Οταν τελειώνουν οι αγάπες...

[Twix]

  Όταν τελειώνουν οι αγάπες


Όταν τελειώνουν οι αγάπες, μη μου κλαις
Σεντόνια άπλυτα γίνονται οι θυμισιές
Με γεύσεις, άρωμα, το σχήμα του κορμιού
Να σβήνουν πάνω σου τις μνήμες του φιλιού

Όταν τελειώνουν οι αγάπες, μη θρηνείς
Μετά το τέλος τους, αρχίζεις να τις ζεις
Σαν την αυγή που διαρκεί λίγα λεπτά
Κι έπειτα μένεις με το φως της στην ματιά

Όταν τελειώνουν οι αγάπες, μη μου κλαις
Μέσα στα όνειρα γίνονται πιο απτές
Και σαν θα μάθεις στην ψυχή να τις φυλάς
Θα ξεχωρίσεις ποιες αξίζουν ν’ αγαπάς

Σαν θα τελειώνουν οι αγάπες, μη μου λες
Πως δεν θα ήθελες να ‘ρχοτανε ποτές
Σαν τον παλαίμαχο στρατιώτη με τιμή
Κάθε σημάδι θα ξυπνά και μια ριπή.

Όταν τελειώνουν οι αγάπες....μια νέα αρχή.......

[eleos* (Βάλια πια....)]

Όταν τελειώνουν οι αγάπες


[..]

Όταν τελειώνουν οι αγάπες, μη θρηνείς
Μετά το τέλος τους, αρχίζεις να τις ζεις
Σαν την αυγή που διαρκεί λίγα λεπτά
Κι έπειτα μένεις με το φως της στην ματιά


Όταν τελειώνουν οι αγάπες, μη μου κλαις
Μέσα στα όνειρα γίνονται πιο απτές
Και σαν θα μάθεις στην ψυχή να τις φυλάς
Θα ξεχωρίσεις ποιες αξίζουν ν’ αγαπάς

Σαν θα τελειώνουν οι αγάπες, μη μου λες
Πως δεν θα ήθελες να ‘ρχοτανε ποτές
Σαν τον παλαίμαχο στρατιώτη με τιμή
Κάθε σημάδι θα ξυπνά και μια ριπή.

Όταν τελειώνουν οι αγάπες....μια νέα αρχή.......

καταπληκτικο...
μου αρεσε παρα πολυ!!
Μπραβο σου!! 

[Μαργαρίτα Π.]

Είναι πάρα πάρα πολύ ωραίο, και πιστεύω ότι μπορεί να μελοποιηθεί και να γίνει ένα ωραιότατο τραγούδι! Μπράβο σου!!!!!!!!!!!   

[pimami]

αυτό το επαναλαμβανόμενο "όταν τελειώνουν οι αγάπες" ακολουθούμενο από ένα "παρακάλι" δύο ή τριών λέξεων (μη μου κλαις... κλπ...) φτιάχνει μια πολύ δυνατή ατμόσφαιρα! ομολογώ πως στα υπόλοιπα μέρη του ποιήματος καταφέρνεις να υποστηρίξεις με επιτυχία την προαναφερθείσα εικόνα!
αν δεχτούμε ότι κάτι λείπει από το ποίημα σου, τότε αυτό θα είναι εκείνο το κάτι παραπάνω (εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να το προσδιορίσω ακριβώς) που θα το έκανε αριστούργημα...

Φαντάσου! έχεις σχεδιάσει και κατασκευάσει την νέα εθνική οδό Καλαμάτας-Τρίπολης και έχεις σταματήσει λίγο μετά την Τσακώνα... και εξηγούμαι: έχεις φτιάξει όλα τα δύσκολα σημεία του δρόμου και αφήνεις το "εύκολο" τμήμα της ως έχει!!!

[moonflier]

Οι στιχοι σου αφανταστα λυρικοι....με μια γλυκοξινη γευση μελαγχολιας....
Τελειωνουν οι αγαπες ποτε?
απλα ρωταω....

[vert]

    πολύ καλό Χαρούλα... μπράβο ! ! !

 άρτιο τεχνικά κι όμορφα βγάζει το συναίσθημα...

σημ. θα προτιμούσα τις αγάπες σε ενικό αριθμό και με χαλάει η λέξη "τελειώσουν" αλλά είναι θέμα καθαρά προσωπικής άποψης.
    επίσης το "Μέσα στα όνειρα γίνονται πιο απτές" θα το προτιμούσα "στα όνειρά μας μένουν ζωντανές" ας πούμε.. Δεν μ`αρέσει το "απτές" σε ποίημα... αλλά κι αυτό είναι θέμα προσωπικής αισθητικής.

