Περί συνθετών και στιχουργών

[Ωρίωνας]

Θα ήθελα να ζητήσω την άποψή σας για ένα ζήτημα που με προβληματίζει. Θα ήθελα απλά να δω αν η δική μου άποψη ταυτίζεται, γενικότερα, με των υπολοίπων.

Θεωρώ οτι υπάρχει μια προκατάληψη απέναντι σε όσους γράφουν στίχους. Αυτό το στηρίζω στο γεγονός οτι οποτεδήποτε αναφέρονται οι συνελεστές ενός τραγουδιού πάντα αναφέρονται ως εξής:
Σύνθεση ή Μουσική σύνθεση : ΄΄Τάδε΄΄
και
Στίχοι : ΄΄Δίνα΄΄

Μισό λεπτό όμως...
Και οι δύο είναι συνθέτες. Ο ένας συνθέτει μουσική και ο άλλος συνθέτει λόγο.
Κατά συνέπεια (κατ΄εμέ) πρέπει να αναφέρονται ως εξής:

Μουσική σύνθεση : ΄΄Τάδε΄΄
Μετρική σύνθεση : ΄΄Δίνα΄΄

Καταλαβαίνω οτι είναι σπανιότεροι οι μουσικοί συνθέτες απο τους μετρικούς συνθέτες. Αυτό συμβαίνει όμως λόγω του οτι ο μετρικός συνθέτης συνθέτει πάνω σε κάτι που έχουμε μάθει όλοι δηλαδή τη γλώσσα μας. Σίγουρα είναι λογικό αυτοί που γράφουν στίχους να είναι πολλοί περισσότεροι απο αυτούς που γνωρίζουν τη μουσική και τη γλώσσα της και τη σύνθεσή της. Θα πρέπει όμως να αντιληφθούμε οτι παρά το γεγονός οτι οι στιχουργοί είναι περισσότεροι δεν σημαίνει οτι αυτό που κάνουν παύει να είναι δημιουργία και σύνθεση. Παίρνουν κομμάτια της γλώσσας τα συνθέτουν τα δομούν και τα παρατάσσουν με δημιουργικό τρόπο. Θεωρώ αδικία η λέξη σύνθεση να ταυτίζεται αποκλειστικά και μόνο με τον μουσικό. Βέβαια για το γεγονός αυτό οι μόνοι που δεν φταίνε είναι οι μουσικοί. Θεωρώ οτι είναι μια παράβλεψη όλων των άλλων.
Αν πολλοί θεωρούν οτι η στιχουργική και η ποίηση εντάσονται σε μια συνομοταξία δευτέρας διαλογής απλά θα ήθελα να υπενθυμίσω οτι εντάσονται σε έναν τομέα (λογοτεχνία) που ετησίως βραβεύεται με Νόμπελ.
Κλείνοντας θα προσπαθήσω να τεκμηριώσω την άποψή μου παραθέτωντας τον ορισμό της λέξης "σύνθεση" έτσι όπως ακριβώς αυτός παρουσιάζεται στο λεξικό.

Σύνθεση (η) (ουσ.) (απο το ρ. συντίθημι) = Συγκρότηση, σχηματισμός ενός συνόλου // το σύνολο των μερών απο τα οποία αποτελείται ένα όλο // μουσική δημιουργία // ειδ. στη γραμματική: ένωση περισσότερων λέξεων σε μία // ειδ. στη φιλοσοφία: επιστημονική μέθοδος κατά την οποία μερικές έννοιες υπάγονται σε μια καθολική έννοια.

Θα χαρώ να δω τις απόψεις σας.
Ωρίωνας

[gkou]

Φίλε μου, ότι κι αν λέμε εμείς εγώ ξέρω ότι μας διαβάζουν κρυφά και μας παραδέχονται (πάλι κρυφά).Προσωπικά, πολλές φορες μου στέλνουν πμ για να μου εκφράσουν τον θαυμασμό τους για κάποιους στίχους μου, ενώ, δημόσια δειλιάζουν .Δεν με πειράζει όμως, είναι απλά μια αντίληψη διαφορετική, δε θα την έλεγα προκατάληψη.Δε νομίζω πάντως ότι θεωρείται η στιχουργική δευτέρας διαλογής.

[buckethead RULES!!]

