Το Στέκι των Κιθαρωδών
Διάφορα => Περί παντός => Λοιπά => Μήνυμα ξεκίνησε από: sourwtiri στις 09/08/02, 20:49
-
epeidi avrio tin kanw gia kamia paralia kai provlepetai megalo liwsimo genika tis epomenes meres skeftika na parw kanena vivlio na me sinodevei...alla poio??
exete kamia kali protasi?
tha proteina na proteinete me ti seira sas vivlia pou sas enthousiasan,stigmatisan kai sas akolouthoun....
-
Λοιπόν δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από ένα βιβλίο στις διακοπές!!! Θα σου προτείνω μερικά κ διαλέγεις!
1) "Μπαουντολίνο" (Ο.Έκο)
Είναι το βιβλίο που διάβασα στις φετινές μου διακοπές.Ένα υπέροχο παραμύθι για....μεγάλα παιδιά...ένα βιβλίο που δεν ξεχωρίζεις πότε τελειώνει η πραγματικότητα κ αρχίζει η θαυμάσια φαντασία του Έκο.Είναι κ σχετικά μεγάλο οπότε θα σε συντροφέυει για μέρες!
2) "1984" (Τζ.Όργουελ)
Ένα από τα βιβλία που μ'έχουν "στιγματίσει" όπως είπες.Ένας κόσμος όπου ο "Μεγάλος Άδερφός" δεν είναι ένα...χαζοχαρούμενο παιχνίδι αλλά μια τραγική κ φριχτή πραγματικότητα.Ένα βιβλίο προφητηκό που γράφτηκε δεκαετίες πριν κ που "δημιούργησε" τον ορισμό του αόρατου "Μεγάλου Αδερφού".Ισως κομματάκι βαρύ για διακοπές κ παραλία....αλλά σπουδαίο βιβλίο!
3) " Ο Αλχημηστής","Το ημερολόγιο ενός μάγου" (Π.Κοέλιο)
Σίγουρα θα έχεις διαβάσειτ κάποιο από τα δύο,αν όχι....να η ευκαιρία!!!
4)"Ο μικρός πριγκιπάς" (Ντε Σαιντ Εξυπερί)
Δεν υπάρχει πιο τρυφερό βιβλίο από αυτό!! Ακόμη κ αν το έχεις διαβάσει αξίζει μια 2η,3η,4η.....ανάγνωση! ;D
5)Ό,τιδήποτε από Καζαντζάκη!!!
Σίγουρα κάποια από αυτά τα έχεις διαβάσει....αλλά μην περιμένεις να το μαντέψω! Αν θέλεις σου προτέινω κ άλλα!!!
ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΈΣ
-
Εμένα στις διακοπές μ'αρέσει να διαβάζω best seller.Γι'αυτό και σου προτείνω τα:
"Βαθμός ενοχής"(Richard North Patterson)
Μιλάει για ένα φόνο που διαπράτεται σε ένα ξενοδοχειο και ο......μάλλον θα ήταν καλύτερο να το διαβάσεις μόνος σου.
και το
"Οι ένοχοι"(John Lescroart)
Που θα πας διακοπές;;;;;;
Πάντως όπου και να πας καλά να περάσεις ;)
-
Στις τελευταίες μου διακοπές διάβασα την ολοκληρωμένη έκδοση του μυθιστορήματος "Ο Κόμης Μοντεχρήστος". Ασύγκριτα πιο μεγάλη σε έκταση και πιο ενδιαφέρουσα από την περικεκομένη έκδοση. Εθιστικό και ιδιαίτερα συναρπαστικό βιβλίο. Θα το συνιστούσα ανεπιφύλακτα.
Κώστα, κατάφερες να συμπεριλάβεις στις προτάσεις σου 3 από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία ΚΑΙ τον Καζαντζάκη. Απίστευτο!!!
-
Κώστα, κατάφερες να συμπεριλάβεις στις προτάσεις σου 3 από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία ΚΑΙ τον Καζαντζάκη. Απίστευτο!!!
Ως γνωστόν τα....."μεγάλα πνεύματα συνατνώνται ;D ;D ;D
Εντάξει μη με περάσουν κ για ψώνιο!!! Μάλλον εννοείς τα 2 του Κοέλιο κ τον "Μικρό Πρίγκιπα".....ε? Όσο για τπον Καζαντζάκη.....τα λόγια είναι περιττά!!!
-
Εννοώ τον Αλχημιστή, το Μικρό Πρίγκηπα (ως αιώνιο παιδί) και φυσικά το 1984. Και πράγματι ο Καζαντζάκης είναι σε άλλο επίπεδο...
-
Εγώ είμαι τώρα διακοπές στη Αγγλία και έφερα μαζί μου την 'Βάρδια' του Ν.Καββαδία. Αν δεν κάνω λάθος, είναι και το μόνο του μυθιστόρημα.
Δεν το΄χω τελειώσει ακόμα, αλλά διάβασα το μισό ήδη στο αεροπλάνο και μ' έχει ενθουσιάσει. Αν έχεις όρεξη για κάτι 'ναυτικό', στο συνιστώ ανεπιφύλακτα... :)
Βρε συ σουρωτήρι, ίσως αν μας έλεγες τί είδους βιβλία προτιμάς, θα μπορούσαμε να σου προτείνουμε και κάτι ανάλογο... ;)
Καλές διακοπές
-
Α, ναι, βέβαια .. Καββαδίας.
Ποτέ δεν τον έχεις διαβάσει αρκετά.
Αν σ' αρέσουν τα "ναυτικά" :P, ρίξε μια ματιά στο
"Εγχειρίδιο του πολεμιστή του Φωτός" του Coelho
και την "Ασκητική" του Καζαντζάκη.
-
Το Μπαουντολίνο του Ουμπέρτο Έκο το διάβασα και εγώ και μου άρεσε αρκετά.
Τα τελευταία βιβλία που έχω διαβάσει και μου άρεσαν πάρα πολύ είναι :
1) Επιστροφή από τη λήθη - Λεωνίδας Χατζηνικολάου
2) Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ - δεν θυμάμαι α'υτη τη στιγμή το συγγραφέα άλλα πρόκειται για καταπληκτικό βιβλίο που το διάβασα μέσα σε δύο μέρες... Συμβουλή προς όσους το διαβάσουν: Μην κολλήσετε...
-
Steph, η "Βάρδια" είναι καταπληκτική, μόλις τη διάβασα κι εγώ πριν από ένα μήνα!
Αν θέλεις κι άλλο Καββαδία, ψάξε να βρεις τα διηγήματά του
(βασικά, αν βρεις στείλε μου και μένα ένα γιατί τα ψάχνω δυόμισι μήνες...)
-
2) Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ - δεν θυμάμαι α'υτη τη στιγμή το συγγραφέα άλλα πρόκειται για καταπληκτικό βιβλίο που το διάβασα μέσα σε δύο μέρες... Συμβουλή προς όσους το διαβάσουν: Μην κολλήσετε...
Αν θυμάμαι καλά, είναι του Απόστολου Δοξιάδη - θα συμφωνήσω μαζί σου pityian....εκπληκτικό βιβλίο! :) unputdownable που λένε... ;D ;D ;D
veron - καλη ιδέα και τα διηγήματα του Καββαδία... για κάτσε να το κοιτάξω όταν γυρίσω ελλάδα... ;)
-
Για να καταλάβει ένα λόγο Καββαδία,
πρέπει να διαβάσει όλα του τα έργα.
Όχι μόνο τη Βάρδια, όχι μόνο τα διηγήματα.
-
Apo ta pleon sygklonistika vivlia pou exw diavasei einai to "Βιβλίο Της Ανησυχίας" toy Fernardo Pessoa, apo to opoio opws gnwrizeis antlhse kai empneysh ki o Papakwnstantinou ston teleytaio tou disko (...o Thanasis). Apisteyto nohtiko megaleio kai optikh panw sta pragmata, apo enan anthrwpo pou eixe dhmiourghsei oloklhrh sxolh...
Teleytaia epese kai sta xeria mou to "Με Τη Λάμπα Θυέλλης" apo th Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου http://www.lemnos-isl.gr/greek/lambad.htm (http://www.lemnos-isl.gr/greek/lambad.htm). Sygkinhsiako mythistorhma panw se yparksiaka erwthmata me mia metafysikh xroia. Proswpika mou arese poly...
-
na stai kala re paidia(den exei kai ta palamakia tou chat gia na sas xeirokrotisw)!!!
exw diavasei kapoia ap afta mou proteinetai!
pros to paron tha se akousw bluewind afou exw parei nwritera to erethisma apo ton Pessoa tou thanasi..
pantws gia na mi diakopsw tis protaseis afou to thema einai "diaxroniko" tha proteinw ki egw ena vivlio me ti seira mou pou einai to "Arwma" tou Patrick Suskind!
i istoria enos dolofonou opws simplirwnei sto ekswfillo o opoios einai mia pragmatika idiazousa periptwsi anthrwpou me mia tromera aneptigmeni aisthisi:tin osfrisi!to telos eidika tou vivliou me ekane na min pistevw afto pou diavaza..
-
To sygkekrimeno vivlio (Ths Anhsyxias) aksizei na diavastei apo apantes...einai apo ekeina ta anagnwsmata, pou akoma ki an yparxoun shmeia pou de mporeis na syllaveis th skepsh tou syggrafea (se kammia periptwsh den katanta elitistiko, na ekshgoumai), se diaperna entonotata h aisthish pws vriskesai mprosta se mia megalofyia...en oligois to klassiko "ti eipe re o anthrwpos" tha se synodeysei arketes fores :)
To "Arwma" to exw diavasei kai anhkw se ekeinh th lilipouteia meiopshfia pou den kovei kai tis fleves ths kai pou panta anarwtiotan giati tosos ntoros...eksypno concept de lew, alla perimena kati perissotero apo mia omorfh afhghsh.
-
Gia paralia, einai oraia ta vivlia tis Agatha Christie. Den einai diskolonoita kai mporeis na ta diabaseis kato ap' ton ilio.
-
to diavasa to vivlio tis anisixias loipon kai par oti kopiasa na to vrw giati de thimomouna akrivws ton titlo(pessoa?poios einai aftos?prwti fora akouw tetoio sigrafea!kainourios einai?) wstoso to apolafsa kai simfwnw mazi sou gia ti megalofiia tou portogalou!pantws gia na leme tin alitheia den einai vivlio paralias.....
-
Nai pragmati...oxi to pio katallhlo gia paralia, alla sigoura apo ekeina pou aksizoun ta megista kai kyriws apo ta liga vivlia pou mporeis na epistrefeis synexws gia na dieyryneis thn apolaysh pou sou dhmiourgoun ta apokalyptomena nohmata.
-
kserei kaneis kanena elliniko vivliopwlio sto web gia paragelies?me eknevrizei o kathe vivliopwlis pou den exei idea gia to ti poulaei kai an kaneis mia erwtisi se koitaei san xazos.... >:(
-
http://www.bibliorama.gr/bibliorama/home.htm
http://www.books-in-greek.gr/
http://www.books.gr/
https://www.greekbooks.gr/
http://www.book.culture.gr/
http://www.ianos.gr/default.asp
http://www.protoporia.gr/protoporia/
-
geia sou re appolwna!!!!teleia efxaristw!!!
-
Παρακαλώ. Ευχαρίστησή μου... :)
-
Ρε γ**ώτο, μόλις είδα το θέμα ετοιμάστικα να γράψω καμιά δεκαριά βιβλία που θα πρότεινα.....είπατε τον Αλχιμιστή και το ημερολόγιο ενός μάγου, λέω δεν πειράζει υπάρχουν κι άλλα.....είπατε και το μικρό πρίγκιπα.......και τον Καζαντζάκη.....ΚΑΙ το θειο Πετρο και την Εικασία του Γκόλντμπαχ....το 1984....εμα πια!!!!!!
Λοιπόν, απ ότι είχα αρχικά υπόψιν μου, απομένουν τα εξής:
Ιστορία χωρίς τέλος Μίκαελ Έντε, παραμύθι για μεγάλους, ωραία πλοκή.
Laughable Loves (στα ελληνικά νομίζω Γελίοι Έρωτες) Κούντερα μου άρεσε αν και δεν μπορώ να προσδιορίσω γιατί ???
Hemingway οτιδήποτε
Αν σ' αρέσουν τα μαθηματικά, ή απλά η υπόθεση ιστορία των μαθηματικών, ή απλά σου αρέσει να μαθαίνεις οτιδήποτε, διάβασε το Θεώρημα του Παπαγάλου του Ντένι Γκετζ
-
Ξέχασα να αναφέρω ένα βιβλίο το οποίο θεωρώ πάρα πολύ καλό, το σκάφανδρο και η πεταλούδα, του Ζαν Ντομινίκ Μπομπι
μόνο και μόνο η ιστορία της ζωής του συγγραφέα ΄θα σας κινήσει την περιέργεια. Αντιγράφω από το βιογραφικό του σημείωμα:
Ο Ζαν Ντομινίκ Μπομπι γεννήθηκε το 1952. ήταν επιτυχημένος δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης του περιοδικού ELLE καθώς και συγγραφέας.
Το 1995 σε ηλικία μόλις 42 ετών έπαθε βαρύ εγκεφαλικό που τον άφησε σε κώμα για 1 μήνα.
Όταν συνήλθε, δεν ήταν σε θέση να κινήσει ούτε ένα μυ του σώματός του εκτός από το αριστερό του βλέφαρο. Παρ όλα αυτά, μπόρεσε να επικοινωνήσει με το περιβάλλον, και να υπαγορεύσει μέσα από τη "φυλακή" του τις σκέψεις και τα συναισθήματά του. Το Σκάφανδρο και η Πεταλούδα πούλησε 25000 αντίτυπα σε μια μέρα και 150000 μέσα σε μια εβδομάδα.
Όταν έμαθε για την επιτυχία αυτή, ο Μπομπι χαμογέλασε, μια κίνηση φανερά ελπιδοφόρα για την κατάστασή του. Τρείς μέρες μετά, πέθανε.
-
re file sourwtiri to thema ayto to ekanes stis 9-8-02 epidi tin alli mera tha efeyges thalassa........alla apo ti vlepo akoma se protinoun vivlia!!!!! meine gia diakopes mexri na diavaseis ola ta vivlia pou se proteinan!!!!!!!!!!!!!!!!!! ;D ;D ;D ;D ;)
-
oxi re anastasiou afou diefkrinisa na proeinetai ta agapimena sas vivlia...einai diaxroniko to thema touto.. ;)
-
aaaaaaaaa!!!!!! ;D ;D ;D etsi pes.......leo ke go akoma se proteinoun vivlia!!! 8) ;D ;D ;D
-
Από Καββαδία έχω διαβάσει το "Λι", αρκετά καλό.
