την ανατολή κοιτά και δεν χαράζει.

[androula]

Μικρά ψεγάδια κρεμασμένα
στο πικρό ημίφως του παλιού παραθύρου,
με θέα φεγγάρια ξεγραμμένα
από την πλάτη ενός μικρού ονείρου.

περνάν μέσα από στάχτες
παραδομένων στην άσβεστη φλόγα ξύλων,
της ψυχής  λαθρεπιβάτες
στα πανιά θαλασσοδαρμένων  μύλων.

σατανική ηχώ που στροβιλίζεται
η φαντασία που σαν άλογο καλπάζει
το σώμα τούτο απόψε βασανίζεται
όσο την ανατολή κοιτά και δεν χαράζει.

θα μαζέψω απόψε τα κομμάτια
κι ίσως μια μέρα τα ενώσω ένα προς ένα
 εικόνα φαντασίας για τα μάτια
έτσι απλά για να παραδοθώ στο ψέμα.

[Ιππέας]

... κι ίσως μια μέρα τα ενώσω ένα προς ένα
...έτσι απλά για να παραδοθώ στο ψέμα
 Πολύ - πολύ καλό !!! Εξάλλου , δεν αποκλείεται να ζουμε και για ένα ψέμα !!

[androula]

ευχαριστώ πολύ ipea!!!

δεν ξέρω αν ζούμε για το ψέμα, ξέρω μονάχα πωσ η αλήθεια-πραγματικότητα- δεν θα είχε ουσία χωρίς το ψέμα-φαντασία-,
όπως και η αρετή χωρίς την αμαρτία...!!!

μάλλον  ολοι κάποτε επιλέγουμε να ζούμε για ένα ψέμα παραδωμένοι στην "αμαρτία" του...