Θέματα

1

Συναυλίες, παραστάσεις, εκδηλώσεις / ΑΚΥΡΟ ΤΟ ΛΑΪΒ - Dead Seagulls (συμμετέχει μέλος του kithara.gr) την Κυριακή 19

« στις: 17/12/10, 13:35 »

ΑΚΥΡΟ ΤΟ ΛΑΪΒ ΛΟΓΩ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ.
Κακό να σου τύχει...











Οι Dead Seagulls με όνομα που φυσικά επιλέχθηκε για να εκφράσει  την περιβαλλοντική κρίση και τη νέκρα που αναδίδει η πόλη (προφανώς επειδή δεν βρέθηκε καλύτερο εγκαίρως), σας προσκαλούν σε μια βραδιά γεμάτη ένοπλες εκτελέσεις  συγκροτημάτων με εξαιρετικά ελληνικά ονόματα όπως Μαντρουγκάντα, Ράδιοχεντ, Κινγκζ  οβ Λήων κ.α.
Υπενθυμίζουμε οτι  είναι η μία και μοναδική ευκαιρία να απολαύσετε ζωντανά αυτό το ανυπέρβλητο  κουαρτέτο μιας και η πορεία μας είναι αυτοκαταστροφική και γεμάτη με ναρκωτικά,  τσακωμούς για τις αμύθητες αμοιβές μας, ντράμμερ που πάνε στρατούς και ξύλο για  γυναίκες που ο ένας έκλεψε από τον άλλο. Έτσι, ως πιστοί υπερασπιστές του “It’s  better to burn out than fade away” ορίσαμε  εξαρχής ως ημερομηνία διάλυσης το ίδιο το λάηβ μας.
 
Μαζί θα  εμφανιστούν και τα Ατίθασα Πιάτα,  που δεν ήξερα πριν και για αυτόν τον λόγο δεν μπορώ να σας πω πολλά, ανώνυμοι  με πλήρωσαν όμως για να λέω οτι είναι πολύ καλοί και άξιοι συνεχιστές της  ελληνικής φανκορόκ σκηνής. Οπότε είναι πολύ καλοί και άξιοι συνεχιστές της  ελληνικής φανκορόκ σκηνής, ελάτε να τους δείτε και αυτούς.
 
Λεπτομέρειες: Κυριακή 19/12/2010, 21:00 ώρα έναρξης και είσοδος 6€  (με ποτό)
Διεύθυνση: Λεωφόρος Ειρήνης 32, Εμπορικό κέντρο Ηλιούπολης "Ηλιοτρόπιο", το μαγαζί είναι στο υπόγειο και λέγεται «Μποέμ». Ενάντι στάσης της γραμμής 237 (που ξεκινάει απο Πανεπιστήμιο),  «Ταχυδρομείο». Βρίσκεται μια στάση πριν την κεντρική πλατεία Ηλιούπολης (25^ης Μαρτίου).
 

2

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Βοήθεια για αξιολόγηση πικάπ Kenwood KD 2070 ^^

« στις: 06/10/10, 21:03 »

Ως συνήθως δεν είμαι σίγουρος οτι πόσταρα στην σωστή κατηγορία, ας μετακινηθεί κατα βούληση όπου κρίνεται σωστό...


Ένας φίλος μου πουλάει ένα turntable Kenwood KD-2070, σε ασυννενόητη για την ώρα τιμή... Όσα κατάφερα να βρώ απο τιμολογικά σε Ebay κυρίως δεν ήταν ιδιαίτερα ενθαρρύντικα, με το ακριβότερο bid να ήταν στα 60 δολλάρια... Παρ' όλα αυτά στις 5 - 6 φορές που έγινε αναφορά σε αυτό σε φόρουμς (κυρίως audiophile) ήταν γενικά θετικές απόψεις, αν και ποτέ κάτι αρκετά αναλυτικό για να πάρω μια ολοκληρωμένη ιδέα... Οπότε οι ερωτήσεις μου είναι: Ποιοτικά, σε τι σημερινές τιμές βινυλιοπαικτών βρίσκεται? Έχει νόημα να το πάρω και να του κοτσάρω μια καλή βελόνα? Εδώ και (απαράδεκτα πολύ) καιρό παλεύω για μια αγορά βινυλιοπαίχτη περίπου στα 300€... Έχει νόημα ή όχι τελικά να καταλήξω στο Kenwood (με την αναβάθμιση υπ' όψη)?


(Δυστυχώς δεν γνωρίζω τι βελόνα φοράει ήδη.)

3

Συναυλίες, παραστάσεις, εκδηλώσεις / ISIS, 22/11 @ Fuzz Club

« στις: 14/09/09, 21:40 »

Επίσημη πηγή: http://www.isistheband.com/ISIS.aspx



....ΣΦΑΓΗ.

4

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Προτασεις για μαθήματα φωνητικής σε ωδείο

« στις: 06/09/09, 17:41 »

Λοιπόν, εδώ και λίγο καιρό θέλω να κάνω μαθήματα φωνητικών σε ωδείο.


