ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ

[tinios]

ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ




Μια μουσική βραχνή στενάζει,
κλείνει το μάτι της, με νάζι.
Τη μοναξιά της ξεδιπλώνει,
πάνω απ’ τη νύχτα, σαν σεντόνι.

Δειλά, με πιάνει απ’ τον ώμο,
τσιγάρο ανάβει, για το δρόμο.
Μαζί με παίρνει, χέρι χέρι,
ταξίδι, σ’ άγριο νυχτέρι.

Σ’ ένα παγκάκι καθισμένη,
με μια κιθάρα μεθυσμένη,
τραγούδια φτιάχνει λυπημένα,
μόνο για κείνη και για μένα.

Χαράματα στην παραλία,
του χρόνου ανοίγει τα βιβλία.
Κάθε σελίδα απ’ τη ζωή μου,
μπάζα, για τ’ άχρηστα του δήμου.

(Ρ)

Μια μουσική παραπονιάρικη παρέα,
τούτη τη νύχτα τη βουβή, την τελευταία,
μια μουσική, πληγή κι αγκάθι,
πόθους ξυπνάει, καημούς και λάθη.
Μ’ ακόρντα γράφει, της στιγμής,
τους τίτλους τέλους, της σκηνής.