Γ ά μ α τα

[Γιωργής]

Ψαρακια με πετρες απ' το τοιχος του βερολινου και στριφτα με λεφτα.


Τα γραμματα μας στο βαθος του κομοδινου σφιγγουν τα σκονισμενα παλια συρταρια μας οπως σφιγγαμε και εμεις τα ξυλινα απ'το κρυο ερωτευμενα χερια μας.


Δε μας ενοιαζε τιποτα


Γιναμε κομοδινα και μας εμειναν τα γραμματα


Γ α μ α τα

[Snowy]

Δεν σχολιαζω συχνα σ'αυτη την κατηγορια αλλα το συγκεκριμενο μου εκανε εντυπωση και παρολο που δεν εχει τοσο εντονο το υπερεαλιστικο στοιχειο μου θυμισε λιγο το γραψιμο του Ριτσου.

Συγχαρητηρια.

[mary on the road]

"Γιναμε κομοδινα και μας εμειναν τα γραμματα


Γ α μ α τα"

πολυ καλο...!!! 
 

[pimami]

περιμένω με ενδιαφέρον! αλλά μην το βιαστείς! καλημέρα!

[ε?]

εγω μαλλον θα διαφωνησω με τους απο πανω μου...
ο συγκεκριμενος τροπος γραφης ειναι πολυ ευκολο να "μπερδεψει"...
πρωτα απο ολα θα σημειωνα οτι χτυπαει ασχημα σε τετοιου υφους κειμενα να το παρακανουμε με τα επιθετα.
σε μια προταση εχεις 4 επιθετα...και μαλιστα ουσιαστικα σε αυτην και μονο την προταση στηριζεται ολο σου το εργο...
αυτο το κανει να φαινεται λιγο επιτηδευμενο.
Με αλλα λογια θεωρω πως επελεξες εναν τροπο γραφης που ευκολα εντυπωσιαζει ή κρυβει τις οποιες αδυναμιες (το γεγονος οτι ειναι τοσο συντομο σε βοηθαει ακομα πιο πολυ να τα καλυψεις ολα αυτα) αλλα νομιζω οτι αν κοιταξει κανεις την ουσια του πραγματος ειναι λιγο κοινοτοπο και αδιαφορο.
Η φραση (αυτη με τα πολλα επιθετα) ακουγεται εντυπωσιακη... για σκεψου το ομως...? ειναι??

η μαγεια ειναι σε αυτα που δεν γραφει κανεις... θελω να πω οτι ποιηση ειναι να λες με μια λεξη χιλιες ιστοριες... η καθε παρομοιωση πρεπει να ειναι τελεια . οχι απλως να ακουγεται ομορφα... τουλαχιστον οταν μιλαμε για αυτο το ειδος γραφης....

Παρολαυτα υπαρχουν ωραια στοιχεια.... εχει ρυθμο , εχει αρχη μεση και τελος και παρα το οτι ειναο τοσο μικρο περνας ομαλα απο το ενα μερος σρο αλλο....

Τελος παντων και εγω θα περιμενω τα επομενα εργα σου... αυτα θα σε κρινουν ! 

[Γιωργής]

Ρακενδυτε εχεις δικιο. Ειναι κατι  που μαγνητιζει  τις εντυπωσεις αλλα δεν εχει ουσιαστικη αξια. Το "εργο" ειναι ενας τρελος που φωναζει στη μεση του δρομου πως αγαπησε. Ολοι θα τον προσεξουν, ολοι θα τον ξεχασουν, και φυσικα πρωτη η κοπελια του.  Αυτο που με ευχαριστει εμενα ειναι το οτι βασιζεται σε πραγματικα γεγονοτα κρυμμενα πισω απο τις λεξεις. Δε γνωριζω τιποτα απο τεχνικες στιχουργικης και ποιησης το παραδεχομαι. Ειμαι στην αρχη της αρχης. Αν ομως μπορει καποιος να μου προτεινει κατι ενδιαφερον που θα μου τραβουσε την προσοχη ετσι ωστε να βελτιωθω (εκτος απο αυτα που διαβαζω εδω, γτ τα περισσοτερα δεν με χορταινουν) ειναι ευπροσδεκτος!

