Με κοιτάς φιλικά

[papous]

Είμαι σίγουρος ότι και στους πιο μορφωμένους ανθρώπους αρέσουν τραγούδια και «τραγουδάκια» με πολύ απλούς στίχους και «στιχάκια» και τα γούστα τους πολλές φορές συμπίπτουν με αυτά των λιγότερο μορφωμένων ή και τελείως αμόρφωτων ανθρώπων.

Έχεις απόλυτο δίκιο m.k. Όπως επίσης ισχύει ότι και σ' ένα μουσικό ή σ' ένα άμουσο άνθρωπο μπορεί ν' αρέσουν ή να μην αρέσουν εξίσου ένα μουσικό συγκρότημα ή ένα είδος μουσικής. Η διαφορά τους έγκειται στο ότι ο μουσικός θα μπορεί να τεκμηριώσει την γνώμη του ενώ ο άμουσος δεν θα μπορεί.

Το να απαιτούμε τεκμηρίωση σε θέματα "γούστου", είναι σαν να απομονώνουμε εξ αρχής τους άσχετους με το θέμα. Είναι καθαρά ρατσιστική συμπεριφορά, "ελιτίστικη" θα έλεγα. Το κάνουν μόνο όσοι νομίζουν ότι βρίσκονται στην ελίτ. Διότι η πραγματική ελίτ δεν ξεχωρίζει ανθρώπους. Εξάρει το ανθρώπινο, δεν το ταπεινώνει.

Αλλά από αντιγραφές άλλο τίποτα...

[anagnostis]

Δεν θα τολμούσα ποτέ να κρίνω την αναγνωστική εμπειρία του καθενός. Το τι και πόσο έχει διαβάσει ο καθένας είναι δικό του θέμα και δε νομίζω ότι πέφτει λόγος σε κανέναν άλλο. Άσε που δύο άνθρωποι που έχουν διαβάσει ακριβώς τα ίδια πράγματα, μπορούν να έχουν διαφορετική άποψη για ένα ποίημα ή στίχο (ή και βιβλίο, δοκίμιο, άρθρο κ.ο.κ.). Αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να χλευάζει ο ένας τα γούστα του άλλου.
Για αυτό ο καθένας από εμάς θα πρέπει να θέτει μόνος του τα όριά του και να σκέφτεται πιο ώριμα πριν απλώσει τα χέρια του να πιάσει κάτι, ό,τι και αν είναι αυτό, είτε γιατί έχει να πει κάτι καλό για αυτό, είτε για να πει κάτι αρνητικό.

Αυτό ακριβώς εννοώ. Όταν η Λογοτεχνία "διαβάζει"  τον αναγνώστη και δεν διαβάζεται απλώς, πιάνει τόπο...
Δυστυχώς, δεν έχουμε όλοι την ίδια ευχέρεια να εμπεδώσουμε, να κατανοήσουμε και να εφαρμόσουμε αυτά που μελετούμε.
Μακάρι να ήταν έτσι και να μην είχαμε διαφορές.

Τότε δεν θα υπήρχε η περίπτωση χλευασμού από κανέναν αλλά θα είχε την έννοια της απλής διαφοροποίησης σε επιλογές.

Σε κοιτάει φιλικά, λοιπόν...Η μουσική του επένδυση απέφερε περισσότερα από τα αναμενόμενα για μένα. "Ντύθηκε" πολύ καλά και αποδόθηκε ακόμα καλύτερα. ( Κι αν συνεχίσει να σε κοιτάει και τώρα φιλικά - και ασφαλώς αυτό είναι απόπειρα χιούμορ απο την πλευρά μου - κακό του κεφαλιού του )...

[Μάνος Καμπούρης (m.k.)]

Είμαι σίγουρος ότι και στους πιο μορφωμένους ανθρώπους αρέσουν τραγούδια και «τραγουδάκια» με πολύ απλούς στίχους και «στιχάκια» και τα γούστα τους πολλές φορές συμπίπτουν με αυτά των λιγότερο μορφωμένων ή και τελείως αμόρφωτων ανθρώπων.

