας άνθρωπος που   δεν έχει ίχνος πολιτικής συνείδησης δε μπορεί να εξεγερθεί γιατί δεν   μπορεί να κατανοήσει την αξία μιας εξέγερσης ενάντια σε μια άλλη   καταστροφική για τον ίδιο πολιτική πράξη.

Δηλαδη, για σενα, π.χ. οι εξεγερμενοι της Αργεντινης 2001 ηταν ολοι συνειδητοποιημενοι πολιτικα, ή ηθελαν μοναχα να κανουν κανα πλιατσικο για να φανε;

1)Eιπα για τη γενια του Πουλτεχνειου εννοωντας τα προσωπα και οχι για τις ιδιες τις πραξεις.Και δεν ειναι καθολου αλλο θεμα.Ενω σιγουρα υπηρχαν ανθρωποι με βαθεια πολιτικα πιστευω και ιδεολογιες η πλειοψηφια ακομα(γιατι για την πλειοψηφια του λαου ας μην το συζητησουμε) και αυτων που αναφερει ο la flic  απεδειξαν εμπρακτως αργοτερα οτι δεν ηταν παρα ενα ματσο....τελος παντων.. και ειναι οσο μπορουν να ειναι μεμονωμενα ατομα υπαιτιοι για την κατασταση του σημερα.(πχ ολο το Πασοκ ενα παραδειγμα).

2)Μετα τη Χουντα ηρθε ο Καραμανλης και μετα η εικοσαετια του Πασοκ...Αν με πιανεις..Στην ουσια συμφωνω με τον Λα φλικ..Οτι ανθρωποι που δεν ειναι πολιτικα υποκειμενα αλλα παντοτε αντικειμενα(αβουλοι δηλαδη) και μονο οταν φτασουν  στο αμην(πχ πραγματικοι μισθοι πεινας τωρα-7 χρονια χουντας ηδη,μεγαλες πιεσεις απο ΗΠΑ,πιεσεις απο ρισοσπαστικα κομματια της κοινωνιας τοτε) αποφασιζουν να κανουν κατι αυτο δεν φερνει  κανενα ουσιαστικο αποτελεσμα.Εκτος αν στοχος της εξεγερσης-ξεσηκωμου θα ειναι να υπογραψει η ΓΣΕΕ αυξηση 3,5% στους μισθους  να πεσει ο Παπανδρεου και να ανεβει η Μπακογιαννη..

[Βραζίλης]

1)Eιπα για τη γενια του Πουλτεχνειου εννοωντας τα προσωπα και οχι για τις ιδιες τις πραξεις.Και δεν ειναι καθολου αλλο θεμα.Ενω σιγουρα υπηρχαν ανθρωποι με βαθεια πολιτικα πιστευω και ιδεολογιες η πλειοψηφια ακομα(γιατι για την πλειοψηφια του λαου ας μην το συζητησουμε) και αυτων που αναφερει ο la flic  απεδειξαν εμπρακτως αργοτερα οτι δεν ηταν παρα ενα ματσο....τελος παντων..

Η πλειοψηφια; Δεν εχω δεδομενα επ'αυτου. Δεν αντιλεγω οτι μπορει να υπαρχουν περιπτωσεις "κακων αριστερων", μπορει να υπαρχουν απο την αλλη μερια και "καλοι δεξιοι". Εγω παιρνω τον μεσο ορο, που αφορα στα γεγονοτα του '73 ως ολοτητα.

2)Μετα τη Χουντα ηρθε ο Καραμανλης και μετα η εικοσαετια του Πασοκ...Αν με πιανεις..

Φυσικα σε πιανω. Αυτο που ειπα ειναι οτι αναμφισβητητα καταφερνουμε κατι καλο καποιες φορες. Μπορει να μην κρατησει για παντα, για τον εναν ή τον αλλον λογο. Η ιστορια προχωρα και νεα δεινα μπορει να εμφανιστουν. Αυτο δεν σημαινει οτι θα απογοητευτουμε και θα σταματησουμε να προσπαθουμε.

[La Flic]

Δηλαδη, για σενα, π.χ. οι εξεγερμενοι της Αργεντινης 2001 ηταν ολοι συνειδητοποιημενοι πολιτικα, ή ηθελαν μοναχα να κανουν κανα πλιατσικο για να φανε;

Φυσικά! έχω ασχοληθεί αρκετά με τη περίπτωση της Αργεντινής και η πλειοψηφία του κόσμου εκεί πολιτικοποιήθηκε έντονα κατά τη διάρκεια της κρίσης. Υπάρχουν πολλές πληροφορίες για την Αργεντινή,μόνο για το αυτοδιαχειριζόμενο εργοστάσιο της Ζανον να διαβάσεις θα καταλάβεις αρκετά. Ας βάλω μερικές πληροφορίες για εκεί:

Τα καταλυμένα και αυτοδιευθηνόμενα εργοστάσια ευδοκιμούν στην   Αργεντινή

η Μαρία Alejendra, μια εργαζόμενη σε εργοστάσιο στα   προάστια του Μπουένος Άιρες, Αργεντινή, ξοδεύει την ημέρα της στην    κοπή κομματιών  στην κοοπερατίβα ( συνεργατική) Huesitos de Wilde. Μαζί   με 33 άλλους από την αρχική ομάδα εργαζόμενων στο εργοστάσιο προϊόντων   για σκύλους, η Alejandra κερδίζει τώρα τα διπλάσια χρήματα - 2.000 πέσος   το μήνα – από ότι κέρδιζε όταν δούλευε για το παλιό της αφεντικό. Η   Alejandra, 41χρονών, η  οποία έχει εργαστεί στο εργοστάσιο για 14   χρόνια, είναι πλέον σε θέση να ακούει μουσική και να πίνει ματέ, ένα   Νότιο Αμερικάνικο τσάι βοτάνων, ενώ εργάζεται.

ο συνεταιρισμός   Huesitos de Wilde είναι μόνο μία από τις άνω των 250   εργαζομένων-ανακτημένες επιχειρήσεις στην Αργεντινή, που απασχολούν   συνολικά 13.000 εργαζόμενους. Μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας για την   ανάκτηση των εργοστασίων, η οποία άρχισε μετά την οικονομική κατάρρευση   της χώρας το 2001, οι εργαζόμενοι στο Huesitos de Wilde κατέλαβαν πρώτα   το εργοστάσιο και ανέλαβαν την παραγωγή τον Ιανουάριο του 2007.

Αν   και η οικονομία της Αργεντινής έχει βελτιωθεί από τη συντριβή, η   τρέχουσα οικονομική ύφεση προκάλεσε σοβαρά προβλήματα κυρίως από τον   Φεβρουάριο.