Γενικά ο αγαπημένος μου έλληνας είναι ο Λουντέμης. Από ξένους δεν έχω διαβάσει και πολλά αλλά μ' αρέσει πολύ ο Τομ Ρόμπινς, βλέπε: "Ο Τρυποκάρυδος" και το αριστούργημα "Το άρωμα του ονείρου"
-
kai i Farma ton zoon einai ena apistefto vivlio...opos kai to 1984
Όργουελ και πάλι Όργουελ!!!! ;)
-
paidia egw diabasa to xroma tou feggariou tis alkionis papadaki....kai eixa pathei tin plaka mou..se mia mera to diabasa olo....einai ena iperoxo biblio realistiko...mila gia tin sigxroni pragmatikotita....kineitai giro apo diafora prosopa...sas to sinisto..
exw diabasei kai to pote xwris tin kori mou tis Mpeti Maxmounti & Ouiliam Hofer einai basismeno se pragmatika gegonota ..sto ti ipoferei mia amerikanida pantremeni me irano sto iran..einai poli sigklonistiko..otan to diabaza mou eixe sikothei i trixa kaggelo
-
1.Ο δρόμος του φεγγαριού:'Ομηρος Αβρααμίδης...
('Οποιος επιχειρήσει να το διαβάσει,μην το ξεκινήσει βράδυ...γιατί είναι σίγουρο οτι δεν θα κοιμηθεί)
2.Η μοναξιά είναι απο χώμα-Βαμβουνάκη
3.Και βέβαια απο τον Νίκο Καζαντζάκη,η Ασκητική ως το κορυφαιότερο έργο του(κατά την ταπεινή μου άποψη..)
"Ερχόμαστε απο μια σκοτεινή άβυσσο.Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο.Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε ζωή...
Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος...
Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία..."
-
1) Ο μικρός πρίγκηπας
2) Ο αλχημιστής
3) Το άρωμα, Πατρίκ Ζισκίντ
4) η Εντολή, Διδώ Σωτηρίου
5) Ταξίδι με τον Έσπερο, Άγγελος Τερζάκης
και ένα που διαβάζω τον τελευταίο καιρό:
Ποιος σκότωσε τον Όμηρο, πολύ καλό, περιγράφει ποιοι θέλουν και γιατί να εξαφανίσουν την αρχαία ελληνική γλώσσα και ιστορία
-
Εγω αυτες τις ημερες διαβαζω -μαλλον ριχνω μια ματια που και που- στο ''πρωτο ελαχιστο ημερολογιο'' του Umberto Eco.Πολυ καλο και εξυπνο βιβλιο γεματο σχολια που παρωδουν διαφορες κοινωνικες καταστασεις και φορμες.
-
Εγώ διαβάζω το Έντεκα Λεπτά του Κοέλο και απογοητεύομαι..... Καμία σχέση με την τρυφερότητα, την αυθεντικότητα, την ''αλήθεια'' του Αλχημιστή..... :-\
-
-Εγώ να προετείνω οτιδήποτε από την σειρά Discworld Του Terry Prachett
με προτίμηση στο The Lost Continent(Για να γελάσει και λίγο το χειλάκι σας).
-Προτείνω να μήν διαβάσετε καθόλου Κουέλιου εκτός από ένα βιβλίο(οποιοδήποτε, όλα του τα άλλα είναι ίδια :-X).
-Το κάστρο των Αγγέλων ή τον Κόσμο Της Σοφίας, του Jostein Gaarder.
-Τις Στάχτες Της Αντζελα, του Frank Mc Court.
-Το Πορτραίτο Του Dorian Gray, του Οσκαρ Ουαιλντ.
-
Ποντίφικα συμφωνώ με την άποψή σου για τον Κοέλο. Αν εξαιρέσουμε τον Αλχημιστή (φωτεινότατη εξαίρεση) και το Πέμπτο Βουνό (σαφώς κατώτερο αλλά και πάλι αρκετά καλό) όλα τα υπόλοιπα που έχω διαβάσει (όλα) είναι απογοητευτικά....
Θα πρότεινα να διαβάσετε το ''Όταν Έκλαψε ο Νίτσε'' του IRVIN D. YALOM. Κατά τη γνώμη μου καταπληκτικό!
-
Θα πρότεινα να διαβάσετε το ''Όταν Έκλαψε ο Νίτσε'' του IRVIN D. YALOM. Κατά τη γνώμη μου καταπληκτικό!
Περι τινος -στο περιπου- προκειται;
-
Αυγή, παραθέτω ένα απόσπασμα του οπισθόφυλλου που περιγράφει αρκετά καλά το αντικείμενο του βιβλίου.
''Ο διάσημος ψυχίατρος Irvin Yalom επινοεί στο μυθιστόρημα αυτό την συνάντηση δύο ιστορικών προσώπων (Νίτσε - Φρόυντ) στη μητρόπολη των διανοητικών ζυμώσεων του 19ου αιώνα, τη Βιέννη, δίνοντας μια ερμηνευτική εκδοχή της γέννησης της ψυχοθεραπείας και της σχέσης της με την υπαρξιακή φιλοσοφία. Η ψυχοθεραπευτική περιπέτεια που που ξετυλίγεται αποκαλύπτει βήμα βήμα την ιαματική δύναμη της αληθινής σχέσης''
Διαβάζεται πολύ πιο ευχάριστα και άνετα απ' ότι προφανώς ''ακούγεται''. Αν το διαβάσεις θα ήθελα την γνώμη σου... :)
-
Το μόνο πράγμα στο οποίο είμαι εθνικιστής είναι η λογοτεχνία! Απεχθάνομαι μετα βδελυγμίας την ξενη λογοτεχνία και ιδιως τον Αλχημιστή που πλεόν εχει γίνει η στανταρ καραμελίτσα ασχετων που ουδεμία σχέση με λογοτεχνία (προς θεού δεν εννοώ κανέναν απο δω μέσα ;)). Αυτόν το μήνα διάβασα το "Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος" του Μ. Λουντέμη, τα 3 διηγήματα του Ιάκωβου Πολυλα, την ποιοτική συλλογή της Λένας Παπά, "Φαρμάκι με ζάχαρη", "Το μεγάλο συναξάρι" του Μ. Καραγάτση και την "Μεγάλη Χίμαιρα" του ιδίου για 6η φορά.... ;)
-
Έρεβος έχω κι εγώ μια τάση τα τελευταία χρόνια να διαβάζω πολύ περισσότερο έλληνες λογοτέχνες. Και δεν μετανιώνω , αλλά για να ''καταλήξεις'' κάπου θα πρέπει να περάσεις αρκετά στάδια.
Δεν νομίζω πάντως ότι η λογοτεχνία , όπως και κάθε μορφή τέχνης επίσης, είναι δυνατόν να περιορίζεται συνοριακά. Πολλά απο τα βιβλία που έχω αγαπήσει πραγματικά τα έχουν γράψει ξένοι συγγραφείς ή ποιητές.
Τελικά μάλλον είμαι μέσα στις ελάχιστες εξαιρέσεις που δεν τους συγκινεί ο Καραγάτσης..... :-\
-
Το μόνο πράγμα στο οποίο είμαι εθνικιστής είναι η λογοτεχνία! Απεχθάνομαι μετα βδελυγμίας την ξενη λογοτεχνία
Γιατι απεχθανεσαι , μετα βδελυγμιας κιολας, την ξενη λογοτεχνια;;Για δωσε μια εξηγηση σε αυτο γιατι ειναι πολυ περιεργο να βαζουμε τη λογοτεχνια σε τσουβαλια.
-
fenete oreo pinelopi:P
ego latrevo to Lord of the rings.(kai ta tria)
episis divazo epanelimmena ola tou Poe
-
Δεν βαζω τη λογοτεχνια σε τσουβαλια. Αναμφισβήτητα ομως υπάρχουν διακριτές διαφορές ανάμεσα σε λογοτεχνικα έργα που δημιουργούνται υπο διαφορετικες συνθηκες...Εδω υπάρχουν διαφορες μεταξυ των σχολών ή ρευμάτων της εκαστοτε εθνικής λογοτεχνίας.Απο τα πολλά εκατοντάδες βιβλία που έχω διαβάσει, περιπου 50 ηταν ξένα..Ούτε ενα δεν καταφερε να με συναρπάσει και να με "σημαδεψει" τρόπον τινά....Ενω απο τα ελληνικά πολλά το έχουν καταφέρει...Ετσι τα προτιμώ σχεδόν αποκλειστικά...
-
Δεν βαζω τη λογοτεχνια σε τσουβαλια. Αναμφισβήτητα ομως υπάρχουν διακριτές διαφορές ανάμεσα σε λογοτεχνικα έργα που δημιουργούνται υπο διαφορετικες συνθηκες...Εδω υπάρχουν διαφορες μεταξυ των σχολών ή ρευμάτων της εκαστοτε εθνικής λογοτεχνίας.Απο τα πολλά εκατοντάδες βιβλία που έχω διαβάσει, περιπου 50 ηταν ξένα..Ούτε ενα δεν καταφερε να με συναρπάσει και να με "σημαδεψει" τρόπον τινά....Ενω απο τα ελληνικά πολλά το έχουν καταφέρει...Ετσι τα προτιμώ σχεδόν αποκλειστικά...
epetrepse mou na diafoniso.exo diavasei xxena vivlia katapliktika.opos ta 100 xronia monaxias,o erotas sta xronia tis xoleras,o sidarta ,ta idi anaferthenta tou orwell k polla polla alla pou den xreiazete na anafero
opos episis k polla ellinika iperoxa opos to ergostasio molivion pou molis teleiosa.
thelo na po pos kat'eme den iparxei kali k kaki logotenia.eine kata poso se aggizei ayto pou diavazeis k to ti minimata sou perna
-
γενικώς απεχθάνομαι τα βιβλία. Απ τα ελάχιστα που έχω διαβάσει μου άρεσε πολύ ο Αλχημιστής. Φοβερό Βιβλίο!!
-
Απο τα πολλά εκατοντάδες βιβλία που έχω διαβάσει, περιπου 50 ηταν ξένα..Ούτε ενα δεν καταφερε να με συναρπάσει και να με "σημαδεψει" τρόπον τινά....Ενω απο τα ελληνικά πολλά το έχουν καταφέρει...Ετσι τα προτιμώ σχεδόν αποκλειστικά...
Aπο τις πολλες εκατονταδες τα πενηντα θεωρουνται μικρο δειγμα για να εκφερεις μια τοσο απολυτη αποψη.
-
Το μόνο πράγμα στο οποίο είμαι εθνικιστής είναι η λογοτεχνία! Απεχθάνομαι μετα βδελυγμίας την ξενη λογοτεχνία και ιδιως τον Αλχημιστή που πλεόν εχει γίνει η στανταρ καραμελίτσα ασχετων που ουδεμία σχέση με λογοτεχνία (προς θεού δεν εννοώ κανέναν απο δω μέσα ;)). Αυτόν το μήνα διάβασα το "Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος" του Μ. Λουντέμη, τα 3 διηγήματα του Ιάκωβου Πολυλα, την ποιοτική συλλογή της Λένας Παπά, "Φαρμάκι με ζάχαρη", "Το μεγάλο συναξάρι" του Μ. Καραγάτση και την "Μεγάλη Χίμαιρα" του ιδίου για 6η φορά.... ;)
Μια τέτοια απάντηση έχει 2 εξηγήσεις.Ή απλά θέλεις να την πείς στον Κουέλιου για τον Αλχημιστή που έχει γίνει πολύ τρέντι ανάγνωσμα ή έχεις διαβάσει ελάχιστα ξένη λογοτεχνία.Στην πρώτη περίπτωση κάνεις λάθος διότι η Κουέλιου στην ζωή του είχε μόνο μια καλή ιδέα.Και αυτήν δυστυχάς την εκφράζει σε όλα του τα βιβλία για αυτό και πιο πάνω έγραψα ότι αρκεί να διαβάσεις ένα βιβλίο του Κουέλιου και είσαι κομπλέ από αυτόν τον τύπο.
Στην δεύτερη περίπτωση κάνεις ένα τραγικό λάθος(και κόψε κάτι από τα εκατοντάδες βιβλία,μην πάθουν και τίποτα τα μάτια σου ;))και καλά θα κάνεις να διαβάσεις διότι τα αριστουργήματα της ξένης λογοτεχνίας είναι άπειρα.Αλλά αν μιλάμε για ξένη λογοτεχνία μιλάμε για βιβλία στην γλώσσα τους και όχι σε μετάφραση.Εκεί πραγματικά θα καταλάβεις την ποιότητα του λόγου. Εγώ ξέρω μόνο αγγλικά αλλά έχει περάσει ώρες απόλαυσης διαβάζοντας στα αγγλικά, λογοτεχνικά έργα.
Άνοιξε λίγο τους ορίζοντές σου.
-
Απο τα πολλά εκατοντάδες βιβλία που έχω διαβάσει, περιπου 50 ηταν ξένα..Ούτε ενα δεν καταφερε να με συναρπάσει και να με "σημαδεψει" τρόπον τινά....Ενω απο τα ελληνικά πολλά το έχουν καταφέρει...Ετσι τα προτιμώ σχεδόν αποκλειστικά...
Aπο τις πολλες εκατονταδες τα πενηντα θεωρουνται μικρο δειγμα για να εκφερεις μια τοσο απολυτη αποψη.
Ποτε δε με απασχολησε η στατιστικη. Οπως λέει ο Ποντίφιξ τα αριστουργηματα της ξενης λογοτεχνίας ειναι πολλά. Ισως εγω ειμαι πολύ "λιγος" για να τα κατανοήσω. Οσα εχω διαβάσει (κι εγω στα Αγγλικα Ποντίφιξ, συμφωνω μαζι σου για τις μεταφράσεις) με εχουν αφησει παγερα αδιάφορο. Αφού λοιπόν μένουν τόσα πολλα ελληνικά έργα ακόμη να ασχοληθώ, θα ασχοληθώ με αυτα. Αν αργότερα ανοίξουν οι οριζοντες μου και μαθω και καμμια γλωσσα ακόμα κάτι θα γίνει. Και εννοειται οτι αναγνωρίζω ότι ειναι διακια μου παραξενιά αυτή και δεν μειωνω καθολου την ξενη λογοτεχνία. Αυτο προς αποφυγιν παρεξηγήσεως.
-
Τι βιβλιο διαβάζετε αυτήν την εποχή;Ποιο βιβλίο βρίσκεται πανω στο κομοδίνο σας;Που συνηθως σας αρέσει να το διαβάζετε, ποια ώρα της ημέρας και ποσο καιρο χρειάζεστε για να το τελειώσετε;
Εγώ αυτην την εποχη διαβάζω δυο βιβλία ,πότε πιάνω το ένα και πότε το αλλο.
Το ενα ειναι το ''πρωτο ελαχιστο ημερολογιο'' του Umberto Eco.Προκειται για δοκίμια του πανέξυπνου αυτου συγγραφέα με τα οποια παρωδεί διάφορες καταστάσεις.Το άλλο ειναι ''Η ράβδος του Ευκλείδη'' του Jean-Pierre Luminet.Μάλλον σαν ιστορικό μυθιστορημα μπορεί να το χαρακτηρίσει κανεις με ηρωες εναν φιλοσοφο ,τον Ιωαννη τον Φιλόπονο, μια μαθηματικο σπουδαια για την εποχη της-την Υπατία και εναν Εβραιο γιατρο που προσπαθουν με τον πραγματικα ιδιαιτερο τροπο τους να σωσουν τη βιβλιοθηκη της Αλεξάνδρειας.