Έχεις απόλυτο δίκιο m.k. Όπως επίσης ισχύει ότι και σ' ένα μουσικό ή σ' ένα άμουσο άνθρωπο μπορεί ν' αρέσουν ή να μην αρέσουν εξίσου ένα μουσικό συγκρότημα ή ένα είδος μουσικής. Η διαφορά τους έγκειται στο ότι ο μουσικός θα μπορεί να τεκμηριώσει την γνώμη του ενώ ο άμουσος δεν θα μπορεί.

Το να απαιτούμε τεκμηρίωση σε θέματα "γούστου", είναι σαν να απομονώνουμε εξ αρχής τους άσχετους με το θέμα. Είναι καθαρά ρατσιστική συμπεριφορά, "ελιτίστικη" θα έλεγα. Το κάνουν μόνο όσοι νομίζουν ότι βρίσκονται στην ελίτ. Διότι η πραγματική ελίτ δεν ξεχωρίζει ανθρώπους. Εξάρει το ανθρώπινο, δεν το ταπεινώνει.

Αλλά από αντιγραφές άλλο τίποτα...

Μήπως όμως τελικά, πέφτουμε και οι δυο μας στην ίδια παγίδα? Γιατί, ενώ από τη μία ζητάμε από τους σχολιαστές των εδώ κειμένων να έχουν διαβάσει τουλάχιστον λογοτεχνία και να είναι πιο έμπειροι αναγνώστες (δικά σου και δικά μου λόγια) για να έχουν δικαίωμα και δημόσιου σχολιασμού, από την άλλη είμαστε αντίθετοι με αυτούς που θέλουν την αποπομπή τους και την παντοτινή σιωπή τους?
Ίσως τελικά η λύση να είναι η απαγόρευση δημόσιου σχολιασμού και από τους μεν και από τους δε, όχι μόνο σε αυτή την ενότητα, αλλά και σε κάθε άλλη όπου ένα μέλος «ανεβάζει» μια δημιουργία του? Δεν ξέρω, τι να πω…

[papous]

Η πρόταση "να έχει, τουλάχιστον, διαβάσει λογοτεχνία" ή "να έχει, τουλάχιστον, ακούσει μουσική" είναι μια προϋπόθεση η οποία δεν είναι διαχωριστική. Όλοι έχουν διαβάσει λογοτεχνία και όλοι έχουν ακούσει μουσική.

Θα με ρωτήσεις, γιατί την έθεσα. Μερικές φορές χρειάζεται να θέσουμε κάποιες προτάσεις για να ταρακουνήσουμε την συνείδησή μας. Να ελέγξουμε εάν οι παγιωμένες αντιλήψεις μας ακολουθούν την εξέλιξη της πραγματικότητας.

Η βάση του ορθού σχολιασμού είναι η ειλικρίνεια. Αν, όντας άσχετος από ηλεκτρική κιθάρα, σου έλεγα ότι κάποιο κομάτι που έπαιξες δεν μ' άρεσε, αλλά δεν ξέρω γιατί, θα σε πείραζε? Δεν νομίζω! Σ' όλους μας έχει τύχει να μην μας αρέσει κάτι, ένας άνθρωπος για παράδειγμα, χωρίς να μπορούμε να προσδιορίσουμε τον λόγο και αρκετό καιρό κατόπιν να αποδυκνείεται ότι αυτό που δεν μας άρεσε δεν ήταν καλό.

Αυτό λοιπόν που θα κάνεις ως γνώστης είναι να προσδιορίσεις ποιές ακριβώς ακολουθίες είναι αυτές που δεν ταίριαξαν με την εσωτερική αντίληψη αρμονίας και να προσπαθήσεις να τις διορθώσεις. Στον δικό μου τομέα έχω δει ότι ο καλύτερος κριτής ιδεών είναι ο παντελώς άσχετος με το θέμα, η "παρθένος" σκέψη.

Αν όμως προσπαθούσα να το παίξω άνθρωπος της ελίτ, και σου έλεγα ότι δεν μ' άρεσε διότι δεν έπιανες σωστά την πένα, ότι η παραμόρφωσή σου ήταν για κλάματα, η εγγραφή ασυγχρόνιστη κλπ., ήθελα να δειχθώ δήθεν γνώστης, δεν θα έπρεπε να με ξεφτιλίσεις, εσύ που αποδεδειγμένα είσαι γνώστης του θέματος? Θα έπρεπε.