Αυτό που απο προτάσεις τείνω να διαλέξω είναι το Εθνικό Ωδείο....
Οι λόγοι που ανοίγω το θέμα είναι δύο:

-Όσοι έχουν εμπειρία με το Εθνικό σε φωνητικά ή (επειδή το σκέφτομαι για πιο μετά) κοντραμπάσο ή ξέρουν κάποιο αρκετά κοντινό πρόσωπο (για να αποφεχθεί το "έχω ακούσει πώς... αλλά δεν ξέρω) που να έχει, θα τους ήμουν ευγνώμων να πουν την γνώμη τους/πρότασή τους. Ακόμα πιο συγκεκριμένα, επειδη ξέρω πως στην Ελλάδα υπάρχει πρόβλημα με το να βρείς σωστό καθηγητή φωνητικής, αν γίνεται να μου πείτε και το παράρτημα του Εθνικού που ξέρετε οτι είναι καλή περίπτωση.

-Γενικότερα θα ήθελα να ακούσω και άλλα σενάρια, εκτός ιδιαίτερων, Νάκα και Φακανά. Για τα τελευταία δεν έχω τόσα χρήματα διαθέσιμα. Τέλος, κατα (πολλή) προτίμηση θα ήθελα το ωδείο να διδάσκει ΚΑΙ Jazz αρμονία....


Αυτά. Οποιαδήποτε διευκρίνηση/ερώτηση φυσικά ευπρόσδεκτη.

5

Συναυλίες, παραστάσεις, εκδηλώσεις / Βοήθεια για το Hurricane 2009 (για γνώστες Γερμανικών)

« στις: 21/03/09, 19:12 »

Σκοπεύω να πάω στο φετινό Hurricane, για 4 ονόματα πάνω απ' όλα (Faith No More, Mars Volta, Kraftwerk, Nine Inch Nails), και έχοντας ψάξει λιγάκι, τα εισιτήρια και το info για αυτά βρίσκεται σε αυτή την σελίδα:
http://www.hurricane.de/tickets/index.php, που προφανώς είναι στα Γερμανικά, και δεν έχω καταφέρει να βγάλω άκρη τι και πώς, και ο Γούγλης δεν με έχει βοηθήσει πολύ... Οπότε ευπρόσδεκτος ιδιαίτερα όποιος με βοηθήσει να βρώ λίγες πληροφορίες για το τι λέει η σελίδα και τι χρειάζεται να ξέρω για να κλείσω εισιτήριο... Ευχαριστώ εκ των προτέρων. 

6

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Αγαπημένες σας Patton-ικές δουλειές?

« στις: 10/10/08, 02:32 »

Δεν είχε πολύ νόημα να βάλω poll, λόγω πρώτον των υπερβολικά πολλών projects και συνεργασιών αλλά και της αδυναμίας κατηγοριοποίησης τους...

Πείτε λοιπόν, γνώμες, αγαπημένα σας albums ή και stand alone κομμάτια που έχει συμμετάσχει κτλ αυτού του ψυχάκια με τις χωρίς τέλος δημιουργίες... Χωρίς flames και με επιχειρήματα παρακαλώ!

Προσωπικά τον τελευταίο καιρό άκουσα Peeping Τom και μου έκαναν πολύ καλή εντύπωση, πολύ ωραία δουλειά, και για άλλη μια φορά σε διαφορετικά πλαίσια απο άλλα που έχει κάνει. Όπως έχει πει και ο ίδιος, είναι σαν να μάζεψε πράγματα που δούλευε μέχρι τώρα, και να έφτιαξε την δικιά του άποψη της pop. Δεν ξέρω βέβαια και κατά πόσο γρήγορα θα βαρεθώ ή θα συνεχίσω να ακούω. Επίσης, δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί live να εξομοιώσει την συμμετοχή των άπειρων υπερ-guests του δίσκου (Massive Attack, Amon Tobin, Dan the Automator κλπ.). Ξέρει κανείς τελικά αν έγινε το live πέρσι ή ακυρώθηκε οριστικά?

Απο την άλλη άκουσα και Tomahawk (τον πρώτο ομώνυμο) και παρ' όλο που έχει ψωμί και όπως πάντα highlights (God Hates A Coward, Flashback, Sir Yes Sir, Laredo κομματάρες) νομίζω πως συνολικά με κούρασε λιγάκι, και το βρήκα και λίγο ανέμπνευστο, σαν μια εναλλακτική έκδοση των Faith No More σε φάσεις, πιο αυστηρά όμως ορισμένη σαν ήχος.

Οπότε για μένα μέχρι τώρα αγαπημένες στιγμές είναι:
Mr. Bungle - Disco Volante  (δεν έχω ακούσει ακόμα το California, αλλά είχα πάθει πλάκα με αυτόν τον δίσκο και με την εντελώς σουρρεαλιστική του αίσθηση)
Faith No More - King For A Day (Fool for A Lifetime) (ίσως το πιο ώριμό τους και ταυτόχρονα πιο γεμάτο με απίστευτες στιγμές)
Dillinger Escape Plan - Irony Is A Dead Scene EP  (περιττό να πώ πόσο με ανοιχτό το στόμα έμεινα με την διασκευή Aphex Twin αλλά και με τα brutal του Μιχαλάκη () στο σκάσιμο-βόμβα του Hollywood Squares)
Fantômas - Fantômas (ακόμα δεν έχω ακούσει Suspended Animation, οπότε επιφυλάσσομαι, αλλά μου αρέσει αρκετά, αν και υπήρξε για μένα το πιο δύσκολο έργο του για χώνεψη)

7

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / 4o Review: Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Η Βροχή Απο Κάτω (2006)

« στις: 18/09/08, 02:27 »

Τελικά, τα 4ο κλπ review το γράφω για να ξεχωρίζω τα δικά μου απο το υπόλοιπο χάος 
Αν πώ καμιά κοτσάνα, σας παρακαλώ, συγχωρέστε με και διορθώστε με, διότι δεν είμαι ειδικός στην ελληνική μουσική...