Το δευτερο βιβλιο το διαβαζω πολυ πιο γρηγορα απο το πρωτο.Σχεδον το τελειωνω.
Και για να απαντησω και στα αλλα υποερωτηματα του θέματος, μου αρέσει συνηθως να διαβάζω ή εξω στη βεράντα ή ξαπλωμένη στον καναπέ,κυρίως μεσημεριανές ωρες.
Τωρα για να τελειωσω ενα βιβλιο τα χρονια μου όρια ποικιλλουν απο τη μια μερα εώς τις πεντε περίπου.Και μετα καπάκι :P, αρχίζω ενα αλλο.
-
Βασικά αυτήν την περίοδο διαβάζω τον νευρωτικό άνθρωπο της εποχής μας της καρεν Χόρνεϋ. Διαβάζω σχεδόν πάντα στο κρεββατι και καμιά φορά αν μου έρθει η όρεξη στην βεράντα...Διαβάζω συνήθως μεσημέρι και πριν κοιμηθώ, αλλά τώρα (εξεταστική...) όποτε βρώ χρόνο...Τώρα πόσο διαρκεί, εξαρτάται...γενικά διαβάζω γρήγορα. Αν μου αρέσει, και έχω χρόνο συνήθως ένα μέσο βιβλίο των 200 σελ, δεν ζει παραπάνω από μιά μέρα...Εξαρτάται και ατο θέμα...Τα επιστημονικά είναι πιο ζόρικα...
-
αυτη τη βδομαδα ξανα- ματα- διαβάζω το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ... και παραλληλα εχω και ενα βιβλίο της DION FORTUNE που λεγεται ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ...
δυστυχως επειδη κραταω σημειωσεις και συμπληρωνω σε παλιοτερη αναλυση μου, διαβαζω καθιστη... στο τραπεζι...
καιρος να παρω κατι αλλο ε???
τα χρονικα ορια... καλα... παλιοτερα ειχα τελειωσει το βιβλιο της ΠΑΠΑΔΑΚΗ (Στον ισκιο των πουλιων) σε δυο μερες (εργασιμες)
το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ειναι η τεταρτη φορα που το ξεκιναω.... καπου δε τα "παιρνω" φαινεται!!!
:P
-
τωρα διαβαζω το οταν εκλαψε ο νιτσε...πολυ καλο
΄μολισ πριν 2 μερες τελειωσα το εργοστασιο μολυβιων το οποιο το βρηκα εξειρετικο επισης
-
Αυτόν τον καιρο διαβάζω 3 βιβλια. Βασικα το ενα τελειωσε χτες...Απο τη Σειρα Ελληνικη μυθολογια της εκδοτικης Αθηνων, ο 5ος τομος (Τρωικος Πολεμος) επιμελειας Ι.Θ. Κακριδη (μοναδικος!!!), για 6η φορα αισίως...Τα αλλα δυο ειναι
Α) Β. Σπανδαγου - Οι Φυσικοι Επιστημονες της Αρχαιας Ελλάδας...Βιογραφιες ολων σχεδον των ενασχολουμενων με τις θετικες επιστημες αρχαιων ημων προγονων... ;D Αυτο το διαβαζω πολυ χαλαρα, καναδυο ωρες τη βδομαδα...
Β) Λενα Παππά - Φαρμακι με Ζαχαρη (Ποιητικη Συλλογη)...Απ αυτο διαβαζω ενα ποιημα την ημερα. Τελειωνει σε καμμια 10αρια μερες....
-
τρία βιβλία έχω διαβάσω συνολικά από τότε που γεννήθηκα. Δεν τα μπορώ με τίποτα . Το θεωρω χάσιμο χρόνου! ;)
Το μόνο που διαβάζω(περιοδικό,όχι βιβλίο) κάθε μήνα είναι το metal hammer και πού και πού ρίζνω κανα βλέφαρο σε περιοδικά για υπολογιστές(ram,pc magazine...)
-
γι¨αυτο εισαι αναλφαβητος ;D
εδω και 1 χρονο διαβαζω τη συλλογη του καρυωτάκη Σνα Δεσμη απο Τριανταφυλλα..
απο βιβλια ξαναδιαβαζω τωρα τονΑρχοντα των δαχτυλιδιων.
το πρωτο μου πηρε 1.5 μερα
-
Gabriel Garcia Marquez - Cronica de una muerte anunciada (Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου)
Laura Esquivel - Como agua para chocolate
Aldous Huxley - "Brave New World" & "Brave New World Revisited"
Κωστής Παπαγιώργης - Τα γελαστά ζώα
Paulo Coelho - Maktub
Έχω πολύ ελεύθερο χρόνο δυστυχώς...
-
Κωστής Παπαγιώργης - Τα γελαστά ζώα
Aυτο ειναι το καινουριο του Παπαγιώργη;Προκειται για το βιβλιο που μιλα για το πως το γελιο χαρακτηριζει τον ανθρωπο;;Ειχα διαβάσει καποιες κριτικες για αυτο το βιβλιο και επειδη μου αρεσει γενικώς ο τροπος γραφής του Παπαγιώργη (ενα φεγγάρι ειχαμε γνωριστεί μεσω ενος κοινου γνωστού) θελω να μου πεις πως σου φαίνεται.
-
Aυτο ειναι το καινουριο του Παπαγιώργη;Προκειται για το βιβλιο που μιλα για το πως το γελιο χαρακτηριζει τον ανθρωπο;;Ειχα διαβάσει καποιες κριτικες για αυτο το βιβλιο και επειδη μου αρεσει γενικώς ο τροπος γραφής του Παπαγιώργη (ενα φεγγάρι ειχαμε γνωριστεί μεσω ενος κοινου γνωστού) θελω να μου πεις πως σου φαίνεται.
Ναι, είναι το τελευταίο βιβλίο του Παπαγιώργη, το οποιο φρόντισα να προμηθευτώ κατά το πρόσφατο ταξίδι μου στην Ελλάδα. Απ' όσο έχω διαπιστώσει μέχρι στιγμής δεν υπολείπεται σε τίποτα από παλαιότερα έργα του. Έχω διαβάσει κι αλλα βιβλία του Παπαγιώργη (Ίμερος και κλινοπάλη, Λάδια-ξίδια, Η Ομηρική μάχη, Σιαμαία και ετεροθαλή, Μυστικά της συμπάθειας) και παρά το ότι η γραφή του είναι δύσκολη και τα νοήματα του καθόλου εύκολα ή εύπεπτα, ποτε δεν παύει να με εκπλήσσει και να με γοητεύει ο τρόπος που χειρίζεται τη γλώσσα, ο πλούτος των ιδεών του και το βάθος του στοχασμού του. Πιστεύω ότι είναι ένας σύγχρονος φιλόσοφος και μάλλον σε αυτό, εκτος από το ιδιάζον ύφος του, οφείλεται και το ότι δεν έχει γίνει ευρύτερα γνωστός στο Ελληνικό κοινό.
-
Εδω και πολλα χρονια εχω τσακωθει με την λογοτεχνια...δεν διαβαζω λογοτεχνικα βιβλια...φαινεται και στον γραπτο μου λογο...λεξιπενια και ξερω ψωμι... οσες προσπαθειες και αν εχω κανει δεν μου αρεσει...
-
Πιστεύω ότι είναι ένας σύγχρονος φιλόσοφος και μάλλον σε αυτό, εκτος από το ιδιάζον ύφος του, οφείλεται και το ότι δεν έχει γίνει ευρύτερα γνωστός στο Ελληνικό κοινό.
Δε νομίζω οτι δεν είναι γνωστος ο Παπαγιώργης,απεναντιας θεωρείται απο τα δυνατοτέρους στοχαστές της συγχρονης ελληνικης φιλοσοφιας.
Dave
..δεν διαβαζω λογοτεχνικα βιβλια
E,δεν υπαρχουν μονο λογοτεχνικα βιβλία!Ολο και κατι άλλο θα διαβάζεις.
-
¨Τωρα που ειπατε για φιλοσοφια, με ωθησατε να πιασω το "η ζωη σε αποσταση" του Τσατσου, το οποιο ειχα αφησει στη μεση... ;)
-
Εδω και πολλα χρονια εχω τσακωθει με την λογοτεχνια...δεν διαβαζω λογοτεχνικα βιβλια...φαινεται και στον γραπτο μου λογο...λεξιπενια και ξερω ψωμι... οσες προσπαθειες και αν εχω κανει δεν μου αρεσει...
επιτέλους!! Κάποιος άνθρωπος που δεν του αρέσει η λογοτεχνία!!!! :D :D :D ;)
-
Μετά από πολύ πολύ καιρό ξανά έπιασα λογοτεχνικό βιβλίο στα χέρια μου :P ''Το θεώρημα του Παπαγάλου'' έχει σχέση με Μαθηματικά :P όταν τελειώσω θα σας πω εντυπώσεις...
-
Δε νομίζω οτι δεν είναι γνωστος ο Παπαγιώργης,απεναντιας θεωρείται απο τα δυνατοτέρους στοχαστές της συγχρονης ελληνικης φιλοσοφιας.
Αν και συμφωνώ απόλυτα με τον παραπάνω χαρακτηρισμό, θα πρόσεξες ασφαλώς ότι αναφέρθηκα στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Και πιθανόν να έχω ελλειπή γνώση για τα εν Ελλάδι τεκταινόμενα, ως κάτοικος εξωτερικού, αλλα από όλους τους φίλους και γνωστούς μου βιβλιόφιλους στους οποίους έχω αναφέρει το όνομα του Παπαγιώργη, δεν βρέθηκε ούτε ένας που να τον γνώριζε.
-
ego diavazo ena tou Willson
"Contract of Carriage of Goods by Sea"
katapliktikos sygrafeas ;D ;D ;D :P
Em ti na kano to amoiro,exetastikis paraptomata :-\
-
Τελείωσα χθες το "Μπρούτζινος Καβαλάρης'' Πωλλίνα Σίμονς, αρκετά καλό.
Ταυτόχρονα διαβάζω το Άνθρωπος και Κοινωνία του Σοπενάουερ και το Τάδε Έφη Ζαρατούστρα του Νίτσε.
Μόνιμα υπάρχουν στο γραφείο επάνω ''Το Βιβλίο της Ανησυχίας'' του Πεσσόα και το ''Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα'' του Λειβαδίτη.....έτσι για συχνές αναδρομές στα καταπληκτικά αυτά βιβλία......
Διαβάζω τα λογοτεχνικά βιβλία ξαπλωμένη και χαλαρή. Τα υπόλοιπα, ποιήματα, δοκίμια και φιλοσοφικά πάντα καθιστή για να σημειώνω.....
Διαβάζω αρκετά γρήγορα, ειδικά αν ένα βιβλίο τραβήξει πολύ το ενδιαφέρον μου. Το τελευταίο βιβλίο 700 σελίδων κράτησε μόλις πέντε μέρες..... Οικονομική καταστροφή....άσε το πρόβλημα του χώρου... :-\
-
Με τα βιβλία έχω μια ερωτική σχέση.Είναι μια από τις εξόδους διαφυγής μου.
Διαβάζω πολύ ειδικά όταν έχω ελεύθερο χρόνο.Υπήρξε περίοδος που διάβασα 50 σε ένα μήνα.
Μόλις τελείωσα την "Παγίδα των αηδονιών" και ξεκινάω το "Ραμάνθις Έρεβους,ο θάνατος πια δε θα χει σημασία" (αν θυμάμαι καλά τον τίτλο)
Πως μπορείτε και διαβάζετε ταυτόχρονα πολλά βιβλία??
Μια φορά το δοκίμασα και δε λειτούργησε.Μπερδεύτηκα.....
-
FnSL, όταν είναι διαφορετικού στυλ τα βιβλία δεν μπερδεύομαι , δυο λογοτεχνικά όμως δεν μπορώ να τα διαβάζω ταυτόχρονα.
Αυτό το βιβλίο που ξεκινάς (κι εγώ δεν θυμάμαι καλά τον τίτλο τώρα) φαντάζομαι ότι μιλάμε για το ίδιο όμως, είναι της Ζυράνα Ζατέλη και παρ' όλο που το ύφος της είναι πολύ ιδιαίτερο (με αντικρουόμενες απόψεις) εμένα μου άρεσε πάρα πολύ!
-
Αποφάσισα τελικά να ανοίξω αυτό το τεράστιο βιβλίο "ο κόσμος της Σοφίας". Καλό φαίνεται. Όποιος το έχει διαβάσει και έχει άποψη, ας μου πεί αν αξίζει, μην κ΄΄ανω τσάμπα τον κόπο...
-
Να το διαβάσεις , και να το ξαναδιαβάσεις . Πέρα από το ότι είναι τόσο όμορφα γραμμένο , έχει αληθινή σοφία . Κι όχι δεν είναι <μόνο> για νέους . Για τον καθένα είναι .
-
Πως μπορείτε και διαβάζετε ταυτόχρονα πολλά βιβλία??
Μια φορά το δοκίμασα και δε λειτούργησε.Μπερδεύτηκα.....
ειναι ευκολο αρκει να συνδιαζεις δυο διαφορετικου περιεχομενου βιβλια.
πχ. οταν διαβαζα το ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ του Αριστοτελη, ενδιαμεσα διαβαζα και ενα της ΠΑΠΑΔΑΚΗ, για να ξεκουραζομαι.
τωρα που διαβαζω (για πολλοστη φορα) το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ, πηρα και το "ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΟΙ ΜΟΝΟΚΕΡΟΙ" για να με βοηθησει να ξελαμπικαρω.
-
Αναζητω εδω και καιρο στο forum ενα θεμα σχετικο με προτασεις για βιβλια και παρουσιασεις τους. Με τη βοηθεια της fsl ανακαλυψα τελικα τουτο δω το ξεχασμενο που ξεκινησε πριν απο 4,5 χρονια απο την αναγκη του sourwtiri για λογοτεχνικη παρεα στις καλοκαιρινες του διακοπες. Θα το εκμεταλλευτω λοιπον κι ελπιζω να ακολουθησουν και αλλοι.
Διαβασα προσφατα και εντελως τυχαια ενα βιβλιο του Διον.Χαριτοπουλου τον οποιο ειχα "συναντησει" παλιοτερα παρεα με τον Αρη τον "αρχηγο των ατακτων". Προκειται για το "Ο Ανεμος Κουβαρι", ενα βιβλιο που χαρακτηριζεται "μυθιστορημα" αλλα που για μενα και για πολλους κρυβει αυτοβιογραφικους υπαινιγμους. Μεσα απο αυτο μοιαζει να ξεδιπλωνεται η σχεση του συγγραφεα με τη Μαλβινα Καραλη και μαλιστα να περιγραφεται γλαφυροτατα μεσα απο συνεχεις παραθεσεις επιστολων που ευκολα κανεις μπορει να υποθεσει ή και να συμπερανει πως ειναι πραγματικα δικα της γραμματα και σημειωματα. Και λεω "ευκολα" γιατι εκ των υστερων και ακολουθωντας το νημα, διαβαζοντας δλδ τη "Σαββατογεννημενη" απο την ιδια την Καραλη αυτη τη φορα, διαπιστωσα πως η ηρωιδα του "Ανεμου" και η συγγραφεας της αποκαλυπτικης και ψυχογραφου "Σαββατογεννημενης" εφαπτονται και ταιριαζουν απολυτα.
