Η γκανιότα απ' το φιλί

[ivikos]

Είχα επιστρέψει την γκανιότα απ’ το φιλί
 και τα όνειρά μου τα ’χα κρύψει σε λημέρι
 τα αισθήματά μου μ’ ένα ιπτάμενο χαλί
 τα ταξιδεύω για της νύχτας σου τα μέρη.

Είχα χτυπήσει των καημών την οροφή
 τα σ’ αγαπώ μου ξεροστάλιαζαν στον πάγο,
στου Ολύμπου είπα ν’ ανεβώ την κορυφή
 μα είχε φύγει η Αθηνά με κάποιο μάγο.

Κι όταν η μπίλια είχε κάτσει στο «ποθώ»
τα δυο σου μάτια γαλανοί ωκεανοί μου,
μα η αγάπη μας στον μαύρο τον βυθό
 και τα φιλιά σου στα σκοτάδια τ’ αχανή μου

 Πάλι της τρίαινας το χτύπημα θα βγει
 θύτης σου πάλι , τιμωρός ο Ποσειδώνας,
στην τρικυμία του αγαπώ σου η κραυγή
 πάλι ναυάγιο της αγάπης ο αγώνας