Ειλικρινά δεν κατάλαβα πώς από αυτό

Αυτό το στηρίζω στο γεγονός οτι οποτεδήποτε αναφέρονται οι συνελεστές ενός τραγουδιού πάντα αναφέρονται ως εξής:
Σύνθεση ή Μουσική σύνθεση : ΄΄Τάδε΄΄
και
Στίχοι : ΄΄Δίνα΄΄

καταλήγουμε σε αυτό

Θεωρώ οτι υπάρχει μια προκατάληψη απέναντι σε όσους γράφουν στίχους. 

Δηλαδή υπάρχει προκατάληψη επειδή ονομάζεται στιχουργός και όχι συνθέτης;; Ε,και;;;;

[Αυτάρεσκο Καθίκι Isnogood]

Θεωρώ οτι υπάρχει μια προκατάληψη απέναντι σε όσους γράφουν στίχους. Αυτό το στηρίζω στο γεγονός οτι οποτεδήποτε αναφέρονται οι συνελεστές ενός τραγουδιού πάντα αναφέρονται ως εξής:
Σύνθεση ή Μουσική σύνθεση : ΄΄Τάδε΄΄
και
Στίχοι : ΄΄Δίνα΄΄

Μισό λεπτό όμως...
Και οι δύο είναι συνθέτες. Ο ένας συνθέτει μουσική και ο άλλος συνθέτει λόγο.
Κατά συνέπεια (κατ΄εμέ) πρέπει να αναφέρονται ως εξής:

Μουσική σύνθεση : ΄΄Τάδε΄΄
Μετρική σύνθεση : ΄΄Δίνα΄΄

Mπές στο www.kithara.vu.
Θα δείς οτι δε γράφει τη λέξη σύνθεση, ούτε κάποιο παράγωγό της όσον αφορά το ποιός έγραψε τη μουσική..Αρα το επιχείρημά σου ήταν άκυρο, και όλος ο συλλογισμός σου σωριάζεται σα πύργος απο τραπουλόχαρτα...


Σοβαρα τώρα, να κάνω μια ερώτηση πριν συνεχίσω: Όταν λές "μετρική σύνθεση", το "μετρικός" απορρέει απο το μέτρο που επιλέχθηκε για τους στίχους?

[gkou]

[/quote]



Σοβαρα τώρα, να κάνω μια ερώτηση πριν συνεχίσω: Όταν λές "μετρική σύνθεση", το "μετρικός" απορρέει απο το μέτρο που επιλέχθηκε για τους στίχους?
[/quote]

Αυτό το "μετρικός" ούτε κι εγώ το κατάλαβα

[Moonchild_]

Εγω πιστεύω οτι πρόβλημα είναι η μεγάλη άγνοια του κόσμου, σχετικά με ποιός γράφει στίχους και μουσική, γενικά, σε τραγούδια που τα ερμηνεύουν φίρμες. Οι δημιουργοί επισκιάζονται μπροστά στο μεγάλο όνομα, και κατά 90% μένουν στην αφάνεια. Νομίζω οτι είναι κάπως άδικο να καρπώνονται τη δόξα άτομα που δεν έχουν συνθέσει (πολλές φορές) ούτε ένα τραγούδι δικό τους.

[gkou]

Αυτή είναι μία πολύ παλιά και διαχρονική ιστορία...Δυστυχώς ,οι στιχουργοί πρέπει να γράφουν για το κέφι και την τρέλα τους, δεν ξέρω κανένα που να το ασκεί ως μοναδικό βιοποριστικό επάγγελμα...Και για ποιούς στιχουργούς μιλάμε πια;Μόνο δύο ακούγονται συνέχεια, ο ένας έχει πιάσει εδώ και χρόνια την ..."καλή" (και την Βανδή)και η άλλη είναι ... "τέκνο του μπαμπά της".Πονεμένη ιστορία η στιχουργική στην ελληνική δισκογραφία...

[Αυτάρεσκο Καθίκι Isnogood]

Γκου(χου),

δεν μένουμε στο θέμα μας λέω γω, γιατι έχω μείνει και με την ρημάδα την απορία?

[Ωρίωνας]

Να απαντήσω και να τοποθετηθώ ξανά γιατί ίσως να μην ήμουν, επαρκώς, σαφής.

Ειλικρινά δεν κατάλαβα πώς από αυτό

Αυτό το στηρίζω στο γεγονός οτι οποτεδήποτε αναφέρονται οι συνελεστές ενός τραγουδιού πάντα αναφέρονται ως εξής:
Σύνθεση ή Μουσική σύνθεση : ΄΄Τάδε΄΄
και
Στίχοι : ΄΄Δίνα΄΄

καταλήγουμε σε αυτό

Θεωρώ οτι υπάρχει μια προκατάληψη απέναντι σε όσους γράφουν στίχους. 