1  Ό,τι δεν μπόρεσε     
2  Βάλια Κάλντα
3  Ο σκύλος των άστρων    
4  Ορυχεία    
5  Άϋπνη πόλη    
6  Μου ‘κλασες τ’ @@ κύριε Μοίραρχε    
7  Sara    
8  Η βροχή από κάτω
9  Το όνειρο της σκιάς
10 Τα μολύβια
11 Ο Tselnikas
12 Ο Satie στη Χιμάρα
13 Τώρα τέλος
14 ...κι άλλη Άυπνη πόλη

1995: Κυκλοφορεί το "Στην Ανδρομέδα και στην Γή", ένας εντυπωσιακός δίσκος που αποτελεί μια επιστροφή στην ρίζες, στο δημοτικό τραγούδι, με την αντίστοιχη ενορχήστρωση. Πολύ ιδιαίτερο στοιχείο οι στίχοι, που απο τότε ακόμα αποτελούσαν χαρακτηριστικό του Παπακωνσταντίνου, που διηγείται με εικόνες, παρά με κάποιου είδους στιχομυθία με συνέχεια και συνοχή.

Ακολουθούν σειρές απο συνεργασίες που αποτέλεσμα είχαν την κυκλοφορία δύο ακόμα δίσκων, πάντα μουσικά και στιχουργικά πλούσιων, κινούμενων σε ενα πολύ ενδιαφέρον πλαίσιο και θέτοντας ισχυρά θεμέλια απο άποψη εμπειριών και "ψαξίματος" για το τι θα ακολουθήσει.

γύρω στο 1999: Γνωρίζεται και ξεκινάει συνεργασία με τον πρώην κιθαρίστα των Τρύπες, Μπάμπη Παπαδόπουλο... Η επιρροή που ασκεί αυτή η συνεργασία στον Θανάση είναι φανερά τεράστια και του αλλάζει κατα πολύ τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τις δυνατότητες των συνθέσεων του, και αν στην αρχή ο Παπαδόπουλος ήταν ο υπεύθυνος των ενορχηστρώσεων που αποκτούν έναν ρεαλιστικά πια πειραματικό χαρακτήρα, ο Παπακωνσταντίνου και μετά την φυγή του Παπαδόπουλου απο το συγκρότημα συνεχίζει να επιδιώκει την ιδιαιτερότητα και χωρίς φόβο βουτάει στο να δοκιμάζει... Πρίν πάμε εκεί όμως....

2000: Ο "Βραχνός Προφήτης", το πρώτο δημιούργημα με τα μισά ηνία να κρατιώνται απο τον Παπαδόπουλο είναι ένα αριστουργηματικό υβρίδιο σύγχρονης μουσικής και ιδεών και μιας ειλικρινής αγάπης προς την παράδοση, μουσικά και πνευματικά. Συνεχίζοντας, στην κυκλοφορία του "Αγρύπνια" το 2002, το οποίο πήγε ακόμα πιο πέρα και σε άλλη διάσταση την ιδέα του Προφήτη, σε ένα εντελώς πιο σκοτεινό και ισχυρό ηχητικό τοπίο που σφραγίζει την παρουσία του Παπαδόπουλου και την ολοκληρωτική πια στροφή του Θανάση σε κάτι πολύ πιο μεγάλο και σοβαρό, που είχε πολύ, πολύ καιρό να εμφανιστεί στην ελληνική μουσική. Σχηματίζεται ένα μουσικό σύνολο πλαισιωμένο απο πολύ δυνατούς μουσικούς (Παπαδόπουλος, Σιώτας, Φριτζήλα, Στόικος), που υιοθετεί ένα απο τα πιο ταιριαστά ονόματα (και χιουμοριστικά) που έχουν γίνει ποτέ: Λαϊκεδέλικα. Οι συμμετοχές στους δίσκους είναι άλλο τόσο αξιομνημόνευτες (Μάλαμας, Αγγελάκας, Καργιωτάκης), απο έναν κύκλο που συνεχίζει να αποτελεί κατ' εμέ την πιο σημαντική μουσική κοινότητα που καταφέρνει και δημιουργεί και πειραματίζεται ουσιαστικά και ειλικρινά.

2006: Ύστερα απο live περιοδείες, την αντικατάσταση του Μπάμπη απο τον Μπαντούκ, την δημιουργία soundtracks για θεατρικές παραστάσεις και ταινίες (Μυστικός Δείπνος, Η μοιρασιά του διαβόλου, Ο Βασιλιάς), και γενικότερα μια περίοδο ενεργητικότητας, γεννιούνται δύο δίσκοι, ο ένας στα τέλη του 2006, ο όλλος στις αρχές. Ο "Διάφανος", και το "Η Βροχή απο Κάτω", αντίστοιχα.

8

Καταστήματα, αγορά / Αγορά πικάπ/ενισχυτή και άλλες ιστορίες...

