Για την Άννα

[DiNoR]

Καλησπέρα στη παρέα του kithara.gr!
Είμαι αρκετό καιρό μέλος αν και δεν έχω κανει post, αλλα οι υποχρεώσεις μου για τη μαμά πατρίδα με ανάγκασαν να μπαινω στο internet αραιά και πού!
Μου αρέσει η μουσική και ασχολούμαι πάρα πολύ αλλα οι καταστάσεις δε μου έχουν επιτρέψει να έχω αρκετες γνώσεις...
επι το πλήστον είμαι αυτοδίδακτος, δε γνωρίζω θεωρίες στη μουσική!
Άρχισα με μπουζούκι, για ένα μικρό διάστημα... μετα σταμάτησα τα μαθήματα και συνέχισα μόνος... με το καιρό έμαθα να παίζω και κιθάρα!

Εχω γράψει κάποια τραγούδια και θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας... θέλω αυστηρη κριτική...

Το παρακάτω ειναι μπαλάντα (μεγάλες καψούρες)!



Που να ‘σαι τώρα
που να χάνεσαι
σε ποιες σκιές να τριγυρνάς

Που να ‘σαι τώρα
κι όλο χάνεσαι
και που τις ώρες σου περνάς

Να σε κοιτάζω κρυμμένος μες στη μοναξιά
Να με κοιτάζεις και να βλέπεις τα παλιά

Κι όταν σου μιλάω μ’ άγνωστες σιωπές
Κι όταν σ’ αγκαλιάζω με χάδια απ’ το χτές

Θα με θυμάσαι ωω-ωωω… Άννα
 
Βρές ένα δάκρυ
που το λένε αγάπη
στη καρδιά σου κοιμάται
στα όνειρά σου μιλάτε και φοβάται

Ξύπνα αγάπη
και δώσ’ μου το δάκρυ
το φόβο να σβήσω
να τη φιλήσω, σαν κοιμάται

Θα το ανεβάσω και σε mp3 για να μου πείτε τη γνώμη σας για τη μουσική!

[teri]

Απλο, παιδικο, (μερικοι φιλοι μου λενε πως αυτη ειναι η συνταγη για το "πιασαρικο"), διαφωνω μαζι τους αλλα πιστευω στην ψυχη που δινει καποιος οταν γραφει, και μαλλον αυτο εκανες.
  Πιστευω πως μπορεις να μου δωσεις και κατι καλυτερο!

 Γινομαι κακια; Μαλλον απλως ενοιωσα διαβαζοντας το πως ημουν εγω στα 12, και ειλικρινα ζηλεψα, οχι τον τροπο γραφεις, οσο τον συναισθηματικο σου κοσμο την στιγμη που το εγραψες.

[kalwdia]

Δεν μου δίνει καμία εικόνα. Ούτε συναίσθημα. 'Ισως βέβαια όταν το έγραψες να ήσουν θολομένος (...ή ότιδήποτε άλλο με την ίδια κατάληξη) και να μην έδωσες το feeling σωστά με τις λέξεις.
Θέλει μάλλον να προσπαθήσεις λίγο περισσότερο στο τι ακριβώς θέλεις να μεταδώσεις.