[..........]

Βρε γάματα τα γράμματα
που σ' έχουν κάνει χάλια,
υπάρχουν κι άλλα πράματα
να γίνεσαι σμπαράλια.
Σκέψου! Εκείνη να 'μενε
κοντά σου ακόμη τώρα,
τι νίλα σε περίμενε...
Μούσκεμος απ' την μπόρα
θα ξύλιαζες ολόκληρος,
όχι μόνο στα χέρια,
με τα στριφτά ο μονόκερως
θα σου 'καιγε τ' αστέρια.
Κι αν τίποτε δεν σ' ένοιαζε
τότε... Κοίτα το "τώρα".
Με κομοδίνο θα έμοιαζε
μόνο Ψυχή αιμοβόρα
που όλα τής φταιν όταν περνούν
κι όταν την προσπερνάνε.
Καλέ μου Γιώργη όσοι μπορούν,
αγάπες δεν ξεχνάνε...
 
Κι εσύ τόσο έντονα θυμάσαι και μας χάρισες την "χαμένη σου πατρίδα" .
Ομολογώ πως αυθόρμητα και βιαστικά σού χαμογέλασα
(μην παρεξηγηθούν τα λόγια μου, από το χαζό ποιηματάκι μου).
 
Εύχομαι να έχεις όμορφες δημιουργίες πάντα, Γιώργη !
 
 
 
 
 

[Γιωργής]

Αυτο ειναι! πετας κατι και υπαρχει συνεχεια και εμπνευση! Γουσταρω. 


το δικο σου μελοποιειται κιολας

[..........]

το δικο σου μελοποιειται κιολας

    Γράφω συνήθως αστεία ποιηματάκια αλλά αυτό μου ήρθε έτσι χαμογελώντας
 όταν σήμερα διάβασα το ποιήμά σου.
Χαίρομαι Γιωργή που γράφεις και δεν ξέρω αν μπορέι να γίνει,
αλλά θα μου άρεσε να συγκεντρώσετε ο κάθε ποιητής τα έργα του σε ενότητες
για να μπορώ να σας διαβάζω πιο εύκολα γιατί έτσι όπως είναι αναρτημένα με χρονολογική σειρά
περνάω από το ύφος του ivikou στο δικό σου και μετά κονταροχτυπιέμαι με τους στίχους της gkou,
(παιδιά τυχαία χρησιμοποίησα τα ονοματά σας), και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ...
(όχι, δεν φταίει η ηλικία μου, μια χαρά μεγαλοπαιδί είμαι     ).
 
Χαίρομαι φίλε, συνέχισε να σκέφτεσαι έτσι δυνατά.

[Γιωργής]

Σωστος. Αν ειναι να γραψω πραγματα με συγκεκριμενο υφος θα τα γραφω σε ενα θεμα δικο μου. Τωρα αν θελω να αλλαξω υφος θα αρχιζω καινουργιο θεμα. Μια χαρα, συμμαζεμενα.


Στειλε ρε συ  ποιηματα σου να διαβασουμε!


Επισης, την μπαντα πως την εβαλες; Ειμαι ντιπ ασχετος 

[elian]

Το δύσκολο είναι να κάνεις το σύντομο περιεκτικό σε νόημα και να σε αφήνει με κάτι στο τέλος που ο καθένας θα μπορούσε να το συνεχίσει όπως εκείνος θέλει.Ιδίως ο  τέταρτος στίχος...σε ταρακουνεί αν μη τι άλλο,μπράβο σου.

[jkjk]

αλλα τωρα που τα ξανα διαβαζω rakenditos μαλλον εισαι κομπλεξικος.


Προφεσορα Laurence Perrine