« στις: 30/08/08, 14:29 »

Με αυτόν τον παππουδίστικο τίτλο λοιπόν κάνω την μεγάλη ερώτηση... Σύντομα σκοπεύω να αγοράσω ένα turntable λοιπόν, μόνο για ακρόαση όμως (όχι για DJ-ing). Αρχικά θα πάρω ένα απο τον παππού μου το οποίο δεν προβλέπω να είναι κάτι το σοβαρό και αμέσως μετά σκοπεύω να αγοράσω και ενα σύστημα ηχείων. Τέλος, αν δεν βολευτώ απλά με μια αναβάθμιση βελόνας (αν συμφέρει δηλαδή), θα αγοράσω κάποια στιγμή άλλο πικάπ.

Για να τα βάλω σε σειρά, οι ερωτήσεις μου είναι οι εξής:

1ον: Το αν συμφέρει να αναβαθμίσεις την βελόνα ενός πικάπ φαντάζομαι εξαρτάται εντελώς απο το ίδιο το μηχάνημα... Κοινώς, μπορεί να σταθεί μόνη της η ερώτηση "Συμφέρει να αναβαθμίσω?"? Αν ναί, ποιά είναι για σας η απάντηση?

2ον: Τι θεωρείτε/ται ένα αρκετά καλό σέτ ηχείων (με ενισχυτή φαντάζομαι) για ακρόαση μουσικής, πόσο για σας αυτό κοστίζει (ξέρω οτι τιμές υπάρχουν άπειρες, απλα θέλω να μαζέψω γνώμες), μάρκα που θα προτείνατε κτλ. Υπάρχουν φαντάζομαι και λύσεις καλής σχέσης κόστους/ποιότητας, έχετε καμία υπ' όψη? Δυστυχώς δεν δουλεύω, οπότε δεν έχω και το πλέον τεράστιο budget. Αλλά και πάλι, προτείνετε.

2β:  Μου έχει μείνει ένα στερεοφωνικό Sony HCD RG330. Αν τελικά δεν πάρω πιο σοβαρά ηχεία/ενισχυτή, θεωρείτε πως αξίζει και θα είναι αρκετό να συνδέσω την game είσοδο του για να το χρησιμοποιώ ώς ενισχυτή με τα ηχεία του? Ώρες ώρες βασικά θυμάμαι πως παραείχε πολλά μπάσα. (και μιλάω ώς άτομο που λατρεύει να έχει ενα έξτρα boost στα χαμηλά ό,τι και να ακούει).

3ον: Βλέπε ερώτηση 2, αλλά για πικάπ και όχι για ηχεία...

9

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / 3ο Review: Tool - Ænima (1996)

« στις: 05/05/08, 18:31 »

Να ένα review που περίμενα πολύ να γράψω... Μου είναι αρκετά δύσκολο να μαζευτώ και να περιορίσω το όλο υλικό... Θα μπορούσαν να γραφτούν σελίδες επι σελίδων ανάλυσης όχι μόνο του album αλλά και του ίδιου του συγκροτήματος και το ψάξιμο όταν κανείς μπεί στην διαδικασία θα ανακαλύψει οτι είναι ατελείωτο, με όλες τις λεπτομέρειες, trivia και γεγονότα που αφορούν τους Tool...



Οι Tool αποτελούν μια απο τις πιο πολυσυζητημένες, λιωμένες, υποτιμημένες, υπερτιμημένες, αντιφατικές κτλ κτλ. μπάντες που στιγμάτισαν τα 90's και κυρίως τα 00's (αν κάποιος ξέρει πώς προφέρεται να το πεί), με όλα τα θετικά ή αρνητικά στοιχεία που επέφερε αυτό... Είναι ένα συγκρότημα που έχει φανατικούς οπαδούς όπως και πολέμιους, που παρεξηγείται, που υπεραναλύεται, που θεοποιείται. Κατά την αποψή μου είναι καθαρά θέμα προσωπικό, γιατί ενώ κάποια στοιχεία που τους αφορούν και οδηγούν σε συμπεράσματα είναι ξεκάθαρα και διακριτά, άλλα είναι πολύ περίπλοκα ή σηκώνουν ανάλυση. Τελικά το αν θα τους αγαπήσει κανείς είναι το πώς προσεγγίζει μια μεγάλη σειρά απο παραμέτρους, απο την ιδεολογία και τον τρόπο που ακούει μουσική μέχρι το πόσο εκκεντρισμό μπορεί να αντέξει απο κάποιον. Θα προσπαθήσω λοιπόν όσο είναι δυνατό να ξεχωρίσω τα προσωπικά απο τα πιο "αντικειμενικά" κριτήρια και στοιχεία όπως τα αντιλαμβάνομαι.

1993: Ενα συγκρότημα που στάθηκε σημείο πολλής συζήτησης λόγω των διαφόρων μικρών gigs τους σε μαγαζιά, έχοντας κυκλοφορήσει το πρώτο τους EP, το Opiate, κυκλοφορούν το δεύτερο album τους, Undertow. Συμμετέχουν σε διάφορες συναυλίες, περιοδεύουν το συγκρότημα του Henry Rollins, με αποκορύφωμα την ιστορική εμφάνιση στο Lollapalooza, στην οποία πολλοί τους πρωτοείδαν και εντυπωσιάστηκαν απο το συγκρότημα με τον drummer-μηχανή, τον ακίνητο κιθαρίστα και τον μοϊκάνα frontman που έμεινε με το μποξεράκι, και λίγο μετά βγήκε να τραγουδήσει μαζί με τους Rage Against the Machine στο Know Your Enemy (το οποίο σημείο ερμηνεύεται και στο original απο αυτόν).

