Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: γεροντας στις 11/06/08, 13:37
-
Στους δρόμους λογικής ξημέρωσα
Και το θεριό εξημέρωσα
Που ήταν κρυμμένο μέσα μου
Και μου τρωγε την μπέσα μου.
Ξεχνώ λοιπόν το χθες που έφυγε
Το σήμερα που μ έφαγε
Φτιάχνω ξανά το αύριο
Μέλλον λευκό κι ευάερο.
Έχω στα χέρια σίδερο
Σχέδιο όχι εφήμερο
Τρέχει η ζωή με πρόγραμμα
και διώχνει τα απόνερα.
Τα χρώματα τα ξέβαψα
Κι όλα λευκά τα έβαψα
Πράσινο μπλε και κόκκινο
Τα πέρασα από κόσκινο.
Και νιώθω καλά και όμορφα
Όνειρα πρωτόγνωρα
Συναίσθημα δεν έχω πια
Έχω μια πέτρα για καρδιά.
Στους δρόμους εδώ της λογικής
Θέατρο παράλογης σκηνής
Κομπάρσος πια δεν είμαι εγώ
Είμαι ένα θέατρο φτηνό.
Στους δρόμους εδώ της λογικής
Δεν θα υπάρχει πλέον εμείς
Θα είναι μόνο το εγώ
Χωρίς συναίσθημα μελό.
Κι εάν θα πετύχω εκεί να δεις
Δρόμος θα γίνει της φυγής
Έξω θα είναι το σήμερα
Κι όλα της γης τα εφήμερα.
Ελα κι εσύ κάτσε να δεις
Πως είναι η μέρα της ζωής
Στους δρόμους της λογικής να ζείς
Σκοτάδι μέρα δε θα δείς.
Κι αν τύχει όλα αυτά να τα πιστεύεις
Μάθε καλά να μαγειρεύεις
Γιατί εδώ είναι η μοναξιά
Δεν έχει στρώματα διπλά.
Δρόμοι λογικής περνώ
Κι όλα απόψε τα ξεχνώ
Κι αν είμαι άνθρωπος θαρρώ
Είναι μακριά το όνειρο.
-
με εντυπωσίασε γέροντα όχι τόσο για την τεχνική (που δεν είναι και ασυνήθιστη) αλλά για τον τρόπο που γράφεις αυτά που σκέπτεσαι γιατί σε πολλά από αυτά μου θύμισε τον εαυτό μου.
πολύ όμορφο καλή συνέχεια και να είσαι καλά.
-
Και μένα με εντυπωσίασε !
Προτότυπο και πολύ ευαίσθητο !
Εύγε !
-
ευχαριστώ για τα καλά που ακουγονται στο αυτι μου διαβάζοντας τα σχολια σας και ειλικρινα αυτο που θελω να πω γιατι δεν εχω καμια σχεση μ αυτο που λενε ποιηση ή στιχος...για μένα ειναι ενα παιχνιδι λέξεων του εγκεφαλου με το pc...ενα παιχνιδι εκτονωσης και αναγκης εκφρασης ....για μενα οι τοποθεσιες του διαδικτυου ειναι δοχεία τοποθετησης οποιασδηποτε μορφης επικοινωνιας ή εναπόθεσης σκεψεων που αδυνατει το στομα να εκφράσει στη καθημερινοτητα του και την συναναστροφη του με τους γύρω...αυτο το δοχειο (διαδικτυο) ειναι για μένα ο καθρέπτης με το ειδωλο μου απεναντι σε γραπτη μορφή..ειναι η αναγκη επιβεβαιωσης οτι αρέσω ή οτι υπαρχω και εν γένει αυτο που καθε ανθρωπος περιμενει καθε μερα και λεπτο ...να υπάρχει και να δηλώνει αυτη του την παρουσία με οποιο τρόπο μπορεί...αλλα γενικά αυτό δε με καλυπτει γιατι εκτος απο το να βάζω στο δοχείο αυτα που μου λεει ο εγκεφαλος μου παίρνω κι απ αυτο διαβαζοντας εσας που ειστε μαζι μου σ αυτή τη διαδικασία...αναπτύσσομαι ...παίρνω δυναμη...βλεπω με αλλη οπτική γωνία...ξεκουράζω τη μιζέρια μου..την μισαλλοδοξία μου και αναπαράγω τα ατέλλειωτα γιατί της υπαρξης μου...
-
Σε καταλαβαίνω απόλυτα και δεν νομίζω ότι θα μπορούσαν να ειπωθούν καλύτερα οι λόγοι που λίγο πολύ όλοι κάνουμε αυτό που κάνουμε εδώ μέσα ;)