Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΠΟΙΟΣ στις 16/01/18, 20:34
-
ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ
Στου βαρελιου τον πατο
με αλλα σκουπιδια
η μυρωδια εδω κατω
για ολους ιδια
Η καθε μερα μοιαζει
και φευγει ο χρονος
το μονο που με νοιαζει
μη μεινω μονος
Μα ενα σαπιο τσολι
παντα μοναχο
τον λενε χαζοβιολι
χαζο και βλαχο
Μια μερα πλησιαζω
να του μιλησω
γλυκα και μελι σταζω
να τον κερδισω
Ελα του λεω να κανεις
με μας παρεα
η ωρα αν την γλυκανεις
περναει ωραια
Μα εκεινος με κοιταει
που ειμαι σκουπιδι
και αμεσως με ρωταει
κρυος σαν φιδι
Αν καποιον αγαπησω
μετα τι κανω?
και πως να τον αφησω
αν παω απανω?
Γι αυτο μοναχος μενω
γιατι εχω ελπιδα
πως λιγο λιγο βγαινω
απ'την παγιδα
Α.Π.