Προχωρούν περίεργα: Αντιδράνε στα πάντα και στους πάντες, σαρκάζουν και περιπαίζουν ό,τι βλέπουν και πάνω απ' όλα τους εαυτούς τους, με το ακραίο artwork, τα κατάμαυρα videos, τα κομμάτια με ξερούς τίτλους όπως Prison Sex, Undertow, Disgustipated, Sweat, την σκοτεινίλα της μουσικής τους, τον θυμό που ξεχείλιζε στους στίχους και στην μοναδική φωνή του Maynard, την αντισυμβατική ενορχήστρωση και επικοινωνία μεταξύ των οργάνων, την τεχνική, τις ακραίες εμφανίσεις του MJK (ντυμένος γυναίκα, βαμμένος με οποιονδήποτε τρόπο κτλ), την anti star και μυστικοπαθή συμπεριφορά τους, το δούλεμα όσων έχουν έλλειψη humor και κυρίως ελεύθερης σκέψης και πάει λέγοντας...

1996: Αφού γίνεται η μοναδική και σημαντικότερη (μιας και το όργανο αποτελούσε και αποτελεί απο τα πιο σημαντικά τους στοιχεία) αλλαγή που έχουν κάνει ποτέ στο line-up, δηλαδή φεύγει ο μπασίστας Paul D'Amour και έρχεται ο Justin Chancellor (απο ένα σύνολο 6 ατόμων που πήραν για δοκιμή) των Peach, κυκλοφορεί το Ænima.

10

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / 2o Review: The Mars Volta - De-Loused In The Comatorium (2003)

« στις: 10/04/08, 03:35 »

Αρχικά να αναφέρω κάτι που ξέχασα στο προηγούμενο review: Αν οποιοσδήποτε δεν μπορεί να βρεί για κάποιον λόγο το εκάστοτε album, ας μου πεί να του στείλω link σε pm 

Επίσης, είναι υπερβολικό ή όχι να γράφω 1ο, 2ο, 3o review κ.ο.κ.?   Δεν είμαι καν σίγουρος γιατί το κάνω 

Για σήμερα λοιπόν, έχουμε το...




2001: Η εκρηκτική, "post-hardcore" (όπως ορίζεται συνήθως) band At The Drive-In διαλύεται λόγω καλλιτεχνικών διαφορών, και δύο κολλητοί, ο Cedric Bixler-Zavala και Omar Rodriguez-Lopez, λατινοαμερικανοί με χαρακτηριστικά afro μαλλιά, επικεντρώνονται στο μέχρι τότε πειραματικό side project τους, De Facto (καμία σχέση με το ελληνικό ομώνυμο  ). Το συγκρότημα παίζει dub, και συνδυάζει στοιχεία electro, latin (αγαπημένο είδος των δύο μουσικών), jazz και άλλων, δημιουργώντας μια ενδιαφέρουσα μίξη που όσο προχωράει ο καιρός αναπτύσσουν.

Λίγο μετά, καλούν φίλους οι οποίοι τους πλαισιώνουν μουσικά σε ένα καινούριο project που γεννήθηκε μέσα απο τα sessions και τα live των De Facto, και παίρνει το όνομα The Mars Volta. Volta, εκ του μεγάλου σκηνοθέτη Fellini ο οποίος είχε δημιουργήσει αυτόν τον όρο για την αλλαγή σκηνών και ροής μέσα στην ταινία και Mars λόγω του πάθους τους για επιστημονική φαντασία καθώς και την σύνδεση που πολλές φορές αποκτά με τον σουρρεαλισμό (κάτι που όπως θα αναλύσω αργότερα είναι παντού στους στίχους). O Cedric συνεχίζει τον ρόλο που είχε στους Drive ώς τραγουδιστής και στιχουργός, ενώ ο Omar αναλαμβάνει τα χρέη κιθαρίστα παρ' όλο που ήταν και είναι μπασίστας... Βγάζουν το Tremulant EP στις αρχές του 2002 το οποίο πηγαίνει μάλλον άπατο και ξεκινάνε τα πρώτα live, βοηθούμενοι απο την φήμη των cult πλέον At The Drive-In. Σύντομα δείχνουν και έτσι την αξία τους, αφού τα ποσά ενέργειας που βγάζουν ζωντανά ήταν και μέχρι σήμερα είναι τεράστια, με ιδιαίτερα χαρακτηριστική την κινητικότητα των δύο βασικών μελών (Cedric και Omar) επί της σκηνής, συνδυάζοντας επιπλέον ατελείωτους αυτοσχεδιασμούς και φτιάχνοντας κολοσσιαία medleys κομματιών τους.

2003: Έχοντας αλλάξει κάμποσους μουσικούς, ηχογραφούν το πρώτο full length album τους σε παραγωγή (-άρα) Rick Rubin. Λόγω μη σταθερότητας των μελών, βοηθάνε διάφοροι φίλοι και guest μουσικοί, βασικότεροι των οποίων ο John Frusciante και Flea (Red Hot Chili Peppers). Το De-Loused In The Comatorium κάνει μπάμ και η μπάντα αποθεώνεται απο τους πιο πολλούς, παρ' όλο που αποκτάνε και φανατικούς πολέμιους του όλου παρανοϊκού χτίσματος, που το θεωρούν πειραματισμό για τον πειραματισμό και γενικότερα, πολύ κακό για το τίποτα... Τι έχει όμως τελικά κανείς στα χέρια του?...

