ΦΟΒΑΜΑΙ
Τραγούδια στην εποχή του Σ΄αγαπάω μ΄ακούς

Μουσική:M.Λοΐζος,Λ.Παπαδόπουλος,Γ.Ζουγανέλης.Γ.Γλέζος.
Στίχοι:Π.Μάτεσις,Σταχτοπούλου,Μ.Ρασούλης,Γ.Οικονομέας.
Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
ΜΙΝΟS 1982

Το «Φοβάμαι» ήταν ο πρώτος μου πολυσυλλεκτικός δίσκος. Αυτός που καθόρισε τη μετέπειτα πορεία μου, που άνοιξε δρόμο για όλα τα πράγματα που έκανα από ΄κει και πέρα. Ήταν ο δεύτερος προσωπικός μου δίσκος, με όλα τα τραγούδια επιλεγμένα από μένα.Πήρε βέβαια τον τίτλο του από το ομώνυμο κομμάτι: Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα του Ανδρέα Πανταζή, που ασφαλώς είχε να κάνει με την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της εποχής, παραμένει όμως εξαιρετικά επίκαιρο και σήμερα..

Για πρώτη φορά, λοιπόν, εκεί καταθέτω τους στόχους μου.Δείχνω τον δρόμο που θέλω να διαλέξω και ακολουθώ και αργότερα. Έχουμε λοιπόν εδώ μελωδίες ενορχηστρωμένες με μια πολύ σύγχρονη αντίληψη για την εποχή και ένα πολύ μοντέρνο ήχο.Γι΄αυτό επιλέχθηκε και ο Κώστας Γανωσέλης για την ενορχήστρωση. Έχουμε, όμως και μια ιδιαίτερη ματιά στον στίχο.Από τον Παύλο Μάτεση κατ΄αρχάς που γράφει τον «Κουρσάρο».

Σ΄αυτόν τον δίσκο έχουμε και μια άλλη ιδιαιτερότητα : είναι ένας λαϊκός δίσκος με την έννοια της απήχησης. Είναι και προχωρημένος για την εποχή του.Φανταστείτε ότι ο δίσκος που πουλούσε ανάλογα την εποχή εκείνη είναι το « Σ΄αγαπάω, μ΄ακούς» του φίλτατου Γιώργου Σαλαμπάση!

Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι πως όταν πρότεινα τα τραγούδια στην εταιρεία, οι υπέυθυνοι στάθηκαν ιδιαίτερα επιφυλακτικοί.Πίστευαν πως ένας τραγουδιστής 25 χρόνων με τις δικές μου δυνατότητες θα καταστρεφόταν μ΄ένα τέτοιο δίσκο.Ο Αχιλλέας Θεοφίλου, όμως, ο παραγωγός της δουλειάς, τα υποστήριξε πάρα πολύ, τους έπεισε και το αποτέλεσμα ήταν να μου ζητήσουν να τους προτείνω κι άλλους τραγουδιστές σαν εμένα. Στην πορεία τους σύστησα τον Νικόλα τον Άσιμο.

Εν πάση περιπτώσει, τα τραγούδια του δίσκου το καθένα χωριστά είναι από μόνα τους πολύ δυνατά.Η «Πρώτη Μαΐου» είναι γραμμένη από τον Λοΐζο για τον Μάη του ΄68.

Το «Θα φύγεις Μοναχή»... είναι ένα απεγνωσμένο ερωτικό τραγούδι, το «Τσιφτετέλι Αυτόνομων» και ο «Τρελός» με τη μουσική του Ζουγανέλη συνδυάζουν κάτι παραδοσιακό και σύγχρονο συνάμα, το « Χαράματα Ομόνοια«, την τρυφερότητα του Λοΐζου...η «Στέλλα» με τους στίχους του Τ.Οικονομέα είναι τραγούδια που στέκουν και σήμερα...κι εγώ σου λέω Στέλλα, στην αγκαλιά μου έλα... το παίζω πάντα στις συναυλίες μου.

