Οδύσσεια

Μαύρες νυχτιές με πολεμήσαν
 κι ως να σκουριάσουν οι καρίνες
 απ’ το κατάρτι μου με λύσαν
 να ταξιδέψω στις Σειρήνες…

Σου είπα: «Τα χείλη σκύψε …φίλα…
κάνε με άστρο σου για λίγο
 και απ’ την Χάρυβδη, ως την Σκύλλα…
βρες μου ένα τρόπο να ξεφύγω»

Τ’ όνειρο θα ‘τανε λειψό μου
 κι η αγάπη μου…κακιά μαγεία….
αν δεν υπήρχε η Καλυψώ μου
 κι ήτανε μύθος η Ωγυγία!!!!!

Λύχνοι φυγής , τα φονικά μου
 κι ως ν’ ανατείλει μεθοκόπι
 άσε να βρω την Ναυσικά μου!!!!!
κι ας είναι το φιλί της….τόπι!!!!!!!!!!!!

Μαύρες νυχτιές, κι αγάπες στείρες
 με φόντο την Ωραία Ελένη!!!!
Κι ας είχαν κάποιοι απ’ τους μνηστήρες,
την Πηνελόπη….Ερωμένη!!!!!!!!!!!!