Το Στέκι των Κιθαρωδών

Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: x-versous στις 23/04/08, 22:25

Τίτλος: ήταν γνωστό
Αποστολή από: x-versous στις 23/04/08, 22:25
Κάπου σε είδα σε ένα όνειρο και μου είπες να αγαπώ
όποιον μπορώ και όσο μπορώ για όσο αντέξω,
σε είδα μετά εδώ κοντά σε μιας στάσης την γωνιά
να ζητιανεύεις λίγα κέρματα απ τον κόσμο..
δεν σε θυμήθηκα αλλά των ματιών σου η φωτιά,
μου υπενθύμισε ποιος είσαι και ένα λόγο
 που σου είχα δώσει μια φορά στην Σιβηρία .
Που με μάζεψες μεσάνυχτα απ τον δρόμο.
Σε βρήκα στα λόγια ενός παπά,
σε μιας που**νας την καρδιά,
στην τηλεόραση στο γήπεδο, στα μπαρ,
σε μιας γριούλας την φωνή και στου παππού μου το κουτί.
Μια εικόνα σου βρήκα παλιά, χάλια, αλλά
η μορφή σου ήταν ξεκάθαρη, καλά διατηρημένη
σε έχω δει τραγουδιστή, ηθοποιό και ποιητή
σε σάπιο πλοίο καπετάνιο να μου γνέφεις
και σε βιβλία ιστορικά να κλαις στην Σμύρνη, γοερά
πάνω από πτώματα υγρά ξεγυμνωμένα,
στη Χιροσιμα ημιθανή δίπλα στον Γκαντη σε σκηνή,
ιεραποστολής στον αμαζονιο
ακομα κάποιος μου ειχε πει πως εσυ ήσουνα εκεί
σαν ο Σωκράτης έπινε το κώνειο.

κάποιοι με είπανε τρελό όταν τους είπα πώς εγώ
σε έχω δει τόσες φορές και αυτοί καμιά.
Κάποιοι γέλασαν δυνατά που δεν σε είδα πουθενά,
καμιά φορά ποτέ μέσα σε εκκλησία
γιατί για αυτούς ήταν γνωστό κι έτσι το έβλεπαν σωστό
2000 χρόνια στο σταυρό να ζεις μεσσία . 
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: oatdp στις 23/04/08, 22:55
 !!!!!!!!
 ;D ;D ;D
Μπραβο φιλε<πολυ με άρεσε!!!
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: Neikos στις 24/04/08, 03:27
ωχ... καλα επαθα την πλακα μου... για αλλου ξεκινησα να σκεφτομαι εικονες και προσωπα και αλλου με πηγες...
μπραβο ρε αντρεα...
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: papous στις 24/04/08, 16:21
Ανατρίχιασα, απ' τον τεράστιο όγκο της ειλικρίνειας που μεταπλάσεται σε ενοχή.
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: quasar στις 24/04/08, 19:26
Θα εκανε ακομη και τον Ιδιο να δακρυσει...εισαι πραγματικο του παιδι...παρα πολυ ωραιο και στο πνευμα των ημερων...
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: pinelopi στις 25/04/08, 10:29
Διαβάζοντας κάποια τέτοια δημιουργήματα τείνω να γίνω έως και αφοριστική και απόλυτη πως η τέχνη δεν είναι τεχνική, η ποίηση δεν είναι κανόνες, μέτρα και κοινές λεξιπλασίες, είναι η εικόνα της ψυχής και του πνεύματος ολόφωτη και φεγγοβόλα για τους αναγνώστες.
Συγχαρητήρια για όσα "κουβαλάς" και μοιράζεσαι.
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: alexandra* στις 25/04/08, 12:56
Μου άρεσαν ιδιαιτερα οι 6 τελευταιοι στιχοι, επίσης η εσωτερικη ομοιοκαταληξια, το θεμα σου, οι μεταφορες στον χρονο και στον τοπο, οι παρομοιωσεις και οι συνειρμοι που λατρευω και κυριως η αγαπη σου...Παραθέτω και δυο ποιηματα του Βαρναλη που μου ηρθαν στο μυαλο.

  Η    ΜΑΝΑ    ΤΟΥ   ΧΡΙΣΤΟΥ

Πώς οι δρόμοι ευωδάνε με βάγια στρωμένοι,
ηλιοπάτητοι δρόμοι και γύρω μπαξέδες !       
Η χαρά της γιορτής όλο πιότερο αξαίνει     
και μακριάθε βογγάει και μακριάθε ανεβαίνει.

