Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 10/02/10, 17:01
-
Δηνάρια σου δίνω και ρουπίες
μου ζήταγες διαμάντια και χρυσό,
του έρωτα κρατούσα ισορροπίες
μου έγραφες στο τζάμι: «σε μισώ».
Στα μακρινά σου βρέθηκα τοπία
ο ουρανός σου μαύρος και φαιός,
ο έρωτας για σένα ουτοπία,
η αγάπη μου για σένανε, Θεός!!
Το χρώμα των ματιών σου με τρελαίνει
του έρωτά σου με έσβηνε η φωνή,
μου έγραφες σε φώναζαν Ελένη,
κι ο Πάρις περιμένεις να φανεί.
Απέδρασα απ’ το πλοίο, μα σε χάνω,
σε ψάχνω μες στη γη του πουθενά
σου είπα: «άμα φύγεις θα πεθάνω»
μου γέλασες κι εχάθης στα στενά!!
Το έμπηξα καρδιά μου το μαχαίρι
στο στήθος σου, και κοίταξα αλλού,
δεν άντεξε η καρδιά μου να υποφέρει
και βούτηξα στο χάος του γιαλού.
Το γράμμα μου κρατά σφιχτά μιά ξένη
να ξέρουνε πως ‘χάθης οι δικοί,
της μάνας μου να πει: « Μη περιμένει
αγάπης με κατάπιε φυλακή»
10.02.10
-
Πριν μερικές μέρες, άφησα τα σχόλια μου σε ένα ποίημα του Χωριάτη, για την έμπνευση που σας κυνήγησε ομαδικά, τους δυο σας αλλά και κάποιους άλλους στιχουργούς. Αυτή τη φορά, θα γράψω σχολιάσω σε σένα και τον Χωριάτη. Ivikos και Χωριάτης..δύο ερωτικά ποιήματα, σχεδόν δίδυμα, με μερικά λεπτά διαφοράς..ίσως βέβαια να είναι μεγάλη η χρονική διαφορά για να τα πει κανείς δίδυμα. Δεν γνωρίζω καλά και από ιατρική!
Όμως στο περιεχόμενο τους είναι τόσο όμοια, το ένα με το άλλο. Ισορροπίες προσφοράς ζήτησης...αγορές και αντίτιμα, δινάρια - ρουπίες, αγάπη, προσπάθεια, τεχνάσματα απόδρασης, εξομολογητικά λόγια, τραγούδια, στίχοι, φιλιά ατομικής ενέργειας, παρθένες και απάτητες κρυψώνες.....μα τι να κάνουν όλα αυτά, μπροστά στα διαμάντια, στον χρυσό και στα αφόρητα παλάτια!?!?! Ιδιαίτερα όταν ο έρωτας, έχει καταχωρηθεί ως ουτοπία. Όταν οι ιππότες θεωρούνται κάλπικοι και τα όνειρα κατεστραμμένα. Όταν ο ουρανός είναι μαύρος και φαιός και ο θάνατος έχει υποβιβαστεί,σαν το φυσικό επακόλουθο ενός γέλιου, ενός παιχνιδιού, δίχως όρια. Εχάθης στα στενά η μία, χαμένη Ατλαντίδα η άλλη.
Παρόλο που χρησιμοποιείτε διαφορετικό τρόπο προσέγγισης ο ένας από τον άλλο, εσύ πιο επιθετικός και δραστήριος, ενώ ο Χωριάτης περισσότερο αμυντικός και συνετός....τελικά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ο χαμός. Ο δικός σου φονικός έτσι όπως τον όρισε το παραπάνω παιχνίδι, ο δικός του σχεδόν σαν φυσικό επακόλουθο, σα να το ήξερε από την αρχή, σαν να το είχε ξαναζήσει, ένας ιππότης των τραγουδιών του. Ποιος θα μπορούσε όμως να πει ότι ο ένας έρωτας, είναι δυνατότερος από τον άλλο ? Ποια φυλακή είναι σκληρότερη ? Μόνο το ένα έγκλημα είναι σκληρότερο από το άλλο. Σε μια στιγμή μετριούνται όλα, αλλά και σε μια ολόκληρη ζωή από τις εμπειρίες του καθενός. Σα να γνωρίζατε και οι δύο τι θα ακολουθούσε, αλλά το επιλέξατε.
-
της μάνας μου να πει: « Μη περιμένει
αγάπης με κατάπιε φυλακή»
Μήπως όμως η φυλακή της αγάπης είναι η λύτρωση? Η λύτρωση από ένα εαυτό φαιό και μόνο, ο οποίος αντιλαμβάνεται χαοτικά τον γυαλό. Χαοτικά διότι αντί να τον βλέπει με χρώματα τον αντιλαμβάνεται στην ουσία του: Μόρια H2O, δεσμούς υδρογόνου, δυνάμεις Wan der Vals, επιπεδωμένες χορδές που σεριανούνε στο άωρο ταξίδι τον έρωτα που χάνεται εμβρόντητος μέσα στο χρώμα των ματιών....
Και η απώλεια συνειδήσεως συνεχίζεται, με την αγάπη για την Ωραία Ελένη να συγκρίνεται με την αγάπη της μάνας, σ' ένα αέναο ταξίδι χωρίς όρια, μια ταφόπλακα στο πεδίο της λογικής που θα επανέλθει αναστημένο να διεκδεικίσει τα δηνάρια της πραγματικότητας!
-
Οι σχολιασμοί και των δύο φίλων..XoLiDoXoS
.. papous, με βάζουν σε ένα άλλο ονειρικό τοπίο (Εχάθης στα στενά η μία, χαμένη Ατλαντίδα η άλλη.) (σε μια στιγμή μετριούνται όλα,)
(Χαοτικά διότι αντί να τον βλέπει με χρώματα τον αντιλαμβάνεται στην ουσία του: Μόρια H2O, δεσμούς υδρογόνου, δυνάμεις Wan der Vals, επιπεδωμένες χορδές που σεριανούνε στο άωρο ταξίδι…
τον έρωτα που χάνεται εμβρόντητος μέσα στο χρώμα των ματιών....)
Ποιος είπε πως τα σχόλια δεν έχουν την ποιητική τους οντότητα;
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σας…………..
Κι εσείς με ταξιδέψατε!!!!!!!!!!!!!!!!!