Εχει συμβει και σε εσας να εχετε μια μελωδια στο μυαλο σας, να της βαζετε στιχους, κι οταν την μουρμουριζετε να μην ειστε σιγουροι αν ειναι δικη σας, ή απο καποιο τραγουδι που εχετε ακουσει?
αυτο μου συμβαινει παντα, με αποτελεσμα να κολλαω. φυσικα δεν μπορω να καταλαβω αν πραγματι την εχω ακουσει καπου.

τι γινεται σ αυτη την περιπτωση?
συνεχιζουμε την προσπαθεια ωστε να γινει τραγουδι, ή σταματαμε για να αποφυγουμε το ρισκο του clopy paste?
(ακουσιο φυσικα)

Προσωπικά που συμβαίνει αρκετές φορές.
Και για να μην πω οτι συμβαίνει σε όλους, λέω οτι συμβαίνει σε πολλούς!
Μαλλον έχει να κάνει με την ανασφαλή φλέβα των καλλιτεχνών...
Σ' αυτή την περίπτωση καλό είναι να ζητάς απο κάποιον ή κάποιους να ακούσουν τη μελωδία και να σου πουν εαν τους θυμίζει κάτι.
Εγώ τουλάχιστον αυτό κανω. Αυτός που είναι απ' έξω, ακούει αντικειμενικότερα!

Συνεχίζεις! Αν η μελωδία δεν είναι εμφανώς αντιγραμμένη ή/και δεν είναι από πολύ διάσημο τραγούδι, τότε πολλοί θα την ακούσουν, λίγοι θα την καταλάβουν.

Αν ανησυχείς πολύ πάντως, τότε σταματάς για πάντα, μιας και η κάθε μελωδία σου είναι πιθανόν να μοιάζει με κάποια από τις εκατομμύρια που'χουν γεννηθεί σε αυτόν τον πλανήτη.

Καλημέρα σας

έχω δει σε συναυλίες μουσικούς να παίζουν επάνω στην ίδια μελωδία δικά τους
κομμάτια κι έπειτα χωρίς καμμιά μουσική αλλαγή να συνεχίζουν να λένε τραγούδια
άλλων καλλιτεχνών ημεδαπών και αλλοδαπών ,

συγκεκριμένα θυμάμαι τον Μίλτο Πασχαλίδη όπου έκανε μια επίδειξη παρουσιάζοντας
3-4 τραγούδια στη σειρά και να χαριτολογεί γελώντας με την ατάκα ο κλέψας του κλέψαντα ,
γεια σου Μίλτο

επίσης τον Σαββόπουλο στην τηλεόραση παλιότερα όπως και άλλους καλλιτέχνες,

έπειτα έχουν ειπωθεί τόσα και τόσα για τα κλεμένα ανατολίτικα από το 1900

προσωπικά πιστεύω είναι λογικό να γίνεται και αναπόφευκτο αρκεί να μην είναι
το ίδιο ακριβώς 

(γεια σας μις holliday καιρούς και ζαμάνια κάναμε ή άλλως μαύρα μάτια να σας δούμε)

Πρίν από 20+ χρόνια είχα πάρει ένα δίσκαλο  JVC VICTRON 
και μετά από λίγα χρόνια ένα Roland Jupiter 6.

Έφτιαχνα λοιπόν κάποια κομματάκια που τα ηχογραφούσα σε ένα κασετόφωνο.

Κάποτε πήρα ένα κομμάτι και το πήγα να το ακούσει ένας φίλος μου.

Αυτός, αφού το άκουσε, σηκώθηκε και πήρε έβαλε στο πικάπ έναν δίσκο.
Το κομμάτι που άκουσα ήταν ίδιο με το δικό μου,
πιο καλοπαιγμένο βέβαια, και ήταν των Earth Wind and Fire.


Απλά όταν ξεκινάς στον μουσικό χώρο,
τα πρώτα πράγματα που σου "βγαίνουν" είναι τα ακούσματα,
τα οποία βρίσκονται πάνω πάνω στο μυαλό σου.

όσο περνά ο καιρός θα πηγαίνεις και πιο βαθειά
και θα βρείς τον πραγματικό σου εαυτό. 

Α, να ξέρεις πως δεν είναι απίθανο να βγάλεις μια μελωδία
που να την έχει βγάλει και κάποιος άλλος πρίν.
Απλά περπάτησες στο ίδιο μονοπάτι …

Σας ευχαριστω ολους θερμα.
ειστε διαφωτιστικοτατοι  και θ ακολουθησω τις συμβουλες σας.

Bάγια μου το ιδιο σκεφτηκα... και βρηκα και τον κακομοιρο που θα αναλαβει το δυσαρεστο καθικον να μ ακουσει

Βραζίλης σαν να λεμε παρθενογενεση δεν υπαρχει. θα συμφωνησω αλλα οπως ειπες αυτο που φοβαμαι ειναι μη με την πρωτη νοτα αναγνωριζεται καποιο αλλο τραγουδι.

IxNiLaTiS δε σκοπευω να ασχοληθω με την συνθεση αφου ειναι παντελως ασχετη, και φυσικα γιατι υπαρχουν παρα πολλοι που σιγουρα το κανουν απειρως καλυτερα απο μενα.
απλα θελω να βγαλω μερικες μουσικες που μου βαραινουν το μυαλο. 
ξερεις οταν εχω ηδη καποια μελωδια στο μυαλο μου αυτο με μπλοκαρει οταν γραφω στιχους, και με οδηγει ν ακολουθω τον ηδη υπαρχοντα ρυθμο. καθολου ευχαριστο.


alex68 εδω ειμαι βρε, καθε μερα σας διαβαζω και σας χαιρομαι. 
απλα οπως παντα μιλαω οταν εχω να πω κατι κι επειδη αυτο δεν ειναι πολυ συχνο, ισως δε προλαβαινεις να με δεις, και σου φαινεται οτι απουσιαζω.
αλλα αν ειναι να μαυριζουν τα ματια σου επειδη δε με βλεπεις να φωναζω       
 

Δυστυχώς μου συμβαίνει το ίδιο αρκετές φορές! Έχω ακούσει όμως ότι στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση.

σιγουρα ολοι μας 8α εχουμε ακουσει τραγουδια  διαφορων συγκροτηματων που μοιαζουν μεταξυ τους ακουσια η εκουσια...τα παραδειγματα πολλα... δε νομιζω ομως να ειχε καποιος απο αυτους τους αναλογους ενδοιασμους

Άν θέλεις να το δείς το όλο θέμα της επιρροής σε πιο αναλυτικό/επιστημονικό επίπεδο, μπορείς να κοιτάξεις ένα βιβλίο του Harold Bloom, "Η αγωνία της επίδρασης"

πιστευω,κ αυτο κανω,να σταματησεις να ακους για λιγο καιρο κ μετα να κατσεις να γραψεις..ετσι θα ειναι κατα δικο σου κομματι