Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΧΩΡΙΑΤΗΣ στις 23/04/13, 11:40
-
Μέσ' τα μπαράκια και τα καζίνα
ανθεί το ρόδο του ποιητή,
τσιμέντο η νύχτα μες την Αθήνα
σε ημερολόγιο κατακτητή.
Μέσ' τα ποτήρια και τα μπουκάλια
κρύβονται οι νύχτες των πειρατών,
ιέρεια η ζάλη μες τα κεφάλια
μες την αλήθεια παλιών ρητών.
Μέσα σε χώρους παλιών γηπέδων,
βρισιές και ύμνοι μικρών θεών,
μες τις αλάνες των οικοπέδων,
τρέφονται αγάπες των γενεών.
Μες τους ψιθύρους παλιών κτισμάτων,
βοούν οι μνήμες κρυφών λυγμών,
κοσμούν λιμάνια των ποιημάτων,
ταξίδια χρόνων και γυρισμών.
Μέσα στην πόλη που έχει φύγει,
που έχει αλλάξει για πάντα πια,
μια μελωδία θα με τυλίγει,
θα με στοιχειώνει μια ζωγραφιά.
Μέσα στην τρέλα που έχει φύγει,
μα δεν θα αλλάξει, δεν θα χαθεί,
μικρή ελπίδα θα με τυλίγει,
ζωή που θέλει να γεννηθεί.