[pinelopi]

Η τρυφερότητα και μια θλίψη στα στιχάκια σου διάχυτη.
Ο ρομαντισμός το ίδιο. Όμορφα δοσμένα παρ' όλο που διαφωνώ επί της ουσίας
( αλίμονο αν αρχίζουμε να ζούμε μια αγάπη μετά το τέλος της  ).
Θα συμφωνήσω με τον vert για τη λέξη απτές, το ζωντανές ακούγεται πολύ
πιο όμορφα.
Ξεχώρισα ιδιαίτερα το τελευταίο δίστιχο :

Σαν τον παλαίμαχο στρατιώτη με τιμή
Κάθε σημάδι θα ξυπνά και μια ριπή.

!!!!!!!!

[Twix]

valia* μου, ξέρεις ....ναι;             

margarita μου,ευχαριστώ..... ήδη το έχω μελοποιήσει....μόλις ετοιμαστεί θα το ανεβασω...αλλά θα αργήσει λίγο.... 

pimami, ευχαριστώ .....αυτό το κάτι παραπάνω ψάχνω κι εγώ.... ( χεχε ... μ' αρέσουν τα δυσκολα  τα εύκολα πάλι  )

moonflier, σ' ευχαριστώ ... όλα τελειώνουνε ...κάποτε.......

vertούλη μου, σ' ευχαριστώ      όπως το λες.... προσωπική άποψη 

pinelopi, κι όμως υπάρχουν κάποιες αγάπες, που ζωντανεύουν πιότερο όταν τελειώσουν παρά όταν υφίστανται.... το δίστιχο που ξεχώρισες είναι και το δικό μου αγαπημένο.... σ' ευχαριστώ απο καρδιάς

[FSL]

Μ άρεσε πολύ....νομίζω πως κάπως έτσι είναι όταν τελειώνει μια αγάπη.....την ξαναζούμε μέσα σ όνειρο.
Μπράβο!

[monalizagreen]

....μου άρεσε πολύ.... 

''...από που έρχονται οι αγάπες και που πάνε....
 ...αυτές που άγγιξα λιγότερο πονάνε...
 ...οι πιο σκληρές είναι οι αγάπες που δε ζήσαν...
 ...και μόνο θρύψαλα κομμάτια την ψυχή μου πίσω αφήσαν...
 ...από που έρχονται οι αγάπες και που πάνε....
 ...που σαν τελειώνουνε ακόμα μ'αγαπάνε...
 ...με άλλο τρόπο κι από άλλο μετερίζι...
 ...και μένω μόνη να μετράω καθεμιά τους τι αξίζει...''     

                        Αμάν ρε Χαρά.......,βαλτή είσαι;     Αφιερωμένο....

                                  (είσαι πηγή έμπνευσης τελικά!... ε,αν δεν το έλεγα,θα έσκαζα....    )

[Stergios Kourou]

Παλιοκόριτσο....

με εγδυσες!...

Αλλά δεν ντρέπομαι...θα μείνω έτσι γυμνός! καθιστός! να σκέφτομαι....

μπράβο σου! μόνο γκρίνια είσαι.... Φουσκομαγουλίτσα!

[Symeon]

την αποψή μου, για το γραψιμό σου τη ξέρεις...η την έμαθες καποιο βράδυ...
Αλλά...ρε γμτ...με πιάνει το πίσμα σε κάτι τέτοια...Τεσπα...φαντάζομαι ξέρεις τι εννοώ...
Και μια παράκληση...
Περπάτησα πάρα πολύ και τα φτερά μου τα 'χω χάσει
Μα εσύ που δεν πατάς στη γη καν' την ψυχή μου να πετάξει...
Σε παρακαλώ...

[DEROS]

Kαλησπερα σας Κυρια μου !!!!! Καιρο ειχα να σας διαβασω και ομολογω πως δεν θα ξανακανω το ιδιο λαθος. Πανεμορφο τραγουδι !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[anthrakoryxos]

Πραγματικά πολύ όμορφο!!!!
Συμφωνώ ότι κάποιες λέξεις αν αλλάζαν, ίσως να ήταν πιο καλόηχες
αφού το μελοποιείς, αλλά δεν μένει παρά να το ανεβάσεις
και να μας διαψεύσεις.
Με σεβάσμό στην προσωπική δημιουργία πάντα...

[Twix]

FSL, σε περίμενα καλή μου.... να 'σαι καλά....χίλια ευχαριστώ είναι τόσο λίγα 

Ευτυχία μου, που είναι αφιερωμένο; οεο;!!!  με έστειλες....τι να σου πω;; σου στέλνω το πιο ζεστό μου χαμόγελο.....( αυτά είναι! )

qrusticks μου, τσαχπινογαργαλομπουρμπουληθράκι  καλέ μου...