Τα διαβασα λοιπον και τα δυο -το του Χαριτοπουλου ειναι το πρωτο βιβλιο στη ζωη μου που μολις ολοκληρωσα το διαβασμα του το ξαναρχισα παλι απο την αρχη...- και ανακαλυψα μια αλλη Μαλβινα σχεδον 5 χρονια απο το θανατο της. Αλλη απο αυτη που ηξερα μεσα απο τις εκπομπες και τα αρθρα της στα διαφορα περιοδικα, τα οποια αμφοτερα δεν παρακολουθουσα ποτε φανατικα. Της αναγνωριζα παντα την οξυδερκεια της, το χιουμορ, την ευφραδεια λογου και, γιατι οχι, την αθυροστομια της. Ποτε ομως πισω απο ολα αυτα δεν διεκρινα αυτο που μου φανερωθηκε μεσα απο τα δυο αυτα βιβλια: την απολυτα θηλυκη της ψυχη και την απαραμιλλη ευκολια της να βλεπει με διαυγεια αξιοζηλευτη μεσα απο το πρισμα της δικης της ιδιαιτερης ισως καθημερινοτητας τον ερωτα, τη φιλια, τη ζωη την ιδια και το θανατο και να τους αποδιδει τις πραγματικες τους διαστασεις, να τους παραχωρει το μεγαλειο που τους αξιζει και να τα απαλασσει απο μικροτητες και υπεκφυγες "τυπου".
Ταυτιστηκα απλα. Για μενα τα γραπτα της ειναι πλεον υμνος στη γυναικεια ψυχοσυνθεση. Τα προτεινω και τα δυο σε ολους σας αλλα κυριως στα αρσενικα.
(Απο το "Ο Ανεμος Κουβαρι" Διον.Χαριτοπουλος, εκδ.Ελληνικα Γραμματα)
"Και λεω σ' ολους οχι - κι εσενα σου λεω ναι και το λεω απο Επιλογη και ειναι πολυ παιδεμενο αυτο το ναι και το εισπραττεις επειδη εισαι αυτος που νομιζω και σε διαλεξα και που δεν εχω κανενα κομπλεξ να σου παραστησω τη Μη ενδοτικη αφου για σενα και Ειμαι και το εχω Επιλεξει."
(Απο τη "Σαββατογεννημενη" Μαλβινα Καραλη, εκδ.Τσαγκαρουσιανος)
"Με κουρασε. Με τρελανε με την ασαφεια του. Οπως εκεινη τη μερα που τον παρακαλεσα. Μια ανασα, του ειπα. Ας παρουμε μια ανασα. Και εννοουσα: οπου θες κι αποψε εσυ, εναν αλλο αποψε εγω. Για να μη σου κρατησω θυμο. Ενας ισος μου αντρας - ο,τι σκατα και να μαι, ενας ισος. Ετσι τον υπολογιζα. Γι' αυτο το ειπα. Περιμενα απο τον ισο μου να καταλαβει. Δεν καταλαβε. Ποσο πνιγομουν εκεινο το βραδυ. Απο ασαφεια. Εγω θα κατσω ησυχος, ειπε. Δεν καταλαβε ποτε του τιποτα. Ετοιμος να τα χαψει ολα. Την ψυχραιμια μου ιδιως. Που ηταν η ξακουστη ευφυια του εκεινη τη νυχτα? Δεν καταλαβε. Πως αυτον εψαχνα. Να με ασφαλισει απο κεινο που οταν με πιανει με στελνει κατευθειαν στο δρομο. Δεν το καταλαβε. Αυτο εψαχνα και αυτος εψαχνε ελεφαντες στο Ιντερνετ και χωρις αυτον βαριομουν. Και χωρις αυτον εξω με περιμενε ο δρομος."
-
Δυστυχώς εδώ και περίπου δέκα χρόνια δεν έχω πολλές επαφές με τις ελληνικές λογοτεχνικές πέννες, πλην των απόλυτα κλασσικών (Καζαντζάκης, Καββαδίας, Σεφέρης, Καβάφης, Καρυωτάκης και λίγοι ακόμα).
Ως εκ τούτου θα προτείνω τίτλους που οι γνώστες της ιταλικής-ισπανικής-αγγλικής θα βρουν ιδιαίτερα απολαυστικούς:
Κατά πρώτον, ο κατ'απόλυτη έννοια αγαπημένος μου συγγραφέας τα τελευταία 3-4 χρόνια: Tiziano Terzani
Γεννημένος στη Φλωρεντία, ανταποκριτής για τον Corriere della Sera και το Der Spiegel έζησε σε πρώτο πρόσωπο όλους σχεδόν τους πολέμους και τις επαναστάσεις από το 1965 και μετά και αυτή η εμπειρία του χάρισε τη δύναμη να στρέψει το λόγο του ενεντίον του κάθε πολέμου! Υπέροχη γραφή και anteprima νοσταλγίας για ένα κόσμο ο οποίος όχι μόνο μπορεί, αλλά τελικά δεν είναι και τόσο δύσκολο να είναι λίγο καλύτερος.
Ο μεγαλύτερος χιλιανός συγγραφέας του εικοστού αιώνα, ο μύθος της χιλιανής νεολαίας (σαν το δικό μας Καββαδία), ο άνθρωπος που έστειλε σπίτι τους τους "βαθυστόχαστους ακαδημαϊκούς" : Francisco Coloane!
Ένας γίγαντας της λογοτεχνίας: οι ήρωές του παγωμένοι και γκρίζοι σαν τη γη της Παταγωνίας, φαλαινοθηρικά και gauchos ριγμένοι στις μυλόπετρες της ζωής! Έτσι απλά. Κι όμως εκεί που έχεις πλέον πιστέψει ότι όλα αυτά αντιμετωπίζονται με χειρουργική ψυχρότητα σαν απλά χρονογραφήματα, νιώθεις τη θέρμη μιας σπίθας που ολοένα μεγαλώνει και τελικά ανακαλύπτεις την ανθρώπινη φλόγα που καίει μέσα στο έργο του Coloane και το ασύλληπτο μεγαλείο του μικρού...
-
ΗΤΤΑ (Απο τη συλλογη ποιηματων και πεζων του Χαλιλ Γκιμπραν, «Ο Τρελλος». Κυκλοφορει απο διαφορες εκδοσεις. Ενδεικτικα αναφερω τις: Ιαμβλιχος, Πυρινος Κοσμος, Μπουκουμανης. Η τιμη ειναι τοσο εξευτελιστικη που δεν αξιζει να αναφερθει)
Ηττα, ηττα μου, μοναξια μου κι ερημια μου.
Για μενα αξιζεις πιοτερο απο χιλιους θριαμβους.
Κι εισαι μες στην καρδια μου πιο γλυκια απ΄ολη τη δοξα του κοσμου.
Ηττα, ηττα μου, αυτογνωσια μου κι αψηφισια μου.
Χαρη σε σενα, ξερω πως ακομα ειμαι νεος και γοργοποδαρος.
Και δεν μπορουν οι μαραμενες δαφνες να με παγιδεψουν.
Μεσα σε σενα βρηκα απαγγειο στη μοναξια μου.
Και τη χαρα να με ντρεπονται και να με καταφρονουν.
(……………………………………………………………)
Ηττα, ηττα μου, αθανατο θαρρος μου. Μαζι εσυ κι εγω γελαμε με την καταιγιδα.
Μαζι θα σκαβουμε ταφους για ολα κεινα που πεθαινουν μεσα μας.
Και θα στεκομαστε αποφασιστικα στον ηλιο
Και θα μαστε επικινδυνοι.
Ο Χαλιλ Γκιμπραν γεννηθηκε στο Λιβανο το 1883 και πεθανε στη Νεα Υορκη το 1931. Αρχικα ασχοληθηκε με τη ζωγραφικη και κατοπιν με τη συγγραφη. Τα εργα του, γραμμενα στην αραβικη και την αγγλικη γλωσσα, ειναι επηρρεασμενα απο τη Βιβλο,τον Νιτσε και τον Γουιλιαμ Μπλεικ. Τα θεματα του αφορουν την αγαπη, το θανατο, τον κοσμο και εκφραζουν τις μεταφυσικες αναζητησεις του συγγραφεα. Τα εργα του μεταφραστηκαν σ' ολο σχεδον τον κοσμο και ασκησαν μεγαλη επιρροη. Ο Χαλιλ Γκιμπραν, αναμεσα στ' αλλα, εχει γραψει τα εξης: Ο Τρελλος, Νυμφες της Κοιλαδας, Θυελλες, Λιτανειες, Ο Προφητης, Αμμος και Αφρος, Ιησους, ο Υιος του Ανθρωπου, Οι Ερωτικες Επιστολες του Προφητη, Ο Προφητης & ο Κηπος του Προφητη.
-
αυτο διαβαζω τωρα...δωρο απο μια πολύ καλη φιλη....;D
-
Α μπραβο amfenster που τοφερες στην επιφανεια αυτο το νήμα. Λοιπον ας γραψω κι εγω τον πονο μου ;D
Εχω ενα κόλλημα με τα βιβλία όπως και με την μουσική, θαθελα ναχα την δυνατοτητα ναχω πολλα ζευγαρια αυτια να ακουω ταυτοχρονα πολλες μουσικες και πολλα ζευγαρια ματια να διαβαζω παραλληλα πολλα γραφτα κειμενα. Αλλα φεύ, οσα ταξιματα και νακανα δεν εισακουσθηκα κι ετσι αναγκαζομαι να διαβαζω παραλληλα και δυο και τρια βιβλία και να ακουω διαφορετικες μουσικες χωρις μεταξυ τους σχεση αλλαζοντας δισκους η βαζοντας την τυχαια επιλογη στα μπ3.
Τεσπα ετοιμος για τον ζουρλομανδυα ειμαι αλλα θα αντεξω χεχεχεχε.
Λοιπον τι διαβαζω αυτη την εποχή.
- Φαντασματα στον εγκέφαλο του V.S.Ramachandran. Εδω ο ευφυέστατος γιατρος , καθηγητής απο τους πλεον σημαντικούς νευροεπιστημονες που το περιοδικο Newsweek μας προτρεπει σαν ενα απο τους 100 πιο σημαντικούς ανθρώπους που πρεπει να παρακολουθουμε στον 21 αιωνα, περιγράφει τα πιο παράξενα κλινικά περιστατικά αλλα και τα πιο κρυφά μυστικα που μας αποκαλύπτουν την φυση του ανθρώπου. Εξεταζεται δηλαδη χωρις να χρειαζεται ναχεις ιδιαιτερες γνωσεις ιατρικής , το τελευταιο μεγαλο θέμα στην ιατρική επιστήμη. Ο ανθρώπινος νους. Ειναι διασκεδαστικο και κατατοπιστικό, πρωτοτυπο και λογικό.
Εκδόθηκε απο τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης σε ματάφραση Θανάση Ντινόπουλου. Τιμη 20 Ευρώ.
Επαναλαμβανω δεν απαιτει ειδικες γνωσεις και διαβαζεται σαν λογετεχνικο κειμενο.
Δωρο κι ανοιγμα των οριζόντων μου απο επιστηθιο φίλο.
- Αμέσως τωρα πιά. Εύα Ομηρόλη Εκδόσεις Α.Α. Λιβανη 12 Ευρω
Για κάποιον που θα προτιμούσε ναχε καλυτερη σχεση με τον χρόνο. Για καποιον που απολαμβανει να εξαπατά τους ανθρώπους πως ταχα θαβαι συνεπης, σωστός. Λογοτεχνία που τιμαει τα ελληνικα γραμματα. Ενα παιχνιδι απολογισμου και ενα παιχνιδι με την εννοια του χρονου αλλα και του φοβου απεναντι στο χρονο. Οσα χρόνια κι αν εχει ζησει κανείς στο τελος παντοτε νομιζει πως εζησε μονο μια μερα.
- Ξεφυλλιζοντας τη σιωπη απο την Αλκυόνη Παπαδάκη. Θα μπορουσε να ναναι και Ποιηση ομως δεν ειναι. Απολογισμος κι εδω και μαλιστα σκληρός. " Σουδωσα και τη θεση μου στο παράθυρο, για ναχεις θέα" , και πιο κατω " Γινε ενας ονειροπόλος, ενας ανενταχτος, ενας αραχτός,ενας ερευνητης, ενας ακτιβιστης, ενας ανυπαρκτος, ενα ς θεατης, ενας δάσκαλος. Γινε ο,τι γουσταρεις ρε παιδακι μου. Εγω μαζι σου. Μόνο αυτό που προσπαθουν με τόσο πείσμα να σε καμουν, πρόσεξε να μη γινεις. Ενας χρησιμος ηλίθιος.".
Αυτα και βεβαια θα επανελθω ;) ;D
-
ετσι γιανα πω και εγω τα αμαρτηματα μου...
Υποθεση Ριμαν , η εμμονη με τους πρωτους αριθμους - John Derbyshire δωρακι.....
Εκδοσεις τραυλος. Χρηματα ιδεα δεν εχω..κοντα 25 ε...Το ολο σκηνικο ιστορικα και καπως μαθηματικα γυρω απο την υποθεση των πρωτων αριθμων. Αρκετα ενδιαφερον..
Τελειωσα τον μικρο νικολα...και αυτο δωρο απο αγαπημενο προσωπο...πολύ καλο, ιστοριες μαζεμενες απο τα παλια βιβλια ( χρονικα ) ανεκδοτες μεχρι σημερα. αυτο και το Γιλμπραν....επισης δωρο απο ενα πολύ αγαπητο προσωπο...
-
αυτο διαβαζω τωρα...δωρο απο μια πολύ καλη φιλη....;D
Ε ετσι ειναι, τα βιβλια πρεπει να αλλαζουν χερια συχνα, να μοιραζονται αναμεσα στους φιλους. "Φιλος εδωσε σε φιλο τριανταφυλλο με φυλλο" ενα πραγμα... ;D ;D ;D ;D
-
Ξεφυλλιζοντας τη σιωπη απο την Αλκυόνη Παπαδάκη.
Μπηκε στα "υπ' οψην"... ;) ;D
-
Πόνος κι αυτός...διπλός! Και οικονομικός αλλά και χωρητικότητας!
Η σχέση μου με το βιβλίο συναρπαστική.
Λίγο καιρό πριν διάβασα ''Ο παλιάτσος και η Άνιμα'' της Μ. Βαμβουνάκη, εκδόσεις Ψυχογιός.
Είναι μια συγγραφέας που αγαπώ πολύ μάλλον λόγω της ιδιαίτερης ενσυναίσθησης που αντιλαμβάνομαι να τη διακρίνει μέσα από τα γραπτά της.
...Το φοβερό δώρο της ελευθερίας του ανθρώπου δεν μπορεί να το πειράξει κανείς. Και ελευθερία θα πει να μπορείς να επιλέξεις και το κακό. Να μπορείς, αν θες, να χαθείς...
Διαβάζω τώρα '' Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη γυναίκα του με ένα καπέλο'' του Όλιβερ Σακς, Εκδόσεις Καστανιώτη από τη Σειρά Νευροψυχολογία.