 
περισσότερα από 20 εργοστάσιά έχουν καταληφθεί   από το 2008, και έχουν καταγραφεί 33 νέοι συνεταιρισμοί επίσημα από την   κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες. Η  κυβέρνηση αναγκάζεται να χορηγεί   άμεσα το καθεστώς συνεργασίας των επιχειρήσεων - σήμερα υπάρχουν περίπου   10.000 συνεταιρισμοί στην Αργεντινή - Η κατάκτηση αυτής της αναγνώρισης   είναι το πρώτο βήμα για την ανάκτηση μερικών  εκατοντάδων επιχειρήσεων   που επιθυμούν να είναι αυτοδιευθηνόμενες από τους εργαζόμενους.

Στις   συνεταιριστικές επιχειρήσεις οι εργαζόμενοι έχουν μεγαλύτερο ρόλο στις   αποφάσεις της εταιρείας, για την συμπλήρωση των «απολεσθέντων» θέσεων   εργασίας, λαμβάνουν τις ίδιες αποδοχές και συμμετέχουν ισότιμα στις   αποφάσεις της διοίκησης, όπως συμβαίνει με Huesitos de Wilde.

Οι   εργαζόμενοι οι οποίοι επιδιώκουν την κατάληψη μιας επιχείρησης από τους   ιδιοκτήτες τους βρίσκονται αντιμέτωποι με πολλές προκλήσεις. Εκτός από   την εμπειρία που συχνά λείπει όσο αφορά την διαχείριση, υπάρχει αγώνας   για να βρεθούν τα χρήματα για να ξεκινήσουν την παραγωγή και να   διατηρήσουν μια λογική κερδοφορία,  επιχειρώντας   συχνά συμπληρωματικές   δραστηριότητες στις  αναγεννημένες επιχειρήσεις.

Οι εργαζόμενοι   στο Huesitos de Wilde είχαν δεχθεί βοήθεια από μια σειρά από ομάδες,   συμπεριλαμβανομένου του Κέντρου Αργεντινών Εργαζομένων, και την   εμπορική-συνδικαλιστική οργάνωση.

"Μόλις μάθαμε, ήρθαμε πίσω για   να αναλάβουμε το εργοστάσιο," είπε η Alejandra.

Καταλαμβάνοντας   τα εργοστάσια που έχουν εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες παρέχει στους   εργαζομένους έναν τρόπο να αντιμετωπίσουν την ιδιοτέλεια ορισμένων   εργοδοτών, σύμφωνα με την Μαρία Trigona, δημοσιογράφο και σκηνοθέτη η   οποία έχει συνεργαστεί με τοFree Speech Radio News και το Ζ Magazine.

Επιχειρηματίες   εκμεταλλεύονται συχνά τις κρίσεις δηλώνοντας πτώχευση, ώστε να μπορούν   να δημιουργήσουν κατάστημα ενοικίασης ή αλλού να διαπραγματευτούν   φθηνότερα εργατικά ή να επενδύσουν τα χρήματά τους σε πιο προσοδοφόρα   έργα, δήλωσε η Trigona, μια εργαζόμενη.

Πριν από το στρατιωτικό   πραξικόπημα του 1976, η Αργεντινή ήταν ένα από τα πλουσιότερα έθνη της   Λατινικής Αμερικής. Ήταν ο φθόνος του αναπτυσσόμενου κόσμου, με και   ποσοστό ανεργίας 4,2 τοις εκατό. Αλλά μετά από επτά χρόνια  βίαιη   στρατιωτική δικτατορία - τα οποία χαρακτηρίστηκαν από ευρείας κλίμακας   βασανιστήρια και την "εξαφάνιση" 30.000 πολιτικών αντιπάλων - ακλούθησε   μια σειρά υπέρ της ελεύθερης αγοράς κυβερνήσεων .

Από τη δεκαετία   του 1990, η Αργεντινή θεωρείται από τη Δύση ως ένα μικρό παιδί για   αγκάλιασμα  Υπερασπίστηκε νεοφιλελεύθερες πολιτικές και στην ουσία   κυβερνήθηκε από την Παγκόσμια Τράπεζα και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.   Αλλά όταν η κερδοσκοπία με γνώμονα την οικονομική φούσκα το Δεκέμβριο   του 2001, το τραπεζικό σύστημα της χώρας κατέρρευσε οι επιχειρήσεις   κήρυξαν πτώχευση, με αποτέλεσμα τη φυγή κεφαλαίων της τάξεως του 18,7   δισ. δολ. το 2001.

Στην Αργεντινή, η κοινωνίας των πολιτών   απάντησε με λαϊκή εξέγερση κατά της κυβέρνησης και της οικονομικής ελίτ.   Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές κατέβηκαν στους δρόμους και  ανέτρεψαν   τέσσερις κυβερνήσεις μέσα σε λίγες εβδομάδες. Εξαγορές εργοστασίων ήταν   κοινός τόπος, και βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία οδήγησε σε δεκάδες   θανάτους αμάχων κατά τα επόμενα χρόνια.

Το 2002, το ποσοστό   ανεργίας ήταν 25 τοις εκατό, με ένα άλλο 20 τοις εκατό των εργαζομένων   υποαπασχολούμενων και 60 τοις εκατό της χώρας που ζουν σε συνθήκες   φτώχειας. Οι εργαζόμενοι άρχισαν καταλήψεις σε εργοστάσια σε μια   προσπάθεια να διεκδικήσουν εκ νέου το ζην.

Οικονομία της   Αργεντινής άρχισε να ανακάμπτει από την κατάρρευση του 2003. Από το 2003   έως το 2008, για τα κατειλημμένα εργοστάσια, η προτεραιότητα ήταν   κύριος οικονομική, η εξεύρεση κεφαλαίων, ή την άντληση κεφαλαίων μέσω   της εργασίας. Τα περισσότερα από αυτά τα κατάφεραν αρκετά καλά, ενώ άλλα   έχουν απλά καταφέρει να επιζήσουν", δήλωσε ο Esteban Magnani, ο οποίος   έχει εργαστεί εκτενώς με το κίνημα κατάληψης των επιχειρήσεων στην   Αργεντινή και είναι ο συγγραφέας του Η σιωπηλή αλλαγή: Καταλημένες   επιχειρήσεις στην Αργεντινή.

Από τις αρχές του 2007, περισσότερες   από 170 επιχειρήσεις ήταν αυτοδιαχειρηζόμενες, αν και η συντριπτική   πλειοψηφία δεν είχαν αναγνωριστεί από την κυβέρνηση ως νόμιμες   επιχειρήσεις.