11

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / 1ο review: Radiohead - Kid A (2000)

« στις: 30/03/08, 19:52 »

Με την παρότρυνση του φίλτατου Symeon, είπα και εγώ να ξεκινήσω μια σειρά απο reviews απο δίσκους που έχω ακούσει, πρόσφατα ή παλιά και έπαιξαν τεράστιο ρόλο στα ακούσματά μου. Οι δίσκοι συνήθως δεν θα είναι καινούριοι, μπορεί να είναι απο 70 μπορεί να είναι απο 2000... Το αφήνω χύμα στο κύμα... Επιπλέον, αν και θα βάζω σχετική προειδοποίηση στην περίπτωση αυτή, δεν είναι πάντα οι καλύτεροι δίσκοι να ξεκινήσει κανείς να ακούει το συγκρότημα που θα κάνω review.... Αρκετά με τον πρόλογο όμως, προχωράω στο ψητό.




1997: Γίνεται το μεγάλο μπάμ. Ένα brit - pop (όσο δηλαδή μπορεί να ισχύει αυτή η έννοια) συγκρότημα που μέχρι τότε κατα την γνώμη μου ήταν αρκετά υπερτιμημένο (μια ευγενική προσφορά εν μέρει απο τους REM), οι Radiohead, έχοντας στην πλάτη τους δύο τεράστια hits - Creep και Street Spirit τα οποία τους είχαν κάνει σχεδόν one-hit wonders, βγάζουν έναν δίσκο που λατρεύουν όλοι, αποκτά διθυραμβικές κριτικές, γενικώς γίνεται ένας πανικός και πολλοί μιλάνε για το album της δεκαετίας: Ο δίσκος λέγεται ΟΚ Computer, και περιέχει τα πρώτα βήματα του συγκροτήματος αυτού προς τον πειραματισμό, κυρίως όσον αφορά τον ήχο που προσεγγίζουν και ταυτόχρονα δημιουργούν μια χρυσή τομή μεταξύ της έννοιας "προχωράω μουσικά" και του συναισθήματος, της ολοκληρωμένης αισθητικά δημιουργίας... Paranoid Android, Karma Police, Airbag, Lucky, το album θα μπορούσε να είναι ένα best of, ακόμα και τα 2 κομμάτια που χάνουν λίγο είναι και αυτά καταπληκτικά και δημιουργούν ένα απίστευτα δεμένο και ολοκληρωμένο αποτέλεσμα που έμεινε και θα μείνει στην μουσική ιστορία.

γύρω στο 1999: Ο πανικός με το album έχει ψιλοκοπάσει, οι Radiohead έχουν απλά λιώσει να κάνουν tour, να δίνουν συνεντεύξεις, φωτογραφήσεις κτλ κτλ., όλοι περιμένουν το επόμενο ΟΚ Computer, έναν δίσκο που θα οφείλει να φτάσει και ίσως ακόμα και να τον ξεπεράσει. Ο Τhom Yorke περισσότερο απο όλο το συγκρότημα υποφέρει απο άγχος και την τεράστια ψυχολογική πίεση που του ασκείται απο τους πάντες και τα πάντα... Πάσχει απο writer's block, και δεν μπορεί να γράψει σχεδόν τίποτα, και αυτά τα λίγα μένουν ανολοκλήρωτα. Αποφασίζεται απο κοινού να κλειστούν στην μέση του πουθενά και να ξεκινήσουν τις ετοιμασίες για το καινούριο δίσκο. Πιθανόν να είναι υπερβολή, αλλά θα μπορούσε να ισχύει οτι οι 3 απο τους 5 περνάνε την ώρα παίζοντας μονόπολυ, και ο Yorke με τον κιθαρίστα Greenwood κάθονται και γράφουν μουσική σε ένα pc, πειραματιζόμενοι ολοκληρωτικά και αμετανόητα. Ο δε Thom δοκιμάζει ντανταϊστικές τεχνικές (αυτόματη γραφή, πειραματικές ψυχικές συμπεριφορές) και δοκιμάζει... μπλιμπλίκια, ο Greenwood εντρυφεί στην χρήση του Ondes Martenot, ένα όργανο του 1920, παρόμοιο στον ήχο με το Theremin, το οποίο βγάζει ένα συνεχές, υψίσυχνο και περίεργο βούισμα, αλλά και σε μια τεράστια αναλογική κονσόλα που επεξεργάζεται ηχητικά σήματα, απο τις λίγες στον κόσμο, τίγκα στα modulators και στα βύσματα.

2000: Saturday Night Live, και οι Radiohead βγαίνουν να παίξουν τα πολυαναμενόμενα καινούρια κομμάτια απο το Κid A, κάνοντας ντεμπούτο σε δύο απο αυτά: Idioteque και The National Anthem. Το συγκρότημα βγαίνει σε μια εντελώς σοκαριστική για τους πιο πολλούς εμφάνιση... Στο Idioteque κανένας εκτός απο τον drummer δεν παίζει το όργανό του, ο Johnny Greenwood κάθεται μπροστά σε ένα θηρίο με άπειρα βύσματα βάζοντας και βγάζοντας καλώδια, ο μπασίστας (Colin Greenwood) παίζει μια ακατανόητη μελωδία σε πλήκτρα, o άλλος κιθαρίστας (Ed Wood) κάνει απλώς backing vocals και δίνει ρυθμό στο "refrain". Στο αποκορύφωμα του κομματιού, ο Yorke κινείται σαν σε κρίση, a-la Ian Curtis στο ξέφρενο ηλεκτρονικό beat του κομματιού. Το Kid A κυκλοφορεί και shockάρει...