''Βαρύ'' βιβλίο εξαιτίας του αντικειμένου του παρ' όλο που είναι γραμμένο απλά και δεν απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις από τον αναγνώστη. Έχει πολύ ενδιαφέρον.
...Στο εκπληκτικό του βιβλίο ο Όλιβερ Σακς διηγείται τις ιστορίες ασθενών χαμένων μέσα στον παράξενο λαβύρινθο των νευρολογικών διαταραχών. Είναι ιστορίες ανθρώπων που πάσχουν από περίεργες εκτροπές της αντίληψης και της νόησης. Αν και ασύλληπτα παράξενες, οι ιστορίες αυτές παραμένουν βαθιά ανθρώπινες μελέτες της ζωής που πολεμά ενάντια σε απίστευτες εκτροπές... (New York Magazine)
''Η γυναίκα που πετάει'' του Μένη Κουμανταρέα'' είναι το βιβλίο που ξεκίνησα να διαβάζω μόλις σήμερα.
- Ξεφυλλιζοντας τη σιωπη απο την Αλκυόνη Παπαδάκη.
Καινούριο; Πως και δεν το πήρα είδηση; ???
-
Ναι Ηλιάννα,
τι ωραία που "ξεθάφτηκε"αυτό το θέμα!
Ένα βιβλίο που απόλαυσα πρόσφατα,είναι "Οι ήσυχες μέρες στο Κλισί" του Χένρι Μίλερ.
Έτσι κι αλλιώς μου αρέσει πολύ η γραφή του Μίλερ και σ'αυτό το βιβλίο μπορείς να απολαύσεις την σκέψη του πανω στα θέματα που τον απασχόλησαν τόσο στη ζωή,όσο και στα υπόλοιπα έργα του.
Το βιβλίο αυτό είναι οι βόλτες στο Παρίσι την δεκαετία του '30 ,τα καφενεία της διανόησης,οι ράθυμες μέρες της ποίησης ,η φιλία και
οι συζητήσεις δύο αντρών για τα ερωτηματικά ,τα μυστήρια ,τον έρωτα .
Κυκλοφορεί απο τις εκδοσεις Μεταίχμιο ,σε μετάφραση του Γιώργου Μπαμπασάκη .
''Η γυναίκα που πετάει'' του Μένη Κουμανταρέα'' είναι το βιβλίο που ξεκίνησα να διαβάζω μόλις σήμερα.
Ω μου αρέσει ο Κουμανταρέας!
Κατερίνα ,όταν το ..αποτελειώσεις ,
περιμένουμε κριτικές :)
-
Herman Keyserling:
πέρα απ'το φιλόσοφο ("η φιλοσοφία ως τέχνη"), υπάρχει και ο ταξιδιώτης, κάπου στο 1910-1920, που αναδύεται μέσα από τα δύο ημερολόγια: το πρώτο σχεδόν εξ'ολοκλήρου αφιερωμένο στην Ινδία, και το δεύτερο μοιρασμένο ανάμεσα στην Κίνα, την Ιαπωνία και τις Η.Π.Α.
Διαφορετικά αρώματα, εκτυφλωτικά χρώματα, τυπική ανατολική ραθυμία, αλλά και εν τη γενέσει κοσμοπολιτισμός του λιμανιού, σ'ένα κόσμο που (όταν τον κοιτάμε εκ των υστέρων) φαίνεται να οδεύει νωχελικά προς το τέλος του...
-
Aνθολογία νεαρών ποιημάτων, Ροές, σε επιμέλεια Π. Παμπούδη. Ξεκίνησε από ένα διαγωνισμό του περιοδικού της Φιλοσοφικής Αθηνών και είναι η πρώτη φορά, μετά από χρόνια, που επιχειρείται -επίσημα και οργανωμένα- να χαρτογραφηθεί η ματιά της νεότερης γενιάς (γ.1971-1985) πάνω στην ποίηση. Σύμφωνα με την επιμελήτρια, από αυτό το βιβλίο θα ξεκινούσαν οι Αυριανοί, αίτημα και ευχή για την ιστορική συνέχεια (ή μάλλον τον επαναπροσδιορισμό) αυτού του λογοτεχνικού είδους στον τόπο μας. Εύχομαι να μην περιμένουμε μάταια πάλι. Κρατώ ως μελλοντική παρακαταθήκη το όνοματα των Ρ. Μαλτέζου και Δ. Παπανικολάου.
Les Stoiciens et l'âme - J.P. Gourinat, Ινστιτούτο του Βιβλίου, μτφρ. Κ.Ν. Πετρόπουλος. Δώρο, μόλις το ξεκίνησα και κάτι μου λέει πως θα το εκτιμήσω ιδιαίτερα.
Μαντίνεια - Μάριος Μαρκίδης, Ερασμος. Ποιητική σύνθεση του σπουδαίου, μα φοβάμαι εν πολλοίς άγνωστου, δημιουργού της "γενιάς" του '60. Ενα ορμητικό οδοιπορικό απολογισμού πάνω στις διαλυμένες ιδεολογίες, από ανθρώπους που η Ιστορία έφερε δεύτερους και καταϊδρωμένους στα χαρτιά της, έπειτα από τη μεταπολεμική εποχή των "μεγάλων οραμάτων".
Ομόνοια 2000: Ταξίδι στον ομφαλό της Αθήνας - Φ. Φιλίππου (κείμενα) / Στρ. Καλαφάτης (φωτογραφίες), Αγρα. Δεύτερη φορά που το διαβάζω. Μεικτή έκδοση, προσπάθεια καταγραφής της ζωής και της εξέλιξης της ιστορικής πλατείας, που λειτουργεί σαν αφορμή και για μια παράλληλη ιστορική αναδρομή μέσα από πρόσωπα, τόπους και καταστάσεις που -πλέον- ανήκουν στον προηγούμενο αιώνα. Εξαιρετικά ενδιαφέρον, τόσο σαν μελέτη όσο και σαν αντίδοτο μνήμης, και με "κινηματογραφική" αποτύπωση. Τις προμετωπίδες κάθε κεφαλαιου κοσμούν μότο δια χειρός συγγραφέων, ποιητών και τραγουδοποιών που φιλοξένησαν κάποιο σημείο, φιγούρα ή λεπτομέρεια της Ομόνοιας στα λόγια τους. "Ούτε ένας από αυτούς δε θα υπάρχει σε εκατό χρόνια"
-
Εγώ θα πρότεινα ένα οποιοδήποτε βιβλίο που να αναφέρεται σε μεταφυσικά φαινόμενα!
Ή τέλος πάντων σε κάποιο ανεξήγητο φαινόμενο.
-
Λέγοντας ιστορίες
Απο τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Πρόκειται για μια συλλογή απο 21 διηγήματα καταξιωμένων συγγραφέων απο όλο τον κόσμο.
Πολυδιάστατο βιβλίο ,που φιλοξενεί διάφορες γραφές και σε ταξιδεύει στην σκέψη του κόσμου.
Τα έσοδα του βιβλίου ,σε κάθε χώρα που κυκλοφορεί ,θα διατίθονται σε φορείς προληπτικής εκπαίδευσης κατά του AIDS και συνάμα στην ιατρική περίθαλψη ατόμων που νοσούν.
Οι συγγραφείς που αφιλοκερδώς έδωσαν τις ιστορίες τους ,είναι οι :
Γούντι Άλλεν ,Τζων Άπνταϊκ ,Μάργκαρετ Άτγουντ ,Τσινούα Ατσέμπε ,Κρίστα Βόλφ ,Ναντίν Γκόρντιμερ ,Γκύντερ Γκράς ,Πωλ Θερού ,Χανίφ Κιουρέισι ,Κλαούντιο Μάγκρις ,Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ,Άρθουρ Μίλλερ ,Ιζέκιελ Εσ'κία Μφαλέλε ,Τζαμπούλο Ντέμπελε ,Κενζαπούρο Όε ,Άμος Οζ ,Σάλμαν Ρούσντι ,Ζοζέ Σαραμάγκου ,Σούζαν Σόνταγκ ,Ίνγκο Σούλτσε ,Μισέλ Τουρνιέ.
Είναι ένα βιβλίο που θυμάμαι συχνά και το ανοίγω ξανά για να διαβάσω πάλι εκείνη ή την άλλη ιστορία.
Η πρώτη έκδοση ήταν το 2005.
Δυστυχώς δεν θυμάμαι τιμή - ε..φυσικά ;D - και δεν ξέρω πόσες εκδόσεις ακολούθησαν.. :)
-
"Γαλαξιακη αυτοκρατορια" και οι 6 τομοι..του Ισαακ Ασιμωφ...2 μηνες λιωσιμο για μια εξαλογια πολυ καλυτερη και απο τον πολεμο των αστρων..με 60-80Ε ολα μαζι :) Εκδοσεις Κακτος
-
Ο Μαύρος Πύργος απο Stephen King.
Μια 7λογία, που ξεκινάει απο τα πρώτα συγραφικά του χρόνια. Πιο πολύ φαντασίας, παρα τρόμου που μας έχει συνηθίσει, καταφέρνει να ξεδιπλώσει έναν ολόκληρο κόσμο πάνω στο χαρτί, μιλώντας "... για τα πράγματα που μας κάνουν ανθρώπινους:την αγάπη, την απώλεια τη θλίψη ,τη περηφάνια, το κουράγιο,την ελπίδα, και την εξιλεωτική δύναμη των δεύτερων ευκαιριών...."
Η πρόκληση για τους περισσότερους είναι το ξεκίνημα σε αυτά τα βιβλία.... Αμα όμως κάποιος τελειώσει το πρώτο, είναι ένα βήμα πιο κοντά στο Πύργο...Και θα θέλει να συνεχίσει...
-
Διαβάζω τον παίκτη του Ντοστογιέφσκι αυτή την εποχή... Μόλις τελέιωσα το 1984, το οποίο με συγκλόνησε...
-
Ηλιαννα πραγματικα πολυ χαιρομαι που ξεθαψες αυτο το θεμα!!
Εψαχνα κατι αναλογο αλλα καπου στο δρομο με επαιρνε η μπαλα... ::)
Εγω διαβαζω το "η θεραπεια του Σοπεναουερ" αυτο τον καιρο
του Irvin Yalom
εκδοσεις Αγρα.
"... Το ταλεντο ειναι σαν το σκοπευτη που χτυπαει εναν στοχο, τον οποιο οι αλλοι δεν μπορουν να πετυχουν.
Η μεγαλοφυια ειναι σαν το σκοπευτη που χτυπαει εναν στοχο, τον οποιο οι αλλοι δεν μπορουν καν να δουν..."
Την καλησπερα μου!
-
Διαβάζω τον παίκτη του Ντοστογιέφσκι αυτή την εποχή... Μόλις τελέιωσα το 1984, το οποίο με συγκλόνησε...
Μεγάλε Holy Diver! Ό,τι και να πεις για το Ντοστογιέφσκυ είναι πάρα πολύ λίγο... Ο παίκτης, υπέροχο! Το πρώτο του βιβλίο που είχα διαβάσει!
-
Τζούλια, τη ''Γυναίκα που πετάει'' την έχω ήδη φτάσει στη μέση (και δεν είναι και μικρού όγκου βιβλίο) αυτό από μόνο του λέει πολλά. Μου αρέσει πολύ. Η γραφή του Κουμανταρέα απλή , καυστική και απολαυστική όπως πάντα.
Με την ολοκλήρωση του βιβλίου θα επανέλθω με περισσότερες λεπτομέρειες. :)
Εγω διαβαζω το "η θεραπεια του Σοπεναουερ"
Πως σου φαίνεται; Νομίζω ότι μετά το "Όταν έκλαψε ο Νίτσε'' (που το βάζω πρώτο στη λίστα των δικών του) είναι το δεύτερο καλύτερό του.
Την έχει ''δει'' βέβαια κάπως ο Γιάλομ (και σε μερικά σημεία απ' τον τρόπο που γράφει όσα γράφει γίνεται εμφανές) αλλά παρ' όλα αυτά έχει να πει πράγματα.
-
Εγώ διάβασα τη Θεραπεία του Σοπενάουερ και τώρα λέω να ξεκινήσω το Όταν έκλαψε ο Νίτσε....
Στην αρχή με ξένισε η θεραπεία αλλά στο τέλος μου άφησε μια γλυκιά μελαγχολία...
Να δω τώρα τι λέει και ο Νίτσε...
-
Fsl, εσύ θα τα διαβάσεις με την ανάποδη σειρά από αυτή που τα διάβασα εγώ.
Είμαι περίεργη να μου πεις όταν διαβάσεις και το Νίτσε αν θα σου φανεί καλύτερο ή όχι της Θεραπείας του Σοπενάουερ. Μερικές φορές παίζει ρόλο και η πρώτη ''επαφή'' με κάθε συγγραφέα. Θα περιμένω να μου πεις εντυπώσεις :)
-
Πίσω απο Πέπλο Μυστηρίου - Σωτηρία Λεονάρδου
Φίλος καλός με ενημερωσε σχετικά με την κυκλοφορία του βιβλίου της, και ΝΑΙ καλα καταλαβατε η γνωστη Ιέρεια του τραγουδιου μας, η σεναριογράφος της πολυβραβευμενης κινηματογραφικής ταινίας Ρεμπέτικο, η μοναδικη Λεοναρδου τελος του 2006 εξεδωσε μυθιστορημα?? - βιβλίο μοναδικο, λογοτεχνικό ενα βιβλίο αναζητησης, με προσχημα την αναζητηση της χαμένης φυλης Ντογκαν (φυλη που πριν χρονια με σημαδεψε κι εψαχνα απεγνωσμενα να βρω στοιχεια της :o) αλλα κυριως την αναζητηση ενος χαμενου φιλου της στην ουσια αναζητει τις βαθιες ριζες της υπαρξης της και μαγευει με τις γνωσεις της και το γραψιμο της τον αναγνωστη. Το διαβασα μεσα σε ενα διωρο αλλωστε οι 108 σελιδες του δεν αντιστεκονται ιδιαιτερα και δεν τις αποχωριζεσαι παρα μοναχα οταν διαπιστωνεις οτι γυρισες και το οπισθοφυλλο και η αναγνωση τελέιωσε.
Ποια ειναι ομως η Σωτηρία Λεονάρδου.
Γεννηθηκε στην Αθήνα. Σπουδασε μουσικη,θεατρο,χορό και πολεμικές τεχνες (ακους Συμεων?)
Παρακολούθησε θεατρικά σεμινάρια απο τον Γκροτόφσκι στη Νοτια Ιταλία, σεμιναριο Ινδικού θεάτρου Κατάκαλι στην Ινδία
και αφρικανικη τελετουργική μαγεία στο θέατρο στη Νοτια Αφρική.
Πρωταγωνιστησε στις παρακάτω ταινίες:
1983 Ρεμπέτικο, 1985 Ανταύγειες πάθους, 1986 Ντανίλο τρέλες, 1995 Ακροπόλ-Π Βουλγαρη, 1999 Η Κοιλια της μέλισσας,2000 Ο χαρος βγηκε παγανιά, 2005 Η τελευταία πορνοταινία.
