Εκεί έχτισα και εγώ την άρρωστη φωλιά μου

[Stergios Kourou]

Μάτια μεγάλα, σαν φύλλα καρυδιάς
Ρίχνουνε πέτρες στα νερά της απάτης
και στέλνουν κύματα σε σχήμα καρδιάς
Δύο αμύγδαλα με γεύση αγάπης

Στόμα ζεστό, ακριβό καλοκαίρι
Μες του χειμώνα τη γκριζόφορη ρέκλα
Ανοίγει και με στοργή μου προσφέρει
κάθε της λέξη σαν άδεια καρέκλα

Κι ένα φιλί που υπόσχεται τόσα
Συνθέτει ύμνους αισχάτης μοιχείας
Μια μελωδία που παίζει η γλώσσα
στα πλήκτρα της οδοντοστοιχίας

Μα αν την πιστέψω μπορεί να χαθώ
είναι η αγάπη χελιδόνι φευγάτο
Μια σκέψη υψώνεται σαν πανό
«Το ξέρεις φίλε, δεν πάει πιο κάτω»

[Unknown Artist]

Ωραίο! Πολλές εικόνες και αντικρουόμενα συναισθήματα!

Μια σκέψη υψώνεται σαν πανό

Ίσως να πρέπει να τροποποιήσεις λίιιγο τον στίχο αυτό, για να δένει με το ρυθμό του τραγουδιού ("...σαν ένα/κάποιο πανό" ίσως είναι καλύτερα- γνώμη μου!).
Α, και ευχαριστώ για την απάντηση στους δικούς μου στίχους, δεν σε είχα ευχαριστήσει τότε!

[monalizagreen]

πολυ καλο! μου αρεσαν παλι οι εικονες σου... 

[Μαργαρίτα Π.]

Καλό! Καλή σου χρονιά! 

[pinelopi]

Ανοίγει και με στοργή μου προσφέρει
κάθε της λέξη σαν άδεια καρέκλα

Πολύ ''ιδιαίτερες'' οι παρομοιώσεις σου...
Μου άρεσε πολύ, ειδικά το δίστιχο που παραθέτω πιο πάνω.