12

Διασκέδαση / Μερικές αλήθειες για τον Chuck Norris.

« στις: 01/04/07, 04:59 »

   1. Ο Τσακ Νόρις δεν κοιμάται. Περιμένει.
   2. Ο Τσακ Νόρις έχει μετρήσει ως το άπειρο - δύο φορές.
   3. Ο Τσακ Νόρις δεν φοράει ρολόι γιατί ΑΥΤΟΣ αποφασίζει τι ώρα είναι.
   4. Ο Τσακ Νόρις έδωσε στη Μόνα Λίζα αυτό το χαμόγελο.
   5. Θυμάστε την Σοβιετική Ένωση. Τα παράτησαν όταν είδαν τον Τσακ Νόρις στο Delta Force, στην δορυφορική.
   6. Ο Τσακ Νόρις ανακάλυψε μια νέα θεωρία της σχετικότητας που συμπεριλάμβανε πολλαπλά σύμπαντα όπου ο Τσακ Νόρις είναι ακόμα σκληρότερος από αυτό. Όταν ανακαλύφθηκε από τον Άλμπερτ Αϊνστάιν και δημοσιεύθηκε, ο Τσακ Νόρις του έριξε γυριστή κλωτσιά στη μάπα. Σήμερα, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είναι γνωστός ως Στήβεν Χώκινγκ.   
   7. Ο Πλούτωνας είναι στην πραγματικότητα μερικοί Βρετανοί στρατιώτες απ' την Αμερικανική Επανάσταση σε τροχιά γύρω απ' τον Ήλιο από τότε που ο Τσακ τους απογείωσε με την κλωτσάρα του.
   8. Ο Τσακ Νόρις κάποτε προκάλεσε τον Λανς Άρμστρονγκ σε ένα διαγωνισμό "Ποιος έχει περισσότερους όρχεις;". Ο Τσακ Νόρις νίκησε με διαφορά 5.
   9. Τα Χελωνονιντζάκια βασίζονται σε αληθινή ιστορία: Κάποτε, ο Τσακ Νόρις κατάπιε μια χελώνα και όταν την έχεσε, αυτή ήταν δυο μέτρα με κάτι μούσκουλα ντουβάρια κι ήξερε καράτε.
  10. Αν γράψετε τη λέξη 'Τσακ Νόρις' στο Scrabble, νικάτε. Πάντα.
  11. Τι περνάει απ' το μυαλό όλων των θυμάτων του Τσακ Νόρις πριν πεθάνουν; Το παπούτσι του.
  12. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να νικήσει στο 'Link 4' σε 3 κινήσεις.
  13. Ο Τσακ Νόρις κάποτε έφαγε μια τούρτα πριν προλάβουν να του πουν οι φίλοι του ότι ήταν μια στριπτιτζού μέσα.
  14. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να διαιρέσει με το 0.
  15. Εν αρχήν ήν το τίποτα... ύστερα, ο Τσακ Νόρις κλώτσησε αυτό το τίποτα με γυριστή κλωτσιά στα μούτρα και του είπε: "Get a job.". Αυτή είναι η ιστορία του σύμπαντος.
  16. Ο Τσακ Νόρις χρειάζεται 20 λεπτά για να μετρήσει 1 ώρα.
  17. Ο Τσακ Νόρις μπορεί να πιάσει τον MC Hammer.
  18. Ο Τσακ Νόρις έπαιξε Ρώσικη Ρουλέτα με γεμάτο όπλο και κέρδισε.
  19. Οι περισσότερες μπότες φτιάχτηκαν για περπάτημα. Οι μπότες του Τσακ Νόρις δεν είναι τόσο φιλεύσπλαχνες.
  20. Ο Τσακ Νόρις πυροβόλησε τον σερίφη, αλλά έριξε γυριστή κλωτσιά στο βοηθό του.
  21. Τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει από την βαρύτητα μιας μαύρη τρύπας, εκτός από τον Τσακ Νόρις. Ο Τσακ Νόρις τις τρώει και έχουν γεύση κοτόπουλο.
  22. Ο Τσακ Νόρις εφηύρε το internet… για να 'χει κάπου να αποθηκεύει τις τσόντες του.
  23. Όταν ο Μπρους Μπάννερ τσαντίζεται, μετατρέπεται σε Χαλκ. Όταν ο Χαλκ τσαντίζεται, μετατρέπεται σε Τσακ Νόρις.
  24. Ο Τσακ Νόρις πήρε την άδεια οδήγησης στην ηλικία των 16. Δευτερολέπτων.
  25. Όταν ο Τσακ Νόρις κάνει διαίρεση, δεν υπάρχει υπόλοιπο. Ποτέ.
  26. Η φράση 'dead ringer' αναφέρεται σε κάποιον που κάθεται πίσω από τον Τσακ Νόρις σε ένα σινεμά και ξεχνάει να κλείσει το κινητό του.
  27. Ο Τσακ Νόρις στην πραγματικότητα ζει σε ένα κυκλικό σπίτι.
  28. Η πρώτη δουλειά του Τσακ Νόρις ήταν εφημεριδοπώλης. Δεν υπήρξαν επιζώντες.
  29. Το 70% του βάρους των ανθρώπων είναι νερό. Το 70% του βάρους του Τσακ Νόρις είναι το σύστημα αναπαραγωγής του.
  30. Ο Ζαν-Κλωντ Βαν Νταμ κάποτε έδειρε τον Τσακ Νόρις. Και μετά ξύπνησε απο μια στριφογυριστή κλωτσιά στα μούτρα.