Δηλαδή υπάρχει προκατάληψη επειδή ονομάζεται στιχουργός και όχι συνθέτης;; Ε,και;;;;

Ακριβώς φίλε μου buckethead RULES σε αυτό στηρίζω το γεγονός οτι υπάρχει προκατάληψη. Να γίνω σαφέστερος. Όταν αποδίδουμε έναν τίτλο αυτού του τύπου σε ανθρώπους, δηλαδή έναν τίτλο που φανερώνει ιδιότητα οφείλουμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι στην επιλογή του τίτλου. Ίσως να μη μοιάζει τόσο σημαντικό ως ζήτημα αλλά θα πρέπει να κατανοήσουμε οτι ο τίτλος που αποδίδεται σε κάποιον πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο ακριβής γιατί αναφερόμαστε σε τίτλο που συνοπτικά περιγράφει την ιδιότητα του ατόμου. Κατά συνέπεια ο τίτλος αυτό δεν μπορεί να περιγράφει κάτι στο "περίπου" αλλά στο "ακριβώς".
Ο προσδιορισμός "Στιχουργός" περιγράφει αυτόν που συνέθεσε στίχους αλλά δεν περιγράφει οτι αυτοί οι στίχοι φέρουν κατ΄ ανάγκη τις ιδιότητες και τους κανόνες που απαιτεί μια μετρική σύνθεση. Αυτή η αυθαίρετη επιλογή απόδοσης της εν λόγω ιδιότητας καταμαρτυρά προκατάληψη.
Το τελικό σου ερώτημα (το: Ε, καi;) δεν μπορώ να το απαντήσω. Η ερώτηση σου καθιστά προφανές οτι το ζήτημα αυτό σου φαίνεται μηδαμινής σημασίας οπότε δεν μπορώ να κάνω κάτι για να καταλάβει υψηλότερη θέση  στη συνείδησή σου. Αυτό είναι υποκειμενικό.

Θεωρώ οτι υπάρχει μια προκατάληψη απέναντι σε όσους γράφουν στίχους. Αυτό το στηρίζω στο γεγονός οτι οποτεδήποτε αναφέρονται οι συνελεστές ενός τραγουδιού πάντα αναφέρονται ως εξής:
Σύνθεση ή Μουσική σύνθεση : ΄΄Τάδε΄΄
και
Στίχοι : ΄΄Δίνα΄΄

Μισό λεπτό όμως...
Και οι δύο είναι συνθέτες. Ο ένας συνθέτει μουσική και ο άλλος συνθέτει λόγο.
Κατά συνέπεια (κατ΄εμέ) πρέπει να αναφέρονται ως εξής:

Μουσική σύνθεση : ΄΄Τάδε΄΄
Μετρική σύνθεση : ΄΄Δίνα΄΄

Mπές στο www.kithara.vu.
Θα δείς οτι δε γράφει τη λέξη σύνθεση, ούτε κάποιο παράγωγό της όσον αφορά το ποιός έγραψε τη μουσική..Αρα το επιχείρημά σου ήταν άκυρο, και όλος ο συλλογισμός σου σωριάζεται σα πύργος απο τραπουλόχαρτα...


Σοβαρα τώρα, να κάνω μια ερώτηση πριν συνεχίσω: Όταν λές "μετρική σύνθεση", το "μετρικός" απορρέει απο το μέτρο που επιλέχθηκε για τους στίχους?

Φίλε Αυτάρεσκο Καθίκι Isnogood, θεωρώ άστοχη την επιλογή σου να μετασχηματίσεις ένα μεμονωμένο φαινόμενο σε γενίκευση. Για να θεωρήσουμε οτι ο συλλογισμός μου έπεσε σαν πυργος απο τραπουλόχαρτα θα πρέπει να ανατρέξουμε στα γενικά φαινόμενα. Αν θέλεις λοιπόν να δεις τι συμβαίνει γενικότερα απλά κοίτα στη δισκοθήκη σου πως αναφέρονται οι συντελεστές τραγουδιών. Εκεί θα δεις οτι ο συλλογισμός μου στέκει ακόμη όρθιος.