Τα μέλη του Huesitos de Wilde αποτελούν μέρος του   πιστωτικού Συνεταιρισμού La Base, της Αργεντινής με βάση το αντίστοιχο   των ΗΠΑ μικρό-χρηματοδοτικής οργάνωσης του κόσμου της εργασίας, καθώς   και της ευρύτερης κοινότητας των ομάδων υποστήριξης των εργαζομένων που   διευθύνεται από τους συνεταιρισμούς.

Αυτό το δίκτυο υποστήριξης   αποδείχθηκε πολύτιμο, όταν οι εργαζόμενοι επέστρεψαν στα εργοστάσια για   τα καταλάβουνε και να τα επαναλειτουργήσουν και ανακάλυψαν ότι τα   περισσότερα από τα μηχανήματα των εργοστασίων είχαν αφαιρεθεί.
 Με   αυτή τη βοήθεια και ένα δάνειο 15.000 δολαρίων από  την La Base, οι   εργαζόμενοι είχαν τη δυνατότητα να εξαγοράσουν τον εξοπλισμό πριν   πωληθεί σε δημοπρασία, καθώς και την αγορά  πρώτων υλών. Αλλά η   διαδικασία ήταν καθόλου εύκολη. Για πολλούς μήνες, οι εργαζόμενοι δεν   είχαν μισθό, και μόνο 33 των αρχικών 200 εργαζόμενων επέλεξαν να   παραμείνουν στο συνεταιρισμό. Από τους εργαζόμενους που εγκατέλειψαν το   εγχείρημα, ορισμένοι έχουν βρει εργασία ενώ πολλοί εξακολουθούν να είναι   άνεργοι.


Παρά τη σημερινή παγκόσμια ύφεση, ο συνεταιρισμός    Huesitos de Wilde ανθεί, και περιέλαβε πρόσφατα στο δυναμικό του οκτώ   περισσότερους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι παραμένουν αισιόδοξοι,   ανεξάρτητα από την έλλειψη νομικής κάλυψης όσο αφορά την κυριότητα του   εργοστασίου.

"Η αλήθεια είναι πως ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει   ένα αφεντικό μπορούμε να το κάνουμε εμείς οι εργαζόμενοι και αυτό μπορεί    να ευδοκιμήσει, "είπε  η Alejandra.

Διάβασε επίσης για το κίνημα των Πικετέρος (άνεργοι εργάτες):

http://www.ypovrixio.gr/article.php?issues_no=10&contents_id=545

[papous]

Ωραία, καλά κάνατε και σβήσατε το σχόλιό μου για τον κ. MACMISIAS (θα παρακαλούσα κι εσείς αγαπητέ κύριε MACMISIAS να με αποκαλείτε "papous" από τούδε και εφεξής) τον οποίο και παρακαλώ να με συγχωρέσει.

Κ MACMISIAS, φρονώ ότι η μόνη πιθανότητα που υπάρχει ώστε να διορθωθεί ο δημόσιος τομέας είναι να ξηλωθεί ολόκληρος και να ξαναστηθεί από τους ίδιους τους πολίτες μέσω ψηφοφορίας.
Για όποιον δεν κατάλαβε, κάθε περιφέρεια να ψηφίζει για το ποιοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι ικανοί να παραμείνουν στην θέση τους. Οπωσδήποτε οι άμεσα "εξυπηρετούμενοι" θα γνωρίζουν ποιοί ακριβώς τους γιατρεύουν και ποιοι τους εκμεταλεύονται, ποιοι τους διδάσκουν και ποιοι τους εκμεταλεύονται, ποιοι τους φτιάχνουν έργα ή επιβλέπουν γι' αυτά και ποιοι εκμεταλεύονται την θέση τους, ποιοι τους αστυνομεύουν και ποιοι εκμεταλεύονται την θέση τους, ποιοι τους δικάζουν και ποιοι εκμεταλεύονται την θέση τους, ποιοι τους δίνουν επιδοτήσεις για να κάνουν επενδύσεις και ποιοι δίνουν επιδοτήσεις για να κάνουν απλά οι ίδιοι περιουσίες, ποιοι ελέγχουν και ποιοι αδιαφορούν κλπ.

Προλαμβάνω πολλούς που θα μου πουν ότι και πάλι θα ισχύσουν οι κομματοκαφρίλες. Πέραν του ότι από την ποιότητα του δημόσιου τομέα εξαρτάται το μέλλον του κάθε τόπου και κατά την γνώμη μου θα υπερισχύσει ο τοπικισμός από τον κομματισμό, αν ισχύσει η παραπάνω αμφισβήτιση θα γνωρίζουμε ότι όντως μόνοι μας φέραμε την κατάσταση σ' αυτό το χάλι και θα καθήσουμε να υποστούμε τις συνέπειες αγόγγυστα!

Όσο για εσάς που είστε αν όχι υποδείγματα υπαλλήλων, καλόπιστοι, μην ανησυχείτε και οι συμπολίτες σας όχι απλώς θα σας διαλέξουν αλλά θα σας δώσουν και μπόνους. Εσείς βέβαια που είστε ...........

Όσοι έρθουν και πουν ότι είναι αντισυνταγματικό κάτι τέτοιο τους αντιπροτείνω ότι μπορούμε απλά ν' αλλάξουμε το Σύνταγμα προς το δικαιότερον και λογικότερον καθολοκληρίαν. (Και θα το αλλάξουμε απ' ότι φαίνεται)

[papous]

2-3 μέρες πριν υπογραφεί το μνημόνιο η Πειραιώς ήταν για φούντο.
 Η   τράπεζα που πρώτη θα κατέρρεε εάν δεν δινόταν το δάνειο και η Ελλάδα   έκανε διαγραφή χρέους.
 Τώρα, και πάλι για διαγραφή - επαναδιαπραγμάτευση   χρέους πάμε, αλλά κοιτούν να σώσουν την Πειραιώς με λεφτά των... υπό εξαγορά δανειστών   της.
 Διότι, τώρα και να διαγραφούν ομόλογα, η τράπεζα θα "κρατήσει" και   δεν θα καταρρεύσει από τα αποθεματικά των Τ.Τ. και ΑΤΕ.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω φλικ, είναι τον λόγο για τον οποίο λες ότι η Πειραιώς θα κατέρεε πρώτη σε περίπτωση πτώχευσης της Ελλάδας! Οφείλεται σε κάποια περίεργη αλφαβητική σειρά? Οφείλεται στις προτιμήσεις? Σε τι ακριβώς?

Είναι δεδομένο ότι όλες οι Ελληνικές Τράπεζες θα κατέρεαν σε περίπτωση πτώχευσης του Ελληνικού κράτους. Και μόνο τα 100 δις δημοσίου χρέους που κατέχουν, και μόνο η έλλειψη στήριξης από κράτος και ΕΚΤ, αρκεί.

