Εδώ ισχύει αυτό που λένε ότι πολλές φορές το πρώτο άλμπουμ ενός συγκροτήματος είναι και το καλύτερό τους. Τί να πεί κανείς. Όλα τα τραγούδια είναι ένα κι ένα. Welcome to the jungle, nightrain, paradise city, mr brownstone, my michelle και φυσικά sweet child of mine είναι αυτά που ξεχωρίζουν.
Από την πρώτη στιγμή καταλαβαίνεις ότι τουλάχιστον ο Slash και ο Axl Rose δεν είναι τίποτα τυχαίοι.

Τι λέτε? Ακούστε το (αν δεν το έχετε ήδη κάνει). Αξίζει.

Πιστευω οτι τα Use Your Illusion Ι - ΙΙ ειναι μακραν τα καλυτερα.

Θα συμφωνήσω ανεπιφύλακτα με τον Pratinas. Τo "Use your Illusion" φανερώνει το βαθμό στον οποίο οι Guns n' roses εξελίχθηκαν μουσικά από το "Appetite". Μπορεί να μην έχει τον ωμό δυναμισμό που είχε το πρώτο τους άλμπουμ, αλλά σαν δισκογραφική δουλειά είναι σαφώς ανώτερο και περιείχε εξίσου σημαντικά και κλασσικά κομμάτια.

Δισκάρες και οι 2, προτιμώ όμως λίγο περισσότερο το Use your Illusion II. Κομμάτια σαν το breakdown, so fine, 14 years είναι απίστευτα και σε ύφος και σαν συνθέσεις. Μπαντάρα και κρίμα που διαλύθηκαν 

Βασικά οι ίδιοι (τι οι ίδιοι...ο ίδιος ήθελα να πω... ) λένε οτι δεν έχουν διαλυθεί αλλά δε νομίζω οτι υπάρχει θέμα πλέον...όλα είναι δισκάρες απλά εγώ ψηφίζω Appetite για ιστορικούς λόγους κυρίως...

Και εμενα τοθ use your illusion I μ αρεσει καλυτερα.Και αυτο εχει τραγουδαρες.Ειναι αλλωστε και το οροσημο του νεωτερου χαρντ ροκ(οχι του νεου..).
Παντως το Chinsese democracy ετοιμαζεται εδω και χρονια.Στις συναυλιες που θα ειναι μαζι με τοολ και μεταλικα θα παιζει τραγουδια απο αυτο.

και εμενα μου αρεσουν τα use your illusion αλλα πιστευω αυτο το αλμπουμ ακουγεται πιο ευχαριστα!

Τα δύο UYI έχουν μεν κομματάρες αλλά μέσα σε 30 τραγούδια κάποια δεν αξίζουν τόσο. Αντίθετα στο Appetite το κάθε κομμάτι έχει και τη δική του ταυτότητα. Είναι ένας δίσκος που ακούγεται δυνατά και συνεχόμενα, απ'την αρχή μέχρι το τέλος!

      Το appetite for destruction είναι ένας από τους πιο αληθινούς και ωμούς δίσκους που γράφτηκαν ποτέ. Τραγούδια όπως τα it's so easy, outta get me, mr brownstone, paradise city, my michelle, rocket queen και όλα τα άλλα δεν γράφονται κάθε μέρα. Τα uyi είναι θέατρο ... Πολλή σαβούρα και λίγη ουσία. Ένα cd θα έπρεπε να είναι. Κάτι yesterdays, breakdown, so fine, my world κι ένα σωρό ακόμα είναι για το πέος (με το συμπάθειο).

ηταν ενα cd που και αλλο να μην βγαζανε ηταν αρκετο για να τους γραψει ιστορια .

Κι εγώ έχω μια προτίμηση για το Appetite for destruction, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μου αρέσουν και τα άλλα δύο που άλλωστε έχουν πολλά αγαπημένα μου κομμάτια, όπως τα Civil war, You could be mine, Don't cry, November rain, Live and let die, You ain't the first, etc.
 

βασικα εγω το θεωρω καλυτερο απο τα ιλουζιον, γιατι ειναι ΟΛΟΚΛΗΡΟ καλο, και οχι με μεμονωμενα καλα κομματια

και εγω με την σειρα μου πιστευω οτι το αππεταιτ ειναι καλύτερο απο to uyi όχι τόσο μουσικά απλά το πρώτο βγάζει μια επιθετικότητα όταν το ακούς πρώτη φορά μένεις μαλ**ας ενω στο uyi χρειάζονται 2-3 ακροάσεις...(τουλαχιστον εγω ετσι πιστευω)

Πιστευω οτι τα Use Your Illusion Ι - ΙΙ ειναι μακραν τα καλυτερα.

ο καλύτερος τους δίσκος είναι το appetite for destruction και μέχρι και οι ίδιοι το θεωρούν το πιο πετυχημένο τους.

εγώ πιστεύω πως το καλύτερο είναι το appetite for destruction απο εκεί και πέρα τα δυο use your illusion ήταν πολύ κάλα. μακράν όμως καλύτερο το appetite

ναι όντως απ τα πιο ωραία αlbum τους είναι(το καλύτερο θα λεγα)...και το use your illusion Ι είναι πολύ καλό...