Το ξεφτίλισμα των "δήθεν" δεν είναι ενδειξη  αγένειας αλλά απόδειξη ευγένειας προς τους υπόλοιπους και κυρίως τους νέους. Διότι η ανοχή των υπολοίπων σε διεστραμένες προσωπικότητες, η κακώς εννοούμενη "ευγένεια" - η οποία κατ' ουσίαν είναι δειλία - είναι αυτή που τους έχει οδηγήσει να χάσουν τον κοινωνικό μπούσουλα.

Αυτή η συμπεριφορά είναι αυτόματο αντανακλαστικό σε μια υγιή κοινωνία και δεν χρειάζεται αλλά ούτε και μπορούν να το ελέγξουν οι γραπτοί νόμοι.

[Θοδωρής]

Θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω .
Η τέχνη πρέπει να έχει κριτική και μάλιστα απο ειδικούς στον κάθε τομέα .Ετσι μόνο ανεβάζει το επίπεδό της ,εξελλισεται και προχωράει μπροστά .
Άλλο άποψη για ένα αντικείμενο τέχνης (οποιοδήποτε ),που αυτή μπορεί να εκφραστεί και απο κάποιον που ξέρει το αντικείμενο λίγο ή πολύ ,αλλά και από άσχετο με το είδος .
Αυτή η άποψη όμως ,εκφέρει το γούστο του δέκτη ,που δεν είναι απαραίτητο να είναι και το σωστό .Εχει να κάνει με προσωπικές εμπειρίες περισσότερο παρά με τεκμηριωμένη καλλιτεχνικά άποψη .Γι αυτό και η απάντηση τέτοιου κριτή είναι συνήθως "εγώ έτσι το κατάλαβα ,εμένα έτσι μου αρέσει η όχι κ.λ.π .
Πάντως νομίζω ότι όλα αυτά που συζητάμε πρέπει να γίνουν ένα ξεχωριστό θέμα συζήτησης και όχι κάθε φορά με αφορμή ένα ποίημα η ένα τραγούδι να συζητάμε κάτω απο αυτό θεωρητικά .

[papous]

Όχι μόνο σου επιτρέπουμε, αλλά και σ' ευχαριστούμε που διαφωνείς!

Συμφωνώ, ο καλιτέχνης έχει ανάγκη από την εξειδικευμένη κριτική. Υπάρχει όμως ένα "μελανό" σημείο στο σκεπτικό σου: Η άποψη του ειδικού, το "γούστο" του, συμπίπτει με την κριτική του!
Αλλά ο καλιτέχνης έχει ανάγκη και από την μη εξειδικευμένη κριτική. Αλλιώς ποιός θα ήταν ο λόγος να τυπώνει CDs, βιβλία, ταινίες, να εκθέτει πίνακες και να ανεβάζει θεατρικές ή μουσικές παραστάσεις?

Στον e-χώρο μας υπάρχει η δυνατότητα να παρέχεται ταυτόχρονα και η εξειδικευμένη και η ευρεία (υποκειμενική - συναισθηματική) κριτική. Και αυτό αποτελεί ευλογία και όχι καταδίκη. Ο τρόπος διαχωρισμού τους είναι πανεύκολος για οποιονδήποτε έχει μελετήσει το αντικείμενό του, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να μπερδευτεί ή να απογοητευθεί αναίτια.

Ας μην ξεχνούμε όμως ότι και αυτό το οποίο ονομάζουμε "αντικειμενική εξειδικευμένη κριτική", έχει διαμορφωθεί από την σύγκρουση λόγου και αντίλογου, από την σύγκρουση διαφορετικών και καμμιά φορά αντιδιαμετρικών μεταξύ τους τάσεων των οποίων η συνισταμένη είναι αυτή που υπερισχύει. Ας πράξουμε λοιπόν κι εμείς αυτό που πράττει το ανθρώπινο είδος τόσα χρόνια τώρα, κι ας αναμετρηθούμε στο τερέν της λογικής και όχι των εντυπώσεων.