13

Συναυλίες, παραστάσεις, εκδηλώσεις / Περί Metal Healing Festival και παρέας...

« στις: 12/03/07, 00:54 »

(Ο Apollon18 πρότεινε να ονομαστεί το θέμα "ντού στην Ξάνθη"  )
Μετά απο παρότρυνση του Απόλλωνα (Apollon18), στην προσπάθεια για μια οργάνωση ανοίγω αυτό το θέμα και ελπίζω να διευκολύνω πολλούς...
Το ζήτημα τίθεται ώς εξής: Προσωπικά δεν είμαι μεγάλος ανεμιστήρας (fan) κανενός απο τα συγκροτήματα που συμμετάσχουν στο  "Metal Healing Festival" (http://www.metalbolt.com/Website/Forthcoming/Forthcoming.html) που θα διεξαχθεί στην Ξάνθη, 20 - 22 Ιουλίου...

Παρ' όλα αυτά, μιας και είναι ευκαιρία να δώ ένα αρκετά μεγάλο festival, σε (επιτέλους!) λογική τιμή και πολύ περισσότερο να περάσω πολύ καλά, θέτοντας ως προϋπόθεση να είμαι με παρέα, θα πάω σίγουρα! Φυσικά, αυτό ακριβώς είναι και το θέμα, η ύπαρξη και οργάνωση μιας παρέας ατόμων για να πάμε εκεί....

Και μιλώντας με τον Κιράτζο και τον Απόλλωνα, καταλήγουμε στην εξής εύλογη ιδέα: Να οργανωθεί μια παρέα απο το kithara.gr η οποία θα κάνει μια μορφή εκδρομής στην Ξάνθη για να δεί το Festival έτσι ώστε να υπάρξει διευκόλυνση όλων απο άποψη οργανωτική και οικονομική (μιας και θα ταξιδέψουμε ώς group), και φυσικά απο την άποψη του οτι θα περάσουμε θεϊκά σαν γνωστοί!

Δεν ξέρω πόσοι απο εδώ θα θέλατε/θα πάτε σίγουρα ή συμφωνείτε με κάτι τέτοιο, εμείς δώσαμε την ιδέα, και ελπίζω να υπάρξει μια ανταπόκριση! Πιστεύω πως με αυτόν τον τρόπο θα υπάρξει ένας "πυρήνας" στον οποίο μπορεί να βασιστεί όποιος θελήσει να πάει, χωρίς να ψάχνει για φίλους κλπ... Εννοείται πως δεν είναι κάτι κλειστό, ο καθένας φέρνει φίλους κλπ... Απλά για την ώρα ας δούμε την ανταπόκριση και στην πορεία κανονίζουμε την μορφή των εκάστοτε οργανωτικών θεμάτων και λεπτομερειών...

Οπότε.... ΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ!!!

Υ.Γ.: Οι συντονιστές παροτρύνονται αν θεωρήσουν πιο σωστό να μεταφέρουν το θέμα στις "Συναντήσεις" αν και δεν είμαι και πολύ σίγουρος για το αν θα το δεί εκεί το ίδιο ποσοστό ατόμων.... Αυτά!

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μια ευχή

« στις: 25/12/06, 19:30 »

Δεν είναι κάτι με σκοπό αισθητικό, πιο πολύ μια ευχή σε όλους του forum και όχι μόνο, θεώρησα πως εδώ απλά θα ήταν η σωστή κατηγορία για να μπεί (αν οι συντονιστές θελήσουν και θεωρήσουν σκόπιμο ας αλλάξουν την... γεωγραφία του θέματος  ). Όσο για την γλώσσα θα προτιμούσα να ήταν ελληνικά (και συνήθως είναι), απλά εκείνη την στιγμή μου βγήκε έτσι.

Sing... Sing...

For the love you bring, for the love you lost, for the life you gained, for the bitter cost, for the neverending possibilities, for the eternal wheel of life, for the tears, for your fears, for your survival, for the swinging in the spiral of our divinity, for the wave of redemption, for the cry of the newborn, for the last breath of the dying, for the people you love, for the person you are in love, for those who are your enemies (or you think they are), for the fountain made of dreams, for the Great Redeemer - for Death is our redemption and not somebody we must fear or loathe, for all the magic our eyes will see, for all the energetic flows of all the universes, for the moments that will live forever in our memories and hearts...

May our dreams guide us, like they have always had.
May our madness protect us, this holy disease thanks to which we are still breathing.

Have a Happy Chrismas, and soon, a Happy New Year, and remember these words and hold them, for they are not just another wish of somebody -who am I, anyway?- for another year; they are a wish for our lifes, our dreams and hopes and the belief that we are going to reach the stars, as long as we believe. Memento mori, et carpe diem.