Ο Σεμπάστιαν στη διασκευή του Σάκη του Μπουλά...Πολλοί μου λένε ότι το προτιμούν με τη δική μου τη φωνή:συνέβη μάλιστα κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης να φορτιστώ αρκετά και έτσι βγήκε αυθόρμητα αυτός ο λυγμός !Την «Πρέβεζα» του Καρυωτάκη την άκουσα πρώτη φορά με τον Θανάση Γκαϊφύλια και είπα πως δεν πρέπει να λείπει απ΄αυτόν τον δίσκο.Έτσι κι αλλιώς αγαπώ πολύ την ποίηση και καταφεύγω πολύ συχνά εκεί. Ψάχνω σε βιβλιοπωλεία άγνωστα ονόματα και λυπάμαι πολύ που μένυν στο ράφι.Γι΄αυτό αν θέλετε, στο εξώφυλλο του δίσκου υπάρχει ο λόγος του Καρυωτάκη.
Δεν θα μπορούσα, πάντως, να ξεχωρίσω κάποιο απ΄όλα. Τα θεωρώ ένα προς ένα εξίσου σημαντικά.
Του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Πηγή: Ειδική έκδοση:100 Δίσκοι και η ιστορία τους - Καθημερινή

ΦΟΒΑΜΑΙ
Τραγούδια στην εποχή του Σ΄αγαπάω μ΄ακούς

Μουσική:M.Λοΐζος,Λ.Παπαδόπουλος,Γ.Ζουγανέλης.Γ.Γλέζος.
Στίχοι:Π.Μάτεσις,Σταχτοπούλου,Μ.Ρασούλης,Γ.Οικονομέας.
Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου.
ΜΙΝΟS 1982

Το «Φοβάμαι» ήταν ο πρώτος μου πολυσυλλεκτικός δίσκος. Αυτός που καθόρισε τη μετέπειτα πορεία μου, που άνοιξε δρόμο για όλα τα πράγματα που έκανα από ΄κει και πέρα. Ήταν ο δεύτερος προσωπικός μου δίσκος, με όλα τα τραγούδια επιλεγμένα από μένα.Πήρε βέβαια τον τίτλο του από το ομώνυμο κομμάτι: Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα του Ανδρέα Πανταζή, που ασφαλώς είχε να κάνει με την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της εποχής, παραμένει όμως εξαιρετικά επίκαιρο και σήμερα..

Για πρώτη φορά, λοιπόν, εκεί καταθέτω τους στόχους μου.Δείχνω τον δρόμο που θέλω να διαλέξω και ακολουθώ και αργότερα. Έχουμε λοιπόν εδώ μελωδίες ενορχηστρωμένες με μια πολύ σύγχρονη αντίληψη για την εποχή και ένα πολύ μοντέρνο ήχο.Γι΄αυτό επιλέχθηκε και ο Κώστας Γανωσέλης για την ενορχήστρωση. Έχουμε, όμως και μια ιδιαίτερη ματιά στον στίχο.Από τον Παύλο Μάτεση κατ΄αρχάς που γράφει τον «Κουρσάρο».

Σ΄αυτόν τον δίσκο έχουμε και μια άλλη ιδιαιτερότητα : είναι ένας λαϊκός δίσκος με την έννοια της απήχησης. Είναι και προχωρημένος για την εποχή του.Φανταστείτε ότι ο δίσκος που πουλούσε ανάλογα την εποχή εκείνη είναι το « Σ΄αγαπάω, μ΄ακούς» του φίλτατου Γιώργου Σαλαμπάση!

Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι πως όταν πρότεινα τα τραγούδια στην εταιρεία, οι υπέυθυνοι στάθηκαν ιδιαίτερα επιφυλακτικοί.Πίστευαν πως ένας τραγουδιστής 25 χρόνων με τις δικές μου δυνατότητες θα καταστρεφόταν μ΄ένα τέτοιο δίσκο.Ο Αχιλλέας Θεοφίλου, όμως, ο παραγωγός της δουλειάς, τα υποστήριξε πάρα πολύ, τους έπεισε και το αποτέλεσμα ήταν να μου ζητήσουν να τους προτείνω κι άλλους τραγουδιστές σαν εμένα. Στην πορεία τους σύστησα τον Νικόλα τον Άσιμο.

Εν πάση περιπτώσει, τα τραγούδια του δίσκου το καθένα χωριστά είναι από μόνα τους πολύ δυνατά.Η «Πρώτη Μαΐου» είναι γραμμένη από τον Λοΐζο για τον Μάη του ΄68.

