Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ivikos στις 02/10/19, 09:36
-
Μισοί πουλούσαν όνειρα
αγάπες είχαν τάξει
άλλοι ψαλλίδιζαν φτερά
κανείς να μη πετάξει
κι εσύ που λες πως μ’ αγαπάς
μετράς τις ενοχές σου
τη μια στους ήλιους σου με πας
την άλλη στις βροχές σου
Άλλοι διπλώνουν τον καιρό
με χίλια παρακάλια
και δεν απλώνουν το χορό
ν’ ανοίξει σαν βεντάλια
μα πες μου πως ν’ αντέξει ο νους
και το κορμί στα πάθη
τη μια με πας στους ουρανούς
την άλλη στ’ άγρια βάθη
Κι αυτοί που λέγαν θα πετούν
κι αγάπες θα βαθαίνουν
στον έρωτα παραπατούν
στο σ’ αγαπώ πεθαίνουν
κι ενώ με πλέκεις , και μεθώ
σ’ έναν ιστό αράχνης
την μια μου λες: «θα σ’ αρνηθώ»
κι αργότερα με ψάχνεις
(Ρ)Στης αγωνίας μας το μπλοκ
τη μια καλά την άλλη σοκ
σε γράφω με μελάνι
Μα με πετάει , με χαλά
μια χαμηλά, μία ψηλά,
του «Αντίο» το φιρμάνι
27.11.09