Τη χαρά σου, Λαοθάλασσα, κύμα το κύμα,
των αλλώνε τα μίση καιρό τήνε θρέφαν   
κι' αν η μαύρη σου κάκητα δίψαε το κρίμα,
να που βρήκε το θύμα της,  άκακο θύμα!

Α ! πώς είχα σα μάνα κι' εγώ λαχταρήσει     
(ήταν όνειρο κι' έμεινεν, άχνα και πάει)         
σαν και τ' άλλα σου αδέρφια να σ' είχα γεννήσει
κι' από δόξες αλάργα κι' αλάργα από μίση !

Ένα κόκκινο σπίτι σ' αυλή με πηγάδι. . .     
και μια δράνα γιομάτη τσαμπιά κεχριμπάρι. . .
νοικοκύρης καλός να γυρνάς κάθε βράδι,       
το χρυσό, σιγαλό και γλυκό σαν το λάδι.

Κι' άμ' ανοίγης την πόρτα με πριόνια στο χέρι,
με τα ρούχα γεμάτα ψιλό ροκανίδι,           
(άσπρα γένια, άσπρα χέρια) η συμβία περιστέρι
ν' ανασαίνη βαθιά τ' όλο κέδρον αγέρι.

Κ' αφού λίγο σταθής και το σπίτι γεμίση     
τον καλό σου τον ήσκιο, Πατέρα κι' Αφέντη,
η ακριβή σου να βγάνη νερό να σου χύση,   
ο ανυπόμονος δείπνος με γέλια ν' αρχίση.

Κι' ο κατόχρονος θάνατος θάφτανε μέλι
και πολλή φύτρα θ' άφηνες τέκνα κι' αγγόνια
καθενού και κοπάδι, χωράφια κι' αμπέλι,
τ' αργαστήρι εκεινού, που την τέχνη σου θέλει.

Κατεβάζω στα μάτια τη μάβρην ομπόλια,           
για να πάψη κι' ο νους με τα μάτια να βλέπη. . .
Ξεφαντώνουν τ' αηδόνια στα γύρω περβόλια,
λεϊμονιάς σε κυκλώνει λεφτή μοσκοβόλια.

Φεύγεις πάνου στην άνοιξη, γιε μου, καλέ μου,
άνοιξή μου γλυκιά, γυρισμό που δεν έχεις.     
Η ομορφιά σου βασίλεψε κίτρινη, γιε μου,     
δε μιλάς, δεν κοιτάς, πώς μαδιέμαι, γλυκέ μου!

Καθώς κλαίει, σαν της παίρνουν το τέκνο, η δαμάλα,
ξεφωνίζω και νόημα δεν έχουν τα λόγια.       
Στύλωσέ μου τα δυο σου τα μάτια μεγάλα.   
Τρέχουν αίμα τ' αστήθια, που βύζαξες γάλα.

Πώς αδύναμη στάθηκε, τόσο η καρδιά σου 
στα λαμπρά Γεροσύλυμα Καίσαρας να μπης !
Αν τα πλήθη αλαλάζανε ξώφρενα (αλιά σου !)
δεν ήξεραν ακόμα ούτε ποιο τ' όνομά σου !

Κει στο πλάγι δαγκάναν οι οχτροί σου τα χείλη. . .
Δολερά ξεσηκώσανε τ' άγνωμα πλήθη
κι' όσο ο γήλιος να πέση και νάρθη το δείλι,
το σταυρό σου καρφώσαν οι οχτροί σου κι' οι φίλοι.

Μα γιατί να σταθής να σε πιάσουν ! Κι' ακόμα     
σα ρωτήσανε : «Ποιός ο Χριστός;» τι πες «Να με !»
Αχ ! δεν ξέρει τι λέει το πικρό μου το στόμα !
Τριάντα χρόνια, παιδί μου, δε σ' έμαθ' ακόμα !


                 Η  ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ

Μέσ' σε παλάτια, που σα σπήλια αντήχαν απ' τις μουσικές
κι' αστράβαν απ' τα μέταλλα και τα δεμένα φώτα,         
στα μάγουλά μου, που κανείς δεν τα είδεν ήλιος, οι μοσκές
γλίστρααν με λάγγεμα πολύ και τα δάγκωναν σαν οχιές
στην κρουσταλλένια μου φωνή θαμπή εγλιστρούσε νότα.

Στην τεσσεροβασίλεφτη Γιουδαία εγώ μουν η Πηγή :         
του κόρφου μου τ' αμάραντα και μοσκοβόλα κίτρα.           
Ωσάν τη φλόγα του κορμιού μου άλλη δε γνώρισεν η Γη,
σαν της αγκάλης μου μεστή καμιά δεν ύπαρχε σιγή.       
Ο έρωτάς μου νίκαγε τη Ρώμη τη νικήτρα. . .