Και ο δανεισμός 350 εκ δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Σιγά τ' αυγά...

[Lo.Lee.Ta]

"" Πέραν του ότι από την ποιότητα του δημόσιου τομέα εξαρτάται το μέλλον του κάθε τόπου και κατά την γνώμη μου θα υπερισχύσει ο τοπικισμός από τον κομματισμό, αν ισχύσει η παραπάνω αμφισβήτιση θα γνωρίζουμε ότι όντως μόνοι μας φέραμε την κατάσταση σ' αυτό το χάλι και θα καθήσουμε να υποστούμε τις συνέπειες αγόγγυστα! ""
 
Παππού η ελπίδα πεθαίνει τελευταία λένε ε ? χαχαχα!
 
Ο τοπικισμός θα υπερισχύσει του κομματισμού, λόγω των γεγονότων που συμβαίνουν σχεδόν πρόσφατα στην Ελλάδα ?? ή ούτοσιάλλως κάτι τέτοιο θα ίσχυε και μερικά χρόνια πριν αν λάμβανε χώρα ? Ξέρω γω, πριν 8-10-12-15 χρόνια ?

Για πόσο καιρό λες να υπερισχύσει ο τοπικισμός του κομματισμού ? Διότι άντε και υπερίσχυσε, ιδιαίτερα λόγω της τρέχουσας κατάστασης...και γίνανε καλά παιδιά! για πόσο καιρό θα παραμείνουνε καλά παιδιά ?
 
Πάντως και μένα μου αρέσουνε τέτοια ελπιδοφόρα μηνύματα!

[Kiratzoharris]

Πως οι πολιτες θα ψηφιζουν τους δημοσιους υπαλληλους?Με τι κριτηρια?Απο που θα τους γνωριζουν?Θα βγαινει καθε χρονο λιστα με τα ανδραγαθηματα τους?Γιατι απλουστατα να μη λετουργει ο ΑΣΕΠ σωστα και ενας ελεγκτικος μηχανισμος μετα?Πολυ μακρια το παμε.

Νομιζω το λεει γιατι η Πειραιως ηταν οντως τραπεζα με παρα πολλα προβληματα και χρεη..Δεν εχω καποιο επισημο στοιχειο μπροστα μου παντως ειναι αρκετα γνωστο οτι το ΤΤ πχ ειναι πολυ πιο αξιοπιστος οργανισμος απο οτι η Πειραιως.

Δειτε και εδω http://tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%82-%C2%AB%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B7-%CE%B7-%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CE%B1%CF%84%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CF%84%C2%BB

[La Flic]

Δεν τα λέω εγω παππού, οι οικονομικοί αναλυτές τα λένε:

Μια μικρομεσαία ιδιωτική τράπεζα, αποκλεισμένη από τις διεθνείς αγορές,   με ρευστότητα διαρκώς υποβασταζόμενη από το κράτος, επιχειρεί να   εξαγοράσει δύο κρατικές τράπεζες.
Ο Σάλλας προσπαθεί να διασώσει την τράπεζά του, μεγεθύνοντάς την,   καθιστώντας την σημαντική τόσο, ώστε τα προβλήματά της στο μέλλον να   αποτελούν πρόβλημα για το ελληνικό κράτος. Το κράτος βοήθησε γενναιόδωρα   τις τράπεζες το 2009, προσφέροντας εγγυήσεις ρευστότητας 28 δισ. ευρώ.                      Εν συνεχεία έλαβαν και άλλη ενίσχυση ρευστότητας από την ΕΚΤ,   ύψους 15 δισ., ενώ και από το δάνειο του Μνημονίου προβλέπονται άλλα 10   δισ. για τις τράπεζες. Δεδομένων αυτών των πρωτοφανών ροών από το κράτος   προς τις τράπεζες, και με δεδομένο ότι η Πειραιώς παρουσιάζει οριακά   καλύτερα μεγέθη από το Τ.Τ. και την Αγροτική, είναι περίπου του ιδίου   όγκου, είναι στην ίδια (άθλια) πιστοληπτική βαθμίδα, και όλες μαζί   βρίσκονται εκτός αγορών, πώς είναι δυνατόν το κράτος να πουλήσει σε   χαμηλή τιμή πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία και ακόμη πολυτιμότερα   εργαλεία άσκησης οικονομικής πολιτικής;

Η Τράπεζα Πειραιώς,  που με την πρότασή της αναγκάζει   τους ανταγωνιστές αλλά και την κυβέρνηση θα λάβουν θέση, δεν έχει μείνει   αλώβητη από τη λαίλαπα του τελευταίου χρόνου. Η περαιτέρω ανάπτυξή της   στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από ξένα κεφάλαια, καθώς τα δάνεια της   υπερβαίνουν κατά 28% τις καταθέσεις της.
 Το μετοχικό της κεφάλαιο φθάνει   τα 3,5 δισ. ευρώ, ενώ τα υπόλοιπα περίπου 19 δισ. ευρώ, που λογίζονται   στα ίδια κεφάλαιά της, προέρχονται από υβριδικές και άλλου τέτοιου   είδους εκδόσεις. Την ίδια στιγμή η τράπεζα έχει εκδώσει ομόλογα που   υπερβαίνουν τα 19 δισ. ευρώ.

Να έχεις επίσης υπόψιν σου ότι η ΑΤΕ έχει τρείς σημαντικές θυγατρικές εταιρίες,οι οποίες θα περάσουν στα χέρια του Σάλλα μετά το ντίλ,πέρα απο τις χιλίαδες υποθήκες περιουσιών αγροτών. οι θυγατρικές της ΑΤΕ είναι οι  ΣΕΚΑΠ,  «Δωδώνη» και η ΕΛΒΙΖ.
Ειδικά η "Δωδώνη" θεωρείται πρότυπου πετυχημένου συνεταιρισμού γαλακτοπαραγωγών. Κι επειδή φάρμερ είσαι,απο συνεταιρισμούς ξέρεις,καταλαβαίνεις τι θα γίνει.

Μιας και το ανάφερα αυτό,για πές μας τι γίνεται με τον Γαβαλά; Δε μπορεί ο άνθρωπος να μη βάζει τη χέρα του στο βαρέλι με το μέλι ε;
Την έχει βγάλει καθαρή με την ελαιουργική ουκ λίγες φορές στο παρελθόν,θα καθαρίσει και τώρα με την ένωση Ηρακλείου;

[papous]

Φλικ, εσύ είσαι που μας δίνεις τις πληροφορίες. Ο ρόλος μου είναι να αναλύω και να δίνω ιδέες. Έκαστος στο είδος του...