Τώρα, για να λύσω την απορία που έχεις και εσύ και η gkoy.
Η σύνθεση στίχων (λέω σύνθεση γιατί ένα τραγούδι αποτελείται απο ένα σύνολο στίχων) που διέπεται απο κάνόνες μετρικής ονομάζεται "μετρική σύνθεση".
Οι κανόνες αυτοί (και είναι αρκετοί) περιγράφονται σε φιλολογικά βιβλία ή κεφάλαια που πραγματεύονται την Νεοελληνική μετρική.
Η λέξη "μετρικός" πηγάζει απο το βασικό στοιχείο της μετρικής που είναι τα "μέτρα". Τα μέτρα αυτά είναι τα:

Ιαμβικά - Τροχαϊκά - Αναπαιστικά - Μεσοτονικά (ή Αμφιβραχικά) - Δαχτυλικά.

Σύμφωνα με τον Θρασύβουλο Σταύρου τα μέτρα αυτά πάρθηκαν απο την αρχαία μετρική με τη διαφορά οτι η αρχαία μετρική είχε προσωδιακό χαρακτήρα ενώ αυτά έχουν τονικό χαρακτήρα.

Ελπίζω να έλυσα την απορία.

[gkou]

Σε ευχαριστώ πολύ φίλε μου που μου έλυσες την απορία.Gkou είναι το nickname μου.

[Ωρίωνας]

Σε ευχαριστώ πολύ φίλε μου που μου έλυσες την απορία.Gkou είναι το nickname μου.

Συγγνώμη, αβλεψία μου φίλη gkou

[MACMISIAS]

Δεν αισθάνομαι ότι η λέξη στιχουργός είναι παρακατιανή σε σχέση με τη λέξη συνθέτης. Από την άλλη αισθάνομαι ότι αυτή είναι η ουσία του θέματος αυτού. Και οι δύο είναι βασικά δημιουργοί. Όποιος ασχολείτε σοβαρά με το τραγούδι αυτό το ξέρει και ξέρει επίσης ότι ακριβώς επειδή μιλάμε για τραγούδι, ο πυρήνας του είναι ο στίχος . Είχα γράψει μάλιστα σε παλαιότερο θέμα : "Η τέχνη του τραγουδιού και όχι μόνο της σύνθεσης, είναι μια τέχνη που μοιάζει πάρα πολύ με την τέχνη της υποκριτικής. Η βασική διαφορά είναι ότι, ενώ στο Θέατρο έχεις μέχρι και δύο ώρες για να αναπτύξεις ένα ρόλο,στο τραγούδι κάθε ρόλος και κάθε ιστορία διαρκεί μάξιμουμ (συνήθως 3-4) 10 λεπτά. Όπως στο Θέατρο ή στον κινηματογράφο, ο ήχος χρησιμοποιείτε για να εκφράσει το συναίσθημα της στιγμής , έτσι και στο τραγούδι η μουσική πλαισιώνει το "σενάριο" ή αλλοιώς τους στίχους. Στο τραγούδι λοιπόν κυρίαρχο στοιχείο είναι ο λόγος. Όμως η μουσική είναι εκείνη που καλείτε να "αποπλανήσει" τις αισθήσεις και να κάνει πιο άμεσο το μήνυμα.Ένα πραγματικά καλό τραγούδι λοιπόν, μοιάζει με τον ερωτικό σύντροφο που έχει εκείνη τη προσωπικότητα που θα σε τραβήξει να τον αγαπήσεις(στίχοι), αλλά και την ομορφιά που θα σε κάνει να τον ποθήσεις (μουσική). Γι αυτό τα "εμπορικά" τραγούδια ,μοιάζουν λίγο με "one night stand".Καλύπτουν τον πόθο,αλλά δεν τα παντρεύεσαι..."
Οπότε για μένα δεν τίθετε ζήτημα. Ο στιχουργός είναι εξίσου σημαντικός με τον συνθέτη (αν όχι περισσότερο...)  και δεν νομίζω ότι χρειάζετε μία "καλύτερη" ή επισημότερη λέξη. Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, η Λίνα Νικολακοπούλου, ο Νίκος Γκάτσος δεν υπολείπονται στη συνείδηση του λαού σε σχέση με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μάνο Χατζηδάκη ή τον Βασίλη Τσιτσάνη . Είναι "ισαπόστολοι" του Ελληνικού τραγουδιού, άσχετα από το πως αποκαλούντε.

[freemind]

Επειδη ειμαι λιγο στουρνος...παλευουμε για την εννοια ή για τη λεξη; Γιατι νομιζω πως η εννοια ειναι αρκετα τιμητικη, ακομα κι αν μερικοι "στιχουργοι" προσπαθουν να αποδειξουν το αντιθετο. Βεβαια εαν μαλωνουμε για τη λεξη, τοτε καλυτερα να απαντησω με τη γνωστη ρηση "Κοιταμε το δεντρο και χανουμε το δασος" ( παραφρασμενη λογω των φτωχων ελληνικων μου ).

