Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ξημερώνει

« στις: 06/05/05, 10:11 »

Ξημερώνει

Χαράζει η μέρα σπρώχνοντας τη λήθη να ρημάξει
κι η νύχτα φεύγει, σαν πουλί με λαβωμένα μάτια
γαντζώνει με δειλή χαρά τα νύχια να βαστάξει
στις σάρκες της, μα πορφυρά σκορπίζεται κομμάτια.

Η χίμαιρα με τον λυγμό δεν θέλει να πλαγιάσει
κι απλώνει χέρια στοργικά σε βλέφαρα βαμμένα
καπνό από τις φλέβες μου πίνει να ξεδιψάσει
μα του Ιούδα το φιλί μου δίνει ντροπιασμένα.

Ξεχύνει η μέρα ατσάλινο λυκόφως στη σιωπή μου
που τρεις φορές μ’ αποζητά και τρεις εγώ την καίω
κι αναρωτιέται η αγκαλιά και τρέμει η φωνή μου
ποιος θα ‘ναι σήμερα ο φονιάς, ποιο φθισικό λαθραίο.

Χαράζει και χαράζεται η λογική στα δύο
της γκρίζας πόλης που ξυπνά ο ύπνος με ζυγώνει
χαραματιά στα σωθικά μου μπάζει ήλιο κρύο
και της γαλήνης το στοιχειό πεθαίνει. Ξημερώνει…_

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ήλιε

« στις: 30/10/04, 04:58 »

Ήλιε

Εσύ, που αφέντη σε καλούν, προστάτη και πατέρα
φωτιά και θειάφι έφτυνες σε κάθε φίλημά σου
κι όταν η θλίψη μου έσβησε με σύννεφα τη μέρα
είπα ποτέ πως δεν θα πω το άδικο όνομά σου.

Η συννεφιά με γλύκανε με δάκρυα κι αγάπες
κι η νύχτα χίλια όνειρα μου χάρισε ανθισμένα
μα όταν τ’ αγκάθια χώθηκαν βαθιά μέσα στις σάρκες
με τ’ όνομά σου σε καλώ κι ουρλιάζω απεγνωσμένα

Ήλιε, που απαρνήθηκα το χάδι και το φως σου
γιατί στη λάβα σου άψυχη η ανάσα μου λυγούσε
προστάτης κι αγαπητικός μου τώρα φανερώσου
την πρώτη και στερνή φορά που η μοίρα μου χρωστούσε.

Αχτίδες ρίξε πάνω μου, σαΐτες πυρωμένες
να κλέψουν από το κορμί κάθε πνοή που ορίζει
στις φλόγες κάψ’ τα όνειρα, μνήμες καταραμένες
φτύσε φωτιά στα μνήματα και σ’ ό,τι με θυμίζει.

Φύσα λήθη και θάνατο στα βήματα που σέρνω
κι ας είναι στο καμίνι σου τον ίσκιο μου να λιώσεις
κι αν νικημένη αιμορραγώ κι εμπρός σου παραδέρνω,
για πρώτη αλλά και στερνή φορά μη με προδώσεις._



(Μία φορά τον χρόνο με πιάνει ο σαδομαζοχισμός... μη μου δίνετε σημασία... περσινό, παρεμπιπτόντως).