Στο θέατρο εχει παίξει την Αντιγόνη του Σοφοκλή στο αρχαιο θεατρο της Ελευσίνας 1988, στους Πέρσες του Αισχύλου στο Λυκαβητό 1995, στο Δίκρανος Ντισνευ του Φιλίπ Ριντλευ στον Τεχνοχωρο 1997, στο Ρομπέρτο Τσουκο του Κορτές με την θεατρικη Ομάδα Ιηττός 1998, στον Ορέστη του Ευρυπίδη με την θεατρικη ομάδα Ιηττος και σε μετάφραση Γιαννη Τσαρουχη 2000, και Η Γυναικα του Σωκράτη μονολογος του Δ Κολλατου 2002.
Στην τηλεόραση επαιξε στα σηριαλ Οικογένεια Ζαρντη 1984, Το παθος 1985
Δισκογραφικα την συνανταμε στο σαουντρακ της ταινιας Το Ρεμπετικο 1983, 60 ζόρικα λεπτα στο Φαναρι του Διογενη με τον Νικόλα Ασιμο 1987, Δεν Εχω Χρόνο Ματια μου προσωπικος δισκος 1996, Mis-προσωπικος δισκος 1999. Συμμετεχει στον δισκο των Πυξ Λαξ Οι πρίγκιπες της Δυτικης Οχθης 1997 και στον δισκο του Μιχαλη Νικολουδη - Γυναικες 2006.
Ας αναφερω και τα βραβεια που πηρε σ αυτη της την διαδρομη.
1984 - 1ο γυναικειου ρολου Φεστιβαλ Θεσσαλονικης για το Ρεμπετικο
1985 - 1ο κρατκο βραβειο σεναριου για την ταινια Ρεμπέτκο
1985 1ο κορφιατικο βραβειο γυναικειου ρολου για την ταινια Ρεμπέτικο
1986 Τιμητικη διακριση Ακαδημιας Αλεξάνδρειας για το συνολο της ταινιας Ρεμπετικο
1996 2ο κρατικο βραβειο γυναικειου ρολου για την ταινία Ακροπολ του Παντελη Βούλγαρη.
-
Πίσω απο Πέπλο Μυστηρίου - Σωτηρία Λεονάρδου
Να σου πω, επειδη οπως παω θα... πουληθω για να αγοραζω ΚΑΙ βιβλια, δεν ξεκινας σιγα-σιγα να σκαναρεις και να στελνεις? Ε, 108 σελιδουλες ειναι, δεν θα σου παρει και πολυ... ;D ;D ;D ;D ;D
-
Να σου πω, επειδη οπως παω θα... πουληθω για να αγοραζω ΚΑΙ βιβλια, δεν ξεκινας σιγα-σιγα να σκαναρεις και να στελνεις? Ε, 108 σελιδουλες ειναι, δεν θα σου παρει και πολυ... ;D ;D ;D ;D ;D
Απλος στρατιώτης στις επιθυμιες σου. Στις διαταγες σου υπακουω και σκαναρω , αλλα να σου πω 9 ευρωπουλα κανει ολο κι ολο τι ειναι 9 ευρωπουλα 2 καφεδες κολωνακιωτικοι ειναι και χωρις το πουρμπουαρ ;) ;) ;D ;D
-
Όπου βρείτε το βιβλίο "Ο λύκος της στέπας" του Έρμαν Έσσε, αγοράστε το χωρίς δεύτερη σκέψη.
-
Όπου βρείτε το βιβλίο "Ο λύκος της στέπας" του Έρμαν Έσσε, αγοράστε το χωρίς δεύτερη σκέψη.
Και υμείς το αυτό δια το "Νάρκισσο και Χρυσόστομο" (δεν είμαι σίγουρος για τον ελληνικό τίτλο) και το "Siddharta" του ιδίου...
-
Όπου βρείτε το βιβλίο "Ο λύκος της στέπας" του Έρμαν Έσσε, αγοράστε το χωρίς δεύτερη σκέψη.
Και υμείς το αυτό δια το "Νάρκισσο και Χρυσόστομο" (δεν είμαι σίγουρος για τον ελληνικό τίτλο) και το "Siddharta" του ιδίου...
Τα διάβασα και τα 2! Το "Siddarta" με κούρασε, το "Νάρκισσος..." ήταν καταπληκτικό!
-
Εγω διαβαζω το "η θεραπεια του Σοπεναουερ"
Πως σου φαίνεται; Νομίζω ότι μετά το "Όταν έκλαψε ο Νίτσε'' (που το βάζω πρώτο στη λίστα των δικών του) είναι το δεύτερο καλύτερό του.
Την έχει ''δει'' βέβαια κάπως ο Γιάλομ (και σε μερικά σημεία απ' τον τρόπο που γράφει όσα γράφει γίνεται εμφανές) αλλά παρ' όλα αυτά έχει να πει πράγματα.
Με ειχε συγκλονισει τοσο το "οταν εκλαψε ο Νιτσε" που πηρα αμεσως και "τη θεραπεια του Σοπεναουερ", καθως επισης και το"στο ντιβανι" το οποιο δεν εχω αρχισει ακομα...
Ειναι πολυ ενδιαφερον, το εχω φτασει λιγο παραπανω 'απ τη μεση (πανε οι εποχες που διαβαζα 2 την εβδομαδα :( ) θα σου απαντησω οταν το τελειωσω :).
Mεχρι αυτο το σημειο, πιστευω πως εχει πολλα να πει, και εχει βρει εναν πολυ καλο τροπο να το κανει... Mεταφερει τη ζωη μεγαλων φιλοσοφων, και μερος των εργων τους σε ενα μυθιστορημα... πολυ εξυπνο!
Ειχα διαβασει το "ταδε εφη ζαρατουστρας" και τη βιογραφια του Νιτσε πριν το μυθιστορημα του Yalom, εχει καταφερει να δωσει προς ευρεια αναγνωση βαθειες εννοιες, σε αναλαφρη μορφη!! Μια καποια επαρση ειναι εμφανης αλλα οχι ενοχλητικη σε συγκριση με ολα τ'αλλα ;)
-
Κατερίνα ,να διαβάσεις του Κουμανταρέα και το " Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω " αν δεν το έχεις ήδη .
Φαντάζομαι ,Τα καημένα ,την Βιοτεχνία υαλικών ,την Κυρία Κούλα ,το Σεραφείμ και Χερουβείμ τα έχεις υπ'όψη σου . :)
Mymood ,της Ομηρόλη έχω διαβάσει τους Αναλφάβητους του Έρωτα ,
αλλά δεν μου άρεσε καθόλου.Οι ήρωες ήταν ασυνεπείς,η ιστορία κοβόταν και πιανόταν απο αλλού ,
σαν να μην ήξερε κι η ίδια που θα ήθελε να επικεντρωθεί.
Ήταν όμως το πρώτο της βιβλίο αν δεν κάνω λάθος ε;
Το έχεις διαβάσει;Κι αν ναι ,το Αμέσως τώρα πια είναι παρόμοιο ή βρίσκεις πως εξελίχθηκε;
Επίσης δεν μου άρεσε και Το χρώμα του φεγγαριού της Αλκυόνης Παπαδάκη..
Μα της Λεονάρδου ,που μας προτείνεις ,θα σπεύσω να τα δώσω τα 9 ευρώπουλα..
Κι επιφυλάσσομαι να κεράσω και καφέδες..
-
Κατερίνα ,να διαβάσεις του Κουμανταρέα και το " Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω " αν δεν το έχεις ήδη .
Φαντάζομαι ,Τα καημένα ,την Βιοτεχνία υαλικών ,την Κυρία Κούλα ,το Σεραφείμ και Χερουβείμ τα έχεις υπ'όψη σου . :)
Οχι δεν τα ειχα υπ'οψη μου, αλλα θα επανορθωσω ;)
Καθως επισης και την προταση του Mymood. Εχω εμπιστοσυνη και στους 2 σας ;D
-
...και ανακαλυψα μια αλλη Μαλβινα σχεδον 5 χρονια απο το θανατο της.
... την απολυτα θηλυκη της ψυχη και την απαραμιλλη ευκολια της να βλεπει με διαυγεια αξιοζηλευτη μεσα απο το πρισμα της δικης της ιδιαιτερης ισως καθημερινοτητας τον ερωτα, τη φιλια, τη ζωη την ιδια και το θανατο και να τους αποδιδει τις πραγματικες τους διαστασεις, να τους παραχωρει το μεγαλειο που τους αξιζει και να τα απαλασσει απο μικροτητες και υπεκφυγες "τυπου".
Όταν διάβασα αυτό το βιβλίο εντυπωσιάστηκα.
Κατ' αρχάς από αυτήν την ''πλευρά'' της Μαλβίνας που δεν υποψιαζόμουν καν και κατά δεύτερον από τη ''μαγκιά'' της ψυχής της που ξεδιπλώνεται με αφάνταστο μεγαλείο μέσα από τα μάτια του Χαριτόπουλου.
Τζούλια, ''Η γυναίκα που πετάει'' ολοκληρώθηκε ;D ως ανάγνωσμα.
Έντεκα διηγήματα - κάποια σαφώς καλύτερα από κάποια άλλα - κατά την γνώμη μου.
Σαν σύνολο πιστεύω πως αξίζει να διαβαστεί.
Κατασταλαγμένα μεστός ο Κουμανταρέας καταφέρνει με ιδιαίτερη απλότητα στη γραφή και με καθημερινές ιστορίες - κάποιες από αυτές (ίσως και όλες) αληθινές - να μιλήσει για σημαντικά θέματα βλέποντάς τα από μια διαφορετική γωνιά από ότι συνήθως τα βλέπουμε οι περισσότεροι.
Τα άλλα βιβλία του Κουμανταρέα που αναφέρεις τα έχω υπόψη μου, δεν τα έχω διαβάσει όμως. Στο άμεσο μέλλον όμως θα φροντίσω να αγοράσω το '' Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω'' αφού μου το προτείνεις :)
Τη Δόνα Φλορ... την αγόρασα αλλά ακόμα δεν την έχω ξεκινήσει.
Έπιασα Hesse τώρα , "Το νησί των Ονείρων''.
Νεώτερα στην πορεία :)
Η Ομηρόλη δεν μου αρέσει κι εμένα. Τους ''Αναλφάβητους του έρωτα'' έχω διαβάσει και τη ''Σεισάχθεια''. Το δεύτερο πολύ καλύτερο του πρώτου αλλά και πάλι δε θα έλεγα πως ήταν κάτι ιδιαίτερο.
Κατά την γνώμη μου το καλύτερο της Αλκυόνης Παπαδάκη είναι "Οι Κάργιες".
Argentina, το ''Ντιβάνι'' του Yalom με είχε απογοητεύσει. Περιμένω και τη δική σου άποψη όταν το διαβάσεις. :)
-
Κατερίνα (Pinelopi) να την διαβάσεις την Δόνα Φλορ ,είναι
απολαυστικό κι ανάλαφρο βιβλίο.
Σχεδόν σε μεταφέρει στο Μακόντο και τις μυρωδιές του
αν και βέβαια δεν είναι Μάρκες..
Μόλις χθές πήρα το "Με το βήμα του κάβουρα-θερμοί πόλεμοι και λαϊκισμός των Μ.Μ.Ε "
του Ουμπέρτο Έκο.
Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα
Δεν έχω προλάβει να διαβάσω ούτε μια γραμμή ακόμα,
γι 'αυτό σας γράφω το σημείωμα στο οπισθόφυλλο.
"Αλλά οι καιροί είναι σκοτεινοί και τα ήθη διεφθαρμένα ,
και ακόμα και το δικαίωμα στην κριτική ,
όταν δεν καταπνίγεται απο λογοκριτικά μέτρα ,
καταδηλώνεται στη λαϊκή οργή.
Δημοσιεύω λοιπόν αυτά τα κείμενα
υπο τη σκέπη της θετικής αντιπάθειας
που προασπίζω "
-------------------------------------------
Λοιπόν μια και το διάβασα λίγο,ας πούμε κάποια πράγματα.
Το βιβλίο αυτό είναι μια συλλογή διαλέξεων και παλαιότερων κειμένων του Εκο γραμμένα όλα ανάμεσα στο 2000-2005 .
Απ'ότι λέει κι ίδιος ,αυτή η περίοδος είναι κρίσιμη.
Ξεκινάει με την 11η Σεπτεμβρίου και συνεχίζει με τους πολέμους στο Αφγανιστάν και Ιράκ,
ενω στην χώρα του ,ανεβαίνει ο Μπερλουσκόνι στην εξουσία.
Τα άρθρα του λοιπόν,αφορούν τα πολιτικά και επικοινωνιακά γεγονότα των τελευταίων 5-6 χρόνων.
Η γραφή του Εκο είναι ενδιαφέρουσα και χωρίς να είναι απλή,αποφεύγει να γίνεται υπερβολικά συμπυκνωμένη .
Εξ'άλλου δεν γράφει φιλοσοφικά,μα σημειολογικά..-αν μπορώ να το θέσω έτσι .
Kain ,δεν έχω διαβάσει το Πώς Να Διαψεύδετε Μια Διάψευση Και Άλλες Οδηγίες Χρήσεως .Ωραία :)
Μου αρέσει όμως η σκέψη του Εκο και απο τις ίδιες εκδόσεις (Ελληνικά Γράμματα),έχω απολαύσει
το Πρώτο Ελάχιστο Ημερολόγιο (Κείμενα "πλαστά" ,παρωδίες και "ασκήσεις λογοτεχνικής παραποίησης")
Πραγματικά,ευφυέστατα δοσμένα "σοβαρά" κείμενα ,που η ...σοβαρότητα τους σε κάνει συχνά να χαμογελάς ,ως και να γελάσεις κανονικότατα μπορώ να πω..
το Μεταξύ ψεύδους και ειρωνίας (Μελέτη του ψεύδους βασισμένη σε διάσημους ψεύτες ,όπως ο Καλιόστρο )
Ειλικρινά,θυμάμαι ελάχιστα απο αυτό το βιβλίο!
το Τι πιστεύει αυτός που δεν πιστεύει; (Η αλληλογραφία μεταξύ του Εκο και του καρδινάλιου Κάρλο Μαρία Μαρτίνι)
Το οποίο είναι και ανάμεσα στα πρώτα στις προτιμήσεις μου.
και τώρα πρόσφατα ,τέλειωσα Η δύναμη των λέξεων των Eco,Giudice και Ravasi .
(Οι συγγραφείς σκέφτονται ,μελετάνε και σχολιάζουν ιερά κείμενα ,λατινικά και ελληνικά και αναλύουν την σχέση λόγου-εξουσίας)
Μου άρεσε πολύ αν και πρέπει να το ξαναδιαβάσεις αφού το διαβάσεις... ;D
-
του Ουμπέρτο Έκο
Mια ωραία επιλογή (και λίγο "ανορθόδοξη") από τον ίδιο συγγραφέα είναι το Πώς Να Διαψεύδετε Μια Διάψευση Και Άλλες Οδηγίες Χρήσεως, εκδ. Γνώση - ή αλλιώς "αφήστε ένα φιλόσοφο να διασκεδάσει σατιρίζοντας..."
