Σε καιρούς ατίθασους

[ivikos]

Σε καιρούς ατίθασους, μάζευα γαλήνη
 κι έναστρους ζωγράφιζα πέντε ουρανούς
 πώς να δω, πως φύσαγε στην καρδιά μπουρίνι…
σε φουρτούνες έρωτα πώς να πάει ο νους

 Τα φιλιά μου τρόχιζα στης ψυχής το ακόνι
 κι ο καημός σου πάλευα, να μη με νικά
 μα Βοριάς γιγάντιος, κουρνιαχτό σηκώνει
 και ανεμοστρόβιλους, με δυό φονικά!!!!

Το φευγιό σου ξέπλυναν, μπόρες, κι η βροχή μας
 κι είπα νάρθω δίπλα σου, μ’ έναν αμανέ
 μα μου λεν τα κύματα: «Η ανακωχή μας
 θάρθει, αν βρεις τον έρωτα, και του πεις το ΝΑΙ…»

Σε καιρούς ατίθασους έψαχνα φεγγάρια
 να φωτίσει η λάμψη τους, τους μουντούς γιαλούς.
Μα μου λένε οι Άγγελοι: ¨Κάψαν τα παγκάρια
 ρίξε αλλού τα κέρματα, κι έρωτα οβολούς!!!!¨
                              15.06.2013