Σκοτάδια ήτανε μέσα μου, ξέρα μεγάλη κι' αμμουδιά
και στα γλυκά τα χείλια μου πικρά πολύ τα γέλια.     
Και μου τινάζαν άξαφνα τ' αγνώστου φόβοι την καρδιά
και μου κοβόταν η αναπνιά μέσ’ σε φορέματα φαρδιά-
απ' του θριάμβου την κορφή μακριά ‘βλεπα συντέλεια.

Δεν ήταν άξαφνη αστραψιά. Τούτο συνέβη αργά, σιγά. . .
Ωραίος δεν ήσουν, τίποτα δεν είχες πάνω σου άξο !
Κοίταγες χάμου τα χαλίκια, ως μίλαγες σιγά κι' αργά.   
Την τρίτη ή τέταρτη φοράν άρχισε ο νους μου να ριγά,     
κι' ως σήκωσες τα μάτια σου, δε βάσταα να κοιτάξω.

Κι' ένιωσα ορμή ασυγκράτητη στα πόδια σου να κυλιστώ.
Είδα να σειέται μέσα μου ψυχή παρθένα ως τώρα.       
Την ευτυχία τη γνώρισα στο δόσιμο χωρίς μιστό,           
τη λευτεριά-στο σκλάβωμα σε κάποιο ιδανικό σωστό   
και την υπέρτατ' ηδονή στον πόνον,-άξια γνώρα.

Και στους φτωχούς μοιράζοντας τα υπάρχοντά μου (ασημικά,
διαμαντικά, μεταξωτά, μπαξέδες και παλάτια)                     
τα βήματά σου ακλούθησα, που κι' αν τα σβηούσε ταχτικά
στον άμμ' ο αγέρας του βραδιού, σα φώτα μένανε γλυκά     
για πάντα σ' άμμο και ψυχή και σ' ακοές και μάτια.

Πράματα νέα δεν έλεγες κι' ούτε, με λόγια νέα, παλιά. 
Από πολλούς κι' από καιρούς όλα ήταν ειπωμένα.         
Μα 'χες τη δύναμη ν' ακούς των ουρανών τη σιγαλιά     
κι' όλα για σένα (κι' άψυχα κι' άνθρωποι) διάφανα γιαλιά
και διάφαν' η καρδιά του Θεού για σένα - και για μένα !

Κανείς (και πλήθη και σοφοί και μαθητάδες και γονιοί) 
δεν ξάνοιγε το σπαραγμό στα θάματά σου πίσω.             
Κι' αν πρόσμενες το λυτρωμό σου από την άδικη θανή,   
εγώ μονάχα το 'νιωσα, που ήμουνα λάσπη και κοινή,   
πόσο, Χριστέ 'σουν  άνθρωπος ! Κι' εγώ θα σ' αναστήσω !




Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: MACMISIAS στις 26/04/08, 16:46
Φίλε απλά υποκλίνομαι,δεν μπορώ να πω ούτε μία λέξη...Πρέπει να εκδώσεις και μάλιστα σύντομα.Είσαι κανονικός ποιητής αδελφέ...
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: Neikos στις 28/04/08, 15:33
για αυτο το τελευταιο εχω να πω πως κατι πρεπει να κανουμε ως kithara...υπαρχει ενα thread σε αυτη την κατηγορια αλλα εχει ερημωσει...και οι προσπαθειες μαλλον θα εχουν σταματησει...ελα να ξεκινησουμε να παιρνουμε πρωτοβουλιες....
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: x-versous στις 28/04/08, 20:10
oatdp ευχαριστώ πατερούλη  ;D ;D ;D !!!! να είσαι καλά !

Neikos  για να πω την αλήθεια και εγώ για αυτό τον λόγω το έγραψα έτσι και μάλλον τα κατάφερα ! ευχαριστώ για τον χρόνο σου για άλλη μια φορά !! ;)

papous σε ευχαριστώ για τα λόγια σου που για άλλη μια φορά κοσμούν το έργο μου. ;)

quasar  σε ευχαριστώ παρά πολύ… αν και δεν ξερώ αν είμαι παιδί του . άσχετο από πού βγαίνει το quasar ? :-\

pinelopi τα λόγια σου με κάνουν να αισθάνομαι ότι κάτι κατάφερα και το ότι μου το λες εσυ σημαίνει πολλά για εμένα να είσαι καλά και σε ευχαριστώ πολύ !! :)

alexandra* σε ευχαριστώ για τον χρόνο που αφιέρωσες για χάρη μου να είσαι καλά και τα 2 ποιήματα που παρέθεσες είναι υπέροχα . ;)

MACMISIAS σε ευχαριστώ φίλε μου να είσαι καλά  αλλά νομίζω πος με ανέβασες ψιλότερα από ότι μου πρέπει .

