ΝΤΥΜΕΝΟΙ ΕΑΥΤΟΙ

[Μιχάλης13]

Τσαλακωμένες πτυχές του εαυτού μου
στοιχειώνουν τη ντουλάπα μου .
Πρόσωπα διαφορετικά , λόγια αντίθετα
τυλιγμένα με ένα άρωμα ναφθαλίνης ,
Πρέπει να ντυθώ κατάλληλα για σας
και για τις προδοκίες του χρόνου που με προσπερνά.
Έχει αρχίσει να βάζει ψύχρα .
Κάτω από το πουλόβερ μου
θα χωρέσω τις πιο ζεστές λέξεις .
Έτσι θα ζεσταθούμε όλοι .
Έμαθα λοιπόν να ακολουθώ από παιδί
τα χνάρια των ανθρώπων .
Όσοι προσπάθησαν να διασχίσουν γυμνοί το χάρτη μας ,
έγιναν θηράματα αυτοκινήτων που τρέχανε
με ιλιγγιώδη ταχύτητα .
Εμένα όμως μου ‘χε ψιθυρίσει στο αυτί μυστικά ,
ο θόρυβος της πόλης
κι ήξερα να προφυλαχθώ από τις παγίδες της σκέψης μου .
Μπορούσα έτσι να ανέβω βαριανασαίνοντας
τα σκαλοπάτια του κόσμου
κι ας κρατούσα κρυφά την ελπίδα μιας ελεύθερης πτώσης .
Μπορούσα να αγγίξω την επιβεβαίωση
ενός χαμογέλου
κι ας μάτωνα στο άγγιγμα του .
Μπορούσα να νιώσω τη θαλπωρή
της  λάσπης
κι ας έτρεμα καθώς ήμουν μόνος .
Πρέπει να ντυθώ κατάλληλα για όλους σας .
Καμιά φορα κουράζομαι από τους ρυπαρούς
διαλόγους με το χώμα .
Βγαίνω στο μπαλκόνι μου και καμαρώνω τη λευκότητα
που ορίζουν τα σύννεφα .
Κάποτε είχα ακολουθήσει τα σημάδια του ουρανού
μα κάπου δεν ισορρόπησα καλά και βρέθηκα εδώ πέρα
που δεν ισορροπεί κανείς .
Ίσως να φταίνε και αυτά τα χάρτινα ρούχα για όλα .
Χωρίς αυτά ίσως  και να πατούσαμε καλύτερα στα πόδια μας .
Οι χτύποι του ρολογιού είναι ακόμα οι ίδιοι
και εγώ έχω πλάσει ήδη τις ιστορίες που θα πω
στο τζάμι του παραθύρου .
Δε φταίω εγώ που έμαθα από παιδί
έμαθα να ακολουθώ τα χνάρια των ανθρώπων .
Πριν από λίγο μου είπες πως μ’ αγαπάς .
Πρέπει να ντυθώ κατάλληλα για σένα .