Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - e.t.

Σελίδες: 1 2 [3]
51
Άνθρωπος και ζωή / Απ: Α Π Ι Σ Τ Ι Α
« στις: 17/09/08, 10:47 »
αν ισχυει..το καλυτερο ειναι να φυγεις....
γιατι απλα αυτο δεν φευγει ποτε....
 >:D >:D 0:) >:D 0:) >:D >:D

52
ευχαριστω...


η αληθεια,ομως,παραμενει ακομα να ειναι πικρη..

53
Εχω περασει στο Ε.Μ.Π χημικος μηχανικος. Το ονειρο μου,τελεια σχολη.....

εχω περασει Νομικη.Το ονειρο μου......μπιαχ..... :-X
τιποτα δεν ειναι τελειο....
 :sing:

"i'm singing in the rain"

55
stagpo απο οσο το εψαξα δεν το βρηκα..
αν υπαρχει σορι... :-\

56
γ@@@ τα...και γω επαθα την πλακα μου..

57
ο τετραγωνοπαντελονηηης....
γιατι δεν αφηνουμε την φυση να κανει την δουλεια της??
γιατι πρεπει να τα μαθαινουμε ΟΛΑ... >:D
ακορεστη λαχταρα της γνωσης...
ελπιζω να ξερουν τι κανουν...(σιγα μην ξερουν)

"see you in another life brother...."

 0:) 0:) 0:)

58
μου ηρθε με mail το παρακατω...

Σνφμύωα με μαι έυρενα σοτ Πμανιπσητετο τυο Κμτρπιαιζ, δνε πεαιzι ρλόο με τι σριεά ενίαι τοθοπεμετενα τα γταμαμρά μσέα σε μαί λξηέ, αεκρί, το πώτρο κια το ταελείτυο γάμρμα να ενιαί σητ στωσή θσέη.
Τα υλοπιόπα μροπούν να ενίαι σε τχίυεας θιέεσς κια να μροπετίε να τςι δαβαιάεστε χρωίς πλβημόρα.
Ατυό γνίταει γαιτί ο απρώνθονισ εκέγλφοας δνε δαεβζιάι γάμρμα γάμρμα κθάε λξηέ αλλά τνη λξηλε σνα σνύλοο.
Ατίπτσυεο ε;

 :-X :-X :-X

59
Κύτταρα…
Mια περίεργη οντότητα στο νεκρό μου σώμα.

Τι ορίζει το σκοτάδι σε κάθε ψυχή;
Πώς ορίζει την ψυχή κάθε λογική;
Και τι στην τελική ορίζει την λογική;
Ποια μακρινή διαστροφή μπορεί να την πλησιάσει;
Πώς να νιώσει ένα σώμα τη ζωή;
Μια πνοή, μια ηδονή είναι αρκετή;
Ποιο ναρκωτικό, ποια ουσία μυστική,
είναι ικανή να με κάνει να νιώσω ζωντανή;
Να αποκτώ ή να πετώ είναι η πιο ακόρεστή μου επιθυμία;
Ποια λοιπόν να εφαρμόσω φιλοσοφία;
Ποιο Χριστό να επικαλεστώ για να μ’ ακούσει;
Ποια εικόνα, ποιο σταυρό ακόμη θα χρειαστεί να φιλήσω;
Πάλι εδώ, να αναζητώ ένα φιλικό είδωλο να ομολογήσω.
Πόσα ερωτηματικά πρέπει να απαντήσω;
Πόσα ψέματα να πω;
Πόσα από αυτά να μισήσω;
Πάλι εδώ, θα ξυπνάω από ένα απατηλό όνειρο,
πως όλα έχουν τελειώσει,
να μαζεύω κότσο τις ενοχές,
να φοράω τα ρούχα που κρύβουν ένα δικό μου εαυτό,
να πιω ένα καφέ αντί για μια στοργή,
να ψάξω ένα ταξί αντί μια αρετή,
να πάω στην δουλειά να περάσει η ώρα
αντί σε ένα τόπο που αγαπώ να τραγουδήσω,
συναισθήματα να βρω κάπου να ακουμπήσω.
Μα ξανά το βράδυ που θα ’ρθεί
θα προσπαθήσω δάκρυα να χύσω,
θα κάνω ότι μπορώ για να ξεφύγω,
μα πάλι θα σταματήσω.
Πάλι θα αυτοκτονήσω και θα μετανιώσω.
Αυτό το πάζλ θέλω να ενώσω.

Κύτταρα…
Δεν ταιριάζει τίποτα ζωντανό σε αυτό το σώμα…

60
οι γενναιοι μονο ζουν...
αυτος ηταν ενας γενναιος..με τον τροπο του..
τιποτα απο αυτα δεν ειναι καινουργιο..
θα πηγαινα να κανω ενα τσιγαρο λιγο απομερα..
κι θα συνεχιζα το δρομο μου..απλα..