-
Αντόνιο Πόρτσια «Φωνές»,Μτφρ. Βασίλης Λαλιώτης, Εκδόσεις Ινδικτος, τιμή 8 Ευρώ (δεν είναι από τσιγγουνιά, απλά τυχαίνει να προτείνω οικονομικά βιβλία… :P ;D)
Ένα ανθολόγιο, μια συλλογή αποφθεγμάτων του ίδιου του συγγραφέα που, όπως αναφέρει ο μεταφραστής «υπήρξε συγγραφέας στο βαθμό που συγκέντρωσε και τύπωσε κάτω από το όνομα Φωνές τις ακαθορίστου είδους φράσεις του». Για αυτούς που αρέσκονται στη συγκομιδή ανθών του συγκεκριμένου τύπου και για «κλεφτρόνια» σαν την γράφουσα, που στα … δύσκολα και ελλείψει «ατάκας», χρησιμοποιούν τα «έτοιμα» - φανερώνοντας όμως πάντα τις πηγές τους… Και να κάποια που πολύ εκτίμησα:
16. Δεν βρήκα σαν ποιον είμαι σε κανέναν. Και έμεινα έτσι : όπως άλλος κανείς.
174. Όταν πεθάνω, δε θα με βλέπω να πεθαίνω, για πρώτη φορά.
192. Οι σκιές : μερικές κρύβουν, άλλες αποκαλύπτουν.
218. Παράξενοι, παράξενοι, παράξενοι, ένα άπειρο από παράξενους. Κι εγώ, ένας παράξενος μόνος.
315. Φορές σκέφτομαι να κερδίσω ύψος, αλλά όχι σκαρφαλώνοντας ανθρώπους.
324. Οι νεκροί μου συνεχίζουν να υποφέρουν τον πόνο της ζωής μέσα μου.
416. Όταν δε μπορείς να με κάνεις να κλάψω ή να γελάσω, μπορείς μονάχα να με κουράσεις.
468. Άρχισα την κωμωδία μου όντας ο μοναδικός ηθοποιός και την τελειώνω όντας ο μοναδικός θεατής.
514. Φορές αυτό που επιθυμώ κι αυτό που δεν επιθυμώ κάνουν τόσες παραχωρήσεις το ένα στο άλλο που φτάνουν να μοιάζουν.
546. Το αληθινό «όλα καλά» μου το λέω στο πάτωμα πεσμένος.
547. Δινόταν σε όλους χωρίς να ακολουθεί κανέναν. Και σε εκείνον τον κόσμο, όπου σχεδόν όλοι ακολουθούν όλους, χωρίς να δίνονται σε κανέναν.
621. Εγώ δεν βρίσκομαι εδώ, αλλά εδώ έχω ενδώσει κι αγαπώ εδώ.
661. Η σοβαρότης είναι ένα ποίκιλμα της παιδικής ηλικίας που σε κάποιους ανθρώπους διαρκεί.
774. Ζω από τις αποζημιώσεις που εγώ ο ίδιος μου εκχωρώ.
952. Με κοιτάζεις τώρα. Κι αν με κοιτάζεις όχι με τα ίδια μάτια που βλέπεις εσένα όταν κοιτάζεσαι, θα είμαι πολύ σύντομα μία από τις αυταπάτες σου.
968. Όταν όλα είναι πάγος, μια κούπα με αλκοόλ… είναι όλα.
991. Εγώ βλέπω σε σένα το ωραίο, αλλά τα μάτια… Καταλαβαίνω. Δεν είναι πράγμα των ματιών το ωραίο.
1006. Με το να βολεύεσαι εδώ, γέρος θα είσαι, γέρος, μονάχα γέρος, γιατί, νέος, δεν βολευόσουν εδώ.
1030. Πιστεύω πως είσαι υπερβολικά ανθρώπινος, γιατί έχεις υπερβολικά ελαττώματα.
1056. Όταν έχω ανάγκη να σου μιλήσω, προσπαθώ να σου μιλήσω όπως όταν δεν έχω ανάγκη να σου μιλήσω, για να σου μιλήσω «καλά».
Η αρίθμηση των «φωνών» που παραθέτω είναι όπως στο βιβλίο. Οι «φωνές» συνολικά είναι 1082 και χωρίζονται σε τέσσερις ενότητες : Φωνές, Νέες Φωνές, Φωνές Αφημένες και Φωνές Ανέκδοτες.
-
Η προταση:
"Ο Καβος του Αγιου Αγγελου", Ελενη Σαραντιτη, Εκδ. Καστανιωτη (γυρω στα 18 Ευρω, αν θυμαμαι καλα)
Μυθιστορημα
Εκει που ο Μυθος συναντα την Ιστορια. Δεν προσφερει ενδοσκοπησεις, απολογισμους και αναζητησεις παρα μονο αναδρομη, ταξιδι και συγκινηση. Οδοιπορικο. Καταπληκτικη γραφη, ηδυσμενος λογος μα ευκολα κατανοητος, διαβαζεται - οσο το επιτρεπουν οι 592 σελιδες του - με μια ανασα. Τα ιστορικα στοιχεια ακριβη και τεκμηριωμενα, οι πηγες παρατιθενται (ως οφειλαν) στο τελος του βιβλιου.
Απο το οπισθοφυλλο:
"Τεσσερις σπουδαιες γυναικες, τεσσερις γενιες της ιδιας φαμελιας, εκατον εικοσι χρονια στη γη της Λακωνιας, οπου ερωτες και μαχες, στερηση και ταπεινωση, εκδικηση και πραξεις θεικες, θυσιες και ολοκαυτωματα, προδοσιες, απωλειες, αλλα και η λατρεια της ζωης, δεν εχουν αρχη και τελος".
Και, για να μη λεμε μονο λογια:
"Ξεφυλλιζοντας τη σιωπη" Αλκυονη Παπαδακη: με συνοπτικες διαδικασιες αγοραστηκε, διαβαστηκε, αγαπηθηκε και προωθηθηκε ηδη ;D.
"Πισω απο πεπλο μυστηριου" Σωτηρια Λεοναρδου: ανα(κατα)ζητειται... ο ευρων, αμοιφθησεται! 8)
"Μεταξυ ψευδους και ειρωνειας" Ουμπερτο Εκο: δρομολογηθηκε. ;)
"Μαντινεια" Μαριος Μαρκιδης: αναρωτιεμαι... να το τολμησω? ::)
και ο καταλογος μακραινει...
-
Παράθυρα - του Ζαν-Μπερτραν Πονταλίς
Εκδόσεις Εστία - κατηγορία Ψυχαναλυτικά. 15Ε - 222 σελιδες
Μιλάμε για το χάρισμα της αληθινης γραφής. Εμπιστευεται περισσότερο την ονειρευόμενη σκέψη απο ο,τι τον κυριαρχημένο λόγο. Ξεκινάει με ενα υμνο για τα παράθυρα, που ανοιγονται στα μακρινά ή στα αόρατα και ολοκληρώνεται με ενα υμνο για τα ξέφωτα, αυτά τα ανόιγματα που μενουν κάποτε για καιρό στην αφάνεια.
Σκέψεις,στιγμές και συναντησεις ερχονται στην επιφανεια με τη μορφη εικονων απο ονειρα, λεξεων απο το ψυχαναλυτικο ντιβάνι, φράσεων που εντυπώθηκαν απο κάποιο βιβλίο. Μικρες ιστορίες που μοιάζουν με μικρα μυθιστορήματα.
Τρέξτε. Απίστευτο!!!!!!!!!! ;) ;D
-
"Μαντινεια" Μαριος Μαρκιδης: αναρωτιεμαι... να το τολμησω? ::)
H τιμή του, στο γνωστό κεντρικό βιβλιοπωλείο της Αθήνας επί της Γραβιάς, είναι πραγματικά εξευτελιστική.
Παρ' όλα αυτά, μπορώ να σου στείλω ένα ανθολόγιο του Μαρκίδη (τυχόν δεν τον γνωρίζεις), για να έχεις μια γενική ιδέα/εισαγωγή περί τίνος πρόκειται. Αναμένω οδηγίες.
-
Δεν ειναι το κοστος φιλε kain που με κανει να δισταζω. Ειναι η αγνοια. Αν μπορεις να βοηθησεις και να με ενημερωσεις ως συνηθως, εγκυκλο-παιδικα, πολυ ευχαριστως. ;D
-
Πολύ σύντομα κοντά σας, λοιπόν, οι αναγνωστικές "λεπτομέρειες" του τι εστί Μαρκίδης. ;)
-
τυχαινει να ειμαι και εγω κάτοχος ενος του ιδιου, που δεν εχω αρχισει ακομη...λετε να ξεκινησω;;
-
Μαριος Μαρκιδης προσκυνω στην Αθανασία Του και προσυπογραφω. :)
Α και μη ξεχάσω και το " Παρα Ταυτα" απο τις εκδόσεις Νεφέλη μιας και πιασαμε τον μεγαλυτερο της γενιας μου.
Παρα ταυτα, παρα ταυτα
ημουν μουτρωμενος σαν παιδι ( Μπλαιζ Σαντραρ) και ο Μαρκίδης μας το παραθετει πρωτο πρωτο το 2001.
Αλλα να κι ενα μικρο δειγμα γραφης του Μαρκιδη
" Δεν μπορω ομως πιο πολυ να σ αγαπησω.
Τι να την κανεις αλλωστε εσυ τη σημερινη αγαπη μου
ενόσω ολα τα ιστιοφορα των ναυπηγειων μου άλλαξαν καιρό
ενόσω πνίγηκαν τα νησιά μου
κι οι μετοχες μου έπιασαν πάτο-
Πως να τολμήσω λοιπόν να σου υπενθυμίσω
τις Κυριακές που περάσαμε μαζί
εφόσον επακολουθησαν Δευτέρες;"
-
Κι ενα ακομη δειγμα Ποιητικης γραφης του Μαρκιδη
Λαθρεμποριο, γιατρε μου, ιδεών
λαθρεμπόριο αισθημάτων.
Εκλεισα τα εξήντα κι ειμαι παρών:
ετοιμος προς εκποιησιν τραυμάτων.
Ξόδεψα τη νοσταλγία των ουρανών
βγηκα με ψευδώνυμο στο κυνηγι
Διαπρεπής στοχαστής,σώφρων,
πλην όμως η πελατεία μου λίγη."
-
Τολμάω να ζητήσω τα κάτωθι μόνο επειδή είδα ότι έχει τεθεί αυτό το θέμα (amfenster, « Απάντηση #94 στις: 11/03/07, 20:01 »)
Λοιπόν, μήπως τίποτε απ'αυτά τα μικρά ελληνικά βιβλιαράκια που λέτε θα μπορούσαν να υποστούν ένα σκανάρισμα και ν'αποσταλούν και σε μας τους ξενιτεμένους που αλλιώς δεν έχουμε τρόπο να τα βρούμε;
Ιδίως το βιβλίο της Λεονάρδου μ'ενδιαφέρει πάρα πάρα πολύ...
-
Τολμάω να ζητήσω τα κάτωθι μόνο επειδή είδα ότι έχει τεθεί αυτό το θέμα (amfenster, « Απάντηση #94 στις: 11/03/07, 20:01 »)
Να διευκρινισω πως η δικη μου εκκληση ηταν καθαρα χιουμοριστικη. Παρ' ολ' αυτα, ευχομαι να το κανει καποιος για σενα. :)
-
Τολμάω να ζητήσω τα κάτωθι μόνο επειδή είδα ότι έχει τεθεί αυτό το θέμα (amfenster, « Απάντηση #94 στις: 11/03/07, 20:01 »)
Να διευκρινισω πως η δικη μου εκκληση ηταν καθαρα χιουμοριστικη. Παρ' ολ' αυτα, ευχομαι να το κανει καποιος για σενα. :)
Ωπ, ζητώ συγνώμη, αλλά πάνω στη δίψα μου για κανά καινούριο και δη ελληνικό ανάγνωσμα, και μάλιστα δια χειρός Λεονάρδου... ψάρωσα!
Amfenster, σου ζητώ συγνώμη που χρησιμοποίησα ένα ποστ που έγραψες με άλλες προθέσεις...
-
Ένα πολύ πρωτότυπο και ενδιαφέρον μυθιστόρημα είναι "Οι ξένες λέξεις" του Βασίλη Αλεξάκη. Κυκλοφόρησε το 2003, εκδόσεις Εξάντας.
-
Ενα αποσπασμα απο το "Γραμματα σε εναν νεο ποιητη"
Του Rainer Maria Rilke
".....Επικινδυνες και βλαβερες, ειναι μοναχα εκεινες οι θλιψεις, που για να τις βουβανουμε, τις σερνουμε μεσα στον οχλο. Οπως οι αρρωστιες που γιατρευτηκαν ανοητα και επιπολαια, πισωπλατιζουν για λιγο μονο, και επειτα ξαναγυρνανε πιο τρομερες. Και στοιβαζονται εντος μας κι ειναι ζωη κι αυτες, ζωη καταφρωνεμενη ομως, χαμενη ζωη, που δεν τη ζησαμε, και που μπορει ωστοσο να μας φερει στο θανατο...
Αν ηταν βολετο ν'απλωθει η ματια μας περα απο τα συνορα της νοησης μας, και, ακομα μακρυτερα, απ' το φραχτη της διαισθησης μας, ισως να δεχομασταν με μεγαλυτερη εμπιστοσυνη τις θλιψεις μας παρα τις χαρες μας.
Γιατι τις στιγμες αυτες, κατι καινουριο σταλαζει εντος μας, κατι Αγνωστο μας διαπερνα... δειλη και τρομαγμενη η ψυχη μας βουβαινεται, ολα μεσα μας παραμεριζουν, βαθεια γαληνη απλωνεται και το καινουριο, το αγνωστο ορθωνεται στη μεση σιωπηλο.
Πιστευω πως ολες σχεδον οι θλιψεις μας, ειναι στιγμες ψυχικης εντασης, που τις υπομενουμε σαν να μας πετρωσε καποια παραλυση, τρομαγμενοι επειδη νιωθουμε πως τα ξαφνιασμενα αισθηματα μας δεν ζουν πια! Επειδη μειναμε μονοι με το ξενο εκεινο που εισχωρησε μεσα μας.... Επειδη στερηθηκαμε ολα εκεινα που μας ειχε δεσει μαζι τους η συνηθεια και η εμπιστοσυνη... επειδη στεκομαστε καταμεσης σ'ενα περασμα, που δεν μπορουμε να σταθουμε αλλο...
Γι'αυτο περναει η θλιψη απο 'κει: το καινουριο, το αγνωστο, που εχει σταλαξει εντος μας, εισχωρησε στην καρδια μας, εφτασε ως τις πιο μυχιες γωνιες της, και μαλιστα δεν ειναι πια εκει...ειναι στο αιμα μας μεσα. Κι ετσι δεν ξερουμε τι ετρεξε. Ευκολα θα μπορουσαν να μας πεισουν οτι δεν ετρεξε τιποτα, κι ωστοσο, εχουμε αλλαξει... οπως αλλαζει ενα σπιτι αμα μπει καποιος ξενος μεσα. Δεν μπορουμε να πουμε ποιος ηρθε, δε θα το μαθουμε ισως ποτε!