Το «Θα φύγεις Μοναχή»... είναι ένα απεγνωσμένο ερωτικό τραγούδι, το «Τσιφτετέλι Αυτόνομων» και ο «Τρελός» με τη μουσική του Ζουγανέλη συνδυάζουν κάτι παραδοσιακό και σύγχρονο συνάμα, το « Χαράματα Ομόνοια«, την τρυφερότητα του Λοΐζου...η «Στέλλα» με τους στίχους του Τ.Οικονομέα είναι τραγούδια που στέκουν και σήμερα...κι εγώ σου λέω Στέλλα, στην αγκαλιά μου έλα... το παίζω πάντα στις συναυλίες μου.

Ο Σεμπάστιαν στη διασκευή του Σάκη του Μπουλά...Πολλοί μου λένε ότι το προτιμούν με τη δική μου τη φωνή:συνέβη μάλιστα κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης να φορτιστώ αρκετά και έτσι βγήκε αυθόρμητα αυτός ο λυγμός !Την «Πρέβεζα» του Καρυωτάκη την άκουσα πρώτη φορά με τον Θανάση Γκαϊφύλια και είπα πως δεν πρέπει να λείπει απ΄αυτόν τον δίσκο.Έτσι κι αλλιώς αγαπώ πολύ την ποίηση και καταφεύγω πολύ συχνά εκεί. Ψάχνω σε βιβλιοπωλεία άγνωστα ονόματα και λυπάμαι πολύ που μένυν στο ράφι.Γι΄αυτό αν θέλετε, στο εξώφυλλο του δίσκου υπάρχει ο λόγος του Καρυωτάκη.
Δεν θα μπορούσα, πάντως, να ξεχωρίσω κάποιο απ΄όλα. Τα θεωρώ ένα προς ένα εξίσου σημαντικά.
Του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.

Πηγή: Ειδική έκδοση:100 Δίσκοι και η ιστορία τους - Καθημερινή

Ανατριχιασα... Ανηκει στους πιο αγαπημενους μου δισκους, με εχει συνροφεψει στις καλυτερες, αλλα κ στις χειροτερες στιγμες μου, σαν παρηγορια. Μερικοι ισως απορησουν, πως μπορει ενσς δισκος με στιχους τοσο θλιμενους κ μελαγχολικους να παρηγορησει καποιον. Ομως ισα-ισα, οταν οι στιχοι μιλανε μεσα απο την καρδια σου, καταλαβαινεις πως υπαρχουν κ αλλοι ανθρωποι που σκεφτονται κ αισθανοναται με τον ιδιο τροπο. κ αυτο σε κανει να αισθανεσαι καλυτερα. Γιαυτο λατρευω τα τραγουδια που ειναι, ευαισθαητα, εχουν νοημα κ ας ειναι κ θλιμενα...

ΥΓ: Ελπιζω να μην θεωρηθω υπερβολικα μελο τωρα... Αλλα ετσι νιωθω

Ο δίσκος αυτός είναι ένα απόλυτο ορόσημο στην ελληνική μουσική...ένας δίσκος βράχος...ουσιαστικά, και πιστεύω πως έχει συμβεί με αρκετούς στην ηλικία μου, με έχει χαράξει η μουσική και οι στίχοι του, η ερμηνεία και όλα α σχετικά...με αυτήν την μουσική μεγάλωσα...

Ο δίσκος αυτός είναι ένα απόλυτο ορόσημο στην ελληνική μουσική

Συμφωνώ Βαγγέλη, εξαιρετικός δίσκος και κατά τη γνώμη μου ο καλύτερος του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
 

Ο δίσκος αυτός είναι ένα απόλυτο ορόσημο στην ελληνική μουσική

Συμφωνώ Βαγγέλη, εξαιρετικός δίσκος και κατά τη γνώμη μου ο καλύτερος του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
 

Στο συνολο του, ναι. Γιατι και απο αλλους δισκους  του υπαρχουν κομματια που τα εχω λατρεψει, αλλα αυτος ειναι ο μοναδικος δισκος, στον οποιο λατρευω ολα τα κομματια ανεξαιρετως

Άρα συμφωνούμε. 

Να δούμε τώρα τι θα είναι ο καινούριος που θα κυκλοφορήσει οσονούπω.