Και όλο λες θα φύγω

[Stefania]

Κάθησα πολύ ώρα και διάβασα όλα τα post και έχω εντυπωσιαστεί με όλους σας!!
Καθώς τα διάβαζα άκουγα την μουσική του Σπύρου από το "Στιγμές"
Τι να πώ! Μου άρεσε πολύ.
Η μουσική αυτή με έκανε να νιώσω κάπως...
Και μου έφερε κάτι εικόνες στο μυαλό.
Δεν ξέρω αν βλέπατε παλιά στο ΕΡΤ1 μια σειρά "Γιάννης και Μαρία"
Μου την θύμισε και είχα να την θυμηθώ από τότε που την πρόβαλλε.
Τελείως άσχετο το ξέρω αλλά...το μυαλό κάνει διάφορα.

Κάποιοι στίχοι που έγραψα και εγώ:

 «Και όλο λες θα φύγω»


Άβυσσος το χαμόγελο σου, όλο ψάχνει κάτι για να βρει
Μέσα του όμως βλέπω όλα όσα δεν θα δεις ποτέ
Μίζερη η μέρα το xλωμιασμένο φως της ρίχνει στη γη
Τυφλώνεται αδύναμη από τη λάμψη που εκπέμπεις
Και όλο λες θα φύγω!
Ανίατος γητευτής δειλά την τύχη σου γυρεύεις…

Και χορεύεις κυκλικά, άγρια , τον χορό της τρέλας σου
Με τα χέρια ανοιχτά στο σταυροδρόμι του ονείρου
Μια νεράιδα καλείς, παράξενα κυλάει η μέρα σου
Κόκκινος κύκλος της φωτιάς σε ταξιδεύει τώρα
Και όλο λες θα φύγω!
Το μυαλό σου είναι ήδη σε άλλη χώρα…

Πολύχρωμα βουνά, ροζ σύννεφα σε τυλίγουν
Μυρίζω το χώμα που βλέπουν τα μάτια σου
Αμέτρητα δέντρα απλόχερα τον ίσκιο σου χαρίζουν
Είμαι και εγώ εκεί, ήρθα μα δεν σε βρίσκω
Και όλο λες θα φύγω!
Μοιάζεις τώρα με χιλιοπαιγμένο δίσκο…

Και όλο λες θα φύγω!
Μα όλο μένεις …

Φοβάσαι φίλε  μου – φοβάσαι τα όνειρά σου
Ας τα να σε πλημμυρίσουν, να σε απογειώσουν
Δέσε σφιχτά στην πλάτη τα φτερά σου
Και φύγε – πέτα μακριά
θα ξορκίσεις την ασχήμια
και τα όνειρα θα βγουν αληθινά…

[/color]

Αφιερωμένο στα απραγματοποίητα όνειρα

 

[maraua]

Άχ, πολύ ωραίο. Πάρα πολλές εικόνες. Αν και λίγο μελαγχολικό, βέβαια τα απραγματοποίητα όνειρα δημιουργούνε μελαγχολία στο άτομο που δε μπορεί να τα κάνει πραγματικότητα. Μπράβο!!!!!