μη λες

[Χρήστοςφλ]

Μη λες τη λέξη θάλασσα, μη λες τη λέξη κύμα
μπρος σε καράβι απόμαχο, δεμένο στη στεριά
που ακούει μέσα του φωνή να του φωνάζει «κίνα!»
αλλά δεν έχει αντοχές να πάει πουθενά
μη λες τη λέξη λευτεριά, μη λες τη λέξη αέρας
μπρος σε κλουβί, σε φυλακή, σε μένα αν μ’ αγαπάς
πιόνι αισθάνομαι άβουλο στου κόσμου τη σκακιέρα
δεν ξέρεις τι είναι να σου λέν’ οι άλλοι που θα πας
μη λες τη λέξη ουρανός σ’ όποιον φτερά δεν έχει
και σ’ όσους για τα χαμηλά τους έταξε η ζωή
δεν είναι πόνος πιο βαρύς: ό,τι μισείς ν’ αντέχεις
να λαχταράς, να καίγεσαι αλλά να μην μπορείς…
Μη λες για τον παράδεισο, για θεία δικαιοσύνη
σ’ εκείνους που δεν άγγιξε πότε χέρι θεού
αν θες για αγάπη μίλα μου, μα όχι από ελεημοσύνη
αγάπη είναι να πονάς στον πόνο του αλλουνού