Κοίτα με

[Γηγενής]

Ήρθες για λίγο θα ξαναφύγεις
Μια τσάντα άδεια σφιχτά κρατάς
Μέσα στο πείσμα το δάκρυ πνίγεις
Και μ' αποφεύγεις δε με κοιτάς

Τα πράγματα σου βάζεις στη τσάντα
Κι όλους τους όρκους για μια ζωή
Ξέχασες όμως πως το "για πάντα"
Περιλαμβάνει και το "μαζί"

Κοίτα με ματώνω... μα δε σου θυμώνω
Ότι κι αν μου κάνεις σου το συγχωρώ
Κοίτα με δακρύζω... κάτω γονατίζω
Κι όλα αυτά για σένα γιατί σ' αγαπώ

Στη πόρτα φτάνεις τη ξεκλειδώνεις
Βγαίνεις στο δρόμο και προχωράς
Μα δε το βλέπεις πως με πληγώνεις
Σα να 'μαι ξένος με προσπερνάς

Κοίτα με σπαράζω... μείνε σου φωνάζω
Μη μ' αφήνεις τώρα σε παρακαλώ
Κοίτα με πως κλαίω... ψέματα δεν λέω
Άλλο δεν αντέχω μόνος μου να ζω

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Τελικά φεύγω; ή φεύγεις;

[atzolina]

Χμ...έχεις γράψει και καλύτερα !!!
Δεν είναι κακό...απλά κάποια άλλα δικά σου μου αρέσουν πολύ περισσότερο !!!

[Spilios]

Θυμάσαι την πίκρα του φευγιού ;Αφήνει πάντα ένα αδυσώπητο κατάλοιπο, σαν όμπιο αυτοτιμωρίας...
Μείνε, φίλε. Και...γράφε ! 

[Γηγενής]

Atzolina έχεις δίκιο... αλλά εγώ απλά "ξεσπάω" γράφοντας. Ελπίζω όταν εκτονωθώ αρκετά να καταφέρω να γράψω και κάτι που να αξίζει πραγματικά.

Σπήλιο όχι απλά αυτοτιμωρία, αλλά ξερός μαζοχισμός!!!

Γράφω, αλλά δεν μένω… πρέπει να φύγω. Ελπίζω εκεί που θα είμαι τους επόμενους 5 μήνες (λόγω δουλείας), να καταφέρω να βρω χρόνο, αλλά και πρόσβαση στο διαδίκτυο, για να σας επισκέπτομαι.