Φωτιά στην Αθήνα

[ε?]

Σαν του χειμώνα τις μέρες μετρώ
τα χρόνια που στέκουν μπροστά περιμένω
μιας κρίσης παγκόσμιας το ήθος φορώ
ομόνοια και πάλι δεν φάνηκε τρένο.

Σε μιαν άδεια Αθήνα τυφλά ακροβατώ
τιμές παζαρεύω και σκεφτομαι "ωραια!
δεν ξέρω που πάω μα εγώ προχωρώ"
μια τρύπια ηρώων πεσμένη σημαία.

Οι επαναστάσεις αργήσαν να 'ρθούν
ο λόγος στην μέση κι αυτός σαστισμένος
οι ρήτορες λέξη δεν βρήκαν να πουν
φυσάει ο αέρας βαρύς, μολυσμένος.

<Ρ>

Σκορπίζουν οι φίλοι μου σε όλη την γή
πατρίδα δεν βρίσκω, ιδέα να αφήσω
κι αν μεσα μου τρέμω δεν έχω ψυχή
κορίτσι που κλαίει ξανά ν' αγαπήσω.

Μαζί προχωράμε κι ας ζούμε αλλού
μια Αθήνα στην πλάτη κι οι δυο φορτωμένοι
δεν ξέρω αν θυμάσαι μα ήμουν παντού
και ζούσα σαν νόμο τον δρόμο που μένει.

Μιάς ήττας καινούριας την αποδοχή
με χάπια κοιμάμαι στο ζάπινγκ το ρίχνω
κι αυτή την μοντέρνα που λεν εποχή
σαν όλους που βλέπω και πέσαν θα γίνω.

<Ρ>

Μιας πόλης καμένης στοιχειό είμαι κι εγώ
μια τύψη που βάφει τους τοίχους με αίμα
το χέρι σου απλώνει ανάξιο, δειλό
κορμί στην σιωπή στην φυγή και στο ψέμα.

Σωπάστε καλοί μου, περάσαν αυτά
ποιός τάχα θυμάται ανθρώπους καμένους
πορείες κι εκείνη με μάτια κλειστά
η δίκη προβάρει δυό ρόλους στημένους.

Ομόνοια, Αθήνα τσιμέντο καπνός
τα φρένα σφυρίζουν δεν φάνηκε τρένο
τα χρόνια περνάνε κι εγώ μοναχός
φοβάμαι πεινάω κι εδώ πάντα μένω.

<Ρ>

Σε πήραν οι ανέμοι, σε πήραν μακριά
σε πήρεν που αέρας φυσάει μολυσμένος
σε κάποιο δωμάτιο μικρό πιο μακριά
σε κάποια άλλη γή και σε όλα σου ξένος.

Σε πήραν οι ανέμοι, σε πήραν μακριά
σε πήρεν που αέρας φυσάει μολυσμένος
σε κάποιο δωμάτιο μικρό πιο μακριά
σε κάποια άλλη γή και σε όλα σου ξένος.

Σε πήραν οι ανέμοι, σε πήραν μακριά
σε πήρεν που αέρας φυσάει μολυσμένος
σε κάποιο δωμάτιο μικρό πιο μακριά
σε κάποια άλλη γή και σε όλα σου ξένος.


Ρ:
Το μόνο που μένει είναι μιας μηχανής
η λύση να φέρει πριν πέσει η κουρτίνα
του σχήματος κάθαρση να 'ναι επι γης
ειρήνη κι μόνο φωτιά στην Αθήνα

Και λόγια χαμένα να μένουν νεκρά
του Κόσμου οι ιδέες σαν ψέμα στον χρόνο
του Αιγαία ν' ανοιξουν στα δυό τα νερά
και μέσα στην λήθη να σβήσουν τον πόνο.


υ.γ σορρυ για το συνεχές ποστάρισμα των 2 τελευταιων ημερων. bye