Στην Ωγυγία

[ivikos]

Εξασφαλίζεις των καημών τη χορηγία
 κωπηλατείς πάντα σε άγνωστη γραμμή
 την Καλυψώ φιλάς γλυκά στην Ωγυγία
 σβήνοντας δίψες στ’ όμορφό της το κορμί

 Δρομολογείς βροχές στα μάτια τ’ απλανή σου
 φωτοσκιάσεις στων φιλιών σου τις γραμμές
 τη μία λάμπουν με το ΑΧ! της ηδονής σου
 την άλλη σβήνουν μες του αντίο τις πληγές

 κι όταν σε ψάχνω μες στο κύμα του πελάγου
 να βγούμε σ’ έρωτα γιαλό κι οι δυό μαζί
 με παραπέμπεις σε μαντείες άθλιου μάγου
 που λέει: «Η αγάπη αυτή, ποτέ πολύ δεν ζει»