Αποστολέας Θέμα: ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΜΟΥ  (Αναγνώστηκε 1566 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος Μιχάλης13

  • Θαμώνας
  • ***
  • Μηνύματα: 231
  • Φύλο: Άντρας
  • πως αλλιώς αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι-Ελύτης
    • Προφίλ
ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΜΟΥ
« στις: 30/01/13, 18:23 »
Βλέπεις οι μέρες μου με προσπερνούνε 
τώρα αδιάκοπα.
Φαντάζουν αδιάφοροι περαστικοί
που δίπλα μου το βήμα τους στριμώχνουν 
ξένοι ολότελα προς το δικό μου βήμα.
Φορούνε ρούχα όμοια σχεδόν, συνηθισμένα
αφού δε θέλουν μεταξύ τους να διαφέρουν
και προχωρούν σε ραγισμένα πεζοδρόμια
δίχως κάπου να φτάνουν. 
Κάποτε λίγο σταματούν, κοιτούν το δρόμο,
ίσως απέναντι θα ‘πρεπε να περάσουν,
μα το λευκό των διαβάσεων ξεθώριασε
και οι αγχωμένοι οδηγοί
για τους πεζούς δε χολοσκάνε .   
Τότε ένας φόβος γνώριμος γεννιέται
ανάμεσα στο βλέμμα τους και ζωντανεύουν
κείνοι οι ακόρεστοι σπασμοί
που καταλήγουν ως τα λασπωμένα τους παπούτσια.
Τρέμουν, μετά χαμογελούν
-μάλλον το κρύο λένε φταίει-
δεν είναι σκέφτονται τούτοι οι καιροί
για αλλαγές πορείας.
Κι ο κόσμος όλος μια ευθεία που δε διανοείται                                                                                 
να παρεκκλίνει στις ρωγμές τις. 

Βλέπεις λοιπόν οι μέρες μου, ακούραστοι διαβάτες
θα οδηγούνται αιώνια στη δύση
των ευχών τους.   
Μονάχα που και που πες από απροσεξία
σκοντάφτω ξάφνου πάνω τους
και τσαλακώνω λίγο
την πιο διεστραμμένη τους ισορροπία.
Τότε ξανά θα σηκωθούν
δίχως θυμό, δίχως οργή,
δίχως λόγο να αλλάξουν 
και θα βαδίσουν  ήρεμα στο σιωπηλό τους τέλος.
Και γω που θα ‘δινα πολλά
μόνο να με προσέξουν
(εγώ που ούτε το χλευασμό τους δεν αξίζω)
στέκομαι να παρατηρώ
τούτη την αδιέξοδη φυγή τους.
Και εκείνη τη συγνώμη που
μες το σκούρο των ματιών κρατώ,
εκείνη που δεν μπόρεσα ποτέ να τους χαρίσω,
θα τη γευτώ μονάχος μου
σα να ζητώ συγχώρεση από τον εαυτό μου.
Κι  οι μέρες μου που  χάνονται
στου γκρεμισμένου ορίζοντα τον ίσκιο
θα δούνε  πως τουλάχιστον οι τύψεις μου 
βρήκανε το σωστό  προορισμό τους.
Ξέρω πολλά για σας τους ανθρώπους αλλά δεν ξέρω κανέναν άνθρωπο...

Αποσυνδεδεμένος Βραζίλης

  • Δεν με λένε Bill!
  • Administrator
  • Εδώ είναι το σπίτι μου
  • *****
  • Μηνύματα: 10361
  • Φύλο: Άντρας
  • Βασίλης + Βραζιλία = Βραζίλης
    • Skype - fronimitis
    • Facebook profile
    • Προφίλ
    • Κιθάρα
Απ: ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΜΟΥ
« Απάντηση #1 στις: 30/01/13, 20:26 »
Νομιζω πως ολοι μας εχουμε νιωσει ετσι: να βλεπουμε τις μερες να φευγουν και να ειμαστε μουδιασμενοι, ή να τρεχουμε πισω τους αλαφιασμενοι. Θα πρεπει να γινουμε φιλοι τους για να μας δωσουν σημασια και να περπαταμε χερι-χερι. Δυσκολο, αλλα γινεται.
Ωραια προσωποποιηση, Μιχάλη.

 

Σχετικά θέματα

  Τίτλος / Ξεκίνησε από Απαντήσεις Τελευταίο μήνυμα
11 Απαντήσεις
4009 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 12/09/08, 15:29
από Ιππέας
7 Απαντήσεις
3292 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 09/12/07, 17:32
από x-versous
0 Απαντήσεις
1837 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 09/06/08, 22:06
από MACMISIAS
7 Απαντήσεις
2933 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 16/11/08, 14:19
από gkou
1 Απαντήσεις
1705 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 05/03/09, 22:06
από lampros.
2 Απαντήσεις
2221 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 23/03/11, 18:13
από ΧΩΡΙΑΤΗΣ
1 Απαντήσεις
6058 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 16/06/11, 22:44
από adr1anos
0 Απαντήσεις
1650 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 24/09/11, 17:28
από diji grampsas
0 Απαντήσεις
1584 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 21/09/16, 16:55
από ΠΟΙΟΣ
0 Απαντήσεις
787 Εμφανίσεις
Τελευταίο μήνυμα 09/03/22, 01:30
από ΧΩΡΙΑΤΗΣ