Μηνύματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ο ΕΡΩΣ ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑ

« στις: 07/12/08, 00:17 »

      Ο Έρως χρόνια δεν κοιτά

Άντρα μου όταν σε είδα γοητεύτηκα
όλα γύρω μου φανήκαν τόσο ψεύτικα
κι όταν στης καρδιάς τον κόσμο μέσα βρέθηκα,
απ' το πάθος που εξυμνούσες την αγάπη
και τη ζούσες,
σαν τη γλυκοτραγουδούσες,
καψουρεύτηκα.

Απ' του έρωτα τα βέλη σημαδεύτηκα
και προτού καλά το νοιώσω σ' ερωτεύτηκα
την αγάπη που ποθούσα καλοδέχτηκα
και στα απαλά της δίχτυα παγιδεύτηκα.

Άγγελέ μου κι ουρανέ μου σου αφέθηκα 
στις χορδές της μουσικής σου ταλαντεύτηκα
με το νου και την ψυχή μου σου προσφέρθηκα
και για άντρα της ζωής μου σ' αποδέχτηκα.

Δεν περίμενα ποτέ μου,
πως να περιμένω Θε μου,
πως του έρωτα τα πάθη
είναι τόσο δυνατά!
όταν είναι νάρθει,
θάρθει !
ο έρως χρόνια δεν κοιτά !

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Παράπονο κι Ευχή.. μαζί !

« στις: 06/12/08, 21:39 »

Φχαριστω πολυ Neikos και σενα οπως και τους αλλους που με ενθαρυνετε.
Χρονια πολλα κιολας για την γιορτη σου.

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Παράπονο κι Ευχή.. μαζί !

« στις: 05/12/08, 14:11 »

Και επισης θελω να σου πω οτι γραφεις ομορφα.
Περισοτερο αποτι διαβασα μου αρεσε το Δυο Λεξεις.

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Παράπονο κι Ευχή.. μαζί !

« στις: 05/12/08, 14:05 »

Σε φχαριστω Ωριωνα που σου αρεσε αυτο που εγραψα και με καλοδεχτηκες σαν νεο μελος του Kithara.gr.
Δεν γραφω συχνα  και δεν εχω γραψει πολλα μονο λιγα γιατι δεν εχω χρονο.
Ομως τωρα που εγινε η αρχη θα προσπαθησω να γραφω περισοτερο.
Και παλι σε φχαριστω.

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Παράπονο κι Ευχή.. μαζί !

« στις: 05/12/08, 08:55 »

                 Παράπονο κι ευχή

Ήταν τη νύχτα πούγειρα στερνή φορά κοντά σου
και το κορμί μου γέμιζες σημάδια από φιλιά
που πέταξες τη χαραυγή πετώντας μου ένα γειά σου
όπως τ' αποδημητικά, πολύγαμα πουλιά.

ευχή της νύχτας πούφυγες κι έφυγα από κοντά σου

Ήταν αυγή που γίνανε στεγνά τα δάκρυά μου
που κάθε σου γλυκό φιλί μού γίνηκε πληγή
και κάθε ανάσα σου καυτή φωτιά στα σωθικά μου'
κάθε πληγή που άνοιξε ακόμα αιμοραγεί.

μα της αυγής παράπονο που μείνανε πληγές

Ευχή της νύχτας πούφυγες κι έφυγα από κοντά σου
και της αυγής παράπονο που μείνανε πληγές'
οι νύχτες δεν ευλόγησαν καρπό του έρωτά σου
γιαυτό μου φαίνεται η αυγή πως ήταν μόλις χτές.

Μ' άγια δροσιά τα χείλη σου αγάπες να στα ραίνουν
κι έρωτες να φωλιάζουνε βαθειά σου στην καρδιά
ανέραστες οι αγκαλιές γυμνές να σε προσμένουν
κι εγώ θα κάνω μι' αγκαλιά του κόσμου τα παιδιά.