Ο μικρος Παπινος

[ε?]

Δωσ' του κλωτσο να γυρισει ,
παραμυθι ν'αρχινησει
γυρω γυρω απο το τζακι
ν'ακουστει σαν τραγουδακι

του μικρουλη η ιστορια
που αρνουνταν την μαγεια
των γιορτων μες στην καρδια του-
ριζωναν τα λογικα του.

Ο μικρος , μικρος Παπινος
περπατουσε μες στο σμηνος
των παπιων κατα τον νοτο
στο ταξιδι του το πρωτο

και στα τελη αυτου του μηνα
φτασαν ολοι στην αθηνα
πεινασμενοι και κρυωναν
τα ματακια τους βουρκωναν

μιας κι ο δρομος δεν τελειωνει
μες στην πολη που παγωνει
αποφασισαν να μεινουν
για να δουνε τι θα γινουν

τοσο ξενοι σε μια χωρα
που γυριζουν σαρκοβορα
λυκοι μαυροι πεινασμενοι
ο Παπινος τωρα μενει.

Το πρωι τα δυο του χερια
απλωνε στα περιστερια
που περνουσαν στην πλατεια
μα του ειπε μια κυρια

"σαν εμας λευκος δεν μοιαζεις
αγριε ξενε μας τρομαζεις
ξεκουμπισου που σου λεω
κι αν σε διωξουν δε θα φταιω"

κι ο μικρος μικρος Παπινος
μπερδευοτανε κι εκεινος
και κοιτουσε με απορια
τα παιδακια στην πλατεια

να χορευουν και ρωτουσε
απο μεσα του ζητουσε
να του πουν σε τι ειχε φταιξει
βλεπεις ηθελε να παιξει

μα δεν ειχε ουτε παιχνιδια
ουτε σπιτι και στολιδια
και κατεληξε πως ψεμα
των γιορτων ειναι το θεμα.

Μα οι μερες πια περνουσαν
τριγωνακια τραγουδουσαν
και τουρτουριζε στο κρυο
εικοστρεις και εικοσιδυο

και παραμονες το βραδυ
ο Παπινος στο σκοταδι
τοσο ομορφα κοιμοταν
ποιος να ξερει τι σκεφτοταν

που ξυπνησαν μαγεμενα
ξωτικα λευκοντυμμενα
και οι νεραιδες μες στα δαση
μια κουκλιτσα που χει σπασει

ενα ονειρο να σωσουν
πριν προλαβουν να προδωσουν
της αυγουλας οι ακτινες
τετοιας νυχτας τις ελπιδες.

Και ξεχυθηκαν στους δρομους
με σακια πανω στους ωμους
λιγα δωρα να μαζεψουν
κι αστεροσκονη να κλεψουν

μια κουβερτα να κοιμαται
κι αλλο πια να μην φοβαται
ο Παπινος που κρυωνει
κι ενα παπλωμα απο χιονι.

Και σιγα σιγα το χρωμα
ξεσηκωθηκε απ το χωμα
και οι νοτες απ τα φωτα
εφυτρωνανε μπισκοτα

και λουλουδια που μιλουσαν
για μια νυχτα τραγουδουσαν
που καταλαβε ο Παπινος
πως παιδακι ειναι και εκεινος

και τα θαυματα υπαρχουν
για εκεινους που τα ψαχνουν
και εκεινους στην μαγεια
που πιστευουν η ιστορια

του Παπινου ειν αληθεια
οπως και τα παραμυθια
που ο ηρωας γλιτωνει
και ο πολεμος τελειωνει.


Μα δεν ξερω αν μπορειτε
το φιναλε αυτο να δειτε
ο μικρος μας ειναι τωρα
στων ονειρων του την χωρα

μην σας λεω , απλως κοιμαται ,
τον Παπινο μην τραβατε
οχι τωρα τετοιο βραδι
οσο αντεχει το σκοταδι....

[Lo.Lee.Ta]

Μπράβο Ρακένδυτε! Μόλις είδα το τίτλο, σκέφτηκα το όνομα σου! Πάτησα διπλό κλίκ! και να σου ο στιχουργός! σύμπτωση ? πάντως έπεσα μέσα!

Το ασχημόπαππο σε λίγο πιο μακάβρια, διήγηση. Κατά αυτό το τρόπο έμαθα βρέθηκε και ένα παιδάκι σε μια χωματερή, πλακωμένο από σκουπίδια.
Θα έλεγε ο ποιητάς, ότι τα σκουπίδια, το σκεπάσανε να το ζεστάνουν σε αντίθεσης με τους ανθρώπας.

Υπάρχει φίλε μου, η πραγματικότητα που μπορεί να γίνει φαντασία και η φαντασία που μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Βλέπεις όμως φίλε μου, οι άνθρωποι, κάποιο πρόβλημα έχουν με αυτό το δεύτερο και συνήθως είναι καταφερτζήδες μόνο στο πρώτο.

Εξαιρετικοί οι στίχοι.

Προχτές ξελαρυγγιαζόμουνα, για το θέμα "δεν μπορούσαμε να κάνουμε δικό μας παιδί και ξοδέψαμε μερικά εκατομμύρια σε γιατρούς....".
Επιλογές βέβαια είναι αυτά.....με κάτι μικρούλες παράπλευρες απώλειες.

[lampros.]

κι εγω σε εντόπισα απο τον τίτλο...
Αυτο που κάνεις (και το κάνεις πολύ καλά) πρέπει να το πας παραπέρα...
Νιωθω πως θα αξίζει τον κόπο...
Αυτο που σου λέω πηγάζει και απο τις συμμετοχές σου, στο ''για ένα σου χαμόγελο'' που τις θεωρώ απο τις καλύτερες.
Συμφωνώ με τον Χολυ.. πιο πανω..
Να σαι καλα.

[ε?]

Γεια σας και χρονια πολλα !! ευχαριστω για τα σχολια αλλα θα ηθελα να ξεκαθαρισω οτι η ιστορια του παπινου ειναι μια αισιοδοξη και κατα βαθος χαρουμενη ιστορια!! αρκει να πιστευετε στα παραμυθια βεβαια!!! ειπαμε τετοιες μερες που ειναι ας κραταμε την χαρουμενη εκδοχη !!