Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Χρήστοςφλ στις 04/10/05, 10:52
-
με τη σκέψη μου και πάλι πήρα να καλώ
του Νηρέα όλες τις κόρες τις πεντάμορφες
που περνάνε τη ζωή τους μέσα στο νερό
που γνωρίζουν από κύματα και θάλασσες
πρώτη έλα εσύ Γαλάτεια, τα γυμνά σου μέλη
πως πεθύμησα κι απόψε πάλι να φιλήσω,
στάζει αγάπη το κορμί σου πιο γλυκιά απ’ το μέλι
άσε με το άσπρο σου δέρμα λίγο ν’ ακουμπήσω
έπειτα έλα εσύ Γαλήνη να με γαληνέψεις
δώσε διαταγή στις σκέψεις να κοπάσουνε
πάρε με σε ακτή βραχώδη, να με προστατεύσεις
οι λεπτές οι αντοχές μου προτού σπάσουνε
έλα Κυμοθόη που είναι το κορμί σου κύμα
να ενωθούμε να γεννήσουμε άλλα κύματα
κάνε με έρμαιο στην ορμή σου του έρωτά σου θύμα
μάθε με, με στέρεα να βαδίζω βήματα
κι εσύ Ευλίμενη να μου’ βρεις ήσυχο λιμάνι
με κουράσαν τα ταξίδια, θέλω να απαγκιάσω
βόηθα Ευκράτη, των ανέμων κράτα την ανέμη
μέχρι να βρω μια πατρίδα το κορμί να θάψω….