ερεβος:
Στέρεψαν τα λόγια μου Οι σκέψεις μου σωθήκαν Ό,τι απέμεινε, σημαδια, Τα λιμάνια της ζωής μου
Άφησα πισω μου τις μνήμες Μαχαίρια δίκοπα που την ψυχή ματώνουν Ξέχασα το παιδικο μου γέλιο Που χρωμάτιζαν τα τρυφερά μου δάκρυα
Σε άδειους τοίχους σε μια ξένη γη Ζωγραφίζω είδωλο καινούριο Απ αύριο στον καθρέφτη μου θα στέκει Είναι όμορφο, θλιμμένο σκοτεινό…
Γέρικο μωρό το είδωλο μου Μ άλλες Νεφέλες ξαγρυπνά Κι αργοπεθαίνει στη ματιά σου Που πίσω απ τον καθρέφτη Δειλά κρυφοκοιτάζει
Είμαι πάροικος σε τόπο αλλότριο Μόνος χωρίς της μάνας Το θλιμμένο νανούρισμα
Έλα στο χώμα από πάνω μου ν αγγίξεις Στα μονοπάτια του Διονύσου Ψάξε βρες με Ξέπλυνε με μύρο τις πληγές μου Με τα μαλλιά σου σκούπισε τες Και κλείσε τις για πάντα με το φιλί της λησμονιάς…
holliday:
ααχχχ ερεβε..
χαιρομαι τοσο που ΔΕΝ πτοηθηκες απ ολη την κουβεντα για το ανεβασμα στιχων. (και μακαρι να το κανουν και να συνεχισουν και τα υπολοιπα παιδια)
πολυ καλη η black ατμοσφαιρα που εδωσες (τουλαχιστον σε μενα black φαινεται)
εχεις καποιες πολυ δυνατες εικονες που προβληθηκαν ξαφνικα στο νου μου.
(δε λεω πολλα λογια...ουτε κανω αλλες αναλυσεις)
oldnavy:
--- Παράθεση από: holliday στις 23/09/05, 10:15 ---χαιρομαι τοσο που ΔΕΝ πτοηθηκες απ ολη την κουβεντα για το ανεβασμα στιχων. (και μακαρι να το κανουν και να συνεχισουν και τα υπολοιπα παιδια)
--- Τέλος παράθεσης ---
+1
Twix:
Όλο σου το κομμάτι είναι......... δεν υπάρχουν λόγια ......περισσεύουν