Σημασια εχει πως ο κοσμος εκτιμαει αυτο που διαβαζει ή ακουει. Τωρα εαν λεγεται στιχουργος, συνθετης, μπακαλης, ανοιχτηρι για σαμπανιες, δεν νομιζω πως θα πειραζε το δημιουργο μιας επιτυχιας, αφου η μεγαλυτερη δικαιωση ειναι η αποδοχη κι οχι ο τιτλος!

[KgSoloman5000]

η λέξη στιχουργούς κατάντησε υποτιμητική στη συνείδηση όσων ασχολούνται σοβαρά με τη στιχουργική, όταν άρχισαν να κοτσάρουν την ιδιότητα του στιχουργού δίπλα στα ονόματα των Ναταλία Γερμανού, Εύη Δρούτσα, Φοίβος και όποιος άλλος....

Όταν ένας άσχετος ακούει στιχουργός, σκέφτεται "Ναταλία Γερμανού". Έτσι οι πιο σοβαροί στιχουργοί, από κόμπλεξ, θεωρούν υποτιμητική μια λέξη που από μόνη της είναι πάρα πολύ σαφής και όμορφη.Δεν θέλουν να μπουν στο ίδιο καζάνι.

Αλλά και να είναι υποτιμητικό προς το στιχουργό, και τί έγινε ; Ο στιχουργός είναι υπηρέτης της μελωδίας. Σε ένα καλό τραγούδι συνήθως γράφεται πρώτα η μελωδία και μετά οι στίχοι.

[Garvin]

κι εγω νομιζω οτι δινεται περισσοτερη προσοχη στον συνθετη...και το ονομα του στιχουργου ειναι παντα δευτερο...

[Stergios Kourou]

Ο στιχουργός είναι υπηρέτης της μελωδίας. Σε ένα καλό τραγούδι συνήθως γράφεται πρώτα η μελωδία και μετά οι στίχοι.

Δεν νομίζω!!! Και τα 2 συμβαίνουν εξίσου...

[MACMISIAS]

Ο στιχουργός είναι υπηρέτης της μελωδίας. Σε ένα καλό τραγούδι συνήθως γράφεται πρώτα η μελωδία και μετά οι στίχοι.

Δεν νομίζω!!! Και τα 2 συμβαίνουν εξίσου...

Συμφωνώ με τον qrusticks. Δεν μπορεί να υπάρξει καλό τραγούδι αν ένα από τα δύο υστερεί. Μήπως ο φίλος KgSolomon5000 έχει αυτή την άποψη επειδή ακούει ως επί το πλείστον ξενόφωνα τραγούδια όπου εκεί είναι σύνηθες φαινόμενο επειδή δεν είναι στη μητρική μας γλώσσα και δεν τα καταλαβαίνουμε (οι περισσότεροι) αν δεν πάρουμε και τους στίχους στο χέρι; Το είχα και εγώ αυτό μικρότερος, όπου κάποια τραγούδια τα θεωρούσα τραγουδάρες, αλλά όταν μάθαινα τους στίχους άλλαζα εντελώς άποψη. Εξακολουθώ να θεωρώ λίγο πιό σημαντικό το στίχο και το έχω εξηγήσει παραπάνω.
Τέλος δεν συμφωνώ ότι σε ένα καλό τραγούδι γράφεται πρώτα η μουσική. Συνήθως αυτό γίνεται στα πιο "εμπορικά " τραγούδια. Η μελοποίηση στίχων συνήθως έχει πιο συγκλονιστικά αποτελέσματα, αρκεί κάποιος να μπορεί να ανακαλύψει τη "μουσικότητα" του λόγου.

[KgSoloman5000]

Ο στιχουργός είναι υπηρέτης της μελωδίας. Σε ένα καλό τραγούδι συνήθως γράφεται πρώτα η μελωδία και μετά οι στίχοι.

Δεν νομίζω!!! Και τα 2 συμβαίνουν εξίσου...

