Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - ΧΩΡΙΑΤΗΣ

Σελίδες: 1 ... 29 30 31 [32] 33
777
Αποτύπωση σε ποιητικό κείμενο του κεραυνοβόλου έρωτα με την πρώτη ματιά

778
Πολύ ωραίο ποίημα
γεμάτο σαφείς εικόνες
ροκ αντιθέσεις
γοητευτική αναρχία


779
Μες του μυαλού μου τη γωνιά
ποτά, τσιγάρα, λησμονιά
κουράστηκα να φεύγω

μες τη σιωπή του πρωινού
σωθήκαν τα όνειρα του νου
πάντα το ίδιο έργο

μες της ζωής μου την ορμή
όνειρα, λάθη, παρακμή
βαρέθηκα τα φώτα

μες τη σιωπή του πρωινού
χρόνια κατάλοιπα του νου
ζωής μου γεγονότα

μέσα στου χρόνου την ρωγμή
τριάντα χρόνια διαδρομή
χαμόγελα και πίκρες

μες τη σιωπή του πρωινού
ξανά 'ρθαν όλα μες το νου
αλλά εσύ δεν ήρθες.

780
Οι λέξεις ξεπετάγονται
απ' το μυαλό σαν σφαίρες
πυροβολεί ο ποιητής
στον Σόνιο πλέκει ημέρες

συνέχισε ρακένδυτε
την ζόρικη ιστορία
για τον γνωστό μας άγνωστο
κράτα μας σ' αγωνία


781
Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια
έχετε δίκιο για την μεγάλη πρόταση αλλά δεν πειράζει

profsokin η ατάκα της λεζάντας με εκφράζει απόλυτα
ωραία σύμπτωση  :up:

782
Μες τα ποτά και τα τασάκια που γεμίζεις
ψάχνεις να βρείς τα θαύματα
ακούς τραγούδια που ξυπνάνε σκόρπιες στιγμές
τα μάτια υγραίνουν τα χαράματα

μες το ουίσκι και τον χρόνο που ξεφτίζει
θέλεις να γειάνεις την ψυχούλα σου
ακούς κιθάρες να ξεσπάνε
στιγμές οι νότες που σημαδεύουν την καρδούλα σου

μες τη ζαλάδα και τις ώρες που χαρίζεις
ζητάς ψευδαίσθηση και διέξοδο
σκόρπια τα λόγια και οι βρίσιές που ξεστομίζεις
θέλεις να φύγεις ψάχνεις για έξοδο

και όταν πέφτεις και κοιμάσαι
τα όνειρα σε καταπίνουνε
την συναντάς και δεν φοβάσαι
τα μαύρα μάτια της σε σβήνουνε

783
Προσεγμένο, καλαίσθητο, απλές λέξεις με πλούσια συναισθήματα
και νοήματα

784
και πόσα ακόμα αλήθεια είναι η ζωή
σ' ευχαριστώ που ασχολείσαι

785
Ζωή είναι του ήλιου
το κίτρινο το φως
που μας φωτίζει

ζωή είναι η σκέψη
που στο χρόνο πίσω
μας γυρίζει

ζωή είναι η πίκρα
που την ψυχή μας
την ματώνει

είναι η ελπίδα
που τη νύχτα
ξημερώνει

ζωή είναι ο αγέρας
που φυσάει
και καθαρίζει

την καταχνιά
που τη ψυχή μας
καθορίζει

ζωή είναι ο στίχος
που τον νού μας
τον χαράζει

και σαν σημάδι πια
την σκέψη μας
αλλάζει

ζωή είναι η νύχτα
που τελειώνει,
ξημερώνει

γίνεται μέρα
και το δάκρυ μας
στεγνώνει

ζωή είναι το μικρό παιδί
που πέφτει
και το πόδι του ματώνει

είναι το δάκρυ
που στο μάγουλο
απλώνει

ζωή είναι η τρέλα
που ο καθένας
κουβαλάει

που τον φωτίζει
και του δείχνει
πού να πάει

ζωή είναι τελικά ο χρόνος
που αδυσώπητα
γυρίζει

και που ποτέ
δεν σταματά
μα όλο συνεχίζει.

786
Όταν ο φόβος ξεπερνιέται, με το πέρασμα του χρόνου γίνεται ανάμνηση
και πάυει να είναι φόβος για μας αλλά λογίζεται φόβος για τους άλλους
όλα είναι σχετικά
Σ' ευχαριστώ argentina

787
Σ' ευχαριστώ πολύ φίλε ilianthe

788
Πολύ δυνατό μπράβο

789
ευχάριστο και εύθυμο


790
Σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου
με συγκινείς
να 'σαι καλά

791
Τα χρόνια της νιότης
δεν μας μιλάνε
δεν μας χαρίζουν
ένα γιατί
μόνο τα ζούμε
δεν μας ρωτάνε
και τα θυμόμαστε
για μια ζωή

τα χρόνια της νιότης
είναι φεγγάρια
αστέρια ολόλαμπρα
ήλιος χρυσός
μας ταξιδεύουν
μέρες και βράδια
όμορφα χρόνια
γεμάτα φως

τα χρόνια της νιότης
δεν μας πουλάνε
κι αν μας μεθάνε
με άπλετο φως
πάνω στους ώμους
μας κουβαλάνε
μέχρι να φύγουν
και γίνουν καπνός

τα χρόνια της νιότης
όσο κι αν φεύγουν
μας παραστέκουν
στην διαδρομή
μέσα στα χρόνια
τρελή πορεία
ελευθερία και φυλακή

792
Πολύ όμορφο
το καλύτερο απ΄όλα όσα έχεις γράψει
με λίγες λέξεις ξεδιπλώνεις την ψυχούλα σου
απλές λέξεις με βαθύ νόημα
μπράβο σου

793
Ευχαριστούμε πολύ φίλε Λάμπρο
συμφωνώ με τα λόγια της pinelopi

794
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου φίλε μου

795
Εδώ συνυπάρχουν αλήθεια, φαντασία, ανάμνηση, πόνος, θλίψη,
τρέλα, ζωή και θάνατος
Σε ευχαριστώ πολύ που ασχολείσαι aganippi

796
Ακούς τα τρένα να περνούν
μα δεν τα βλέπεις τώρα πια
έχει ξεσπάσει η φωτιά
και δεν θα σβήσει

κρατάς τα μάτια σου κλειστά
αυτός ο ήχος σε μεθά
μα το μυαλό σου το θολό
σε έχει παρατήσει

ακούς τα τρένα να περνούν
μα δεν τα βλέπεις τώρα πια
σαν τα φαντάσματα σκορπούν
οικείο τρόμο

έχεις ξεχάσει τι θα 'πει
αγαπημένη διαδρομή
και το σκοτάδι προχωρά
κυλάει στο δρόμο

ακούς τα τρένα να περνούν
μα δεν τα βλέπεις τώρα πια
έχεις αφήσει τη σιωπή
να σε κυριεύει

δάκρυα απ' τα μάτια σου κυλούν
παλιές εικόνες σου μιλούν
μα ο χρόνος-πόνος σε ακουμπά
και σε σαλεύει

797
Δυνατά συναισθήματα μέσα από υψηλή ποίηση

798
Πολύ όμορφο μπράβο

799
Γράφεις στίχους με ουσία και δυνατά μηνύματα
στολίζεις αυτή την περιοχή μπράβο σου

800
Συμφωνώ απόλυτα απλώς εκφράζω μια πικρία στο τέλος

Σελίδες: 1 ... 29 30 31 [32] 33