[La Flic]

Διεκδικείς δηλαδή κάποιου είδους "Νεστορικό" ρόλο;
  Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο οι τρίπλες οδηγούν στο χάσιμο της μπάλας.
 
  Για τον Γαβαλά καμιά πληροφορία; Ή δε κατέεις πράμα;

Να ρωτήσω και κάτι ακόμη:
θεωρείς παπού τον τοπικισμό κάτι το αξιοκρατικό σε σχέση με τον κομματισμό;
Γιατί εγώ ξέρω ότι ο κομματισμός λειτουργεί στην επαρχία κυρίως  με τοπικιστικά κριτήρια. Παράδειγμα στη Κρήτη.

[La Flic]

Και οι σύντροφοι αντιεξουσιαστες συνεχίζουν πιστοί στιος πολιτικές τους ιδέες (όχι τίποτε άλλο αλλα΄μην τους απολύσουν τα αφεντικά τους κιόλας)

Νομοθετική παρέμβαση με την οποία θα καταργούνται αποφάσεις διαιτησίας   που δίνουν αυξήσεις στον ιδιωτικό τομέα πέραν των προβλεπόμενων και   επιτρεπόμενων από το Μνημόνιο, προανήγγειλε ο υπουργός Εργασίας, Ανδρέας   Λοβέρδος, από τη Βουλή.
 
  Στο πλαίσιο συζήτησης επίκαιρης ερώτησης ο κ. Λοβέρδος ενημέρωσε ότι   αυτό τον καιρό υπάρχουν αποφάσεις της διαιτησίας (ΟΜΕΔ) που δίνουν   αυξήσεις μετά τις 5 και 6 Μαΐου - οπότε ψηφίστηκε ο νόμος που μετέφερε   το Μνημόνιο στην ελληνική έννομη τάξη με συγκεκριμένες δεσμεύσεις για   την εισοδηματική πολιτική στον ιδιωτικό τομέα - 1,5% και μάλιστα σε μία   περίπτωση, «η οποία αποτελεί και το κραυγαλέο παράδειγμα», δεύτερη   αύξηση για το 2010 στο 3%.
 
  «Εμείς ως Πολιτεία έχουμε την υποχρέωση να περιφρουρήσουμε όσα έχουμε   συμφωνήσει» τόνισε ο υπουργός Εργασίας και προανήγγειλε για την επόμενη   εβδομάδα νομοθετική παρέμβαση, με την οποία «αυτού του είδους τις   αποφάσεις οι οποίες αντιστρατεύονται τις συλλογικές προσπάθειες όλων μας   στην Ελλάδα, θα τις καταργήσουμε».
 
  Υπογράμμισε ακόμη ότι σε αυτό το πλαίσιο «των μεγάλων δυσκολιών και του   αγώνα που δίνουμε με αυταπάρνηση για να φύγει η Ελλάδα από αυτή την   περιπέτεια» δεν μπορεί κάποιοι «καθόλου έξυπνοι, αλλά ιδιαιτέρως πονηροί   να επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους τον ρόλο του καλού και να δείχνουν   τους κάποιους υπόλοιπους σαν τους κακούς της ιστορίας».
 
  «Πρέπει όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους» κατέληξε.
 
  Ο υπουργός Εργασίας συνεχάρη τους κοινωνικούς εταίρους οι οποίοι - όπως   είπε - συνδιαμόρφωσαν με την νέα Γενική Εθνική Συλλογική Σύμβαση που   υπέγραψαν μισθολογικούς όρους εργασίας για την επόμενη τριετία που «και   μέσα στο πλαίσιο του Μνημονίου είναι και έχουν σπέρματα κοινωνικής   δικαιοσύνης.
 
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

[Lo.Lee.Ta]

Άρθρο της Capital για ΟΣΕ.
 
http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1014665

[La Flic]

Το παρακάτω θέμα έχει άμεση σχέση με αυτο που συζητούμε εδώ,γιατί η οικονομική κρίση δεν είναι ελληνική μόνο.Επίσης όπως θα διαβάσετε θα δείτε ότι ακόμη κι εδώ απι πίσω είναι πάντα τα ίδια λαμόγια. Τρείς τέσσερεις χρηματιστιριακές εταιρίες κανοναρχούν την παγκόσμια οικονομία πρός όφελος τους φυσικά.

