Σελίδες:
  • #1 από pimami στις 20 Nov 2004
  •                        Ίσως μετά.....
    Σ ένα υπόγειο βαγόνι,
    η αναπνοή μου σε ζυγώνει
    κι ώσπου να φτάσουμε στο τέρμα
    δε θα προλάβουμε το γέρμα
    κι ώσπου να βγούμε απ το σκοτάδι
    δεν θα χω ήλιο για σημάδι.
    Πάνω στον βράχο του Ταινάρου
    στο φως ενός σβησμένου φάρου
    και κάπου μέσα στην Αθήνα
    σ αναζητώ σε μια κουζίνα
    ίσως, απόψε, δεν αντέξω
    τον ίδιο ρόλο για να παίξω!

    Σένα τραπέζι περιμένει μία πληγή δοκιμασμένη
    δεν έχω τι άλλο ν αγοράσω κ στα παζάρια πάω πάσο
    κι αφού τα λάθη μου πληρώσω ίσως μετά
                                     να σε προδώσω....

    Σένα τοπίο εν κινήσει
    ένα φιλί θα δώσει λύση?
    μες το βαγόνι αυτού του κόσμου
    πάντοτε αλλάζει ο ουρανός μου
    πότε βροχής τοπίο γκρίζο
    κι άλλοτε ήλιος για να ελπίζω.
    Δεν κάνει ο έρωτας διακρίσεις
    κι αν μπεις στον κόπο να δακρύσεις
    αυτό το φίδι δεν μερώνει
    κι αν άλλη μέρα ξημερώνει,
    σαν δηλητήριο ο καφές μου
    μια δοκιμή στις αντοχές μου.

    Στην άλλη στάση θα κατέβω κι αν κάτι απ τη ματιά σου κλέβω,
    για να βρω δρόμο να βαδίσω και την πληγή μου ν ακουμπίσω
    στου παζαριού σου το τραπέζι, με τα φιλιά
                                      κανείς δεν παίζει.....

                                                 19/4/2004
    Αθήνα-Καλαμάτα
                                                           Δ.Μ.
                                           


     

     
  • #2 από Βραζίλης στις 22 Nov 2004
  • Αν και στην αρχή με ενόχλησε κάπως η σφιχτή ομοιοκαταληξία, τελικά μου άρεσε το θέμα, το νόημα, οι εικόνες... συγκινήθηκα...
  • #3 από porky στις 30 Jan 2005
  • Πολυ-πολύ ομορφο αυτο που εγραψες...
    Μου αρεσε ιδιαιτερα το:


    Δεν κάνει ο έρωτας διακρίσεις
    κι αν μπεις στον κόπο να δακρύσεις
    αυτό το φίδι δεν μερώνει
    κι αν άλλη μέρα ξημερώνει,
    σαν δηλητήριο ο καφές μου
    μια δοκιμή στις αντοχές μου.


    Μπραβο!
  • #4 από pinelopi στις 30 Jan 2005
  • Πολύ γεμάτο. Μ' αρέσει αυτό.
    Έντονο συναίσθημα, εικόνες και συνέχεια σε λίγες γραμμές.

    Πάντως η σφιχτή ομοικαταληξία, όπως είπε ο Βασίλης, νομίζω πως του ''στερεί'' κάτι...
    Ο τρόπος που προσεγγίζεις το θέμα , κατά την γνώμη μου πάντα, θα ταίριαζε με πιο ''ελεύθερο δέσιμο''.  :)
  • #5 από ερεβος στις 30 Jan 2005
  • Καταπληκτικο! Πολυ εντονο και φορτισμενο συναισθηματικα και μεταδοτικο. Συγχαρητηρια!
  • #6 από pimami στις 30 Jan 2005
  • Όσο αφορά στην σφιχτή ομοιοκαταληξία δεν ξέρω αν θα έβγαζε αυτό το έντονο συναίσθημα αν δεν ήταν γραμμένο έτσι. είναι αυτό που λένε έτσι μου βγήκε...
    πάντως είναι όντως λίγο κουραστική αυτή η ομοιοκαταληξία... συμφωνώ...
    ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας! :)
  • #7 από CHCOME στις 30 Jan 2005
  • Ωραίο!
  • #8 από Λήδα στις 31 Jan 2005
  • Συμφωνώ κι εγώ με τους περισσότερους.Λίγο κουραστική η ομοιοκαταληξία,αλλά όταν περάσουν οι πρώτες 5-6 στροφές συνηθίζεται και τότε μπαίνεις μέσα του.Τελικά έτσι δεν γίνεται με όλα αυτά που αξίζουν?

  • #9 από Ektor_S στις 01 Feb 2005
  • Όμορφο κομμάτι και δυνατό.
    Θα  δοκιμάσω να το επενδύσω μουσικά αν δεν σε πειράζει. Αν βγει κάτι που θα  με ικανοποιεί σε ενημερώνω.  :)
  • #10 από Νερένια στις 02 Feb 2005
  • Πολύ ωραίο! Εμένα η σφιχτή ομοιοκαταληξία δε με ενόχλησε καθόλου, από τη στιγμή μάλιστα που οι λέξεις δείχνουν προσεκτικά διαλεγμένες.
  • #11 από Jo. στις 02 Feb 2005
  • Emena synxora me Pinami, alla den mou arese
    den mpika stin diadikasia na exigiso tous logous apla den mou "ekatse" kala
  • #12 από pimami στις 02 Feb 2005
  • όσο για τη μουσική επένδυση Έκτορ περιμένω να ακούσω την μουσική σου άποψη και να την συγκρίνω με την δική μου.
    Το ότι δεν σου άρεσε W. Wallace δεν σημαίνει πως πρέπει να ζητάς συγγνώμη. Υπάρχει ελευθερία έκφρασης. Freedom.
     :)
Σελίδες: