Κάποιοι στίχοι για αυτό που βιώνω ως δεκαπεντάχρονη μα

  Σε μία τάξη κλεισμένοι
σε μία κοινωνία καταδικασμένη
τα λόγια ειναι συγκεκριμένα
σε κλειστά μυαλά κλειδωμένα
 
Το μυαλό να διευρύνουμε δεν μπορούμε
έναν μυστικό πόλεμο ζούμε
δεν μπορούμε να τρέξουμε,να πετάξουμε
των ονείρων τα αστέρια να φτάσουμε
 
Το μέλλον μας ειναι αδικημένο
απο αυτούς που μας διοικούν καθορισμένο
Ομως το ονειρό μας ειναι περα απο αυτο το κλουβί
μακριά απο καθε ΦΘΗΝΟ για εμάς κελί
 
Αν κάποιος ενδιαφέρετε έχω και άλλη δουλειά που θα χαιρόμουν να αποκτούσε ρυθμο,μουσική και χρωμα!! e-mail: myrtaki_vas@hotmial.gr Μυρτώ Βασιλοπούλου