Η γεωργική παραγωγή στον προηγμένο καπιταλισμό
 "Την άνοιξη του 2008, σχεδόν ταυτόχρονα, σε 33   χώρες σε όλο τον κόσμο, ξέσπασαν πρωτόγνωρες διαδηλώσεις, με ένα κοινό   αίτημα. Άνθρωποι στα όρια της απόγνωσης κατέλαβαν τους δρόμους, σε   κάποιες περιπτώσεις και τα όπλα, προκειμένου να διεκδικήσουν το όπως   φαίνεται όχι αυτονόητο δικαίωμά τους, να έχουν πρόσβαση στο φαγητό".                Έτσι περιγράφει σχετικό αφιέρωμα[1] του τηλεοπτικού "Εξάντα" τις   "εξεγέρσεις τροφίμων" (food riots) που ξέσπασαν πριν μερικά χρόνια σε   διάφορα μέρη του κόσμου, όταν οι διαρκείς αυξήσεις στην τιμή των   τροφίμων οδήγησαν πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού στο να μην μπορεί να   τα αγοράσει.
Αν και κάπως παλιό, το θέμα το επαναφέρουμε μετά από ένα πάρα πολύ   καλό άρθρο[2] που δημοσίευσε πρόσφατα η "Huffington Post" σχετικά με το   θέμα.
Όπως λοιπόν διαβάζουμε εκεί "Στο τέλος του 2006, οι τιμές των   τροφίμων σε ολόκληρο τον κόσμο άρχισαν να αυξάνονται, ξαφνικά και   απότομα. Μέσα σε ένα χρόνο, η τιμή του σίτου είχε αυξηθεί κατά 80 τοις   εκατό, το καλαμπόκι κατά 90 τοις εκατό, και το ρύζι 320 τοις εκατό. Σε   μια παγκόσμια καταστροφή από την πείνα, 200 εκατομμύρια άνθρωποι -   κυρίως παιδιά - δεν μπορούσε να πάρει τα τρόφιμα πια, και βυθίστηκε σε   υποσιτισμό ή ασιτία. Υπήρχαν ταραχές σε περισσότερες από 30 χώρες και   τουλάχιστον μία κυβέρνηση ανατράπηκε βίαια. Στη συνέχεια, την άνοιξη του   2008, οι τιμές μυστηριωδώς επανήλθαν στο προηγούμενο επίπεδό τους.  Ο   Ζαν Ζιγκλέρ, ο ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για το δικαίωμα στην τροφή, την   αποκάλεσε "μια σιωπηλή μαζική δολοφονία», και οφείλεται εξ ολοκλήρου σε   "ανθρώπινες ενέργειες"."
Στη συνέχεια, το άρθρο εξηγεί πως για την άνοδο αυτή των τιμών δε   φταίει ούτε η [ανύπαρκτη] αύξηση της ζήτησης, ούτε κάτι άλλο. Αντίθετα,   αυτό που όντως έφερε τα πράγματα εκεί που τα έφερε ήταν το εξής:
"Για πάνω από έναν αιώνα, οι αγρότες στις πλούσιες χώρες έχουν τη   δυνατότητα να συμμετάσχουν σε μια διαδικασία που τους διασφαλίζει από   τον κίνδυνο [καλά, αυτό λέει ο συντάκτης, αλλά η αλήθεια είναι πως ο   αγρότης, και ειδικά ο μικρός αγρότης, ουδέποτε ήταν διασφαλισμένος από   τον κίνδυνο. Τέλος πάντων] .Ο αγρότης μπορούσε να συμφωνήσει τον   Ιανουάριο για να πουλήσει την καλλιέργεια του σε έναν επιχειρηματία, τον   Αύγουστο, σε καθορισμένη τιμή. Αν έχει ένα "καλό" καλοκαίρι (σαιζόν)   και η παγκόσμια τιμή του είναι υψηλή, αυτός θα χάσει κάποια μετρητά,   αλλά αν υπάρχει ένα "άθλιο" καλοκαίρι (σαιζόν) ή η τιμή καταρρέει, αυτός   θα τα πάει καλά με τη συμφωνία. Όταν αυτή η διαδικασία ήταν καλά   οργανωμένη και μόνο οι επιχειρήσεις που έχουν άμεσο ενδιαφέρον για τον   τομέα μπορούσαν να συμμετέχουν, και λειτούργησε καλά [λέμε τώρα - τέλος   πάντων].
Στη συνέχεια, μέσα από τη δεκαετία του 1990, η Goldman Sachs και   άλλοι πίεσαν σκληρά και κατάργησαν τους κανονισμούς. Ξαφνικά, οι   συμβάσεις μετατράπηκαν σε «παράγωγα» (derivatives - χρηματοπιστωτικά   "προιόντα" σπέκουλας-κερδοσκοπίας), που θα μπορούσαν να αγοραστούν ή να   πωληθούν στους εμπόρους οι οποίοι δεν είχαν καμία σχέση με τη γεωργία   (στο χρηματοπιστωτικό τομέα εννοεί, στο "χρηματιστήριο αγροτικών   προιόντων συγκεκριμένα). Μια αγορά σε «σπέκουλα τροφίμων" γεννήθηκε.
Έτσι ο αγρότης ακόμη συμφωνεί να πωλήσει καλλιέργεια του εκ των   προτέρων σε έμπορο για £ 10.000. Αλλά τώρα, η σύμβαση μπορεί να πωληθεί   σε επενδυτές, οι οποίοι αντιμετωπίζουν την ίδια τη σύμβαση ως   αντικείμενο δυνητικών πλούτου. Πχ η Goldman Sachs το αγοράζει και το   πωλεί στην τιμή των £ 20.000 στη Deutschebank, που το πουλά στην τιμή   των £ 30.000 στη Merryl Lynch - και επάνω, και επάνω, εφόσον θεωρούν ότι   η τιμή μπορεί να ανέβει κι άλλο, μέχρι σχεδόν να μη φέρει καμία σχέση   με την παραγωγή του αγρότη."


συνέχεια κάτω

[La Flic]