Neikos  τι λες να κάνουμε έχεις καμία πρόταση αν ναι στείλε κανένα πμ.

     Και καλό Πάσχα σε όλους μας χριστός ανέστη  :D :D :D!!!!
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: ε? στις 30/04/08, 16:11
ok , η αληθεια ειναι οτι δεν διαβαζω τακτικα τα οσα γραφονται εδω μεσα.Διαβασα την "κοκκινη κλωστη" και την βρηκα τοσο ωραια που ειπα   να ψαξω και κατι αλλο δικο σου...επισης δεν συνηθιζω να σχολιαζω...αυτο εδω ομως ειναι υπεροχο...απλα υπεροχο...
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: x-versous στις 02/05/08, 14:47
 Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και το σχόλιο σου έχω προσέξει ότι δεν πολύ σχολιάζεις και για αυτό είναι ακομα μεγαλύτερη τιμή για εμένα το ότι το έκανες για το έργο μου να είσαι καλά !!
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: axrwmos στις 27/12/08, 13:10
Μπράβο x-versous αυτά θέλω να βλέπω, ποιήματα που έχουν να δώσουν ΤΟΟΣΑ ΠΟΛΛΑ όσο αυτό!Δεν ξέρω απο ποίηση αλλά τούτο εδω με άφησε με το στόμα ανοικτό!! :)
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: x-versous στις 28/12/08, 17:21
Σ ευχαριστώ πολύ χρόνια πολλά φίλε !
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: ΧΩΡΙΑΤΗΣ στις 28/12/08, 18:15
Συγκλονιστικό
κορυφώνεται σταδιακά
αναδεικνύει την διαχρονικότητα της ουσίας του Λόγου, των Πράξεων
και της θυσίας που τα δένει και τα καθιστά σημαντικά
μπράβο από μένα
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: MISTREATED στις 29/12/08, 12:52
Φίλτατε, με συγκλόνησες!!!
Κατάλαβες τι έγραψες ;  Αριστούργημα, αληθινό, τι να πώ υποκλίνομαι συγχαρητήρια, Εύγε !!!
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: x-versous στις 04/01/09, 15:20
Φίλε MISTREATED σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου να είσαι καλά και καλή χρονιά να έχουμε.
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: Anemos στις 07/01/09, 13:42
Ιδού ένα ποίημα, το οποίο σέβεται απόλυτα το σκοπό και το νόημα που υπηρετεί. Αυτό τελικά είναι και το πιο δύσκολο στην ποίηση.
Λόγος που ρέει, εσωτερική λυρική ομοιοκαταληξία, εσωτερική και εξωτερική σύνδεση. Υπέροχο...
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: lampros. στις 07/01/09, 18:05
Συγκλονιστικό!!!
Αντρέα, οτι κι αν ήθελα να πω βρισκεται ήδη εδω...(άργησα πολύ μάλλον)
Ενα μπράβο σε οσους ''σκαλιζοντας'' τις πισω σελίδες φερνουν στην επιφάνεια αριστουργήματα όπως ετούτο...
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: argentina στις 07/01/09, 18:25
Καλησπερα x, Καλη χρονιά! :)
Το ειχα διαβασει και τοτε το εργο σου, τοσες φορες, που το εμαθα σχεδον απ'εξω.
Και κατα εναν παραξενο λόγο, ειχα τη βεβαιοτητα οτι σου ειχα πει ποσο πολυ μου αρεσει!
Εχεις εναν ιδιεταιρο τροπο να εκφραζεσαι. Καυστικο!
Ετουτο εδω ειναι απο τα καλυτερα σου!
Μπραβο! Καλη συνεχεια!
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: armagedon στις 07/01/09, 18:42
Kανεις τον ανθρωπο θεο, και τον θεο ανθρωπο, ταπεινο, με το μεγαλειο της απλοτητας.Τοσο βαθυ ειναι το νοημα σου φιλε,και οποιος μπορει να το καταλαβει, το καταλαβε!!μπραβο!!
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: x-versous στις 10/01/09, 22:53
Anemos  lampros argentina armagedon Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας.
Καλή χρονιά και τα λέμε αύριο από κοντά στον Διόνυσο ελπίζω να είστε εκεί.
Τίτλος: Απ: ήταν γνωστό
Αποστολή από: gkou στις 16/01/09, 07:58
Και είναι όντως γνωστό το πόσο όμορφα και ποιοτικά γράφεις x-versus.Μπράβο σου, για άλλη μία φορά... :)