Συμφωνώ με τον qrusticks. Δεν μπορεί να υπάρξει καλό τραγούδι αν ένα από τα δύο υστερεί. Μήπως ο φίλος KgSolomon5000 έχει αυτή την άποψη επειδή ακούει ως επί το πλείστον ξενόφωνα τραγούδια όπου εκεί είναι σύνηθες φαινόμενο επειδή δεν είναι στη μητρική μας γλώσσα και δεν τα καταλαβαίνουμε (οι περισσότεροι) αν δεν πάρουμε και τους στίχους στο χέρι; Το είχα και εγώ αυτό μικρότερος, όπου κάποια τραγούδια τα θεωρούσα τραγουδάρες, αλλά όταν μάθαινα τους στίχους άλλαζα εντελώς άποψη. Εξακολουθώ να θεωρώ λίγο πιό σημαντικό το στίχο και το έχω εξηγήσει παραπάνω.
Τέλος δεν συμφωνώ ότι σε ένα καλό τραγούδι γράφεται πρώτα η μουσική. Συνήθως αυτό γίνεται στα πιο "εμπορικά " τραγούδια. Η μελοποίηση στίχων συνήθως έχει πιο συγκλονιστικά αποτελέσματα, αρκεί κάποιος να μπορεί να ανακαλύψει τη "μουσικότητα" του λόγου.

έχεις δίκιο στο ότι ακούω κυρίως ξενόγλωσση μουσική αλλα αυτό δεν έχει σχέση. Ο Bob Dylan, αγαπημένος μου μακράν, εκπληκτικός στιχουργός, ο πιο χαρισματικός απ' όσους έχω ακούσει -έχει προταθεί και για νόμπελ - όταν τον ρωτήσαν τι προηγείται σε ένα τραγούδι, μουσική ή στιχοι, ήταν κατηγορηματικός ότι προηγείται η μουσική (και υπ' όψιν ότι τα μισά τραγούδια του είναι δωδεκάμετρα). Οι Beatles δεν κατέκτησαν τον κόσμο με τους στίχους αλλά με τις εκπληκτικές τους μελωδίες. Άλλωστε, θεωρώ πως όποιος ενδιαφέρεται για πολύ καλούς στίχους, μπορεί να διαβάσει ποιήση. Οι καλοί στίχοι φυσικά είναι σημαντικοί σε ένα τραγούδι, αλλά σχεδόν πάντα θεωρώ προηγείται η μελωδία - άλλωστε ο στίχος πρέπει να ταιριάζει στο κλίμα του τραγουδιού. Και τα λέω όλα αυτά ως κάποιος ασχολείται με τη γραφή στίχων και ποιημάτων.

[MACMISIAS]

Ο στιχουργός είναι υπηρέτης της μελωδίας. Σε ένα καλό τραγούδι συνήθως γράφεται πρώτα η μελωδία και μετά οι στίχοι.

Δεν νομίζω!!! Και τα 2 συμβαίνουν εξίσου...

Συμφωνώ με τον qrusticks. Δεν μπορεί να υπάρξει καλό τραγούδι αν ένα από τα δύο υστερεί. Μήπως ο φίλος KgSolomon5000 έχει αυτή την άποψη επειδή ακούει ως επί το πλείστον ξενόφωνα τραγούδια όπου εκεί είναι σύνηθες φαινόμενο επειδή δεν είναι στη μητρική μας γλώσσα και δεν τα καταλαβαίνουμε (οι περισσότεροι) αν δεν πάρουμε και τους στίχους στο χέρι; Το είχα και εγώ αυτό μικρότερος, όπου κάποια τραγούδια τα θεωρούσα τραγουδάρες, αλλά όταν μάθαινα τους στίχους άλλαζα εντελώς άποψη. Εξακολουθώ να θεωρώ λίγο πιό σημαντικό το στίχο και το έχω εξηγήσει παραπάνω.
Τέλος δεν συμφωνώ ότι σε ένα καλό τραγούδι γράφεται πρώτα η μουσική. Συνήθως αυτό γίνεται στα πιο "εμπορικά " τραγούδια. Η μελοποίηση στίχων συνήθως έχει πιο συγκλονιστικά αποτελέσματα, αρκεί κάποιος να μπορεί να ανακαλύψει τη "μουσικότητα" του λόγου.