Το άρθρο συνεχίζει και εξηγεί το πως από το κέρδος επί της παραγωγής,   περάσαμε στο επόμενο στάδιο, στο κέρδος επί της σπέκουλας πάνω στην   παραγωγή, στην επένδυση δηλαδή ότι η παραγωγή φέτος θα πάει καλά, ή   κακά, ή μέτρια, κτλ:
"Έως την απορρύθμιση αυτή, η τιμή για τα τρόφιμα καθοριζόταν από τις   δυνάμεις της προσφοράς και της ζήτησης για τρόφιμα. (Αυτή η ίδια ήταν   βαθιά ατελής: άφηνε ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους να πεινούν.) [έτσι   τουλάχιστον λέι ο συντάκτης του άρθρου, στην πραγματικότητα ουδέποτε η   παραγωγή καθορίστηκε από τη ζήτηση, με την έννοια της κάλυψης των   αναγκών του λαού - εξ ου και το ότι δις άνθρωποι πεινούν. Η παραγωγή και   πριν καθοριζόταν με βάση το κέρδος των λίγων] Αλλά μετά από την   απορρύθμιση, δεν ήταν πλέον απλώς μια αγορά τροφίμων. Έγινε, την ίδια   στιγμή, μια αγορά που έκανε σπέκουλα (speculation -εικασία) σχετικά με   τη τιμή των τροφίμων που θα αναπτυχθεί στο μέλλον - και οι επενδυτές   οδήγησαν την τιμή στα ύψη [παρεμπιπτόντως, παρόμοια είναι και η   κατάσταση στην αγορά σπιτιών, κτλ, όπου επίσης δε χτίζονται σπίτια με   βάση το πόσα σπίτια χρειάζονται και που για να ζήσει ο κόσμος, αλλά με   βάση τη σπέκουλα που θα ανέβουν οι τιμές περισσότερο, και εκεί χτίζονται   σπίτια πριν καν βρεθούν οι άνθρωποι που θα τα αγοράσουν, κτλ]"
Και το άρθρο συνεχίζει:
"Να τι συνέβη. Το 2006, οι κερδοσκόποι, όπως η Goldman άρχισαν να   αποχωρούν από την αγορά ακινήτων στις ΗΠΑ που κατάρρεε, και έψαχναν   κάπου αλλού για να επενδύσουν το κεφάλαιο τους. Άρχισαν να αγοράζουν   μαζικές ποσότητες των παραγώγων που βασίζονται στο φαγητό: υπολόγιζαν   ότι οι τιμές των τροφίμων θα παραμείνουν σταθερές ή θα αυξηθούν, ενώ η   υπόλοιπη οικονομία θα κατέρρεε. Ξαφνικά, οι τρομαγμένοι επενδυτές του   κόσμου το είδαν αυτό και αποφάσισαν να αγοράζουν, να αγοράζουν, να   αγοράζουν [χρηματιστικά παράγωγα τροφών].
Έτσι, ενώ η προσφορά και η ζήτηση των τροφίμων παρέμεινε λίγο πολύ η   ίδια, η προσφορά και η ζήτηση για τις συμβάσεις που βασίζονται σε   τρόφιμα αυξήθηκε μαζικά - πράγμα που σήμαινε η τιμή για τα τρόφιμα στα   πιάτα των ανθρώπων αυξήθηκε μαζικά. Η λιμοκτονία ξεκίνησε.
Η τιμή των τροφίμων ρυθμιζόταν τώρα με την κερδοσκοπία και όχι με   βάση τα πραγματικά τρόφιμα. Ο μάνατζερ ενός hedge fund Michael Masters   εκτιμά ότι ακόμη και στα ρυθμιζόμενα χρηματιστήρια στις ΗΠΑ - που   καταλαμβάνουν ένα μικρό μέρος των συναλλαγών - το 64 τοις εκατό του   συνόλου των συμβάσεων σίτου πραγματοποιήθηκαν από τους κερδοσκόπους που   προφανώς δεν ενδιαφέρονται καθόλου για το πραγματικό σιτάρι.   Ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο στο να φουσκώνουν τις τιμές και μετά   να πουλάνε με κέρδος. Ακόμη και ο George Soros είπε ότι αυτό ήταν   "ακριβώς το ίδιο όπως κρυφά όταν επιχειρηματίες και μαυραγορίτες φυλάνε   κρυφά τα τρόφιμα κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πείνας, προκειμένου να   αποκομίσει κέρδη από την αύξηση των τιμών." [αυτό πχ γινόταν και επί   κατοχής στη Ελλάδα]. Η φούσκα θα σκάσει το Μάρτιο του 2008, όταν η   κατάσταση ήταν τόσο άσχημη στις ΗΠΑ, ώστε οι κερδοσκόποι έπρεπε να   μειώσει δραστικά τις δαπάνες τους για την κάλυψη των ζημιών τους πίσω   στην έδρα τους.
Όταν τους ζητήθηκε να σχολιάσει σχετικά με την πείνα που προκαλούν   στις μάζες, ο εκπρόσωπος της Merrill Lynch δήλωσε: "Εεε. Δεν ήξερα γι   'αυτό." Αργότερα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είπε: "Ουδέν σχόλιο." Η   Deutsche Bank αρνήθηκε να σχολιάσει. Η Goldman Sachs ήταν λίγο πιο   λεπτομερής στην απάντησή της: είπαν «σοβαρές αναλύσεις ... έχουν   καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα κεφάλαια δεικτών δεν προκαλέσαμε φούσκα   στις προθεσμιακές τιμές των βασικών εμπορευμάτων", προσφέροντας ως   αποδεικτικό στοιχείο σε μεμονωμένη δήλωση από τον ΟΟΣΑ."
Και εδώ μερικά αποσπάσματα από σχετικό ρεπορτάζ του "Εξάντα":
"Μια χούφτα πολυεθνικές εταιρείες έχουν καταφέρει να ελέγξουν την   «καρδιά» του φαγητού που βάζουμε στο καθημερινό μας τραπέζι: Τον ίδιο   τον σπόρο και ως εκ τούτου την παγκόσμια γεωργική παραγωγή.
Οι χρηματιστές στον ανεπτυγμένο κόσμο τζογάρουν με τα τρόφιμα,   ανεβοκατεβάζοντας τις τιμές, παίζοντας με το θεμελιώδες δικαίωμα των   ανθρώπων να έχουν πρόσβαση στο φαγητό.
Την ίδια στιγμή σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο   υποσιτίζονται και 25.000 πεθαίνουν κάθε μέρα από πείνα.
Μήπως η Γη αδυνατεί πλέον να θρέψει τους κατοίκους της; Τα στοιχεία   δείχνουν το αντίθετο! Η κρίση των τροφίμων, όπως θα περάσει στην   ιστορία, συμβαίνει την στιγμή που ο πλανήτης παράγει περισσότερο φαγητό   από ποτέ.
  ...
  «Κάποιοι άνθρωποι και κάποια ταλαιπωρημένα από τη φτώχεια έθνη βρέθηκαν   σε μια πολύ άβολη κατάσταση; Ναι, όντως βρέθηκαν! Αυτή είναι η σκληρή   πραγματικότητα της αγοράς», παραδέχεται ο Ντένις Γκάρτμαν, ένας διεθνούς   φήμης γκουρού της χρηματοπιστωτικής οικονομίας, που με τις προβλέψεις   του συχνά κατευθύνει τις τάσεις της αγοράς.
Το μεγαλύτερο χρηματιστήριο τροφίμων στον κόσμο βρίσκεται στο Σικάγο.   Εκεί καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό η τιμή του φαγητού που βάζουμε κάθε   μέρα στο τραπέζι μας. Το χρηματιστήριο του Σικάγο γνώρισε πρόσφατα   πρωτόγνωρη εισροή κεφαλαίων, καθώς μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα   στράφηκαν σε αυτό προκειμένου να αντισταθμίσουν τις απώλειές τους μετά   την «κρίση των στεγαστικών δανείων» και να αυξήσουν και πάλι τα κέρδη   τους. Αυτή τη φορά κερδοσκόπησαν πάνω στη δυνατότητα των ανθρώπων να   εξασφαλίσουν με αξιοπρέπεια την καθημερινή τους τροφή .


συνέχεια κάτω

[La Flic]

