Ένα πρωί χωρίς βροχή

[iznogood]

Θα γράφω τα τραγούδια μου εγώ
Κι ας μη γυρεύεις πια να τα διαβάσεις
Θα στήνω παραμύθια στο σωρό
Να’χεις να βρεις σαν θα περάσεις

Θα ψάξω μια εποχή να βρω
Που να χωράμε μέσα όλοι
Κι εγώ, κι εσύ και το θεριό
Να γίνουμε χαρούμενοι όλοι

Ένα πρωί χωρίς βροχή που θα ξυπνώ
Θα κάτσω οκλαδόν στο μπαλκόνι
Να στείλω μήνυμα καπνού φανταχτερό
Με του τσιγάρου μου την κόκκινη κόγχη

Στον ουρανό που αισθάνθηκα
Το μήνυμα θα δεις, σίγουρο είναι
Κι όλα ως τώρα τ’ άδικα
Θα εξατμιστούν, βέβαιη είμαι.

[Αυτάρεσκο Καθίκι Isnogood]

Πρέπει να ομολογήσω οτι με τράβηξε πιο πολύ το ψευδώνυμο, παρά ο τίτλος... 

Μ'άρεσε το αισιόδοξο μήνυμα που έβγαλε.
Αυτό που δε μου άρεσε είναι το ασταθές μέτρο, σα να λείπουν συλλαβές.

Μπράβο πάντως...