Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: old_lion στις 28/05/06, 19:48
-
Το ποιήμα αυτό ξεκίνησε από ένα ποιήμα της θυγατέρας μου Σοφίας
που έγραψε για μένα και μού το αφιέρωσε με πολλή αγάπη .
Το τροποποίησα πολύ , κράτησα μόνο τις πρώτες
και τελευταίες στροφές του .
Ωστόσο πιστεύω ότι όμορφα έγραψε κι αυτή ,
και δίχως αυτήν δεν θα το είχα γράψει .
Είναι μόλις 23 χρονών το Σοφικιώ μου , και βέβαια αυτό το "μόλις"
ισχύει για μένα που είμαι πατέρας της , όχι για όλους .
Φεύγω
Φεύγω δίχως κανένα στεναγμό
και βάζω τα καλά μου
φορώ τη νύχτα για παλτό
κι ένα λουλούδι στα μαλλιά μου .
Μπαίνω στο τραίνο τών οκτώ
'κείνο που πάει στην Κατερίνη
σε είδα που ήρθες στο σταθμό
αλλά δεν ήσουν πια "εκείνη" .
Φεύγω , κι ας μοιάζει τούτο 'δώ τρελλό ,
μια τρέλλα είναι όλο τούτο το ταξίδι .
Φεύγω και παίρνω τα όνειρά μου αγκαλιά ,
τρυπώνει μέσα στην ψυχή μου η σιγαλιά .
< οι πιο κάτω στροφές είναι δικές μου >
Τρέχει το τραίνο και περνάει τους παλιούς σταθμούς
σταθμοί που ήταν μόνο για καφέ και για τσιγάρα ,
είχαν πολύ κόσμο κι άρωμα και πινακίδες επιβλητικές,
μα ήταν μόνο για καφέ και για ένα πακέτο τσιγάρα .
Στάχυα χρυσίζοντα στον κάμπο τής Θεσσαλίας ,
ήλιος σκληρός , ήρθε νωρίς εφέτος η ζέστη ,
κλείνω τα μάτια , ξάφνου ήλιος κόκκινος που δύει ,
νάσου κι εσύ , δίπλα σε μια θάλασσα γαλάζια .
Πονάνε τούτες οι στιγμές μα θα 'ρθουν κι άλλες ,
φωνή τελάλη που αναγγέλει τον επόμενο σταθμό ,
κόκκινο τ' αυτοκίνητο που σε έφερνε κοντά μου ,
και μπλε το τραίνο που με πάει μακριά σου .
Μη , φωνάζει κάποιος , κι ύστερα πάλι ο ίδιος ήχος ,
ήχος μονότονος και υπνωτικός
ντουπ-ντουπ χτυπάνε οι τροχοί επάνω στις ράγες ,
η καθεμιά τους μια ανάμνηση από ένα ταξίδι άλλο .
Στον κήπο ένας γάτος σεργιανούσε και νιαούριζε χαζά
στο κρεββάτι μας δίπλα ένας άλλος γάτος μας κοιτούσε
έπαιζες μαζί του κι αυτός ο καημενούλης σε αγαπούσε ,
έτρεχ' η ζωή , κι ο θάνατος έφερνε φαντάσματα βουβά .
Δεν το κατάλαβες ποτέ πόσο πολύ σε είχα αγαπήσει ,
στάχυα χρυσίζοντα στον κάμπο τής Θεσσαλίας ,
φωνή τελάλη που αναγγέλει τον επόμενο σταθμό ,
κι όλο μια αίσθηση πως δεν υπάρχει επόμενος σταθμός .
Μια τρυφερότητα μέσα μου και μια στοργή για σένα ,
κι ύστερα πάλι ξανά και ξανά το όπλο μου στο χέρι ,
πόλεμο έκανες τον έρωτα , αγάπη μου γλυκειά ,
κι εγώ σαν μισθοφόρος τον πόλεμο ακολουθούσα .
