Με χάρτινα πεντόλιρα

[ivikos]

Με θαμπωμένα όνειρα
 με κέντα δίχως άσσο
 με χάρτινα πεντόλιρα
 τι αγάπη ν’ αγοράσω

 Με τα σπαθιά στην άμυνα
 σε πειρατή καράβι
 αγάπης πετροκάμινα
 κανένας δεν ανάβει

 Κι όταν τη πόρτα κτύπησα
 να κάνω τεμενάδες
 μου λεν: «είναι πριγκίπισσα
 την θέλουν βασιλιάδες»

Ανάθεμα που βιάστηκα
 στη ρότα των υφάλων,
και τώρα ξεπεράστηκα
 κι είμαι ουρά των άλλων

 Ικέτεψα τον άνεμο
 πριν τ’ ανοιχτά, στην Νάξο,
να βρω λιμάνι απάνεμο
 σε μια άκρη του ν’ αράξω

 Κι αυτός μιά βία μου ασκεί
 και μου απαντά με νάζι:
«Ο Αίολος έχει το ασκί,
κι αυτός μ’ εξουσιάζει»

Με θαμπωμένα όνειρα
 τα μάτια τα όμορφά σου
 με κοίταξαν παμπόνηρα
 και μου ‘γνεψαν το «γεια σου»