έχεις δίκιο στο ότι ακούω κυρίως ξενόγλωσση μουσική αλλα αυτό δεν έχει σχέση. Ο Bob Dylan, αγαπημένος μου μακράν, εκπληκτικός στιχουργός, ο πιο χαρισματικός απ' όσους έχω ακούσει -έχει προταθεί και για νόμπελ - όταν τον ρωτήσαν τι προηγείται σε ένα τραγούδι, μουσική ή στιχοι, ήταν κατηγορηματικός ότι προηγείται η μουσική (και υπ' όψιν ότι τα μισά τραγούδια του είναι δωδεκάμετρα). Οι Beatles δεν κατέκτησαν τον κόσμο με τους στίχους αλλά με τις εκπληκτικές τους μελωδίες. Άλλωστε, θεωρώ πως όποιος ενδιαφέρεται για πολύ καλούς στίχους, μπορεί να διαβάσει ποιήση. Οι καλοί στίχοι φυσικά είναι σημαντικοί σε ένα τραγούδι, αλλά σχεδόν πάντα θεωρώ προηγείται η μελωδία - άλλωστε ο στίχος πρέπει να ταιριάζει στο κλίμα του τραγουδιού. Και τα λέω όλα αυτά ως κάποιος ασχολείται με τη γραφή στίχων και ποιημάτων.

Διαφωνώ και με σένα και με τον Dylan αλλά δεν θα τα χαλάσουμε κιόλας... ;)Αν βγάλεις τον στίχο και αφήσεις μόνο τη μουσική τότε έχεις μιά μουσική σύνθεση. Αν βγάλεις τη μουσική , έχεις ένα ποίημα. Αν τα αφήσεις και τα δύο έχεις ένα τραγούδι. Εγώ το βλέπω 40-60, εσύ 60-40. Είπα και πιο πάνω η μουσική αποπλανά τις αισθήσεις, οπότε "εμπορικά" έχει προτεραιότητα. Ο στίχος όμως είναι ο λόγος( τα λόγια αλλά και ο λόγος ύπαρξης του τραγουδιού)  και ως τέτοιος ειναι η ψυχή του τραγουδιού. Έναν περίφημο στίχο με μέτρια μουσική θα τον σιγοτραγουδάς μια ζωή. Έναν υπέροχο σκοπό που θα λέει όμως σαχλαμάρες κάποια στιγμή θα τον ξεχάσεις...Παραδείγματα άπειρα.

[armagedon]

Φιλε Ωριωνα ενα τραγουδι για να δημιουργηθει θελει την μουσικη του και τους στιχους του...Ειναι αυτονοητο δεν γινεται διχως στιχους.Και αυτο ειναι το δυσκολο και απο τις δυο πλευρες,δηλ πως ταιριαζονται μεταξυ τους.τωρα εγω προσωπικα,για να θεωρησω ενα τραγουδι καλο,θα πρεπει να μου αρεσουνκαι οι στιχοι του δηλ το θεμα του.Αρα οσο απαραιτητο ειναι να εχει καλη μουσικη τοσο απαραιτητο ειναι και οι στιχοι να εχουν να πουν κατι στον ακροατη..
Τωρα οσον αφορα την παρουσιαση δηλ μεποια σειρα παρουσιαζουν συνθετη μουσ-συνθετη στιχ δεν νομιζω οτι εχει σημασια αρκει να τους παρουσιαζουν...(εγω οσες φορες προσπαθησα να γραψω στιχους, δεν μου βγηκε..αρα θελει ιδιαιτερη σχεση με το λογο γενικοτερα ,για αυτο συνεχισε να γραφεις 'τα γρα πτα μενουν'

[KgSoloman5000]

Φιλε Ωριωνα ενα τραγουδι για να δημιουργηθει θελει την μουσικη του και τους στιχους του...Ειναι αυτονοητο δεν γινεται διχως στιχους.Και αυτο ειναι το δυσκολο και απο τις δυο πλευρες,δηλ πως ταιριαζονται μεταξυ τους.τωρα εγω προσωπικα,για να θεωρησω ενα τραγουδι καλο,θα πρεπει να μου αρεσουνκαι οι στιχοι του δηλ το θεμα του.Αρα οσο απαραιτητο ειναι να εχει καλη μουσικη τοσο απαραιτητο ειναι και οι στιχοι να εχουν να πουν κατι στον ακροατη..