Θολώνουν , σβύνουν , χάνονται όλ' αυτά
θολός ο νους σου θολές κι όλες οι σχέσεις σου ,
μια νυχτοπεταλούδα πιο απαλή απ' το μετάξι
πετάει και κάθεται στο χέρι μου επάνω .
Φιλιά προδότικα κι έρωτας χάρτινος σαν κομφετί ,
φτηνά ξενοπηδήματα ντυμένα με στρας και σελοφάν ,
τα ψέμματά σου μια ατέλειωτη αράδα ήρθαν και με πνίξαν ,
σ' ένα ντενεκεδένιο μνήμα γράφτηκε η μόνη αλήθεια τελικά :
ενθάδε κείτονται όλα τα ερωτικά σου "μεγαλεία"
< οι επόμενες στροφές είναι τής κορούας μου Σοφίας >
Φεύγω , σαν όπως ένα ξωτικό
φεύγω και φοράω ένα στέμμα ,
ρουμπίνια κόκκινα το στολούν
κόκκινα σαν το αίμα .
Δίπλα μου ήσουν κάθε πρωϊνό
ήσουν σαν το αγιάζι ,
άλλαξες σε μια στιγμή
και έγινες χαλάζι .
-
Κωστή, τι έκπληξη! Συνδημιουργοί μπαμπάς και κόρη! Ό,τι καλύτερο! :)
Μπράβο από μένα και να χαίρεσαι την κορούλα σου! :) Κι εκείνη εσένα! :)
[το συνημμένο έχει διαγραφεί από τον Διαχειριστή]
-
Μαργαρίτα , καλή μου , σε ευχαριστώ πολύ-πολύ
και παραμένω θαυμαστής σου . :) :) :)
-
Μάάάάλιστα....!
Καιρός να καταθέσω και εγώ το θαυμασμό μου και ένα ευχαριστώ που το ανεβάσατε και μπορούμε να το διαβάσουμε!
Ταξίδεψα με το τρένο σας...Το τρένο...;Τη ζωή...;Τις μνήμες...;
Υπέροχες συνειρμικές εικόνες...μπλέκονται με φυσικότητα και ομορφιά-θλιμμένη ομορφιά-σκέψεις, ήχοι, φωνές, μνήμες, εικόνες...
Είναι μια συνήθεια που έχω σα μπαίνω μόνη μου στο τρένο, να θυμάμαι και να σκέφτομαι και να καταλήγω σε αποφάσεις και συμπεράσματα...
Μέσα στο τρένο έχω πάρει τις πιο σημαντικές αποφάσεις της μέχρι τώρα μικρής και ασήμαντης ζωής μου!
Ευχαριστώ Κώστα...
-
Συνταξιδεύοντας με τη Fusalida ...Πανέμορφο ταξίδι, λιονταρή !!!
-
Υπεροχα ΟΛΑ!!! Λιονταρισια και Μεγαλοκαρδα. Εχει μεγαλειο η Ζωη, μεγαλειο. Μη ρωτας γιατι γραφω αυτο το σχολιο ετσι. Δεν ξερω απ οσα διαβασα αυτο ηθελα μονο να σου πω. Ναστε καλα και να γραφετε (και οι δυο ΣΑΣ)!!!!!!
-
Πολύ πολύ όμορφο.
Νάστε καλά Κωστή και Σοφία.
-
"... Ευχαριστώ Κώστα...
Αν δε σε πειράζει λέγε με Κωστή .
Είναι πιο φιλικό , πιο ζεστό .
Σε ευχαριστώ Γιώτα :)
-
"...Συνταξιδεύοντας με τη Fusalida ...
Σπήλιο σού έχω ήδη εκφράσει την εκτίμησή μου
στην αφοσίωση που δείχνεις στην όμορφη ποίηση ,
στην κατάθεση μιας ψυχής .
Φιλία .
-
"...Μη ρωτας γιατι γραφω αυτο το σχολιο , ετσι..."
Κι εσύ μη ρωτάς γιατί το έγραψα ...
Ξέρεις ήδη...