ΤΑΞΙΔΙ

[ΠΟΙΟΣ]

ΤΑΞΙΔΙ



τα κύματα τυλίγω σε μία κόλλα χαρτί

κυκλώνω με μολύβι το μικρό το νησί

στις λέξεις μέσα βάζω σύννεφα και ουρανό

και ένα πανί ανεβάζω πρώτα στο μεσιανό



η κάφτρα τού τσιγάρου φάρος που αναβοσβήνει

μές στις μουτζούρες παίζει χαρωπά ένα δελφίνι

το κύμα ανεμίζει και μου βρέχει  τα χείλη

με κόκκινο στυλό με αίμα γεμίζω το δείλι



σειρήνες τραγουδάνε το wish you were here

το δάχτυλο βυζαινω  να ρουφήξω το πύαρ

σε τούτο το ταξίδι δεν θα πάρω κανένα

και αν είσαι στην Ιθάκη δεν θα πάρω ούτε εμένα



κενό φορτίου πλοίο πού δεν του ΄βαλα έρμα

μονάχα της ζωής μου τα άδεια τα όνειρα τα έρμα

και οι στίχοι του αν  θυμίζουν ξεχασμένα ναυάγια

είναι γιατί έτσι μοιάζουν τα σπουδαία και τα Άγια



καράβι ταξιδεύει στο παλιό το τετράδιο

κανείς μές στις καμπίνες το κατάστρωμα άδειο

μονάχα ένας γλάρος γέρος το γυροφέρνει

και ανησυχεί ο καημένος που το βλέπει να γέρνει



Α.Π.