Πληθος σημαδια ομως δειχνουν, πως, ετσι, μ'αυτον τον τροπο, εισχωρησε εντος μας το αυριο!! Για να μεταμορφωθει μεσα στη δικη μας υποσταση πολυ πριν ερθει η ωρα του να πραγματοποιηθει στην εξωτερικη μορφη.
Η στιγμη αυτη που το Αυριο σταλαζει εντος μας, ειναι πολυ κοντυτερα στη ζωη απο κεινη την αλλη στιγμη, οπου το αυριο ερχεται μεσα στο θορυβο, τυχαια και μοιραια λες, σαν να μας το επιβαλλουν απ'εξω......"
R.M.Rilke
-
Διάβασα λίγες ημέρες πριν το Δαιμονιστή του Αύγουστου Κορτώ.
Μου φάνηκε ιδιόρρυθμο αν και έξυπνο ως θέμα, πολύ καλό στη γραφή , ιδιαίτερα σκληρό και κυνικό στην περιγραφή, συνταρακτικό στην αποκωδικοποίηση συναισθημάτων που ξετυλίγονται.
Αν το έχει διαβάσει κάποιος θα ήθελα να ανταλλάξουμε απόψεις.
Επίσης αν κάποιος γνωρίζει βιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα θα με ενδιέφεραν προκειμένου να κατανοήσω (ίσως) καλύτερα τα διαδραματιζόμενα στο βιβλίο.
-
Επίσης αν κάποιος γνωρίζει βιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα θα με ενδιέφεραν προκειμένου να κατανοήσω (ίσως) καλύτερα τα διαδραματιζόμενα στο βιβλίο.
http://www.corteau.gr/
Συμπληρώνω στα όσα αναφέρει το Βιογραφικό πως ως ένα σημείο ήταν φοιτητής (Ιατρικής, αν δεν απατώμαι), αλλά εγκατέλειψε τις σπουδές για να αφοσιωθεί πλήρως στη συγγραφική δραστηριότητα. Στη δε Τεστοστερόνη, εκτός σεναρίου-μουσικής, κρατούσε κι έναν δεύτερο ρόλο.
-
Kain, σ' ευχαριστώ πολύ!
-
O γάμος, Γιώργου Χειμωνά
Δεν ξέρω πόσο κοστίζει μόνο του, γιατί αυτό που διαβάζω εμπερικλείεται στα άπαντά του, τα οποία κοστίζουν 30 Λ.Κ. δηλαδή κάπου στα 50 ευρώ.
Όπως μας έχει συνηθισμένους, ο Χειμωνάς χρησιμοποιεί εσωτερικούς μονολόγους, συχνά μακροπερίοδο λόγο χωρίς στίξη και φαινομενικά χωρίς νόημα, σαν σε συνειρμική γραφή.
Το βιβλίο ξεκινά με έναν άγιο να σκοτώνει έναν άλλον άγιο. Και μετά προχωράει σε κάτι άσχετο.
-
Νίκος Θέμελης - Μια ζωή δυο ζωές
Κέδρος, 2007.
Ένας άντρας και τρεις γυναίκες. Η γυναίκα του, η νεότερη συνάδελφος, η κόρη του φίλου του. Τρεις σχέσεις. Σχέσεις διακριτές, καθεμιά με το δικό της περιεχόμενο, επιζητούν να συνυπάρξουν με τις άλλες. Σχέσεις πότε δυνατές, βασανιστικές κι άλλοτε πρωτόγνωρες.
Ένας άντρας στο σταυροδρόμι της ωριμότητάς του. Ανατρέχει στην πορεία της ζωής του, σε καταστάσεις και επιλογές που επηρέασαν τη διαμόρφωσή της. Ανιχνεύει την ταυτότητά του στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Νοιώθει μάλλον ικανοποιημένος. Όμως και αμφιβάλλει.
Ο Οδυσσέας Πολίτης πρέπει να επιλέξει. Για τις σχέσεις του αυτές, την παραπέρα ζωή του, αυτό που θα εξασφαλίσει την προσωπική του ισορροπία. Για έναν νέο κύκλο ζωής. Αναρωτιέται αν θα μπορέσουν να χωρέσουν στη διάρκεια μιας ζωής δυο ζωές.
Τιμή 18 ευρώ.
-
Σώτη Τριανταφύλλου-Σάββατο βράδυ στην άκρη της πόλης
Απλά ΥΠΕΡΟΧΟ! :)
-
Τώρα διαβάζω το "Δομήνικο Θεοτοκόπουλο" τπυ Παντελή Πρεβελάκη.
Απίστευτο, μαγικό, ταξιδιάρικο...
Δε φανταζόμουν ότι μπορούσα να βρω τέτοια βιβλία τέχνης από έλληνες συγγραφείς.
Εκδοτικό οίκο δε θυμάμαι, αλλά κάνει γύρω στα 10 ευρώπουλα.
Επίσης τα "Ναυάγια" του Coloane: δίχως λόγια, όπως πάντα!
-
Αντίτιμο
Μόνο το φίδι ξέρει τι θα πει
ν' αλλάζεις το πετσί σου ,
γι 'αυτό του περισσεύει το φαρμάκι .
Μιχάλης Γκανάς .
Ο δρόμος για την Ομόνοια.
Εκδόσεις Καστανιώτη .
Συλλογή διηγημάτων απο έλληνες συγγραφείς .
Γράφουν οι Γιάννης Βαρβέρης ,Βασίλης Βασιλικός ,Ρέα Γαλανάκη ,Μιχάλης Γκανάς ,Βασίλης Γκουρογιάννης ,Νίκος Δήμου ,Μάρω Δούκα ,Σταύρος
Θεοδωράκης ,Στέλιος Κούλογλου ,Ηλίας Κουτσούκος ,Παντελής Μπουκάλας ,Δημήτρης Νόλλας ,Η.Χ. Δημητρακόπουλος ,Νίκος Παπανδρέου ,Άρης
Σκιαδόπουλος ,Αντώνης Σουρούνης ,Έρση Σωτηροπούλου ,Δέσποινα Τομαζάνη ,Μιχάλης Φακίνος ,Ντίνος Χριστιανόπουλος .
Τα έσοδα της έκδοσης στο σύνολο τους θα διατεθούν για τις ανάγκες των Τίμοθι Αμπντούλ και του Τόμι Κόφι Μάρκους .
Και οι δύο είναι θύματα του Παντελή Καζάκου .
Ο Τόμι ζει με μια σφαίρα στο κεφάλι ,ενώ ο Τίμοθι αφού δέχτηκε τρείς σφαίρες (η μία του χάλασε τον πνεύμονα ,η άλλη καρφώθηκε στην κοιλιά και η
τρίτη πέρασε χιλιοστά απο την σπονδυλική στήλη ) ,με δυσκολία στέκεται όρθιος .
Το βιβλίο περιέχει εκτός των διηγημάτων ,συνεντεύξεις των δύο θυμάτων στον Σταύρο Θεοδωράκη ,καθως και αποσπάσματα απο την πρώτη κατάθεση
του Καζάκου το 1999 .
Διηγήματα που σχετίζονται με την διαφορετικότητα ,τον ξεριζωμό ,την μετανάστευση .
Δεν έχω να πω κάτι άλλο για το βιβλίο , εξ' άλλου είναι συλλογή απο διάφορους συγγραφείς με διαφορετικό ύφος .
Παραθέτω μόνο λίγες λέξεις απο την κατάθεση του Καζάκου .
".....Χθές 21/10/99 περί ώρα 17 ,έφυγα απο το σπίτι και κατέβηκα στην Αθήνα ,έχοντας μαζί μου το πιστόλι και με σκοπό να βρώ κανέναν αλλοδαπό να τον
καθαρίσω.Ενώ έκανα βόλτες , (...),είδα έναν μαύρο να περπατάει .Τον πλησίασα απο κοντά και τον πυροβόλησα δυο φορές σκοπεύοντας το κεφάλι του
.(....) Υστερα ,συνάντησα άλλον έναν μαύρο .Τον πλησίασα και απο κοντινή απόσταση τον πυροβόλησα μια φορά στο κεφάλι .Μετά έφυγα και πήγα στα
Εξάρχεια .Στην οδό Καλλιδρομίου συνάντησα δυό μαύρους .Τους πλησίασα και πυροβόλησα τον έναν τρείς φορές ,ο οποίος και σωριάστηκε κάτω ,ενώ ο
άλλος άρχισε να φωνάζει .Σε κάποιο άλλο σημείο ,που θυμάμαι ακριβώς ,συνάντησα έναν αλλοδαπό μελαμψό τον οποίο πυροβόλησα στο κεφάλι .(....) "
" Δεν γνωρίζω αν τα άτομα που πυροβόλησα πέθαναν ή όχι .Ούτε θυμάμαι ακριβώς τις ώρες που πυροβολούσα τα διάφορα άτομα .Δεν μετανιώνω για ότι
έκανα ,γιατί με τις πράξεις μου πιστεύω ότι πρόσφερα υπηρεσία στην πατρίδα .Το κακό με τους αλλοδαπούς είχε παραγίνει .Δεν έχω κάποιο πρόβλημα
υγείας ,ούτε έχω νοσηλευτεί ποτέ σε κάποιο νοσοκομείο .Άλλο τίποτα δεν έχω να προσθέσω . "
-
Έχει βγεί και σε ταινία αλλά το βιβλίο, το οποίο τώρα διαβάζω, δεν έχει καμία σχέση (όπως και τις περισσότερες φορές άλλωστε...). Αναφέρομαι στον ''Επίμονο κηπουρό'' του John Le Carre!
Είναι πραγματικά απο τα καλύτερα που έχω διαβάσει. Σε βάζει μέσα σε κάθε ήρωα και σε κάνει να νιώθεις όπως ακριβώς και αυτός. Είχα ακούσει για την ταινία στην τηλεόραση πως είναι αντιρατσιστική... το βιβλίο είναι απλά μία καταγγελία για τη διαφθορά και την τριτοκοσμική εκμετάλλευση!!! Σε κάνει να συνειδητοποιήσεις τί μπορεί να κρύβεται πίσω απο μία μεγάλη ''ανθρωπιστική'' εταιρία με αγαθούς κατα τα άλλα σκοπούς και πώς χρησιμοποιείται η φτωχή Αφρική απο τη σοφή Δύση...
Επίσης προτείνω το ''Η γυναίκα μου η αλήτισσα'' της Λιλής Ζωγράφου. Συνδέει άσχετες φαινομενικά καταστάσεις και φτάνει σε ένα τέλος που μάλλον δεν θα σκεφτόταν κάποιος στην αρχή. Ωμός λόγος και πλήρης περιγραφή των προσώπων. Όμορφο...
-
Κατ'αρχήν χαιρετίζω με ιδιαίτερη ικανοποίηση την ανάσταση αυτού του τόσο ενδιαφέροντος θέματος.
Αυτό τον καιρό διαβάζω την "Αρχιτεκτονική στη σύγχρονη εποχή" του Παναγιώτη Τουρνικιώτη.
Παρα το τι θα μπορούσε να διαφανεί από τον τίτλο, δεν πιστεύω ότι είναι μια καθαρά τεχνική κι εξειδικευμένη μελέτη,
αλλά περισσότερο μια πρόσκληση σε ένα κοινό προβλματισμό για το αισθητικό-αστικό-οικιστικό καθεστώς της χώρας μας.
Πως εντάσσεται η Ελλάδα στο παγκόσμιο αισθητικό και αρχιτεκτονικό γίγνεσθαι; Τι τελικά σημαίνει "αντπαροχή", "ρετιρέ" και άλλες νεοελληνικές αρχιτεκτονικές καινοτομίες και ποιός είναι ο ρόλος τους στη διαμόρφωση του σύγχρονου αστικού τοπίου και πως αυτό το τελευταίο διαμορφώνεται και διαμορφώνει συμπεριφορές, κατεστημένα και κοινωνικές ομάδες; Τελικά ποια πρέπει να είναι η δική μας θέση απέναντι στο θέαμα που αντικρύζουμε κάθε μέρα στους δρόμους των πόλεών μας;
Απλοί προβληματισμοί, που ακριβώς λόγω της απλότητάς τους κινδυνεύουν πολλές φορές να μας ξεφύγουν και να αντιμετωπίζουμε με επιπολαιότητα θέματα που μόνο εκ των υστέρων θα δείξουν τη σοβαρότητά τους.
-
Χτες τελειωσα το "μπλε βαθυ, σχεδόν μαύρο" Θανάσης Βαλτινός, απο τα καλύτερα μυθιστορήματα εσωτερικού μονολόγου. Ειναι μικρό, εννοω το τελειωνει γρήγορα κάποιος και δεν πιάνεται η ψυχή του απο το όγκο των σελίδων. Αυτό που διακρίνει το συγκεκριμένο βιβλίο είναι τόσο οι απιστευτοι συνειρμοί του ήρωα όσο και του αναγνώστη. Διαβάστε το είναι πραγματικά πολύ καλό. Κυκλοφορεί απο τις εκδόσεις Εστία.Σημερα άρχισα ένα του Αντρε Ζιντ "Αν ο σπόρος δεν πεθάνει". Παραθέτω ένα αποσπασμα για να καταλάβετε περιπου :" το μυστικό κινητρο των πράξεών μας, και εννοώ των πιο σημαντικών απο αυτες, μας διαφεύγει. κι όχι μόνο όταν μετά απο καιρό τις επαναφέρουμε στην μνημη μας, αλλά ακόμη και την στιγμή που τις διαπράττουμε. στο κατώφλι αυτού που αποτελούμε αμάρτημα, δίσταζα ακόμη; Όχι, θα απογοητευόμουν πολύ αν η περιπέτεια τέλειωνε με τον θρίαμβο της αρετης μου- την οποία ήδη αντιμετώπιζα με περιφρόνηση και απέχθεια. Όχι αυτό που με συγκρατούσε ήταν η περιέργεια...". Ο Ζιντ είναι γαλλος συγγραφέας και έχει τιμηθεί με το βραβείο Νομπελ Λογοτεχνίας το 1947.
-
Εχω δυστυχως τους τελευταιους μηνες ψιλοσταματησει να διαβαζω και νοιωθω τελειως απαισια γι αυτο....Παρ ολη αυτη την αγραμματοσυνη μου ομως καταφερα να ξεχωρισω τους Εκπτωτους Αγγελους του Βασιλη Αρναουτογλου.
-
Εχω δυστυχως τους τελευταιους μηνες ψιλοσταματησει να διαβαζω και νοιωθω τελειως απαισια γι αυτο....Παρ ολη αυτη την αγραμματοσυνη μου ομως καταφερα να ξεχωρισω τους Εκπτωτους Αγγελους του Βασιλη Αρναουτογλου.
Έχω ακούσει πως είναι πολύ καλό!! Αν είναι αυτό που νομίζω...
-
Ένα χρήσιμο σάιτ για τους φίλους του βιβλίου.
http://book.culture.gr
-
Οι φιλοι των ιστοριών που θα μπορουσαν να γινουν ταινια φαντασιας,
με πολλες αναφορες σε επιστημονικά επιτευγματα,
μπορειτε να διαβασετε το βιβλιο του CHILD LINCOLN - ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