Εμφάνιση μηνυμάτων
1
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / 28.10
« στις: 06/11/13, 14:35 »
Η νύχτα έπεσε απόψε σαν σεντόνι
που το σκοτάδι του μας έκρυψε από
την θέα των άλλων.
Κι άμα τεντώσουμε τις άκρες
από πάνω του, τα σύννεφα θα κυλούν
κατά πως
θα γέρνουμε τις πλευρές του.
Μια σάλτα προς τα εμπρός,
ομπρέλα,
αερόστατο
και τρυπώσαμε μέσα.
Μακριά η σύσπαση των χορδών,
εξαιτίας της επίκρουσης των μικρών σφυριών,
χαρίζει στον χώρο ένα ρεσιτάλ για τέσσερα χέρια.
Η νύχτα απόψε έπεσε νωρίτερα από χθες κατά μία ώρα.
Το πέρας των χιλιομέτρων απέδειξε,
ότι η διάρκεια της απόστασης κατακρημνίζει
δυο ανθρώπους που υψώθηκαν εκατέρωθεν
του Παρνασσού.
Δεν υπάκουσε το τιμόνι στη θέληση,
ενώ ο φόβος μεταφράστηκε σε αγενή οργή.
Κι η νύχτα;
μας προσπέρασε σαν μηχανή δίχως φώτα.
Εις τον Πλάτανο
28.10.2013
*Είναι περίεργο πως γεννάται καμιά φορά αυτή η ακατανίκητη ανάγκη να επιστρέψεις σε αυτόν τον διαδικτυακό τόπο. Αν και από την παλιά παρέα πολύ λίγοι δημοσιεύουν πια (μεταξύ τους κι εγώ), ωστόσο αυτός ο χώρος είναι γεμάτος από πολύ όμορφες δημιουργικές στιγμές.
που το σκοτάδι του μας έκρυψε από
την θέα των άλλων.
Κι άμα τεντώσουμε τις άκρες
από πάνω του, τα σύννεφα θα κυλούν
κατά πως
θα γέρνουμε τις πλευρές του.
Μια σάλτα προς τα εμπρός,
ομπρέλα,
αερόστατο
και τρυπώσαμε μέσα.
Μακριά η σύσπαση των χορδών,
εξαιτίας της επίκρουσης των μικρών σφυριών,
χαρίζει στον χώρο ένα ρεσιτάλ για τέσσερα χέρια.
Η νύχτα απόψε έπεσε νωρίτερα από χθες κατά μία ώρα.
Το πέρας των χιλιομέτρων απέδειξε,
ότι η διάρκεια της απόστασης κατακρημνίζει
δυο ανθρώπους που υψώθηκαν εκατέρωθεν
του Παρνασσού.
Δεν υπάκουσε το τιμόνι στη θέληση,
ενώ ο φόβος μεταφράστηκε σε αγενή οργή.
Κι η νύχτα;
μας προσπέρασε σαν μηχανή δίχως φώτα.
Εις τον Πλάτανο
28.10.2013
*Είναι περίεργο πως γεννάται καμιά φορά αυτή η ακατανίκητη ανάγκη να επιστρέψεις σε αυτόν τον διαδικτυακό τόπο. Αν και από την παλιά παρέα πολύ λίγοι δημοσιεύουν πια (μεταξύ τους κι εγώ), ωστόσο αυτός ο χώρος είναι γεμάτος από πολύ όμορφες δημιουργικές στιγμές.
