Μηνύματα

226

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ

« στις: 06/01/09, 01:29 »

Ένα χαμόγελο ζεστό μ’ είχε σκεπάσει
από δυο χείλη που θύμιζαν ελπίδα .
Ύστερα άφησα τη νύχτα να περάσει
και από τότε δεν σε ξαναείδα .

Διαδρομές σε μια ανώφελη πορεία
χρόνια ολόκληρα να κάνω τα ίδια λάθη .
Γύρνα την πλάτη σου στο δάκρυ μου Μαρία
είσαι παιδί και να πονάς δεν έχεις μάθει .

Μια Άνοιξη που βγήκε για σεργιάνι
με δύο μάτια μαγικά και μαγεμένα .
Μα μία Άνοιξη ποτέ δεν φτάνει
για να γλιτώσει ένα Χειμώνα σαν εμένα .

Διαδρομές σε μια ανώφελη πορεία
χρόνια ολόκληρα να κάνω τα ίδια λάθη .
Γύρνα την πλάτη σου στο δάκρυ μου Μαρία
είσαι παιδί και να πονάς δεν έχεις μάθει .

227

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Το παράπονο του τρελού ποιητή

« στις: 06/01/09, 01:24 »

Μπραβο σου παρα πολυ καλο , ρεαλιστικα δοσμενο!

228

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ

« στις: 05/01/09, 15:18 »

 
Κάποιες φορές θυμάμαι ένα παιδί
που κοίταζε μονάχο του τα αστέρια
και πάσχιζε να φτιάξει καλοκαίρια
χωρίς ποτέ να τα ‘χει δει .

Κι όταν του γκρέμιζε το όνειρο ο αέρας
και του ‘γινε ο χειμώνας πια συνήθεια
χωρίς να πει ποτέ του την αλήθεια
γελούσε στο ξεκίνημα της μέρας .



Τόσα χρόνια είμαι εδώ
Τόσα χρόνια τραγουδώ .
Για το τίποτα .



Κάποιες φορές θυμάμαι ένα παιδί
που ήθελε να φτάσει στο φεγγάρι
και πριν ο πόνος να το πάρει
τον κόσμο από ψηλά να δει .

Κι όταν του σκέπαζε η βροχή τους ώμους
και πάγωνε το δάκρυ του στα στήθια
μόνο με όνειρα και παραμύθια
σφύριζε χαρούμενα στους δρόμους .

229

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΤΑΞΙΔΙ

« στις: 04/01/09, 22:52 »

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ και τους δύο

230

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΤΑΞΙΔΙ

« στις: 04/01/09, 02:05 »

Το χαμένο ταξίδι
σε κρυφούς ουρανούς .
Το όνειρο σου παιχνίδι
που το φτιάχνει ο νους .


Σκέπαζε η αλμύρα
τη μεγάλη πληγή .
Τα ‘βαζες με τη μοίρα
που σε δένει στη γη .



Οι ελπίδες του χαμένου ταξιδιού
σκεπάζουν τα όνειρά σου κάθε βράδυ .
Κι έχεις στα μάτια σου το φόβο ενός παιδιού
που μένει μόνο του κρυμμένο στο σκοτάδι .



Το χαμένο ταξίδι
σε παλιά καλοκαίρια .
Το όνειρό σου στολίδι
που φωτίζει τ’ αστέρια .


Κάποια θάλασσα ξένη
είχες ερωτευτεί .
Μουσική λυπημένη
είχες ονειρευτεί .

231

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΑΝΤΑ ΑΓΑΠΟΥΣΑ ΤΗ ΒΡΟΧΗ

« στις: 04/01/09, 01:58 »

Κάποιες φωνές τα βράδια με ξυπνάνε
με συμβουλές και της ημέρας λόγια
μου λεν’ τα χρόνια φεύγουνε και πάνε
μου λεν’ μη κρύβεσαι στης μοίρας τα υπόγεια .

Μα εμένα να το ξέρετε μ’ αρέσει εδώ πέρα
εδώ που οι δρόμοι στένεψαν κι έγιναν μονοπάτια
εδώ που γέρνεις σαν κλαδί στο φύσημα του αγέρα
κι οι ελπίδες σπάνε σαν γυαλί και γίνονται κομμάτια .
Πάντα αγαπούσα τη βροχή και τα θλιμμένα μάτια .

Κάποιες φωνές τα βράδια με ξυπνάνε
που μοιάζουν με πληγές ή και με τύψεις
μου λεν’ τα όνειρα στο τέλος σε πονάνε
μου λεν’ τόση ερημιά πώς να την κρύψεις .

Μα εμένα να το ξέρετε μ’ αρέσει εδώ πέρα
εδώ που οι δρόμοι στένεψαν κι έγιναν μονοπάτια
εδώ που γέρνεις σαν κλαδί στο φύσημα του αγέρα
κι οι ελπίδες σπάνε σαν γυαλί και γίνονται κομμάτια .
Πάντα αγαπούσα τη βροχή και τα θλιμμένα μάτια .