Ζορό

[ivikos]

Μα τι να πω για ένα κόσμο ερειπωμένο

 που μιά στολή: "ωχ αδερφέ" χρόνια φορεί,

και στα φανάρια δεν κοιτά χέρι απλωμένο

 που για ένα κέρμα οδηγούς εκλιπαρεί.

Και παραδίπλα "της ζωής η απιστία",

παραμονεύει-πως τα έφερε ο καιρός-

τα κερδισμένα να μετρά με απληστία.

Αχ! που 'ναι κείνος ο Ζορό ο τιμωρός


....................


Μα τι να πω για ένα κόσμο που με ζώνει

 ασφυκτικά, και δεν κοιτά στην σιγαλιά

 το βαποράκι, που κι αυτό είναι πρεζόνι

 και για μιά δόση, κάνει βρώμικη δουλειά.

Δίπλα ο φύλακας, τακίμι, δεν τον νοιάζει,

που ξεφαντώνει των εμπόρων ο χορός

 κι απελπισμένα η ομήγυρις φωνάζει:

Αχ! που 'ναι κείνος ο Ζορό ο τιμωρός


....................


Μα τι να πω για ένα κόσμο που στιβάζει

 αθώα πλάσματα σε άθλιες πανσιόν

 και βλέμμα άπληστο τα νειάτα τους ρημάζει

 μέσα στων μπαρ τις βραδινές κονσομασιόν.

Ο σωματέμπορας πιο κει, σε μιά γωνία

 μάτι αετίσιο, μα κι αδίσταχτα σκληρός,

και αναρρωτιέται ο κοσμάκης με αγωνία:

Αχ! που 'ναι κείνος ο Ζορό ο τιμωρός

[Βραζίλης]

Κοινωνικά ευαισθητοποιημένο και αγριεμένο ποίημα, εκφράζει τις σκέψεις αρκετών.
Αν και... ένας (αυτόκλητος) τιμωρός δεν φέρνει την (κοινωνική) άνοιξη...