Βασικά, εγώ το Appetite το θεωρώ από τα καλύτερα άλμπουμ που έχουν παιχτεί, γιατι, εχτός από το πόσο απίστευτο είναι το όλο σετ των τραγουδιών, οι Guns σε αυτό το δίσκο παίζουν σαν να πήρε φωτιά ο κώλος τους ένα πράμα. Παρανοϊκό, σκληρό, αισχρό, και κυρίως, παρα παρα πολύ διασκεδαστικο!!!!

Πραγματικά, οι Guns n Roses, ειδικά στο πρώτο αυτό άλμπου, δίνουν την αίσθηση ότι είναι το απόσταγμα όλου του μουσικού αναβρασμού που πέρασε ο κόσμος, σαν μια ανάμιξη Rolling Stones, ACDC, Led Zeppelin, Clash, Sex Pistols...
Αυτός ο δίσκος, είναι απλά ο ορισμός του τί σημαίνει Ροκιά. Από την αρχή μέχρι το τέλος, σε ξεσηκώνει 

Α, και last but not least. Οι Guns n Roses έδειξαν με το Appetite ένα πολύ πολύ σημαντικό πράγμα. Το να παίζεις ροκ, είναι πρώτα απόλα θέμα στυλ. Και έγιναν είδωλα, με το δικιο τους, γιατι στα μάτια όλου του κόσμου, κατάφεραν να είναι και ρεμάλια, και παλιοπαιδα, και αποβράσματα, και θεοι μαζί. Και διάλυσαν μια και καλά την καλογυαλισμένη εικόνα του Glam Metal της δεκαετίας του 80.  ( ) . Γι αυτό και το Appetite, δεν είναι απλα ενας παρα πολυ καλός δίσκος. Είναι ένα σημείο καμπής για τη ροκ σκηνη.

Πιστευω οτι τα Use Your Illusion Ι - ΙΙ ειναι μακραν τα καλυτερα.

ο καλύτερος τους δίσκος είναι το appetite for destruction και μέχρι και οι ίδιοι το θεωρούν το πιο πετυχημένο τους.

Ποιος το λέει αυτό.. Ρώτησες τον Axl? 

Βασικά, εγώ το Appetite το θεωρώ από τα καλύτερα άλμπουμ που έχουν παιχτεί, γιατι, εχτός από το πόσο απίστευτο είναι το όλο σετ των τραγουδιών, οι Guns σε αυτό το δίσκο παίζουν σαν να πήρε φωτιά ο κώλος τους ένα πράμα. Παρανοϊκό, σκληρό, αισχρό, και κυρίως, παρα παρα πολύ διασκεδαστικο!!!!

Πραγματικά, οι Guns n Roses, ειδικά στο πρώτο αυτό άλμπου, δίνουν την αίσθηση ότι είναι το απόσταγμα όλου του μουσικού αναβρασμού που πέρασε ο κόσμος, σαν μια ανάμιξη Rolling Stones, ACDC, Led Zeppelin, Clash, Sex Pistols...
Αυτός ο δίσκος, είναι απλά ο ορισμός του τί σημαίνει Ροκιά. Από την αρχή μέχρι το τέλος, σε ξεσηκώνει 

Α, και last but not least. Οι Guns n Roses έδειξαν με το Appetite ένα πολύ πολύ σημαντικό πράγμα. Το να παίζεις ροκ, είναι πρώτα απόλα θέμα στυλ. Και έγιναν είδωλα, με το δικιο τους, γιατι στα μάτια όλου του κόσμου, κατάφεραν να είναι και ρεμάλια, και παλιοπαιδα, και αποβράσματα, και θεοι μαζί. Και διάλυσαν μια και καλά την καλογυαλισμένη εικόνα του Glam Metal της δεκαετίας του 80.  ( ) . Γι αυτό και το Appetite, δεν είναι απλα ενας παρα πολυ καλός δίσκος. Είναι ένα σημείο καμπής για τη ροκ σκηνη.

+100000000000000000000000000000000000000000000000000000

παιδια τωρα χωρις πλακα πρεπει να παραδεχτουν(οσοι το αμφισβητουν) πως το appetite ειναι ουσιαστικα αυτο που δημιουργησε το ονομα Guns n Roses.

Θα συμφωνησω απολυτα με τον JESTER και επισης θα ελεγα πως λιγα συγκροτηματα εχουν κανει τετοια αρχη απο το τιποτα, με εναν ολοκληρωμενο πρωτο δισκο χωρις ομως να αμφισβητω και τη δουλεια των illusion με τα οποια εκαναν διπλη περιοδια τον πλανητη μας.

Απλα το appetite ειναι κυριολεκτικα το αλμπουμ που τους ανυψωσε ως συγκροτημα και με το οποιο με το που το ακους μενεις αναυδος.

Δεν ξερω για σας παιδια αλλα εγω προσωπικα σπανιως εως καθολου εχω δει τετοια εισβολη μεσα στην ιστορια της ροκ και της μεταλ μουσικης και θα ηθελα να διευκρινισω πως πρωτη φορα μεσα απο το appetite φαινεται η γλυκια μελωδια εκει που χρειαζεται και το ξεσπασμα πανω που ολα κυλανε ηρεμα, ενας δηλαδη απιστευτος συνδιασμος πολλων μουσικων κινησεων...