Symeon, ξέρω τι εννοείς αλλά κι εσύ ξέρεις καλύτερα..... με τιμάς τόόόόσο πολυ με τα λόγια σου όσο δε φαντάζεσαι.... ψυχούλα μου... όλα τα αστέρια μπρος στα πόδια σου θα απλώσω, μες στην ψυχη σου λίγο νόημα να δώσω....   

ΝΤΕΡΟΣ, Κύριε μου έχω καιρό να σας δω, η παρουσία σας με τιμά ιδιαίτερα....

anthrakoryxos, κάθε διόρθωση και επισήμανση λαθών..δεκτή... θα περιμένω γιατί μ' ενδιαφέρει, ευχαριστώ πολύ...

[old_lion]

"....Σαν την αυγή που διαρκεί λίγα λεπτά
     Κι έπειτα μένεις με το φως της στην ματιά..."

"...Και σαν θα μάθεις στην ψυχή να τις φυλάς
    Θα ξεχωρίσεις ποιες αξίζουν ν’ αγαπάς..."

"...Σαν θα τελειώνουν οι αγάπες , να μη μου λες
    Πως δε θα ήθελες να έρχονταν ποτές
    Σαν τον παλαίμαχο στρατιώτη με τιμή
    Κάθε σημάδι να ξυπνά και μια ριπή..."

Κάθε σημάδι θα ξυπνάει και μια ριπή ...

"... Όταν τελειώνουν οι αγάπες
     μια νέα αρχή..."

Επιλεκτκή παράθεση Χαρούλα , και μια μικρούλα αλλαγή στα λόγια σου ,
ελπίζω να μη σε πειράξει , καλή μου ... 

[old_lion]

Και βέβαια " ξέχασα"  και αληθινά ξεχάστηκα ,
να πω τη γνώμη μου για το ποιήμα σου ...

Πολύ όμορφο , πολύ γλυκό , πολύ πραγματικό , πολύ αληθινό ...

Δε σού φτάνει ?

Τι άλλο θες ?  

Και πώς το είπες το άλλο ?

"... όταν τελειώνουν οι αγάπες..."

Έτσι δεν το είπες ?

Ε , λοιπόν , όταν τελειώνουν , τελειώνουν .
Ας πρόσεχαν !

Νέες άλλες περιμένουν να αρχίσουν .

[TAXIS]

ΩΡΑΙΟΙ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΣΟΥ.

[Malezyanni]

Μα δεν τελειωνουν,οι μεγαλες οι αγαπες δεν τελειωνουν,αλλωστε αν τελειωναν δεν θα λεγονταν ετσι...
Μετα απο καιρο,πολυ καιρο σε ξαναδιαβαζω και γω και ενω διαφωνω μαζι σου νοηματικα,ισως και τεχνικα μερικες φορες(χασμωδιες,μικροαλλαγες εσωτερικες στο μετρο) δεν μπορω να σταματησω να λεω οτι θελω κι αλλο.Ειναι περιεργο...για αλλη μια φορα εισαι η δασκαλα μου.Αφου δεν μπορεσες να ανοιξεις το τραγουδι που σου εγραψα,θα σου στειλω τουλαχιστον τα στιχακια,αν θελησεις καποτε να ακουσεις και τη μουσικη,ξερεις που θα το βρεις

Σαν ήμουνα παιδί

Ποτέ δεν ονειρεύτηκα,να 'μαι χρυσό γεράκι
σα σπουργιτάκι ορέχτηκα,να ζήσω με μεράκι
Ποτέ μου εγώ δεν ζήτησα,να γίνω γκρίζος λύκος
είμαι σπιτόγατος δειλός,με προστατεύει ο τοίχος
 
Refrain:Κι αν μπροστά σου πάντα κάνω
σαν να ήμουνα παιδί
ίσως επειδή έτσι πιάνω
την δική σου την ψυχή
 
Που χάθηκαν εκείνοι,του δρόμου οι αλήτες
που παίζουν Κυριακή πρωϊ σ 'ακκορντεόν για λύπες
Που ξέπεσε εκέινο,το δάκρυ σου στο τζάμι
αχ μάνα μου εσύ βροχή,φοράς μαύρο φουστάνι
 
Σταμάτησαν να προχωρούν,του ρολογιού οι δείκτες
στη θέση τους αλγόριθμοι και ηλεκτρικοί προφήτες
Μου πες πως θα 'ρθουν ξαφνικά,της ευτυχίας οι μέρες
σαν του θανάτου απάντησα,τις μπόρες και τις ξέρες