Λιμενάρια

[Stergios Kourou]

νύχτα σε δέρνει κι άλμη πλάι στην αμμουδιά
μια σου ματιά χωράει την άβυσσο της Θάσου
καταμεσής της νιότης και της ομορφιάς σου
μου την καρφώνεις σαν στιλέτο στην καρδιά

σπίθες οι σκέψεις μου αποστάγματα φανού
και μια φωνή το κρίμα που όλο ξελιγώνει
με μιας σε πλάστιγγα το θάρρος μου φορτώνει
και παλαντζάρει εκεί στο έλεος του κενού

πόθους βυθίζεις μ’ ένα αργόσυρτο αχό
σαν κρύα λάμα στο σκαμμένο μου το στέρνο
και λίγο πριν με δεις στο μέρος σου να γέρνω
πάλι τραβάς για να με δεις να αγκομαχώ

μια μακρινή γλάρων με αφύπνισε βοή
με μάτια κόκκινα με βρήκε απ’ την αρμύρα
η πρώτη αχτίδα του χειμώνα μα κι η στείρα
ανάγκη για έρωτα κι αγάπη για ζωή

[argentina]

Κοιτα...  δε σχολιαζω γιατι μου αρεσει το εργο σου,
αλλα γιατι μου αρεσει ο αριθμος των μηνυματων σου...  1444
Οσο γι' αυτα που γραφεις,
...  τι ειναι αυτα που γραφεις?
Δεν ντρεπεσαι λιγακι?
Ειναι δυνατον να συμβαινουν αυτα τα πραγματα?
Ποιος μπορει να τα εκανε αυτα τα πραγματα???
Μπαααα...  λαθος θα εκανες....
Τι να σου πω αλλο ρε αγορι.... Αφωνη........!

[alex68]

η πρώτη αχτίδα του χειμώνα μα κι η στείρα
ανάγκη για έρωτα κι αγάπη για ζωή

οσο στειρα ειναι τοσο την γκαστρωνεις και γεναει
γεια σου στεργιο αστειρευτε

[kuiper]

Γεια σου Στέργιο αστείρευτε που λέει παραπάνω και ο alex, άργησες όμως να μη χαθούμε.
Στην παρέα σε ήθελα αλλά αφού δεν έχεις χρόνο όπως λες ας είναι, ίσως μας δοθεί άλλη ευκαιρία.
Καλή σου μέρα.

[Aganippi]

Καληπέρα,

ένα, συγχαρητήρια και μετά σιωπή.