Ως αποτέλεσμα της ραγδαίας αύξησης της τιμής των τροφίμων που   ακολούθησε, 75 εκατομμύρια άνθρωποι προστέθηκαν μέσα στο 2007 σε όσους   βρίσκονταν ήδη αντιμέτωποι με το φάσμα της πείνας παγκοσμίως. Έτσι, ο   μαστιζόμενος από την πείνα πληθυσμός της γης προσέγγισε πια σε σύνολο το   ένα δισεκατομμύριο. Αναλογιστείτε, ένα παιδί πεθαίνει σήμερα από την   πείνα κάθε 30 δευτερόλεπτα.
Η Ινδία, με περίπου 700 εκατ. ανθρώπους να ασχολούνται με τη γεωργία,   είναι η πατρίδα του μεγαλύτερου σώματος μικροκαλλιεργητών στον κόσμο.   Δεύτερη μετά την Κίνα σε παραγωγή ρυζιού και σιταριού, αποτελεί έναν από   τους μεγαλύτερους παραγωγούς τροφής. Κι όμως, είναι ταυτόχρονα η   πατρίδα και των περισσότερων υποσιτισμένων ανθρώπων, ξεπερνώντας πια   στην κατάταξη τις χώρες της Αφρικής. Παράλογο; Πάντως επιβεβαιώνει το   ποσοστό που θέλει το 80% των μαστιζόμενων από την πείνα ανθρώπων   παγκοσμίως να είναι αγρότες ή εργάτες της γεωργίας.
Στο μικρό χωριό Παρόντα της Ινδίας, η γιαγιά Σαρασβάτι έχει να θρέψει   τα 4 εγγόνια της. Δεν γνωρίζει από χρηματιστήρια και κανόνες της   αγοράς, ξέρει μόνο πως τα τρόφιμα στο μαγαζάκι του χωριού έχουν   ακριβύνει τα τελευταία χρόνια πάρα πολύ.
  «Οι φτωχοί έχουν μεγάλο πρόβλημα, έχουμε πολύ άγχος. Η κατάσταση είναι   δραματική. Ο φτωχός τι μπορεί να κάνει, να κοιτάξει το στομάχι του, να   ξοδέψει τα λεφτά για τις αρρώστιες ή να ταΐσει τα παιδιά του; Είναι   μέρες που δεν μπορούμε να χορτάσουμε, πάμε στο κρεβάτι νηστικοί», μας   λέει. Πίσω στο Σικάγο, ο χρηματιστής Βίκτορ Λισπανέσε μας εξηγεί τους   κανόνες του παιχνιδιού: «Αυτό δεν είναι κάτι που μπαίνει στο σκεπτικό   μου. Αν είναι λογικό ή όχι, δεν είναι το ζήτημα. Εγώ κοιτάω πώς αυτό το   γεγονός επηρεάζει την αγορά»."
---
[1]http://exandas.ert.gr/old/pethainontas-stin-afthonia/eisagogi/index.php
  [2]http://www.huffingtonpost.com/johann-hari/how-goldman-sachs-gambled_b_633436.html

[Johnie Darko]

Ενδιαφερον ντοκυμαντερ για τις επιχειρησεις και τον τροπο που λειτουργουν...
http://tvxs.gr/webtv/%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CF%81/corporation-%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BD%CE%B9

[papous]

Άρθρο της Capital για ΟΣΕ.
 
http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1014665

Χόλι μια ερώτηση: Εφόσον ο ΟΣΕ έχει δανεισθεί, όπως όλα τα ΝΠΔΔ, με εγγύηση του Δημοσίου, στην περίπτωση που πτωχεύει η εταιρεία οι δανειστές ποιόν θα κυνηγάνε για να πάρουν τα δανεικά? Την πτωχευμένη εταιρεία ή το Δημόσιο?

[Lo.Lee.Ta]

Βασικά παππού, θα κυνηγάνε αυτόν, από τον οποίον μπορούνε να τα αρπάξουνε, ευκολότερα, γρηγορότερα, περισσότερα! Τυχερότερος δηλαδή, ο πιο πεθαμένος!
 
La flic, από την μία ο κόσμος πεινάει και διψάει, από την άλλη πετάει σε σκουπίδια, τροφή, νερό, υλικό για καλλιέργειες και πρώτες ύλες.
Πετάει αλόγιστα, μεγάλες ποσότητες, χρήσιμου υλικού, σε λάθος μέρος.
 

[La Flic]

Χολιδόχε αυτοί που δεν έχουν μια φέτα ψωμί τι να πετάξουν; Απο την αλλή αν έχεις διαβάσει ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας θεωρει σαν σύγχρονη μάστιγα το πάχος των πολιτών του δυτικού κόσμου.

[freemind]

Χολιδόχε αυτοί που δεν έχουν μια φέτα ψωμί τι να πετάξουν; Απο την αλλή αν έχεις διαβάσει ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας θεωρει σαν σύγχρονη μάστιγα το πάχος των πολιτών του δυτικού κόσμου.

Το οποιο δε προερχεται απο τη καταναλωση τεραστιων ποσοτητων καλομαγειρεμενου σπιτικου φαγητου, αλλα ποσοτητων φτηνων junk foods τα οποια εχουν αντικαταστησει το γευμα του αγχωδη μεσου πολιτη του δυτικου κοσμου που εφτασε στο σημειο να ζει για να δουλευει κι οχι να δουλευει για να ζει

[La Flic]

Freemind με εκπλήσεις όλο και πιό θετικά τον τελευταίο καιρό!

Μήπως είναι καιρός να αρχίσεις να διαβάζεις και λίγο Πιότρ Κροπότκιν; 

[freemind]

Το γεγονος πως προτιμω να ειμαι ανεξαρτητο μυαλο θα επρεπε να σε κανει χαρουμενο κι οχι η μαζοποιηση μου σε "συντροφους" και "συντροφιες" που εξυπηρετουν συγκεκριμενους σκοπους ( αθελα τους πολλες φορες ).

Μηπως ειναι καιρος ( ως μελλοντικος ανεργος οπως λες και μελος του "λαουτζικου" που υπερασπιζεσαι, αλλα ειρωνευεσαι παραλληλα ) να ακολουθησεις το δικο μου παραδειγμα, ωστε να πω κι εγω μια φορα ( ετσι για αλλαγη )..."τι ευχαριστη εκπληξη";


Οι προελαταριοι και οι αγωνες των βιβλιων εφαγαν την αριστερα και τους αριστεριστες....Γι'αυτο και τωρα διασπονται...Ειναι ολα θεμα...βιβλιογραφιας
 

[papous]

Βασικά παππού, θα κυνηγάνε αυτόν, από τον οποίον μπορούνε να τα αρπάξουνε, ευκολότερα, γρηγορότερα, περισσότερα! Τυχερότερος δηλαδή, ο πιο πεθαμένος!

Δηλ Χόλ ακόμα και αν πτωχεύσει η εταιρεία οι δανειστές θα τα πάρουν από τον εγγυητή. Εκτός κι αν δεν υπάρχει τέτοιος.

Δηλ το Δημόσιο θα επωμισθεί τα χρέη του ΟΣΕ ως εγγυητής, είτε η εταιρεία πτωχεύσει, είτε πουληθεί, είτε εκχωρηθεί η διαχείρησή της. Τι συμφέρει περισσότερο?

Για πες μου τώρα: Για το Δημόσιο ποιός έχει εγγυηθεί και ποιοί είναι οι άμεσοι χρηματοδότες του? Τι συμφέρει περισσότερο?

[Lo.Lee.Ta]

Βασικά παππού, θεωρώ πως το ποιο κερδοφόρο οικονομικά, είναι να πετύχει κάποιος μία καλή πώληση.
 
Απεχθάνομαι τον δανεισμό και τα χρεή, αν και δεν ξέρω, αν θα μου συμβεί κάποια στιγμή, εννοώ σε καθαρά προσωπικό επίπεδο.
'Εχω βρεθεί όμως στην άσχημη θέση του εγγυητή και ξέρω ότι σε ξελασπώνει μόνο ο "Αγιος" Πέτρος.