Δηλαδή το Ζειμπέκικο της Ευδοκίας που δεν έχει στίχους πως ξεσηκώνει όλο τον κόσμο όταν το ακούει ; Νομίζω ένα από τα μεγαλύτερα προβήματα της μουσικής στη χώρα μας, είναι η τόσο έντονη προσήλωση στους στίχους με αποτέλεσμα να έχουμε μείνει πίσω μουσικά. Και ξέρω ότι οι περισσότεροι θα διαφωνήσετε, γιατί όλοι εδώ μέσα έχουμε μια κάποια μουσική παιδεία  και κρίνουμε από τα όσα ακούμε, αλλά σκεφτείτε το σε επίπεδο ποπ μουσικής (εκεί όπου οι στίχοι είναι αναγκαστικά κάπως σαχλοί ή ανάλαφροι).Η ξένη ποπ, έχει πολύ πιο υψηλά τεχνικά standards και ενδιαφέρουσες ιδέες (όσο για την ενορχήστρωση δε το συζητώ καν) με αποτέλεσμα να ακούγεται πολύ πιο ευχάριστα από την ελληνική, όπου οι μουσικές ιδέες είναι παρωχημένες ή μιμούνται χωρίς επιτυχία τα της Αμερικής, και δεν υπάρχει διέξοδος για κάποιον μουσικό να γράψει ποπ μουσική χωρίς να σιχαθεί τον εαυτό του. Γι' αυτό άλλωστε οι οπαδοί της ελληνικής ποπ δεν αγοράζουν καθόλου cd, δεν έχουν κανένα δέσιμο με τη μουσική ή με τον καλλιτέχνη.

[qΔιαφωνώ και με σένα και με τον Dylan αλλά δεν θα τα χαλάσουμε κιόλας... ;)Αν βγάλεις τον στίχο και αφήσεις μόνο τη μουσική τότε έχεις μιά μουσική σύνθεση. Αν βγάλεις τη μουσική , έχεις ένα ποίημα. Αν τα αφήσεις και τα δύο έχεις ένα τραγούδι. Εγώ το βλέπω 40-60, εσύ 60-40. Είπα και πιο πάνω η μουσική αποπλανά τις αισθήσεις, οπότε "εμπορικά" έχει προτεραιότητα. Ο στίχος όμως είναι ο λόγος( τα λόγια αλλά και ο λόγος ύπαρξης του τραγουδιού)  και ως τέτοιος ειναι η ψυχή του τραγουδιού. Έναν περίφημο στίχο με μέτρια μουσική θα τον σιγοτραγουδάς μια ζωή. Έναν υπέροχο σκοπό που θα λέει όμως σαχλαμάρες κάποια στιγμή θα τον ξεχάσεις...Παραδείγματα άπειρα.

Ίσα ίσα, η μελωδία μένει πολύ πιο έντονα. Αυτό άλλωστε αξιοποιείται στη διαφήμιση, όπου σου βάζουν ένα χαζό στιχάκι που περιέχει το όνομα του προϊόντος, σε μια πιασάρικη μελωδία για να σου μένει.

Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που δε θυμάται πως πάει το "Είμαι κεφάτη γυρίζω απ' του Βερόπουλου","τη Λόλα απ' τη φωτιά ποιος θα τη βγάλει" το "Πάντα Coca Cola" ή το "11850".
Δεν θα λεγα ότι περιέχουν τίποτα φοβερούς στίχους αυτά και όσα άλλα.

[MACMISIAS]

Ακριβώς...Είδες πόσο συμφωνούμε; Στο είπα παραπάνω, ότι "εμπορικά" ισχύει. Ουσιαστικά δεν ισχύει. Τα παραδείγματα που έφερες ως διαφημίσεις ήταν εξαιρετικά πλαισιωμένα στιχουργικά.Περνάγαν πολύ έξυπνα το "μήνυμα".
Όσο για το Ζειμπέκικο της Ευδοκίας, δεν είναι τραγούδι...Δεν το κρίνουμε ως τραγούδι, αλλά ως σύνθεση μόνο.

[ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ]

Πολύ σωστά ομιλείς φίλε Ωρίωνα, σίγουρα σε μια πολλή καλή μουσική χρειάζεται και ο ανάλογος λόγος.
Εγώ, είμαι λάτρης της μουσικής και ειδικά του μέγιστου Ζαμπέτα, που όπως καλά γνωρίζεις αυτοί που του έγραφαν ήταν όλοι ένας κι ένας π.χ,
Πυθαγόρας, Χριστοδούλου, Βασιλειάδης, Καγιάντας κλπ, αυτοί για μένα είναι περισσότερο ποιητές παρά στιχουργοί, όχι πως υποβιβάζω τους στιχουργούς, αλλά πιστεύω πως η ποίησις έχει πιο βαθειά νοήματα, είναι πιο γεμάτος ο λόγος.
Πάντως το θέμα το έθεσες πολύ σωστά λέγοντας περί μετρικής συνθέσεως, μου άρεσε πολύ η προσέγγισις που έκανες, έχει ένα βαθύ νόημα που λίγοι μπορούν να κατανοήσουν.