(τα παιδια μας λυπαμαι........)
Εγώ θα σκεφτόμουν πάντως ότι αυτός που το έγραψε έχει πολύ ελεύθερο χρόνο ;D

θεος..

61
...και ο πιο μεγαλος μου φοβος φοβαται μην και δεν τον φοβηθω..
Γ.Αγγελακας

ολοι φοβουνται κατι..
οταν το ανακαλυπτεις ειναι το δυσκολο...
να το παραδεχτεις ειναι ακομα πιο δυσκολο...
να το ξεπερασεις,δεν γινεται...

εγω μαλλον φοβαμαι την αποτυχια... ::)

62
ευχαριστω πολυ παιδια για την αποψη σας... :)

63
Και είδαν τα μάτια μου πολλά σε μια μέρα,
η αλήθεια μου φανερώθηκε μέσα σε λίγες ώρες.
Ναι... έκανα λάθη κι εγώ. Περιπλανήθηκα αρκετά
στις άγνωστες, όμορφες, φανταστικές μου χώρες.
Όμως προσγειώθηκα ,αν και αργά, στην γη
χωρίς αλεξίπτωτο, απότομα, με πόνο.
Ναι... και είδα τα ανθρώπινα αίσχη. Ντροπή!
Θνητούς χωρίς να΄χουν ίχνος Θεού φόβο.
Μια εικόνα αντίκρισα τραγική, σχεδόν διαβολική.
Ναι... στον όμορφο αυτό και "καλό" πλανήτη.
Να πηγαίνουν ουρές από παιδιά για σφαγή,
ούτε για γη; ούτε για εξουσία; αλλά, για γραφίτη;!
Η αγάπη να χάνεται σιωπηλά σ΄ένα κόκκινο βούρκο,
ναι... ένας βούρκος κατακόκκινος από αίμα,
που χύνουν κάποιοι άνθρωποι που είχαν δώσει κάποιο όρκο,
για κάποια πατρίδα και αναφερότανε σε Σένα.
«Θεέ μου» έλεγαν τότε στην αρχή,
«Θεέ μου» λένε οι ίδιοι και τώρα,
μα Θεέ μου αυτοί δεν ξέρουν τι θα πει
ούτε πίστη, ούτε Θεός, ούτε ιερό χώμα!
Και όταν κοίταξα στα μάτια τον νεκρό
με λύπη και παράπονο με είχε κοιτάξει,
γιατί τον είχαν ξεχασμένο από καιρό
χωρίς να θυμηθεί κανείς να τόνε κλάψει.
Ναι... ο πόλεμος είναι δίπλα μας, κοντά μας,
ενώ τις ψυχές μας περικυκλώνει το σκοτάδι.
Ναι... πολλά γίνονται και θα γίνονται μπροστά μας
μα ξέρουμε καλά πως να γυρνάμε από την άλλη.
Εμπρός...τις ψυχές και συνειδήσεις σας παραδώστε,
Σήμερα και πάλι... κρύψτε το πρόσωπο και τα μάτια χαμηλώστε...

64
ηρθε ο καιρος
να εγκαταλειψεις
το φθαρτο σου σπιτι
χωρις φοβο τωρα
χωρις αναστεναγμους
κατηφορισε το δρομο
που οδηγει σε αλλους δρομους
ισως πιο σκοτεινους
ισως πιο φωτεινους.
Ανεβα
στο παλιο κατακοκκινισμενο
απο την σκουρια ποδηλατο,
ανεβα,
σα γενναιο ιπποτη καβαλαρη
να σε υποδεχτει
ο αδης στον αλλο κοσμο.

65
σε ευχαριστω παρα πολυ pinelopi...
ενα τετοιο σχολιο απο σενα πραγματικα σημαινει πολλα για μενα.

και παλι ευχαριστω...

66
don't cry,when the smoke is going down,first we take manhattan....
ποσες φορες μπορει να επαιξαν μεσα σε τουλαχιστον 8 ωρες?????
σιγουρα πανω απο 10...

67
τα πολλα λογια ειναι φτωχεια....

ασε που αν συνεχιζε παραπανω
θα τρυπωνε και κατω απο τα πατωματα...

68
σαν μια κασα αδεια και σκοτεινη
που χανονται και η χαρα και η λυπη
αυτη η ζωη με προσκαλεσε στα σκοτεινα της μονοπατια
και γω
σαν αμαθο που ημουνα παιδι
ακολουθησα τις επιγραφες στο ταφο μου επανω
που ελεγαν πως απο την πρωτη μερα θα πεθανω
ταχα για να ανελθω παλι σε λιγα χρονια στους
ουρανους.

Σελίδες: 1 2 [3]